قال الصادق (ع) ؛ عشّاق حسین (ع) خون گریه کنید از داغ حسین (ع)

تار عنڪبوٺ ســـــھم شــــــــــما مـا خیلے ســــــــــالہ... 🇮🇷🕊🌷🇮🇷🕊🌷

🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼 جعبه شیرینی را جلو بردم و تعارف کردم🍰 یکی برداشت و گفت: می‌توانم یکی دیگر هم بردارم؟ گفتم: البته این حرفها چیه سید؟!😄 و سید یک شیرینی دیگر هم برداشت، اما هیچ کدام را نخورد.🍰😐 کار همیشه اش بود. هر جا که غذای خوشمزه یا شیرینی یا شکلاتی تعارفش می‌کردند، بر می‌داشت، اما نمی‌خورد. می‌گفت: «می برم تا با خانم و بچه ها با هم بخوریم.»😊 به ما توصیه می‌کرد که این خیلی موثر است که آدم شیرینی‌های زندگی‌اش را با خانواده‌اش تقسیم کند.💞 شاید برای همین هم همیشه در خانه نماز را به جماعت می‌خواند!📿 به روایت همرزم شهید سید مرتضی آوینی🌿

در مقابل سلبریتی های بی ارزش‌،ضدمذهب و وطن فروش از #خواننده‌ارزشی حمایت کنیم👌🏻 🔰مناجات با خدای زیبا توسط 'احسان یاسین' در نیمه نهایی مسابقه عصرجدید و راه یافتن به مرحله بعد 🔸 احسان یاسین که از کودکی در خانواده مذهبی رشد کرد و قاری قرآن بود، چهارمین اجرای قسمت پنجم از مرحله نیمه‌نهایی فصل سوم عصرجدید را انجام داد که مناجاتی زیبا با خدا داشت و سبک جدیدی از خوانندگی را ارائه داد. وی نذر کرده فقط آهنگ های مذهبی را بخواند... 🌷حمایت شما از این خواننده ارزشی با کد:#۳۱۰*780*

▫️ای دختر یگانه مادر! ای جویباری از دل کوثر! مثل «علی» نیامده دیگر، کو همسری به شأن سرایت؟ شنیدم که شیعه با شفاعت شما به بهشت میرود بانو!؟ ما نگاهمان به دستان کریمه ی شماست بهشت را می‌خواهیم اما بهشت ظهور مولایمان را... #بحق_المعصومه_اللهم_عجل_لولیک_الفرج ولادت عمه جان حضرت معصومه سلام الله علیها را محضر امام زمان ارواحنا فداه تبریک عرض میکنیم 🌹

#آهای_خانم_آهای_آقا 🉐اغلب ما "سواد رابطه" نداریم... بلد نیستیم بفهمیم دنیای آدمها با هم فرق دارد توقع داریم کسی که باماست خود ما باشد حتی حاضر نیستیم به نیازها , خواسته ها و علایق او توجه کنیم غرور خودمان را بسیار دوست داریم! اما توقع داریم او غرور و نیاز و توقع نداشته باشد ! و درکش سخت است برای ما که او دنیایی دارد که خودش ساخته و آن را صرفا با ما به اشتراک گذاشته... نه اینکه بخواهد بر اساس خواسته ی ما دنیای تازه ای بسازد... ما بلد نیستیم کنار هم باشیم ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸پر و بال بچه را نچینید!🔸 کسانی که تا از بچه‌هایشان خطایی می‌بینند، با #توپ_و_تشر با آنها برخورد می‌کنند و #پر_و_بال آنها را می‌چینند، بچه‌هایشان بچه‌های بزرگ و #شخصیت‌داری نخواهند شد. کسانی که بچه‌هایشان را تحمل می‌کنند، ولو از آنها اشتباهی ببینند، بچه‌هایشان مثل امام حسن مجتبی (ع) می‌شوند. یک وقت امام حسن (ع) به مسجد آمد و پیامبر (ص) داشت خطبه می‌خواند. امام حسن (ع) از بین مردم گذشت و از منبر بالا رفت و روی گردن پیامبر (ص) سوار شد. علی (ع) می‌فرماید: «دو تا پای حسن روی سینۀ پیغمبر آویزان بود و مردم، برق خلخال پای حسن را از انتهای مسجد می‌دیدند»! اینطور فرزندانشان را تربیت می‌کردند که آنها شخصیت پیدا می‌کردند و بلور شخصیتشان جا می‌افتاد. این بلور در #حوصلۀ_پدر_و_مادر جا می‌افتد. تبلور و استحکام و صلابت فرزند، نتیجۀ تحمل و درایت و حوصله و صبر پدر و مادر است. بعضی معلم ها چون حوصله ندارند، بلور شخصیت بچه‌ها آن‌طور که باید، رشد نمی‌کند. در بعضی مدارس، مدیر مدرسه می‌آید با بچه‌ها والیبال بازی می‌کند. این بچه‌ها طبیعتاً شخصیتشان جا می‌افتد.

🔵 امام صادق علیه السلام: 🔹 اَلبَناتُ حَسَناتٌ و َالبَنُونَ نِعَمٌ فَالحَسَناتُ تُثابُ عَلَيهِنَّ و َالنِّعمَةُ تُسأَلُ عَنها؛ 🌸 دختران حسنه اند ... به حسنه‌ها ثواب مى‏ ‌دهند.🌸 📚 تحف العقول ص‏فحه ۳۸۲ 🏵🌹🌺🌸🌷🌼

اولین شرط در تنبیه کودک این است که هرگز فرزندتان را در مقابل نفر سوم تنبیه نکنید حتی اگر نفر سوم خواهر و برادرش باشد. شرمندگی، خجالت، تحقیر شدن یا باعث می شود فرزتدتان طغیان کرده و برای اثبات خود با شما بجنگد، یا بشکند و تبدیل به کودک مضطرب یا خجالتی شود.

