مثال ؛
بعضی مادرها برای خودشون یه اصل اخلاقی تعریف کردن که؛ من باید مادر کاملی باشم !
واقعیت زندگی اینه که کمال و ۱۰۰ در۱۰۰ بودن خیلی سخته
حالا که نمیتونه ۱۰۰ خودش رو بذاره چی میشه ؟
از اصل اخلاقی خودش عبور کرده
شروع میکنه به خود تحقیری
که من مامان خوبی نیستم و ِاله و بله و ...
بعد نه تنها رفتارش اصلاح نمیشه که با یه نوع پرخاش یا افسردگی هم مواجه میشه
از اونیکه بود هم عملکردش بدتر میشه
تو پرانتز بگم که ؛
استادمون میگفت اگر مادر کاملی نیستید ، اگر پدر کاملی نیستید ، اگر والد کاملی نیستید 👇
تلاشتون رو بکنید که پدر مادر کافی ای باشید👌
بقول استاد گرانقدر شهید معلم عزیز و سعید انقلاب آیت الله مطهری ؛
انسان متعادلی باشید که تمام قابلیت ها و استعدادهای وجودی خودش رو بطور متعادل رشد داده باشه
توی تعاریف روانشناسی کلاسیک و غربی دوتا مفهوم رو میخوام براتون بگم👇
1⃣اولین مفهوم توجه هستش
2⃣دومین مفهوم دقت هستش
🔸توجه چیه ؟
زمانی که آدم حواسش جمع میشه و یه محرکی رو زیر نظر میگیره و روی اون محرک متمرکز میشه در واقع توجه کرده به اون محرک یا شی ء
فرق دقت و توجه اینه 👇
زمانی که توجه آدم جلب میشه، ممکنه اصلا فکر تولید نشه
یعنی مثلا یه صدایی اومد شما سرتون رو بسمت صدا بر میگردونید و بعد چند ثانیه اصلا یادتون میره اون صدا چی بود و برای چی اومد و به ادامه زندگیتون میپردازید !
اما دقت چطوره ؟
توجه شما که به صدا جلب میشه، بعد ادراک و تفکر صورت میگیره و زمان بیشتری برای اون واقعه و رویداد صرف میکنید
لذا روی اون مساله شما دقیق میشید !
برای اینکه آدم دقیقی بشیم باید اهل فکر کردن باشیم👌
منظور من این نیست که تبدیل بشیم به یکی مثل شهید مطهری یا رحیم پور ازغدی یا دانشمندان دیگه 😅
اما در حد خودمون دقیق بشیم و اهل دقت، خیلی خوبه ✅