هوالحکیم ... بنابراین اینست که انسان تسلیم بشود . تسلیم در مقابل خداوند علامت عبودیت هست ( که ما عبد هستیم " عبد باید تسلیم باشد " ) . همچنین دیگر مرض های قلبی " کینه ، حَسَد ، نفرت از مردم و ... " ، همه اینها علامت مریضی قلب است ( قلب ساخط ، چنین قلبی هست ، قلبی که ساقط هست ، ساخط هست ) ، اینست که باید روی قلب کار بشود . در شریعت روی جسم کار میشود ، در طریقت روی قلب کار میشود ، یعنی در شریعت انسان اعمال جسمانی را انجام میدهد " جسمش را از حرام دور میدارد و جسمش را به واجب نزدیک میکند " ، یعنی در شریعت ما باید واجب ها را روی جسم مان پیاده بکنیم " مثلاً نماز بخوانیم ، روزه بگیریم ، حج برویم ، دروغ نگوئیم ، غیبت نکنیم و امثال اینها " ( کارهایی که با بدن انجام میشود ) . اما در طریقت روی قلب کار میشود ، یعنی باید صفات نیک خدائی بر روی قلب پیاده بشود و قلب انسان درونش رحمت ، مهربانی ، عطوفت ، مهر ، وحدت ، نورانیت و امثال اینها باشد و از آنطرفت باید کینه ، حَسَد ، نفرت و اینها دور بشود . طریقت اینست که انسان روی قلبش کار بکند ( فقط روی جسم نباشد ) . باید کثرت دور باشد ، خودتان را محاسبه کنید ( شب به شب خودتان را محاسبه کنید ) که امروز اعمالم از دیروز بهتر بود یا نه ؟ امروز قلبم از دیروز بهتر بود یا نه ؟ اینها را محاسبه کنید و الان هم امسال را نسبت به سالهای قبل که گذشت محاسبه بکنید که آیا توجه به رخت و لباسم از سال قبل کمتر شد و یا نه ، همان بود ( بالاخره عید که میشود ، حواسش به همین هست که آیا لباس نو بپوشم ، لباسی بپوشم که تا حالا نپوشیدم ... ) به خاطر همین چیزها آدم راهی بازار بشود و حواسش به ... ، آیا این از سال قبل کمتر شد یا نه ؟ قبل از سال هم خدمتتان عرض کردم ، همه ما که اینجا نشسته ایم ، لباس داریم ، کفش داریم ، همه چی داریم . پس خریدنش دیگر برای چیست ، حالا صِرف نو بودن که ملاک نیست . شما الان در نظر بگیرید مثلاً عید ۵ سال قبل را در نظر بگیرید ( مثلاً عید ۸۷ ، ۸۵ ) را در نظر بگیرید ، آن زمان رفتیم و لباس نو خریدیم ، شیرینی های چطوری خریدیم ، فرش خانه مان را عوض کردیم ، پرده های خانه مان را عوض کردیم و ... ( زحمت ها کشیدیم ) . همین الان که ۷_۸ سال گذشته است ، اگر آن کارها را نمیکردیم ، الان در ما خللی ایجاد شده بود ؟ خیر هیچ فرقی نمیکرد ، همین الان که ما اینجا بودیم ، همان هم هستیم " فرقی در ما ایجاد نشد " . اینست که آدم ها بر روی وَهم دارند کار میکنند که حتماً پرده چطور باشد ! فرش چطور باشد ! لباسم چطور باشد ! لباس نو داشته باشم ! مجلس که میروم دیگران ببینند ( خُب حالا دیدند ، چه فرقی میکند ! ) ... برگرفته از جلسه ۴۲ منطق_الطیر #علامه_مروجی_سبزواری @moravej_tohid #متن_پیاده_شده_از_فایل_صوتی