در خانواده هایی كه یك بچه دارند، بعضی اوقات به علت توجه بیش از حد به فرزندشان🤨،.... مشكلات ارتباطی و عاطفی و وابستگی های عمیق دیده می شود، 😞 و در مقابل، در خانواده های پرجمعیت احساس مشارکت، پیوستگی، مشورت طلبی و جمع دوستی بیشتری وجود دارد.....❤️❤️

🔴 #آقایان_بدانند! 💠 آقایان محترم این نکته را فراموش نکنید هیچ وقت نگید من دارم کار می‌کنم و خانمم داره اینو میبینه و باید بفهمه این یعنی دوست داشتنش! 💠 خانم شما به شنیدن واژه‌های دوست داشتن و #ابراز علاقه و محبت کلامی نیز نیاز دارد و این مساله همچون نیاز به آب خوردن نیازی همیشگی است. 🏵🌹🌺🌸🌷🌼

✅ چرا امام رضا (علیه السلام) را امام رئوف می‌نامند!؟ ✍️ پاسخ: یکی از القاب حضرت ثامن الحجج، علی بن موسی الرضا(ع) لقب رئوف است. چنان‌چه در زیارت‌نامه آن حضرت می‌خوانیم: «السَّلَامُ‌ عَلَی‌ الْإِمَام الرَّءُوف‌ سلام بر امام رئوف». در توضیح این واژه باید بدانیم که رأفت یک نوع شدت در رحمت می‌باشد. در واقع هر چند بین دو واژه رأفت و رحمت، قرابت و نزدیکی در معنا وجود دارد؛ اما در بررسی دقیق لغوی این دو به یک معنا نبوده و فرقی ظریف بینشان وجود دارد. ▫️مرحوم مصطفوی در کتاب «التحقیق» خود فرق بین رأفت و رحمت را این‌گونه بیان می کند: «رأفت، عطوفت، لطف و رحمت خالص و شدید است یعنی لطف و رحمتی است که وقوع درد و ناراحتی را برنمی تابد هر چند آن درد و ناراحتی به مصلحت فرد باشد؛ اما رحمت، صرف عطوفت و مهربانی کردن است مهربانی کردنی که گاهی با درد و ناراحتی فرد نیز همراه است مانند لطف و رحمت یک جراح به یک بیمار علاقه مند به بهبودی. بنابراین «رأفت» مرحله ای دقیق تر و بالاتر از «رحمت» است، و هرگز در مسائل ناخوشایند به کار نمی رود ولی رحمت در امور ناخوشایندی که به خاطر مصلحتی انجام می شود، استعمال می شود. ▪️حال با توجه به روشن شدن معنای رئوف، اگر چه همه اهل بیت(ع) از باب تجلی رأفت حضرت حق، رئوف می‌باشند ولی این رأفت و مهر ورزی در وجود امام هشتم(ع) بروز و ظهور بیشتری دارد و به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی: «انسان هنگامی که وارد حرم رضوی(ع) میشود، مشاهده میکند که از در و دیوار حرم آن امام رأفت میبارد. ▪️یکی از مصادیق این رأفت را می‌توان در پاسخی که حضرت به زائرین خود، در قبال زیارت، می‌دهند دانست که در بیانی فرمودند: «مَنْ زَارَنِی عَلَی بُعْدِ دَارِی وَ شُطُونِ مَزَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ‌ حَتَّی‌ أُخَلِّصَهُ‌ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ الْکُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالًا وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِیزَان، هر کس مرا زیارت کند روز قیامت در سه جا نزد او خواهم آمد تا از ترس های آن سه جا رهایش سازم: ۱- هنگام پخش شدن نامه اعمال به دست راست یا چپ، ۲- و نزد صراط، ۳- و نزد میزان ▫️امام رضا(ع) در زمان حیات مبارک خویش کانون مهر و عاطفه نسبت به مردم و مظهر عشق و محبت نسبت به آن‌ها بودند و این مهربانی در تک تک زوایای زندگی و برخورد ایشان با آحاد مردم جامعه آن روز به روشنی مشهود است به عنوان نمونه: ◼️«ابراهیم بن عباس» نقل می‌کند: هرگز ندیدم که حضرت رضا (علیه‌السلام) کسی را با سخن خود بیازارد، ندیدم سخن کسی را قطع کند، می‌گذاشت تا حرف او تمام شود؛ هرگز کسی را که قدرت برآوردن حاجت او را داشت رد نمی‌کرد؛ هرگز نزد کسی پای خود را دراز نمی‌کرد، و تکیه نمی‌زد، و هرگز ندیدم سخن درشتی به خادمان خود بگوید، هرگز ندیدم که آب دهان خود را بر زمین بیاندازد و همین طور هرگز ندیدم که با صدای بلند قهقه کند و بخندد بلکه همیشه تبسم می‌کرد. زمانی که به خانه می‌رفت و سفره می‌انداختند تمام خدمت‌گزاران، حتی دربان‌ها را نیز بر سر آن سفره می‌نشاند.