ثانيه به ثانيه عمر را با لذت سپری کن، در هر کار و هر حال. زندگی، فقط در رسيدن به هدف خلاصه نشده. ما به اشتباه اينگونه ميانديشیم. مادامی که زنده هستيم و زندگی ميکنیم، هيچ فعاليتی تمام شدنی نيست، بلکه آغاز فعاليتی ديگر است. پس چه بهتر که در حين انجام دادن هر کاری، لذت بردن را فراموش نکنيم. لذت، باعث قدرتمند شدن ميشود و به طرز باور نکردنی، باعث بالا رفتن اعتماد به نفس ميشود. لذت بردن، هدف زندگی است. تا ميتوانی، همه کارها را با لذت همراه کن. حتی نفس کشيدن، که کمترين فعاليت توست! 📗 #اثر_مرکب ✍🏻 #دارن_هاردی

صحبتهای استاد مهدی در مورد برکاتِ حضور در لایو فدراسیون توضیح در مورد اتک خوردن ، ترسیدن سختی ها پله رهایی ، ایجاد گرانش سهم خودتو بزار ، نترس ، با ترس هات روبرو بشو ماتریکس چیه ؟ همون وابستگی ها اگر میخوای از ماتریکس الهی هم خارج بشی باید بهاشو بدی کدهای آگاهی تک تک اتفاقات که توی زندگیمون میفته میقات خداست در میکده هم خدای بینی با مَرد خدای اگر نشینی حالِ خوب ، ربطی به شرایطِ بیرون نداره وقتی ارتعاشت بالا باشه ماتریکس رو درک نمیکنی

چرا از فایل ها نتیجه نمیگیرم. استاد عباسمنش👆

آیا هوئوپونوپونو را تمرین می کنید؟⠀ ⠀ این یک مانترا قدرتمند است.  تکرار این چهار عبارت: «متاسفم»، «متاسفم»، «دوستت دارم»، «ممنونم» برای هدایت تمرین‌کننده در چهار مرحله احساسی است: توبه، بخشش، عشق و سپاس  ⠀ ⠀ تکرار ساده این کلمات می تواند باعث آزاد شدن بلوک ها و آسیب ها شود تا بتوانید کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشید و ذهن خود را از خاطرات و احساسات منفی رها کنید.  ⠀ ⠀ متاسفم: این تشخیص این است که چیزی در بدن یا ذهن شما نفوذ کرده است.  این یک عذرخواهی برای آن است.  ⠀ ⠀ مرا ببخش: از خدا می خواهم به تو کمک کند تا خودت را ببخشی و دیگران را نیز ببخشی.  ⠀ ⠀ دوستت دارم: به تبدیل انرژی مسدود شده (به نور، شفقت و غیره) کمک می کند.  ⠀ ⠀ من سپاسگزارم: این ابراز سپاس و ایمان است که همه چیز حل خواهد شد.  ⠀ ⠀ و برای موقعیت های بی شماری کار می کند.⠀ ⠀ آیا با چیزی روبرو می شوید که شما را ناراحت یا ناراحت می کند؟  ⠀ ⠀ سعی کنید بنشینید و ذهنی این عبارات را بارها و بارها تکرار کنید.  هدف خود را در این عمل قرار دهید.  چند نفس آگاهانه بکش و اعتماد کن.  ⠀ ⠀

#نماز 32 🎧آنچه خواهید شنید؛ 👇 ❣نماز ؛ یه وسیله است یا یه مرکب تیز پا.. که میشه باهاش تا خود خدا اوج گرفت! 👈اماچرا ما نمیتونیم سوار این مرکب بشیم و پرواز کنیم ؟

والدین ام را از این احساس که سبب شکست من در زندگی شده اند، آزاد می کنم. فرزندانم را از احساس نیاز به سرافراز کردنم آزاد می کنم تا مسیر زندگی شان را بر اساس ندای قلبشان و نجوای درونی خودشان انتخاب کنند. شریک زندگی ام را از وظیفه کامل کردن من آزاد می کنم زیرا که می توانم در وجود خودم و در کنار تمامی موجودات کامل باشم. از مادربزرگها و پدربزرگهایم سپاسگزارم که موهبت زندگی را به من بخشیده اند. آنها را از شکست هایشان و آرزوهای دست نیافته شان رها میکنم و می دانم که نهایت تلاش خود را برای حل و فصل مشکلات در زمان خود انجام داده اند. من همه شما را گرامی می دارم، دوستتان دارم و خوبی شما را می فهمم. حال می توانم در برابر چشمان همه شما شفاف حاضر شوم، چیزی برای پنهان کردن ندارم و چیزی جز واقعی بودن در وجود خودم نمی خواهم. می خواهم بر زمین قدم بردارم در حالی که تلاش می کنم از زندگی ام حداکثر بهره را ببرم و دیگر با پیوند به زخمهای دور و نزدیک خانواده، راه آرامش خود را مسدود نکنم. دیگر نمی خواهم نقش ناجی کسی را برعهده داشته باشم و یا کسانی را با هم آشتی بدهم و یا توقعات دیگران را برآورده کنم بلکه می خواهم یاد بگیرم، با عشق یاد بگیرم که چگونه خود را زیست کنم، حتی اگر فهمیده نشوم. به خودم احترام بگذارم و آزادی خود را جشن بگیرم *این ترجمه نیایشی باستانی است که توسط بومیان قبیله ناواهو برای بخشش و رها کردن زخم های گذشته خوانده میشد

▫️     ما تمایل داریم که دردها و رنج‌های دوران کودکی را کماکان زنده نگه داریم.    این مسئله یکی از بینش‌های عمیق در روان‌درمانی‌های مبتنی بر روان‌تحلیل‌گری          است. فروید به این پدیده،           «اجبار به تکرار» می‌گفت. این پدیده در نگاه اول گیج‌کننده است.       چرا ما دست به این کار می‌زنیم؟ چرا دوباره رنج‌ها و دردهایمان را زنده    می‌کنیم و هر دم هیزمی بر این آتش                    می‌گذاریم؟      چرا نمی‌توانیم دست از این الگوها       برداریم و زندگی بهتری برای خودمان       تدارک ببینیم؟ در واقع هرکسی با     متوسل شدن به روش‌های محکوم به        شکست، به تداوم این الگوهای منفی                    دامن می‌زند.         این واقعیت تعجب‌برانگیز را           درمانگران نیز قبول دارند.        در دوران بزرگسالی، شرایط و موقعیت‌هایی ایجاد می‌کنیم که شبیه به شرایط و موقعیت‌های دوران کودکی‌مان است.