مثل ستاره...

بابارضا2

📌محمد اسداللهی دست پر آمد 🎥نماهنگ گنبد ایران منتشر شد محمد اسداللهی یک بند از این نماهنگ را در دیدار کارگران با رهبر انقلاب خوانده بود

خدا با دستای خودش موهامو شونه کرده... واسه بغل کردنم امروزو بهونه کرده

یا حبیبی، نور عینی یا قتیل کربلا یا امامی، و فؤادی یا سلیل الانبیا

بخش‌هایی از سخنان سرکارخانم دکتر علم‌الهدی همسر مکرمه و فاضله شهید آیت‌الله رییسی در مراسم گرامیداشت شهدای خدمت در دانشگاه فردوسی مشهد

بـار دیگـر بـا اجــازه از تفنگ می‌رود ذهنم بسوی شعر جنگ ذوق و شـوق نینـوا کـرده دلم چـون هـوای کـربلا کـرده دلم بود سنگر بهترین مـأوای من آه جبهـه کـو بـرادرهـای من در تمام سال‌های عشق و جنگ مهـر در سجاده مـا شد قشنگ سنگر خوب و قشنگی داشتیم روی دوش خود تفنگی داشتیم جنگ مـا را لایـق خود کرده بود جبهه ما را عاشق خود کرده بود روز کوچ کاروان از بر و بحر روز آزادی شد از زندان شهر نفرت از هر خود ستایی داشتیم خلـق و خـوی روستایی داشتیم آسمـان تکبـیر ما را دوست داشت هر حسینی کربلا را دوست داشت روزها در عشق پرپر می زدیم در دل شب‌ها منـور می زدیم داشتیم ای دوست شب‌های خطر سایه‌ی صاحب زمان را روی سر ابر گـریان از صـدای ناله بود شور پرپر گشتن یک لاله بود گردبـاد خـون به روی دجلـه بود حمله در شب دعوتی تا حجله بود مین بـه میـدان عبـورم می کشید شیهه‌ی اسبی به شورم می کشید گریـه‌هایم آه حسرت خورده اند چکمه‌هایم خاک غربت خورده اند یـاد روزی کـه بسیجی می شدیم شمع شب‌های دوئیجی می شدیم یـاد روزی که در خمپاره‌ها جمع می‌کردیم، پاره پاره‌ها هر بسیجی اقتـدا بر شمع کرد پاره‌های جـان جود را جمع کرد تـا ابـد شــام پریشانی ماست داغ غربت روی پیشانی ماست سرزمین نینوا یـادش بـه خیر کـربلای جبهه‌ها یادش به خیر سر به دوش گریه ها و ناله‌ها چـون نگریم در عزای لاله ها فیض پرپر گشتن گل داشتیم کاش در جـام بلا مُل داشتیم زخم دیدیم و پی مرهم شدیم ما به بزم عشق نامحرم شدیم ارث ما این روسیاهی مانده است یادی از مـرغان چاهی مانده است کربلای جبهه‌ها یادش به خیر سرزمین نیـنوا یادش به خیر غم برای نوع عنوان، می خوریم رنج آب و غصه‌ی نان می خوریم کـاش بـا یــارانِ مستِ دوستی باز می‌داد عشق، دست دوستی تا به دشت و کوه، رُسته شالی است تـا ابـــد جـای شهیـدان خـالی است سرزمین نیـنوا یادش به خیر کربلای جبهه‌ها یادش به خیر

پشت پات آب میریزم؛ دلِ بی تاب میریزم… دستِ حق پشت و پنات دوباره خبر رسید؛ که یه لاله پر کشید کوچه مشکی شد برات… عکسِ تو میره کوچه به کوچه؛ توی قاب خونه ها تو یه یاقوتی؛ توی تابوتی میری روی شونه ها… لحظه ی وداع با چشم پره اشک؛ کنارِ قبر میشینم آه ای مهربون! بارِ آخره دارم تورو میبینم… لبیک حسین… لبیک حسین حسین؛ عزیز زهرا منی که کبوترم؛ تو بگو کجا برم؟ لونمه کنج حرم… تو آقا جونِ منی؛ دلمو نمی شکنی بده پر، تا بپرم توو هیاهوتم؛ دخیلِ موتم! مثِ دست ِزائرات به تو مینازم؛ که توو پروازم توو هوای کربلا دستم رو بگیر دستای تو چاره سازِ هر چی درده… کربلا ببر… نوکرت بیاد حرم، برنمی گردم لبیک حسین… لبیک حسین حسین؛ عزیز زهرا تویی عشقِ اولم، تویی عشقِ آخرم… قدمت سر چشَم… می دونی نمک گیرم… به خدا که میمیرم؛ یه کم از تو دور میشم! پره احساسم؛ پر میشه کاسه ام زیرِ بارونِ نگاهت رو به راهم کن؛ یه نگاهم کن آخه می گیره دعات… مجنونِ توام؛ مجنون نگاهِ دلرباتم ارباب! لیلای منی؛ بی تابِ شبای کربلاتم ارباب… دستم رو بگیر دستای تو چاره سازِ هر چی درده… کربلا ببر… نوکرت بیاد حرم، برنمی گرده لبیک حسین… لبیک حسین حسین؛ عزیز زهرا

آرامش من...