🎥 خبر خیلی مهم برا جوونای ایرانی

گذرنامه‌ام را همیشه قبل از اربعین نگاه می‌کنم که اعتبار داشته باشد. من مگر جز سرزمین تو جای دیگری می‌روم که نیازی به گذرنامه معتبر داشته باشم؟ اما هر وقت به فکر اعتبار گذرنامۀ کاغذی‌ام می‌افتم، یادم می‌آید که اگر تو گذرنامه‌ام را امضا نکنی، با معتبرترین گذرنامه هم نمی‌توانم پا به سرزمین تو بگذارم. حالا بگو بدانم گذرنامه‌ام را امضا کرده‌ای؟ حسین جان! امسال گذرنامۀ موقت می‌دهند. می‌شود اگر تنبیه امسالم نیامدن است، لطف کنی و چشم بپوشی و گذرنامه‌ای موقت بدهی به من؟! قول می‌دهم هر چه در چنته دارم به کار بگیرم تا دلت را به دست بیاورم. کوله‌ام را ببندم حسین جان؟😭 #محرم #اربعین ۲ #محسن_عباسی_ولدی

┄═•※بسمـــ﷽ــه تعـــــالی※•═┄ تشنه‌م امـــا تشنه تر از لعلِ ترک خورده‌‌ی لب‌های تو نـــــــــــه😭 🚶خسته‌م امـــا خسته‌تر از خستگی خواهر محزون تو نـــــه... ◍⃟🕊مسیر خوب زندگی، مسیر اربعینه #اربعین

من فقط یکم موهام سوخته همین یکمم کبوده رنگم مگه نه لباسام یه ذره نامرتبه ولی من هنوز قشنگم مگه نه !؟💔 #یا_رقیه #از_غزة_بگو @rezvani_newesht

هر کسی این آیه رو بخونه امام زمان (عج)مواظب زندگیش میشه ... ‌ ‌#دکتر_سعید_عزیزی

بسم الله الرحمن الرحیم چند خط برای مردی که ایران است ✍🏼پرستو علی‌عسگرنجاد سرتان را بالا بگیرید آقای #حسن_یزدانی می‌دانم یک گربهٔ ایرانی بر یال و کوپال شما نشسته، سنگین، قدر مهم‌ترین دِینی که آدم به گردن دارد. دِین‌های بزرگ بر گردهٔ آدم‌های بزرگ می‌نشینند و شما بزرگید، آن‌قدر که نتوان به شما کمتر از «جهان‌پهلوان» گفت. شما بزرگید که وقتی می‌بازید، رقیب بیگانه به سمتتان می‌دود و مثل یک هوادار دوآتشه، تحسینتان می‌کند. شما بزرگید که به آن پسر نوجوان مبتلا به سندرم داون، می‌بازید و خاکش می‌شوید که پیش خودش دل‌ضعفهٔ شادی بگیرد که قهرمان جهان را برده و پوریای ولی را انگار از نزدیک دیده. شما بزرگید که نقرهٔ المپیک پاریس را می‌گیرید و همه ناراحت می‌شوند، بس که عادت کرده‌اند کنار پرچم ایران روی سینهٔ لباستان، مدال طلا نشسته باشد. حسن‌آقای یزدانی! توان تماشای شرمندگی شما در ما نیست، آن هم وقتی نقرهٔ المپیک بر گردنتان و درد کتف شکسته در تمام عصب‌های بالاتنه‌تان است. این‌جا یک ایران هوار کشیدند که آن مرد بلغاری، دست سمت دست چپ شما نبرد. یک ایران جگرش الو گرفت وقتی دست جلوی حریف گرفتید که امان بده، درد دارم… ایران با شما درد کشید، مثل مادری که درد فرزندش را بیشتر از خود فرزند دردکشیده‌اش حس می‌کند. یک ایران غیرت شما را کشید که غیرت ایران بودید و با کتف آسیب‌دیده، میدان را ترک نکردید. ایستادید حتی وقتی رمق ایستادن نبود و جهان‌پهلوان تختی بودید که مردانه تا نفس آخر، نفس‌بریده جنگیدید که برد را که حق مسلم شما بود، با اخم و تخم و تمارض، زهرمار حریف نکردید. بزرگ‌منشانه سرش را در آغوش کشیدید و بوسیدید و تبریکش گفتید که دنیا بفهمد فرق شناسنامهٔ ایرانی با بقیه چیست و ما دیدیم ما فهمیدیم. سرتان را بالا بگیرید آقای جهان‌پهلوان مدال نقرهٔ شما هزاربرابر مدال طلا برای ما می‌ارزد...