📖 #فضائل از امام صادق علیه السلام نقل شده است که بِدان جهت به شمشیر امام علی علیه السلام ذولفقار میگفتند که آن را بر هرکَس می‌زد، در دنیا از زندگی و در آخرت از بهشت محروم می‌شد. مناقب آل ابی‌طالب؛ ج۳، ص۳۳۹. .

چه چیزهایی عقل را زیاد میکند ازنظر اهل بیت

نماز شب را به خاطر مادر قطع کن! یکی از واجبترین واجبات شرعی که در قرآن و روایات فراوان مورد تأکید قرار گرفته است وجوب احترام و حرمت آزار والدین است. هرگونه رفتار فرزند که موجب ناراحتی و آزردگی پدر و مادر را فراهم سازد، حرام است. ممکن است مطرح شود بعضی از پدر و مادرها توقعات فراوانی دارند، یا با محیط آشنا نیستند و یا شرایط زندگی امروز را نمی‏دانند. برآورده ساختن همه خواسته‌های والدین با شرایط زندگی امروز ممکن نیست. به ویژه آنکه اگر پدر و مادر از سواد پائینی برخوردار و از احکام دین کم اطلاع باشند. باید به گونه‌ای با تدبیر رفتار نمود تا این توقع در آنها ایجاد نشود. در برخی موارد با زمینه سازی و فراهم کردن مقدماتی می‌توان این مشکل را حل نموده و رضایت آنان را به دست آورد. در برخی موارد نیز نباید برای والدین توقع ایجاد کرد. هنگامی که انسان می‌داند شرایط برآوردن خواسته‌های آنان را ندارد، نباید با مطرح کردن آنها از جانب خود، آن توقعات را در والدین ایجاد کند. آن‌چه که فقها و علمای اسلام همه بر آن نظر واحد دارند، حرمت آزار است. البته در مورد میزان اطاعت از والدین اختلاف وجود دارد، تا جایی که برخی فقها گفته‌اند اگر انسان در حال قنوت وتر نماز شب باشد و مادرش او را صدا بزند و از او یک لیوان آب درخواست کند، واجب است فرزند نماز را قطع کرده و به مادر آب برساند. چرا که قطع نماز مستحبی اشکال نداشته و حرام نیست (البته در نماز واجب حرام است.) برخی از فقها از این سخن نیز فراتر گفته‌اند و بر این نظرند که اگر در حال نماز مستحبی، مادر فقط نام فرزند خود را صدا زد و چیزی درخواست ننمود، فرزند باید نماز مستحبی را قطع و به مادر خود پاسخ دهد. در اسلام تا این اندازه رعایت ادب در حضور پدر و مادر سفارش شده است. با این وصف باید برای نسل کنونی اینگونه احکام را روشن و آشکارا تبیین نمود که در کجا و چه شرایطی باید سخن والدین اطاعت شود و در کجا می‌توان از آن سر باز زد؟ در پاسخ باید گفت در جایی می‌توان از اطاعت والدین سر باز زد که مخالفت با پدر و مادر موجب ایذاء و آزار آنان نشود. برای اینکه ایذاء حرام است و انسان نباید با والدین مخالفت کند مگر آنکه بتوان از آنان رفع آزردگی نموده و رضایت آنان به دست آید. ممکن است سؤال شود که آیا لازمه احسان به والدین کمک مالی است؟ قطعا کمک مالی استحباب دارد و از بهترین مستحبات است، به ویژه اگر والدین نیاز مالی داشته باشند. اگر فرزند از جهت مالی امکان کمک را داشته باشد واجب است که به پدر و مادر کمک نماید تا نیاز آنان رفع شود. در اینجا گفته می‌شود که پدر و مادر واجب النفقه، می‏شوند. اما اگر نیاز آنان تأمین شده باشد، برای رفاه بیشتر آنها مستحب است تا به والدین کمک نماید. البته این مستحب، بسیار مؤکد است. آیت الله مصباح یزدی حفظه الله

