یکی حسین ایستاست . . کسی که هزار و اندی سال قبل در واقعه‌ای هولناک به شهادت رسیده و به تراژیک‌ترین شکل‌ممکن اکثر خانواده و بستگان و اطرافیانش را از دست داده و تمام ، تمام شده . چندتا ویژگی هم داشته ، حق‌پرست بوده ، مهربان بوده ، نمازخوان بوده ، شریف بوده و قس علی هذا . امام صدایش می‌کنیم چون بقیه می‌کنند . برایش گریه می‌کنیم چون بقیه می‌کنند . از در هیئت که بیرون آمدیم حسین تمام می‌شود . محرم که تمام می‌شود حسین می‌ایستد . انگار این امام حسین هنوز ایستاده در کربلایِ هزار و اندی سال قبل و هرسال دهه اول محرم جنگ می‌کند و ما گریه ، تمام ، ایست .

حسین دوم اما حسین پویاست . . یعنی همچنان در حال فعالیت و اثرگذاری‌ست‌ . داینامیک است ، فیزیک است . هنوز در موقعیت‌های مختلف باید کار کند . تکرار ندارد . لایو و زنده است . فقط در میدان جنگ و روز عاشورا نیست . بلکه کل حرکات و سکناتش‌ در آن سفر تاریخی ، مهم و قابل تامل است . حسین پویا به داد آدم می‌رسد در روز بی‌داد ، در چاه و چاله ، در مشکل ، در دوراهی .

حسین پویا نه چپ است و نه راست ، هم چپ است و هم راست . هرجا تصمیم درستِ آنجا را می‌گیرد . مذاکره می‌کند ، جنگ می‌کند ، دعا می‌کند ، نفرین می‌کند ، تبلیغ می‌کند ، تحسین می‌کند ، تشویق می‌کند و تنبیه می‌کند . حسین دوم شخص نیست که یک شخصیت است ، کاراکتر است ، قابل انطباق و استنباط است . قابل پیش‌بینی‌ست‌ .

آری ، حسین اولی را فقط می‌توان حفظ کرد اما حسین دومی را می‌توان یاد گرفت‌ ، آموخت . وقتی آموختی ، حال می‌شوی ره‌رو ، پی‌رو . او می‌شود امام ، ره‌بر . حسین پویا تمام نمی‌شود . هرروز سال با تو است . هر روز سال عاشوراست . هرجای زمین کربلاست . در هر میزانسن از زندگی می‌توانی جای ایستادن حسین پویا را ببینی . می‌توانی تشخیص‌دهی کدام طرف است .

حسین ایستا نقطه است و حسین پویا خط ، خطی ممتد تا بی‌نهایت . خطی که تا قیامت حق و باطل را جدا می‌کند . حسین ایستا همان است که خیلی‌ها می‌گویند و حسین پویا همانی‌ست خیلی‌ها نمی‌توانند بگویند . شایدهم نمی‌خواهند . حسین پویا برای ظالم دردسر است . کار فاسد را مختل می‌کند . برای همین اصلا حسین ایستایی خلق شده تا حواس‌مان را پرت کند .

حسین ایستا با تن کار دارد و حسین پویا با روان . آن‌یکی شاید ظاهر را نم‌‌آلود کند و این‌یکی روح را غرق می‌کند در خود . آن‌یکی مخدر است و این‌یکی حیات‌بخش .

نمی‌خواهم هیچ نتیجه‌ای از این متن بگیرم . اصلا اندازه این حرف‌ها نیستم . خودم اغلب به حسین اولی مشغولم ، حسین دوم را همین اواخر شناخته‌ام ، البته فقط شناخته‌ام . غرق شدن در حسین پویا سخت است . مرد کهن می‌خواهد ، دل شیر می‌خواهد ، روان پاک می‌خواهد ، عزم جزم می‌خواهد ، یک یاعلی می‌خواهد . فقط گفتم که باز به خود یادآور شوم که حسین گسترده‌تر و پهناورتر از چیزی‌ست که فکرش را می‌کنم . او نایستاده ، اینجاست ، زنده ، جاری ، پویا . فرا زمان و فرا مکان !

این مداحی قدیمی رو هم ضمیمه متن کنین *

تو غمِ شریفِ منی حسین ..

کام دل شیرین شود با بردن نام حسین ..