هوالمحبوب ... اینست که عارف کارهای مردم را کار نمیداند، اینها را بیکاری میداند. به قول مولانا دنیا مانند کیسه ای میماند که هزاران گره به سرش زده اند و مردم گره گشایی میکنند و این کیسه درونش هیچی ندارد. از اوّل عمر تا آخر عمر یک کیسه به دست انسان داده اند، هزار تا گره هم به سرش زده اند، هی گره ها را باز میکند و باز میکند تا اینکه مرگ به سراغش میاید و این کیسه چه داشت؟ هیچی نداشت. رزق را میدهند و انسان باید دنبال کار دیگری باشد. کار آن چیزی است که اثرش تا ابد همراه انسان باشد. اگر کار کردید و توانستید حقیقت عبودیّت خودتان را بر خودتان منکشف بکنید، حقیقت ربوبیّت خدا را بر خودتان منکشف بکنید و در نتیجه محبّت خداوند وارد دل شد، این کار است و اثرش تا ابد همراهتان میماند. والّا انسان پول درمیآورد و وقت مرگ میگویند همه اش را بگذار و بیا برویم.( کلّی زمین خرید ولی وقت مرگ گفتند زمین هایت را بگذار و بیا برویم و..‌.) وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ( میراث آسمان و زمین از آن خداست.) بیخودی جمع نکنید، برای خدا جمع میکنید و خدا چه نیازی دارد. کار بکنید امّا طور دیگری کار بکنید، کار بکنید تا اینکه بتوانید حقیقت نَفْس خودتان را بر خودتان آشکار بکنید، بتوانید آن خود عبودی خودتان را بر خودتان آشکار بکنید، آن حقیقت ربوبیّت خداوند را آشکار بکنید تا محبّت خداوند وارد قلبتان بشود. اگر این محبّت وارد قلبتان شد دیگر راحت میشوید. دیگر در شب های قدر لازم نیست که صد رکعت نماز بخوانید، دیگر نیازی نیست که اعمال امّ داود را انجام بدهید، نیازی به اینها نیست، همینکه صفت حب وارد قلبتان بشود، خودش برایتان همه کارها را انجام میدهد. این حقیقتی است که باید انسان به آن برسد و گرنه نماز خواندن بدون محبّت، روزه گرفتن بدون محبّت فایده ای ندارد. انسان بیاید و ۳۰ روز به خودش گرسنگی بدهد، امّا قلبش را محروم نگه دارد. گوشم شنید قصه ایمان و مست شد کو قسم چشم؟ صورت ایمانم آرزوست قلب میگوید: سهم دهانت را دادی و بستی، سهم چشمت و زبانت و گوشت را هم دادی و بر حرام بستی، پس سهم منِ قلب کجاست؟ من سهمم محبّت خداست. چرا این روزه تو در من محبّت به خدا ایجاد نکرد. برگرفته از جلسه پنجم محبت در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🆔️ @moravej_tohid #متن_پیاده_شده_از_فایل_صوتی

