اگر کودکی در ریاضیات سرآمد باشد،
به سه زبان تکلم کند....
یا نمرات درسی تاپی کسب کند
اما نتواند هیجانات، استرس ها و
تعارضاتش را مدیریت کند،
حقیقتا هیچ یک از آن موفقیت ها
ارزش چندانی نخواهند داشت.
#پندانه
✍عصا زنان و آرام نزدیک شد و در حالی که سعی میکرد نفسی تازه کند گفت: «پسرم خیر از جوونیت ببینی یه کمکی به من میکنی؟» راهش رو کج کرد و زیر لب گفت: من دانشجویم پولم کجا بود؟ پیرزن چند قدم دیگر دنبالش آمد و صدای خواهشش به گوش رسید که: «از صبح هیچی نخوردم، یه کمکی بکن دیگه، منم جای مادرت...»
عصبانی برگشت سمت پیرزن، خواست بگوید که پولی برای کمک ندارد اما پیرزن اسکناس 5 هزار تومانی را سمتش گرفت و گفت: «خیر ببینی، من پا ندارم برم اونور، از سوپر اونطرف یه چیزی بخر برام، ثواب داره.ننه !» هیچگاه برای عصبانی شدن زود تصمیم نگیریم!
🌷
✨﷽✨
✅داستان کوتاه
✍شخصی به پسرش وصیت کرد که پس از مرگم جوراب کهنه ای به پایم بپوشانید، میخواهم در قبر در پایم باشد. وقتی که پدرش فوت کرد و جسدش را روی تخته شست و شوی گذاشتند تا غسل بدهند، پسر وصیت پدر خود را به عالم اظهار کرد، ولی عالم ممانعت کرد و گفت: طبق اساس دین ما ، هیچ میت را به جز کفن چیزی دیگری پوشانیده نمیشود!
ولی پسر بسیار اصرار ورزید تا وصیت پدرش را بجای آورند، سر انجام تمام علمای شهر یکجا شدند و روی این موضوع مشورت کردند، که سر انجام به مناقشه انجامید... در این مجلس بحث ادامه داشت که ناگهان شخصی وارد مجلس شد و نامه پدر را به دست پسر داد، پسر نامه را باز کرد، معلوم شد که نامه(وصیت نامه) پدرش است و به صدای بلند خواند: پسرم! میبینی با وجود این همه ثروت و دارایی و باغ و این همه امکانات حتی اجازه نیست یک جوراب کهنه را با خود ببرم.
یک روز مرگ به سراغ تو نیز خواهد آمد، هوشیار باش، به توهم اجازه یک کفن بیشتر نخواهند داد. پس کوشش کن از دارایی که برایت گذاشته ام استفاده کنی و در راه نیک و خیر به مصرف برسانی و دست افتاده گان را بگیری، زیرا یگانه چیزی که با خود به قبر خواهی برد همان اعمالت است
🌺🍃🌺
#نکته_های_تربیتی
کودک و نوجوان چه موفق بشود چه نشود بخاطر سعی و تلاشش باید تحسین و تشویق شود.
🌻 اگر والدین تنها زمانی که فرزندشان استعداد و شایستگی از خود نشان می دهد ، او را قبول و تأیید کنند ، آنگاه رسیدن به کمال ، برای بچه ها به کاری یکنواخت و کسل کننده تبدیل می شود.
🌿🌹
🔴 باغبان یا نجار؟
🔨 نجار، قبل از اینکه شروع به ساختن چیزی کند، باید نقشۀ دقیق همهچیز را بکشد. او پیش از اینکه یک صندلی بسازد، دقیقاً میداند نتیجۀ کارش چه خواهد شد و اگر به اندازۀ کافی مهارت و تجربه داشته باشد، هیچ خطایی رخ نخواهد داد.