#نقل_قول 🔸نتيجه آميختگى جهل با وضعيتهاى متفاوت در زندگى بشر: 🔹1- جهل + فقر = جُرم 🔹2- جهل + ثروت = فساد 🔹3- جهل + آزادی = هرج و مرج (بی بند و باری) 🔹4- جهل + قدرت = استبداد 🔹5- جهل + دين = تروریسم 🔸حال به جای جهل، علم بگذار! بنگر علم با وضعيتهاى متفاوت زندگى چه میکند؛ 🔹1- علم + فقر = قناعت 🔹2- علم + ثروت = نوآوری 🔹3- علم + آزادی = خوشبختی 🔹4- علم + قدرت = عدالت 🔹5- علم + دين = استقامت 🔸"این یک قانون است؛ تو قانون مدار باش!!" 🆔 @wikizoom

امام على عليه السلام: با عقل ها، قله های دانش فتح می شود بِالعُقولِ تُنالُ ذُروَةُ العُلومِ غررالحكم، حدیث 4275 #داستانهای_آموزنده •✾📚 @Dastan 📚✾•

#حتما_بخونید حکایتی بسیار زیبا 🌺 اقای سید علی اکبر کوثری ( از روضه خوان های قدیم قم و از پیرغلام های مخلص اباعبدلله علیه السلام) در ظهر عاشورای یک سالی به یکی از مساجد قم برای روضه خوانی تشریف میبرند. بچه های آن محله به رسم کودکانه ی خود بازی میکردند و به جهت تقلید از بزرگترها، باچادرهای مشکی و مقنعه های مشکی مادرانشان حسینیه و تکیه ی کودکانه و کوچکی در عالم کودکی،در گوشه ای از محله برای خودشان درست کرده بودند. مرحوم سید علی اکبر میگه بعد از اتمام جلسه اومدم از درب مسجد بیام بیرون یکی از دختر بچه های محله اومد جلوم و گفت اقای کوثری برای ماهم روضه میخونی؟ گفتم： دخترم روز عاشوراست و من تا شب مجالس مختلفی وعده کردم و چون قول دادم باید عجله کنم که تاخیری در حضورم نداشته باشم. میگه هر چه اصرار کرد توجهی نکردم تا عبای منو گرفت و با چشمان گریان گفت مگه ما دل نداریم!؟ چه فرقی بین مجلس ما و بزرگترها هست؟ میگه پیش خودم گفتم دل این کودک رو نشکنم و قبول کردم و به دنبالش باعجله رفتم تا رسیدیم. حسینیه ی کوچک و محقری بود که به اندازه سه تا چهار نفر بچه بیشتر داخلش جا نمیشدند. سر خم کردم و وارد حسینیه ی کوچک روی خاکهای محله نشستم و بچه های قد و نیم قد روی خاک دور و اطرافم نشستند. سلامی محضر ارباب عالم حضرت سیدالشهدا عرضه کردم السلام علیک یاابا عبدالله... دو جمله روضه خوندم و یک بیت شعر از آب هم مضایقه کردند کوفیان... دعایی کردم و اومدم بلند بشم باعجله برم که یکی از بچه ها گفت تا چای روضه رو نخوری امکان نداره بزاریم بری رفت و تو یکی از استکانهای پلاستیکی بچه گانشون برام چای ریخت، چایی سرد که رنگ خوبی هم نداشت با بی میلی و اکراه استکان رو اوردم بالا و برای اینکه بچه ها ناراحت نشن بی سر و صدا از پشت سر ریختم روی زمین و بلند شدم و رفتم... شام عاشورا (شب شام غریبان امام حسین) خسته و کوفته اومدم منزل و از شدت خستگی فورا به خواب رفتم. وجود نازنین حضرت زهرا صدیقه ی کبری در عالم رویا بالای سرم امدند طوری که متوجه حضور ایشان شدم به من فرمود： آسید علی اکبر مجالس روضه ی امروز قبول نیست. گفتم چرا خانوم جان فرمود： نیتت خالص برای ما نبود. برای احترام به صاحبان مجالس و نیات دیگری روضه خواندی فقط یک مجلس بود که از تو قبول شد و ما خودمون در اونجا حضور داشتیم، و اون روضه ای بود که برای اون چند تا بچه ی کوچک دور از ریا و خالص گوشه ی محله خواندی.... آسید علی اکبر ما از تو گله و خورده ای داریم! گفتم جانم خانوم، بفرمایید چه خطایی ازم سر زده؟ خانوم حضرت زهرا با اشاره فرمودند اون چای من بادست خودم ریخته بودم چرا روی زمین ریختی!!؟ میگه از خواب بیدار شدم و از ان روز فهمیدم که توجه و عنایت اونها به مجالس بااخلاص و بی ریاست و بعد از اون هر مجلس کوچک و بی بضاعتی بود قبول میکردم و اندک صله و پاکتی که از اونها عاید و حاصلم میشد برکتی فراوان داشت و برای همه ی گرفتاری ها و مخارجم کافی بود. بنازم به بزم محبت که در آن گدایی و شاهی برابر نشیند... (برگرفته از خاطرات آن مرحوم) #داستانهای_آموزنده •✾📚 @Dastan 📚✾•

#VidCompact made by @videoshowapp

روش ذبح قربانی جهت تفدیه که اگر منجر به شفای بیماران میشه

تفسیر آیه سوره قیامت از زبان امام صادق علیه السلام وجوه یومئذ ناضره الی ربها ناظره الصّادق (علیه السلام)- عَنْ هَاشِمٍ‌الصَّیْدَاوِیِّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَا مِنْ رَجُلٍ مِنْ فُقَرَاءِ شِیعَتِنَا إِلَّا وَ لَیْسَ عَلَیْهِ تَبِعَهًٌْ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا التَّبِعَهًُْ قَالَ مِنَ الْإِحْدَی وَ الْخَمْسِینَ رَکْعَهًًْ وَ مِنْ صَوْمِ ثَلَاثَهًِْ أَیَّامٍ مِنَ الشَّهْرِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ خَرَجُوا مِنْ قُبُورِهِمْ وَ وُجُوهُهُمْ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَهًَْ الْبَدْرِ فَیُقَالُ لِلرَّجُلِ مِنْهُمْ سَلْ تُعْطَ فَیَقُولُ أَسْأَلُ رَبِّی النَّظَرَ إِلَی وَجْهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) قَالَ فَیُنْصَبُ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مِنْبَرٌ عَلَی دُرْنُوکٍ مِنْ دَرَانِیکِ الْجَنَّهًِْ لَهُ أَلْفُ مِرْقَاهًٍْ بَیْنَ الْمِرْقَاهًِْ إِلَی الْمِرْقَاهًِْ رَکْضَهًُْ الْفَرَسِ فَیَصْعَدُ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) وَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ فَیَحِفُّ ذَلِکَ الْمِنْبَرَ شِیعَهًُْ آلِ‌مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) فَیَنْظُرُ اللَّهُ إِلَیْهِمْ وَ هُوَ قَوْلُهُ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ إِلی رَبِّها ناظِرَةٌ قَالَ فَیُلْقَی عَلَیْهِمُ النُّورُ حَتَّی إِنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا رَجَعَ لَمْ تَقْدِرِ الْحَوْرَاءُ أَنْ تَمْلَأَ بَصَرَهَا مِنْهُ قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) یَا هَاشِمُ لِمِثْلِ هذا فَلْیَعْمَلِ الْعامِلُونَ. امام صادق (علیه السلام)- صیداوی گوید: امام صادق (علیه السلام) از پدرش (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمود: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرموده است: «هیچ مردی از مردان فقیر مؤمن شیعه ما نیست، مگر اینکه تَبِعه بر او نیست. عرض کردم: «فدایت شوم! تَبِعه چیست»؟ فرمود: «منظور، پنجاه‌ویک رکعت نماز و سه روز روزه گرفتن در هر ماه است، آنگاه که روز قیامت فرا رسد، درحالتی‌که چهره‌های آنان مانند ماه شب چهاردهم می‌درخشد، از قبرهای خویش خارج می‌شوند، و به هرکدام از آن‌ها گفته می‌شود: هر آنچه طلب کنی، محقّق می‌شود». پس می‌گوید: «از خداوند می‌خواهم که چهره‌ی حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) را ببینم». می‌فرماید: «پس خداوند عزّ‌وجلّ به بهشتیان اجازه می‌دهد که محمّد (صلی الله علیه و آله) را زیارت کنند. و می‌فرماید: منبری از نور در یکی از درانیک (جمع دُرنوک، به‌معنای سرسرا) بهشت برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نصب می‌شود که دارای هزار پلّه است که فاصله‌ی میان پلکانهای آن، به‌اندازه‌ی یک دویدن اسب است. پس محمّد (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) بر بالای آن می‌روند». و فرمود: «اطراف آن از شیعه آل محمّد (علیهم السلام) موج می‌زند، و خداوند به آن‌ها نگاه می‌کند و این همان سخن خداوند عزّ‌وجلّ است که فرمود: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ، إِلَی رَبِّهَا نَاظِرَةٌ، می‌فرماید: «پس بر آن‌ها نور افشانده می‌شود، به‌طوری که زمانی‌که بر می‌گردند، حوریان بهشتی نمی‌توانند چشم از آن‌ها بردارند (از دیدن آن‌ها سیر نمیشوند)». سپس امام صادق (علیه السلام) فرمود: «ای هاشم! لِمِثلِ هَذَا فَلیَعمَلِ العَامِلُونَ؛ آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند!. (صافات/۶۱) تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۲۱۸  بحارالأنوار، ج۷، ص۱۹۳/ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۶۱/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۷۱۶ / البرهان؛ «الحور» بدل «الحوراء»

برشی از کتاب مفاتیح الحیات آیت الله جوادی آملی با موضوع پرستار: شخصی به نام مرازم بن حکیم می‌گوید: با محمد بن مصادف در سفر حج بودم که در مدینه بیمار شدم. وی مرا تنها رها می‌کرد و به مسجد می‌رفت. من نزد پدر او از فرزندش گله کردم. او هم ماجرا را با امام صادق (ع) در میان گذاشت. آن حضرت به محمد بن مصادف پیغام داد که اگر در خانه می‌ماندی و از بیمار پرستاری می‌کردی ثوابش از عبادت در مسجد بیشتر بود.[۱] پاداش پرستاری از بیمار رسول گرامی اسلام در خصوص پاداش پرستاری از بیمار فرمود: هرکس یک شبانه‌روز از بیماری مراقبت کند خدا او را با ابراهیم خلیل(ع) برانگیزد، آن‌گاه از صراط همچون برق جهنده تابان بگذرد.[۲] پاداش تأمین نیاز بیمار رسول خدا(ص) فرمود: ... هرکس برای برآوردن نیاز بیمار بکوشد و آن را برآورد، همانند روزی که از مادرش زاده شده از گناهان خود خارج شود. مردی از انصار پرسید: ای رسول خدا! اگرچه بیمار از خانواده‌اش باشد؟ رسول خدا(ص) فرمود: از دارندگان بزرگ‌ترین پاداش کسی است که در برآوردن نیاز [بیمار] خانواده خود بکوشد... .[۳] همچنین رسول خدا (ص) می‌فرماید: کسی که در جهت تأمین نیاز بیماری بکوشد، برآورده شود یا نشود، از گناهانش، به سان روزی که از مادر متولد شده بیرون آید.