هوالحکیم شرح اسم #علی ... پس بنابراین اینست که به نام هایی که بر روی این بزرگواران گذاشته میشود باید توجه کرد ، لذا علی " علیه السلام " که علی میگویند ، این را باید دقت بکنیم که در حدیث حدوث الاسماء که مرحوم کلینی در کافی نقل کرده است که مثلاً اسماء الله چطوری پدید میایند که در آنجا میفرمایند که اول مقام احدیت هست که خداوند در آنجا هیچ اسمی ندارد " هیچ رسمی ندارد " ، خداوند در مقام احدیت نه اسمی دارد ، نه وصفی دارد ، مطلق هست ، وجود مطلق هست ، وجود خالص هست ، صرف الوجود هست و ... این مرتبه احدیت یک ظهوری میکند و اسم الله از آن ظهور میکند ، الله که همان وجود الاهی هست در حالی که جامع همه اسماء هست ، بعد این الله دوتا تجلی میکند " تبارک " و " تعالی " ، دوتا اسم از الله منشق میشوند " اشتقاق پیدا میکنند " ، اسم تبارک و تعالی . تبارک منشاء میشود برای همه اسم های جمالی مثل " رحمان و رحیم و ودود و لطیف و سلام و مؤمن و ... ) و تعالی منشاء میشود برای همه اسماء جلالی ، بنابراین تعالی یعنی آن ذاتی که دارای علو هست ، دارای قدرت هست ، دارای هیمَنه هست " قهر هست " ، دارای یک حالت برتری و تفوق هست ، بر همه علو دارد ، همه موجودات را مقهور خودش میکند ، عزیز هست ، همه را در ید قدرت خودش دارد و همه ... همه گردن ها در مقابل او به زیر افکنده شده است ، همه وجوه " صورت ها " پیشانی ها در مقابل او بر خاک هست ، هیچ کس در مقابل خدا نمیتواند اظهار قدرت و ... علی از این تعالی نشأت گرفته هست ، یعنی علی مظهر آن علو خداست ، علی مظهر آن تعالای تعالی بودن خداست ، علی مظهر آن بُعدی از وجود خداست که همه موجودات را خاضع کرده است . بنابراین در قیامت همین هست که میفرماید که " وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّوم " ، همه خاضعند ، همه سرها به زیر افکنده شده است ، "  لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّار " مُلک امروز مال کیست ؟ در قیامت وقتی برپا میشود ، مُلک مال کیست ؟ مُلک مال الله هست که واحد و قهار هست ، همه را مقهور خودش کرده است ، به طوری که " فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا " هیچکس جرأت نمیکند حرف بزند ، هر کس حرف میزند " زیر زبانی حرف میزند " نجوا ، آهسته با رفیقش حرف میزند ( مثلاً مثل یک آدم بزرگ که وقتی یک نفر مقابلش قرار میگیرد ) و با رفیقش میخواهد حرف بزند ، آهسته و درگوشی حرف میزند ، آن علوش ، آن هیمنه اش اجازه نمیدهد که بخواهد بلند حرف بزند . لذا علی وقتی به او میگویند ، علی یعنی مظهر علو خدا ، مظهر آن قهر خدا ، مظهر عزت خدا و علی کسی هست که علو خدا در او یک تجلی تام پیدا کرده و همه موجودات عالَم در مقابل آن روح علی خاضع هستند . البته شما نفرمائید که پس چرا خیلی ها در مقابل علی ایستادند ؟ بُعد باطنی اش هست ، بُعد قیامتی اش هست ، یعنی وقتی که صحنه قیامت بر پا بشود و باطن ها آشکار بشود ، خواهیم دید که همه در مقابل علی خاضع شده اند " همه در مقابلش خضوع کرده اند " جرأت نمیکنند که به صورت او نگاه بکنند ، یک هیمَنه ای دارد ، یک علوی دارد ، یک قهری دارد که همه را مقهور خودش کرده است و همه در مقابل علی خاضع و خاشع هستند و جرأت حرف زدن در مقابلش را ندارند ، جرأت اینکه بلند حرف بزنند را ندارند . اینست که هر امامی اسمی که دارد این اسم از آن خصوصیت ذاتیش و از آن تجلی قوی اسمی از اسماء الله در او غلبه کرده و این اسم محصول آن هست ... برگرفته از جلسه شرح اسم جواد #علامه_مروجی_سبزواری @moravej_tohid #متن_پیاده_شده_از_فایل_صوتی

در محضر #علامه_مروجی_سبزواری ✨میلاد با سعادت امام علی (ع) مبارک باد✨ در دایره ی وجود موجود علیست اندر دو جهان مقصد و مقصود علیست گر خانه ی اعتقاد ویران نشدی من فاش بگفتمی که معبود علیست کلیپ_تصویری_کوتاه 🆔 @moravej_tohid

