eitaa logo
معاونت فرهنگی تربیتی مجتمع قرآن و حدیث
1.1هزار دنبال‌کننده
9.8هزار عکس
2.5هزار ویدیو
671 فایل
اخبار مرتبط با مجتمع عالی قران و حدیث، در این کانال در ج می شود.
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 ماه شعبان 🔹 ماه شعبان وقتی که رسید، وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) صریحاً اعلام کرد که ماه من است و خدا رحمت کند کسی را که مرا یاری بکند در این ماه! من کارم در این ماه روزه گرفتن است با سایر شؤونی که دارد و اگر کسی روزه بگیرد مرا یاری کرده است. معلوم می ‌شود این دین را همان یاری می‌کند، دین را با رهبران الهی یاری می ‌کند. این بیان نورانی حضرت بود.[1] 🔹 برخی‌ها نقل کردند در آخرین جمعه ماه شعبان، بعضی‌ه ا نقل کردند در آخرین روز ماه شعبان؛ ولی إبن طاووس (رضوان الله تعالی علیه) دارد که در یکی از روزهای وجود مبارک حضرت این خطبه را ایراد کردند. ایشان می‌ فرمایند به اینکه «رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی الْقَاسِمِ الطَّبَرِی ... قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص خَطَبَنَا ذَاتَ یوْم‏»، نه آخرین روز ماه شعبان بود، نه آخرین جمعه ماه شعبان؛ یکی از روزهای ماه شعبان این خطبه را ایراد کرد که فرمود: «أَیهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُور» که با بسیاری از اینها شما مأنوس هستید. در بخشی از این خطبه فرمود: «أَیهَا النَّاسُ إِنَّ أَنْفُسَكُمْ مَرْهُونَةٌ بِأَعْمَالِكُمْ فَفُكُّوهَا بِاسْتِغْفَارِكُمْ وَ ظُهُورُكُمْ ثَقِیلَةٌ مِنْ أَوْزَارِكُمْ فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِكُم‏»؛ فرمود به اینکه شما احساس سنگینی می ‌کنید ـ اینکه می ‌بینید بعضی‌ها می ‌گویند من هر چه می ‌خواهم خودم را کنترل کنم نمی ‌توانم یا می‌ خواهم سحر بلند شوم نمی ‌توانم یا فلان کار خیری را می خواهم انجام بدهم نمی ‌توانم، راست می‌ گویند ـ حضرت اینجا تحلیل کرده است، فرمود انسانی که ـ خدای ناکرده ـ خلاف کرده بدهکار حق است، این مطلب اول؛ انسان باید گرو بسپارد، این دو؛ در مسائل مالی اگر کسی مالی بدهکار است، زمین خود، خانه خود، فرش خود را گرو می‌ دهد؛ اما اگر کسی کرده، نمی ‌تواند خانه خود یا زمین خود را به خدایی که «مالک السماوات و الأرض» است گرو بگذارد، خود او را گرو می‌ گیرند. 🔹 اینکه در دو جای قرآن فرمود: ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَةٌ﴾[2] و در جای دیگر: ﴿كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهینٌ﴾[3] هر کسی رهن خلاف ‌های خودش است، برای همین است. یک انسان بدهکار باید گرو بسپارد. اگر بدهکاری مالی باشد در دنیا، به هر حال انسان زمین و خانه و فرش و مانند آن را گرو می ‌سپارد؛ اما بدهکاری ‌ای، ، ؛ یعنی معصیتی کرده، خود او را گرو می‌گیرند. لذا او آزاد نیست، بعضی از کارها را می کند بعد پشیمان می ‌شود، معلوم می ‌شود که نبود. این «رهین» که در دو جای قرآن کریم آمده است، این بر وزن «فعیل» به معنای مفعول است منتها یک جا مؤنث است و یک جا مذکر، گرچه «رهین» فعیل به معنای مفعول مذکر و مؤنث در آن یکسان است لکن آنجا که دارد: ﴿كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهینَةٌ﴾ نه چون نفس مؤنث است، این «رهینة» اسم است و صبغه مبالغی هم دارد انسان را گرو می ‌گیرند. 🔹 یک بیان نورانی مرحوم صدوق در توحید از وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) نقل می ‌کند که چرا ما دلمان می‌ خواهد بخوانیم اما موفق نمی ‌شویم؟ فرمود: این گناهی که روز انجام دادید شما را بسته است.