[۴] پاورقی: [۱] . مُرَازِمِ بْنِ حَکِیمٍ، قَالَ: زَامَلْتُ مُحَمَّدَ بْنَ مُصَادِفٍ، فَلَمَّا دَخَلْنَا الْمَدِینَةَ اعْتَلَلْتُ فَکَانَ یَمْضِی إِلَی الْمَسْجِدِ وَ یَدَعُنِی وَحْدِی فَشَکَوْتُ ذَلِکَ إِلَی مُصَادِفٍ، فَأَخْبَرَ بِهِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع)، فَأَرْسَلَ إِلَیْهِ: قُعُودُکَ عِنْدَهُ أَفْضَلُ مِنْ صَلاتِکَ فِی الْمَسْجِد (الکافی، ج۴، ص۵۴۵). [۲] . ... وَ مَنْ قَامَ عَلَی مَرِیضٍ یَوْماً وَ لَیْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلِ (ع) فَجَازَ عَلَی الصِّرَاطِ کَالْبَرْقِ اللاّمِعِ (ثواب الاعمال، ص۲۸۹). [۳] . ... وَ مَنْ سَعَی لِمَرِیضٍ فِی حَاجَتِهِ فَقَضَاهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْم وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! وَ إِنْ کَانَ الْمَرِیضُ مِنْ أَهْلِهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ أَجْراً مَنْ سَعَی فِی حَاجَةِ أَهْلِهِ وَ مَنْ ضَیَّعَ أَهْلَهُ وَ قَطَعَ رَحِمَهُ حَرَمَهُ اللَّهُ تَعَالَی حُسْنَ الْجَزَاءِ یَوْمَ یَجْزِی الْمُحْسِنِینَ وَ ضَیَّعَهُ... (ثواب الاعمال، ص۲۸۹). [۴] . وَ مَنْ سَعَی لِمَرِیضٍ فِی حَاجَةٍ قَضَاهَا أَوْ لَمْ یَقْضِهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّه (الفقیه، ج۴، ص۱۶). منبع: کتاب مفاتیح الحیات؛ تالیف آیت الله العظمی جوادی آملی.

پرستاری در سیره پیشوایان معصوم علیهم السلام اهتمام پیامبران و اولیای معصوم علیهم السلام به امر پرستاری، نشان از اهمیت و شرافت این شغل دارد. پرستاری نزد خداوند متعال، ارزشمند است و پرستاران محبوب و مقدسند. برپا کردن چادر پرستاری در مسجد پیامبر، توجه و تلاش ویژه آن بزرگوار را نسبت به این وظیفه مقدس نشان می دهد. در این باره آمده است: بعد از جریان جنگ احد، مردم در مسجد به مداوای مجروحان جنگ و پرستاری از آنان می پرداختند. در سیره ابن هشام آمده است که: یکی از اصحاب خاص پیامبر اکرم، به نام سعد بن معاذ را که جراحت سختی در جنگ خندق برداشته بود، به دستور حضرت در مسجد در خیمه زنی از قبیله اَسلَمْ که به او «رُفیده» می گفتند، قرار دادند و رفیده در این خیمه مجروحان جنگ را مداوا می کرد و به پرستاری و مراقبت از آنان می پرداخت. این عمل پسندیده، در سیره پیامبران الهی نیز دیده می شود؛ چنان که پرستاری پیوسته حضرت یوسف از بیماران در زندان، محبوبیت او را بین زندانیان سبب شده بود و به این خاطر، از او به عنوان فردی نیکوکار و محسن یاد می کردند. در مورد پرستاری پیامبر گرامی اسلام از بیماران، روایت هایی در تاریخ اسلام دیده می شود. یکی از این موارد را علامه مجلسی از حضرت علی علیه السلام چنین نقل می کند: شبی تب وجودم را فرا گرفت و خواب را از من ربود. بدین جهت، رسول خدا نیز تا صبح بیدار بود و شب را بین من و نماز تقسیم می کرد. پس از نماز، نزد من می آمد و جویای حال من می شد و با نگاه کردن به من از وضعیت بیماری ام اطلاع می یافت و شیوه پیامبر تا طلوع صبح این چنین بود. پس از آنکه حضرت با اصحاب نماز گزاردند، در حق من دعا کردند که خدایا، علی را شفا ده و سلامتی بخش که به خاطر بیماری اش