پیش از آن‌که حضرت رسول (صلوات‌اللّه‌علیه) عازم و آماده جنگ «هَوازن» گردد، در حضور جمعی خطاب به علی (علیه‌السلام) نمود و اظهار داشت:
ای علی! برخیز و به همراه اصحاب در گوشه‌ای از قبرستان بقیع وارد شده و هنگامی که خورشید طلوع نماید، با وی مکالمه کن و سخن بگو.
علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السلام) طبق دستور حضرت رسول (صلوات‌اللّه‌علیه) بلند شد و به همراه بعضی از اصحاب به قبرستان بقیع رفت و چون خورشید طلوع کرد، آن را مخاطب قرار داد و گفت:
«
السّلام علیک ایها العبد الدّائر فی طاعة ربّه».
و خورشید جواب سلام حضرت علی (صلوات‌اللّه‌علیه) را این‌چنین پاسخ گفت:
«
و علیک السّلام یا اخا رسول اللّه و وصیه و حجّة اللّه علی خلقه».
بعد از آن، مولای متّقیان علی (علیه‌السلام) به شکرانه چنین کرامت و عظمتی که خداوند متعال عطایش فرموده بود سر بر خاک نهاد و سجده شکر به‌جای آورد.
سپس حضرت رسول (صلّی اللّه علیه و آله) او را گرفت و بلند نمود و فرمود:
ای حبیب من! تو را بشارت باد بر این که خداوند به میمنت وجود تو بر ملائکه؛ و بر اهل آسمان مباهات می کند.
و پس از آن افزود:
شکر و سپاس می‌گویم خدا را، که مرا بر سایر پیامبران فضیلت و برتری بخشید، همچنین مرا به وسیلهٔ علی بن ابی طالب که سید تمام اوصیاء است، تأیید و یاری نمود.
📚 |
#ینابیع‌المودّة، ص ۱۶۶
و
#فضائل‌شاذان‌بن‌جبرئیل،ص ۶۹، س ۹.
💻 |
eitaa.com/mowla_ali