اما باغبان چطور؟
او هم همۀ تلاشش را میکند، به جزئیترین نشانهها توجه دارد و بهترین شرایط را برای رشد گلها و گیاهانش فراهم میکند. اما با وجود این، نمیتواند تعیین کند که درختی که کاشته، یا گلی که پرورش داده، چه شکلی خواهند شد.
باغبان، برخلاف نجار، همیشه منتظر چیزهای پیشبینینشده است.
یک روز صبح از خواب بیدار میشود و میبیند درختها زودتر از چیزی که انتظار داشت شکوفه کردهاند.
یا میبیند گلدانِ سرسبزی ناگهان پژمرده شده است.
بعضی از پدر و مادرها میخواهند برای بچهشان نجار باشند. از همان کودکی نقشۀ راه موفقیت او را پیش خودشان کشیدهاند.
پسرم باید دانشمند شود، دخترم باید پزشک شود و بعد لحظه لحظۀ زندگی کودکشان را مثل نجارها با خطکش و پرگار و گونیا اندازه میگیرند.
۴۰دقیقه بازی، دو ساعت درس، ۲۰دقیقه تلویزیون و همینطور تا آخر. آنها تحت هیچ شرایطی اجازه نمیدهند این برنامه به هم بریزد.
اما نکتۀ بزرگی را فراموش کردهاند: نجارها با چوب بیجان کار میکنند، ولی بچهها نهالهای زندهاند.
آلیسون گوپنیک، نویسندۀ کتاب علیه تربیت فرزند، میگوید باید برای بچهها باغبان بود.
باید به آنها توجه کنیم، شرایط رشد
بالندگیشان را فراهم کنیم، اما بدانیم که آنها باید راه خودشان را بروند.
با بازی، زندگیکردن را بیاموزند و با شلختگی و بههمریختگی، اهمیت نظم و برنامهریزی را درک کنند.
یادمان نرود که مرغوبترین میز و صندلیها هم هیچوقت شکوفه نخواهند داد.
یکی از معضلاتی که این روزها اکثر خانوادهها با آن درگیرند و موضوعی که عموما مادران میپرسند و شاکی هستند این است که فرزندم در کارهای خانه کمک نمیکند یا فرزندم اتاقش را مرتب نمیکند.
خب راه چاره چیست؟؟ حتما باید راهی غیر از غر زدن داشته باشد...
بیشتر دیدهام که مادران سر این موضوع غر می زنند و عموما نتیجهای هم نمیگیرند...
🔴 به فرزندتان وقتی کوچکتر است همکاری را آموزش دهید با بازی، قصه و...
🔴 خواستهتان را مطرح کنید بدون غر زدن
🔴 قوانین خانه را مشخص کنید.
🔴 هر کس از قوانین پیروی نکرد، عواقب را به اجرا بگذارید.
🔴 عواقب مثل: محرومیت از بازی، محرومیت از دیدن کارتون، گردش و... است.
نکته مهم این است که والدین فکر میکنند وظیفه فرزندان فقط و فقط درس خواندن است و وظیفه والدین، سرویس دادن. اصلا اینطور نیست. فرزندان نیز جزو اعضای خانواده هستند و باید در خانه کمک کنند.
اگر خانه شما به هتل تبدیل شده، بدانید که مسؤولش شمایید و حالا این شما هستید که باید از این وضع درش آورید.
باید بگویم فرزند مستقل، شاد نیز هست.
رشوه دادن به کودکان، آن هم وقتی باید وظیفهشان را انجام دهند، باعث میشود همیشه، از شما توقع جایزه داشته باشند.
تشویق کردن بچهها برای خوب رفتار کردن، بهتر از دادن وعده جایزه است.
مثلا بهتر است بهجای به کار بردن جمله «اگر امروز که رفتیم خانه خاله، پسر خوبی باشی، برایت اسباببازی میخرم»، از جمله «من واقعا به تو افتخار میکنم هر وقت میریم خونه خاله خیلی پسر مودبی هستی. تو با این کارت من را خوشحال میکنی» استفاده کنید.