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #هوالحکیم طی این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر گمراهی دوستان و همراهان عزیز سلام خداوند حکیم را شاکریم که توفیق نصیب ما کرد تا بر خوان گسترده و پر نعمت شرح داستان اول مثنوی نشسته و دست در دست عارف کامل، استاد حمیدرضا مروجی، گذری بر گوشه های پیدا و پنهان این دریای کرانه ناپدید داشته باشیم. ⛔️دوستان توجه بفرمائید نطق برداری و کپی از مطالب حضرت استاد بدون ذکر منبع مورد رضایت ایشات نمی باشد. اثر ارزشمند #حجت_الحق_حضرت_شیخ #حمیدرضا_مروجی_سبزواری 📜 #شرح_داستان_اول_مثنوی لطفا با ما همراه باشید.‌ (#ادمین🙏💐) @moravej_tohid 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

💎📖💎📖💎📖💎📖💎 #هوالحکیم #خلاصه_شرح_داستان_اول_مثنوی #مقدمه_قسمت_اول 📖 کتاب شریف مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی ثمّ الرومی، از زمانی که توسط خود آن وجود شریف تقریر شد و توسط شاگرد و مرید جلیل القدرش، جناب حسام الدین چلپی تحریر گردید، الی زماننا هذا، مورد اعتنای عارفان بزرگ و حضرات اهل الله بوده و در مجامع بسیاری، از مجامع علمی و خانقاهی و مراکز تجمع صوفیان و مدارس و حوزه‌های علمیه گرفته تا بین مردم عوام به آسانی راه پیدا کرده و جای خود را باز نمود و شاید به حقیقت بتوان گفت که بعد از قرآن و کتب مذهبی، مثنوی تنها کتابی است که از سوی تودۀ مردم گرفته تا عالمان و عارفان، بدان اقبال شد و تا قبل از این‌که مظاهر کاذب و مجازی تمدن مثل تلویزیون و ماهواره و اینترنت جای خود را در آغوش خانواده‌ها باز کنند، کتاب مثنوی در هر خانه‌ای در کنار قرآن به چشم می‌خورد، برخلاف امروز که اقبال به دنیا و گرفتاری‌های فراوان دنیایی به مردم فرصت مطالعه‌ی هیچ کتابی را نمی‌دهد. 🔥💐 در گذشته مردم نسبت به مثنوی دو گروه بودند: عده ای قلیل از عالمان، که اکثرا از میان فقیهان و محدثان بودند و مخالف با مثنوی بودند (که یا با فلسفه و عرفان و مبانی قویمه‌ی عرفان، از قبیل وحدت وجود، مخالف بودند و یا از جهت سنّی بودن مولوی با او بر سر نزاع بوده و گاه حتی کتاب مثنوی را نجس می‌دانستند.) و عدۀ کثیری از عالمان و عامیان که موافق آن بودند. ☀️🕊 البته یک گروه سوم هم بودند که عبارت بودند از عارفان و صوفیان و اهل اللّهی که توشه‌ی خود را از این کتاب بر می‌گرفتند و اسرار و حِکَمی که مولانا در این کتاب آورده، حلّال بسیاری از مشکلات سلوکی آن‌ها بوده و سالکان را طی اسفار انفسی خود کمک می‌کرده است. 🍂🍂 اما امروزه مثنوی نمود دیگری پیدا کرده است. از یک طرف مخالفان گذشته‌ی آن، امروز هم هستند، و اما در میان اقبال کنندگان به مثنوی، دیگر نمی‌توانیم کسی را بیابیم که از این کتاب، برای احیای شخصیت روحانی خود و به عنوان نسخه‌ای برای درمان دردهای روح خویش استفاده کند. همان‌طور که مثنوی در میان مردم عامه دیگر جایگاهی ندارد، در حوزه‌های علمیه نیز تدریس کتاب های عرفانی همچون مثنوی مولوی، فصوص الحکم حضرت شیخ بزرگ ابن عربی، تمهید القواعد ابن ترکه و مصباح الانس ابن فناری، منسوخ شده است. و اگر در دانشگاه‌ها، مثنوی رونقی دارد، به هدف خواندن و گرفتن مدرک و کسب درآمد از آن است. 🥀🥀 این وضعیت اسفباری است که امروزه این کتاب پیدا کرده است و ما به خواست خداوند متعال خواهیم گفت که جناب مولانا در خطاب خود که می گوید:" بشنو"، چه کسانی را مخاطب خود قرار داده است که متأسفانه چنین افرادی امروز شاید بندرت پیدا شوند. ⁉️ به راستی اگر امروز کسی را درد روحانی پیدا شود، برای معالجۀ این درد به که رجوع کند؟ آیا امروزه هستند آن‌هایی که خاک را با یک نظر کیمیا کرده و صد درد را به گوشۀ چشمی دوا کنند؟ 🕌 خداوند متعال فرصتی را از سال ١۳٨۴ تا ١۳۹۴، به مدت ده سال برای این عبد عاصی حقیر فراهم فرمود که در شهرستان سبزوار، تفسیر مثنوی بگویم و این رساله را در تفسیر اولین بیت مثنوی یعنی: بشنو از نی چون حکایت می‌کند وز جدائی‌ها شکایت می‌کند و اولین داستان آن، یعنی داستان پادشاه و کنیزک به نگارش درآورده‌ام. 💎📖💎📖💎📖💎📖💎 #حجت_الحق_حضرت_شیخ_حمیدرضا_مروجی_سبزواری #شرح_داستان_اول_مثنوی 🆔 @moravej_tohid