تا صبح نخوابیدم! این شیوه پسندیده حضرت حتی در حق دوستان دیگرش نیز به خوبی نمایان است. آمده است که سعدبن معاذ که از بزرگان اصحاب پیامبر خداست و برای حفظ اسلام تلاش های بسیاری کرده است، بعد از آنکه در جنگ خندق جراحت سختی برداشت، پیامبر خدا فرمان داد تا خیمه ای در مسجد زدند و خود مراقبت های درمانی و پرستاری از وی را عهده دار شد. پرستاری حضرت علی علیه السلام از فاطمه زهرا علیهاالسلام پس از بیماری ایشان، سزاوار تحسین و توجه است. حضرت علی علیه السلام خود عهده دار پرستاری از فاطمه علیهاالسلام بود و اسماء دختر عُمَیس، ایشان را یاری می داد. البته پرستاری حضرت زهرا و زینب کبری علیهاالسلام نیز می تواند الگوی مناسبی برای تمام پرستاران میهن اسلامی باشد. در تاریخ جنگ احد آمده است: در این جنگ دندان پیامبر اسلام شکست و کلاهخود بر سر ایشان زخم وارد کرد. در آن هنگام، فاطمه خون جراحت پیامبر را می شست و علی ابن ابی طالب با سپر آب می آورد. چون فاطمه دید خون بند نمی آید، تکه حصیری را سوزاند و خاکستر آن را روی زخم گذارد تا خون بند آید. امام زین العابدین علیه السلام نیز درباره حضرت زینب کبری علیهاالسلام ، دست پرورده مکتب انسان ساز مادر، چنین نقل می کند: «شبی که فردای آن پدرم به شهادت رسید، من نشسته بودم و عمه ام زینب در نزد من بود و از من به گونه ای نیکو پرستاری می کرد». این سیره های عملی، بیانگر ارزش والای پرستاری است. امام خمینی رحمه الله نیز در این باره فرمود: این شغل پرستاری از شغل های بسیار شریفی است که اگر چنانچه انسان با وظایف انسانی و شرعی خودش بکند، این یک عبادتی است که در فراز عبادت های درجه اول است. پرستاری از بیمار امر بسیار مشکلی است، لکن خیلی ارزشمند است. [اگر [انسان با یک بیمار به طور محبت، به طور برادری، به طور خواهری مراعات احوال او را بکند و این برای انجام یک وظیفه انسانی ـ الهی باشد، از عباداتِ بسیار ارزشمند است. پیام متن: نمونه هایی از پرستاری در سیره پیامبران، ائمه معصومین علیهم السلام و حضرت زینب علیهاالسلام . آثار نیک و زیبای پرستاری پرستاران با مراقبت از بیماران، خرسندی آنان را فراهم می آورند و در سایه به دست آوردن رضایت آنان، خشنودی خداوند را برای خویش رقم می زنند. از سوی دیگر لذت کمک به دیگران، در فطرت پاک انسان ها به ودیعت نهاده شده است. آن گاه که پرستار رنج و اندوه مریض را به شادی و نشاط مبدل می سازد و لبخند شادمانی و طراوت را بر گوشه لبان او می بیند، خود نیز شاد و مسرور می شود و همه سختی ها و زحمت هایی را که در این مسیر به جان خریده است، از یاد می برد. بدین ترتیب، رابطه ای صمیمانه و دوسویه همراه با مهر و محبت بین پرستار و بیمار ایجاد می شود. راز این محبوبیت را می توان از سخن ارزشمند پیامبر اسلام دریافت: جُبِلَتِ القُلُوبُ عَلی حُبِّ مَن اَحْسَنَ اِلَیْها وَ بُغْضِ مَنْ اَساءَ اِلَیْها. طبیعت قلب ها، بر محبت و دوستی کسی که به آدمی احسان و نیکی می کند و بغض و دشمنی کسی که به انسان بدی روا می دارد، نهاده شده است. این نیکوکاری افزون بر محبوبیت اجتماعی، رضایت الهی را نیز