[4] بنابراین انسان آزاد نیست. حُرّیت از است. فکّ رهن کنید، با توبه، با انابه، با تطهیر، خودتان را آزاد کنید، با استغفار کردن خودتان را آزاد کنید. [1]. المقنعة، ص370؛ «شَعْبَانُ شَهْرِی فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَی شَهْرِی».‏ [2]. سوره مدّثّر، آیه38. [3]. سوره طور، آیه21. [4]. التوحید(للصدوق)، ص97. 📚 درس خارج فقه نکاح ـ جلسه 444 تاریخ: 1398/02/11 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 نجات جامعه بشری 🔸 موضوع سخن موعودِ مُنتَظَر، نجات‌بخش جهان بشریت است؛ بشر اوّلاً باید باشد، ثانیاً از جهل علمی بِرَهد بشود، ثالثاً از جهالت عملی نجات پیدا کند بشود، رابعاً و خامساً و درجات بعدی از ستم بِرَهَد بشود و از بردگی خود و دیگران نجات پیدا کند بشود و از وابستگی به این و آن نجات پیدا کند بشود و از گزند استثمار و استعمار و استحمار و استعباد و مانند آن نجات پیدا کند، نه کسی را به بردگی بکشد و نه برده کسی بشود و ده‌ ها فضایل دیگر که اینها عامل است؛ همه این علل و عوامل را ذات اقدس الهی به وسیله قرآن و عترتِ اهل بیت (علیهم السلام) مشخص کرده است و انبیا را هم برای همین منظور فرستاده است که جامعه بشری را زنده کنند. 🔸 گاهی در یک جمله هدف والای دین را بازگو می ‌کند که وجود مبارک ولی عصر (ارواحنا فداه) با ظهور خود آن هدف را عملی خواهد کرد؛ آن جمله به صورت متن است که گاهی به صورت شرح و تفصیل آن متن را گسترش می ‌دهد. آن جمله ‌ای که به صورت متن است در سوره مبارکهٴ «انفال» آمده که فرمود: ﴿اسْتَجِیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یحْییكُمْ﴾[1] و آنچه به صورت شرح آمده، در سایر سُوَر و آیات مسئله علم را، عقل را، عدل را، آزادی را، رهایی از وابستگی به غیر خدا را، موحّد ناب بودن را، صیانت از شِرک و مانند آن را ذکر کرده است و اینکه در لسان ائمه (علیهم السلام) آمده است: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة»،[2] یک دارد؛ فرمود اگر کسی امام زمان خود را نشناسد مُرده است، یک؛ مرگش هم مرگ جاهلی است، دو؛ هم «کان» تامّه را از دست داد و هم «کان» ناقصه را؛ هم گرفتار سلب تامّ است و هم مبتلا به سلب ناقص؛ هم مرده است و هم مرگ او مرگ جاهلی است. برای اینکه زنده بشود اوّلاً و حیات او و طیب و طاهر بشود ثانیاً، پس باید امام زمان خود را بشناسد، این مطلب اوّل. 🔸 منظور از شناسایی تنها شناسایی شناسنامه ‌ای و تاریخی و سند و نسب و نسبت و سبب نیست، اینها لازم است ولی کافی نیست! عمده شناخت معنای امامت، معنای عصمت، معنای ولایت، معنای حجّیت، معنای وحی ‌یابی و الهام ‌پذیری، معنای همتایی با قرآن کریم و مانند آن است که اگر کسی امام و امامت را با این اصول و فروع یاد شده نشناسد مرده است، اولاً؛ مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً که اسفبار است! برای اینکه حیات پیدا کند اوّلاً و حیات او هم حیات عقلانی و انسانی و الهی بشود ثانیاً، باید امامت را نه تنها امام، ولایت را نه تنها ولی، عصمت را نه تنها معصوم، حجّیت را نه تنها حجّت بشناسد، این یک بخش. 