در محضر #علامه_مروجی_سبزواری جان همه روز از لگدکوب خیال وز زیان و سود وز خوف زوال نی صفا می‌ماندش نی لطف و فر نی بسوی آسمان راه سفر #فایل_صوتی_کوتاه 🆔 @moravej_tohid برگرفته از جلسات تفسیر مثنوی

برگرفته از جلسه ۱۴ معاد @moravej_tohid #فایل_صوتی_کوتاه

تا صورت پیوند جهان بود علی بود تا نقش زمین بود و زمان بود ، علی بود مسجود ملائک که شد آدم ، زعلی شد آدم چو یکی قبله و معبود ، علی بود موسی و عصا و ید بیضا و نبوت در مصر به فرعون که بنمود ، علی بود عیسی به وجود آمد و فی الحال سخن گفت آن نطق و فصاحت که در او بود ، علی بود جبرئیل که آمد زبر خالق یکتا در پیش محمد شد و مقصود ، علی بود آن معنی قرآن که خدا در همه قرآن کردش صفت عصمت و بستود ، علی بود آن قلعه گشایی که در قلعهء خیبر برکند به یک حمله و بگشود ، علی بود چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم از روی یقین در همه موجود ، علی بود این کفر نباشد، سخن کفر نه اینست تا هست علی باشد و تا بود ، علی بود سِرِّ دو جهان جمله ز پیدا و ز پنهان شمس الحق تبریز که بنمود ، علی بود @moravej_tohid

... بنابراین هر انسانی که در راه مجاهده و ریاضت (خلوت ، ذکر ، فکر و ... ) پا میگذارد ، بالاخره به یک جایی میرسد که نا امید میشود ( رَد خور ندارد ) همه آنهایی که پا در راه گذاشته اند ، میگویند با مدد ولایت حرکت بکن ، با مدد مولا حرکت بکن . مولا در مصداق اتَمِّ خودش امیرالمؤمنین است ، امام زمان است ، امّا در مصداق نازلترش هم انسان هایی هستند که خودشان این راه را رفته اند و بازگشته اند ، اینها میگویند در سایه حمایت ما بیائید و جلو برویم و آن جایی که تو خسته و مأیوس شدی من کارد را بر دست میگیرم . آن ضربه آخر را باید مولا بر حیوان نَفْس وارد بکند ، قدم آخر باید در تابعیّت مولا برداشته بشود ... ... " طی این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است ، بترس از خطر گمراهی " میخواهید از مراتب نَفْس بگذرید ، میخواهید این حیوان نَفْس را بکشید ، این را بی همرهی خضر نکنید ،بی همرهی ولایت نکنید که خطر دارد ... برگرفته از جلسه ۹ محبت #علامه_مروجی_سبزواری @moravej_tohid

💎📖💎📖💎📖💎📖💎 #هوالحکیم #خلاصه_شرح_داستان_اول_مثنوی #مقدمه_قسمت_دوم 📖 بشنو از نی چون حکایت می‌کند ❓مراد مولانا از 'نی' چیست؟ همان‌گونه که نی، زمانی که از مواد چوب پنبه‌ایِ داخلش خالی می‌شود، قابلیت پیدا می‌کند که بر لب های نوازنده گذاشته شود و از دَم‌های او پر گردد، انسان هم اگر از زواید نفس حیوانی و رذایل نفسانی و توجهات به دنیا و غفلات از خدا پاک شود، به جایی می‌رسد که خداوند او را قابل می‌بیند که نَفَس خود را در او جاری کند و سخنان و پیام‌های خود را از طریق او به خلقش برساند. در این‌جا به قول مولانا، این انسان دو دهان دارد. یک دهانش بر دهان خداست و دهان دیگرش به سوی مردم است؛ درست مثل نی که دارای دو دهنه است. یک دهانش بر لب‌های نوازنده است و دهان دیگرش به سوی مردم است که نفس‌های نوازنده از طریق این دهان به مردم می‌رسد. البته نی (فقر انسان)، عرضی عریض و دامنه‌ای وسیع دارد. ابتدای آن از زمانی آغاز می‌شود که انسان خودش را مالک هیچ چیز نداند. نه مالک عَرَض خود و نه مالک جوهر خودش. هیچ استقلالی برای خودش نبیند و خود را بالکل مملوک خدا و عبد خدا بداند: « لایقدر علی شی‌ء و هو کَلٌ علی مولاه» بر هیچ چیزی قدرت ندارد. نه مالک حیات خودش است و اگر حیّ و زنده است، از خداست که حیات را در او بر پا نگه داشته، نه خودش را قادر بر نگاه کردن می‌بیند و نه حتی نگاه کردن خودش را به اختیار خودش می‌داند و کاملا ادراک می‌کند که اگر نگاه می‌کند به اذن الله نگاه می‌کند، یعنی با قدرتی که خدا در او نهاده قدرت نگاه کردن دارد. این است که عبد عبارت است از این‌که: « لایقدر علی شی‌ء» « هو کَلٌ علی مولاه» و او به طور تام و بالکل، کَلّ(۱) بر مولایش و متوجه خدایش است که خدایش به او قدرت نگاه کردن بدهد. قدرت فکر کردن بدهد، قدرت بر ادامۀ حیات و ادامۀ وجود بدهد. اینجاست که کاملا احساس می‌کند که اگر نگاه می‌کند، خداست که نگاه می‌کند. اگر می‌شنود، خداست که می‌شنود و اگر نطق می‌کند، خداست که از زبان او نطق می‌کند. لذا بالله می‌بیند. بالله می‌شنود و بالله سخن می‌گوید. این همان 'قرب نوافل' است. چنین انسانی می‌شود نی؛ و نی هر چه گوید و هر صدایی از او خارج می شود، از خودش نیست و از نوازنده است. ------------------------------------------------- (۱) کَل: سربار، تحت تکفل، نان خور 💎📖💎📖💎📖💎📖💎 #شرح_داستان_اول_مثنوی 🆔 @moravej_tohid

در محضر #علامه_مروجی_سبزواری نحل ۱۰۸: أُولَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ وَ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ #فایل_صوتی_کوتاه 🆔 @moravej_tohid برگرفته از جلسه بیست و یکم تفسیر مثنوی