🔸 بخش دیگر اینکه همه این ذوات قدسی ـ اهل بیت (علیهم السلام) ـ فرمودند قرآن و عترت همتای هم‌ هستند؛ فضیلتی که برای قرآن است، برای عترت (علیهم السلام) هم هست؛ منقبتی که برای عترت (علیهم السلام) است، برای قرآن هم هست. اگر کسی امام خود را نشناسد مرده است اوّلاً، مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً. چون قرآن و عترت همتای هم‌ می‌باشند، اگر کسی قرآن را نشناسد مرده است اوّلاً، مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً. همان‌طوری که مقصود از شناخت شناسنامه‌ای نبود، بلکه شناخت عقلی و کلامی بود، مقصود از هم معرفت شناسنامه‌ای نیست که قرآن کتاب آسمانی است، از طرف خدا نازل شده، در لیلهٴ قدر نازل شده، 114 سوره دارد، چند هزار آیه دارد، بخش‌هایی از قرآن‌ را کسی از حفظ کند و از بَر کند اینها نیست؛ تا وحی را نشناسد، رسالت را نشناسد، نبوّت را نشناسد، تکلّم الهی را نشناسد، ره‌آورد قرآن را نشناسد و محور اصلی قرآن را نداند او قرآن را نشناخته است و «مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة». بنابراین وجود مبارک ولی عصر که است و قرآن کریم که همتای انسان کامل است، اینها می ‌توانند جامعه بشری را نجات بدهند. [1]. سوره انفال، آیه24. [2]. إعلام الوری بأعلام الهدی(ط ـ القدیمة)، ص442؛ وسائل الشیعة، ج‏16، ص246. 📚 کنگره مسلمانان آمریکا ایالت میشیگان تاریخ: 1395/05/10 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 عید غدیر 🔸فرا رسیدن عید ولایت و غدیر را به پیشگاه ولی عصر (ارواحنا فداه) و عموم علاقه‌مندان قرآن و عترت و شما فرهیخته عالمان حوزوی و دانشگاهی و و سایر اقشار ایمانی تهنیت عرض می‌ كنیم. از ذات اقدس الهی مسئلت می‌كنیم به بركت ولایت آن امام همام و امامت ذوات قدسی اهل بیت عصمت و طهارت و به بركت فیض الهی شامل حال جهانیان بشود. 🔸 وجود مبارك امیر بیان (صلوات الله و سلامه علیه) سعی می ‌كرد امت اسلامی را به برساند و كرامت آنها را در سایه خلافت آنها تأمین كند و خلافت آنها را در سایه آزاد بودن دین تثبیت كند. اول دین را آزاد كرد، بعد متدین پروراند، بعد متدین را خلیفة الله كرد، بعد خلیفة الله را از كرامت برخوردار كرد؛ زیرا خلیفة الله با تقواست و انسان متقی بر اساس ﴿إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّهِ أَتْقاكُمْ﴾[1] كریم است. 🔸 مطلب بعدی آن است كه خود علی ‌بن ‌ابی‌طالب(سلام الله علیه) دین آزادی داشت و سعی كرد دین جامعه و امت اسلامی را كند. آزاد بودن دین علوی در بخش اندیشه از گزند وهم و خیال بود و در بخش انگیزه از آسیب شهوت و غضب, سعی كرد همین دین را با همین وضع آزادانه به جامعه معرفی كند. در عهدنامه ‌ای كه برای مالك هنگام اعزام به مصر مرقوم فرمود چنین نوشت كه «فَإِنَّ هذا الدِّینَ قَدْ كَانَ أَسِیراً فِی أَیدِی الْأَشْرَارِ یعْمَلُ فِیهِ بِالْهَوی وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیا».[2] انسان در سایه دین كریم می‌شود و در سایه دین خلیفه خدا می ‌شود، در سایه دین از 3عزت بهره دارد و مانند آن. 🔸 این دین پیش از تصدّی خلافت توسط وجود مبارك امیرالمومنین به اسارت رفته بود، برخی‌ ها نگذاشتند دین در جامعه گسترش پیدا كند، برخی ‌ها دین را كردند و دین محرَّف را در جامعه منتشر كردند. حضرت فرمود: «فَإِنَّ هذا الدِّینَ قَدْ كَانَ أَسِیراً فِی أَیدِی الْأَشْرَارِ یعْمَلُ فِیهِ بِالْهَوی وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیا»، همان وضعی كه خاورمیانه كنونی مبتلاست که برخی‌ ها دین را مصادره كردند یعنی مسلمان اند اهل نمازند اهل روزه ‌اند ولی قرآن و سنت معصومین (علیهم السلام) را آن طوری كه مایل اند تفسیر می ‌كنند آن طوری كه حق است تفسیر نمی ‌كنند آن طوری كه مایل اند اجرا می‌كنند آن طوری كه حق است اجرا نمی ‌كنند گروه دیگر اصلاً نمی ‌گذارند دین در جامعه رواج پیدا كند دین را فسون و فسانه می ‌دانند از دین به عنوان افیون یاد می ‌كنند و مانند آن این دو خطر هر كدام به نوبه خود دین را به اسارت گرفته است. [1] . سوره حجرات, آیه13. [2] . نهج‌البلاغه, ناغمه 53. 📚 پیام غدیر تاریخ: 1391/08/03 🆔 @a_javadiamoli_esra