میخوام حداقل یه نفر باشه که با اون، از همهچیز همونجوری حرف بزنم که با خودم حرف میزنم.
یکی که تو بغلش گریه کنم و اونم به حرفام گوش بده و نصیحتم نکنه چی؟
اونم نداریم.
من اینجوری ام که:
هی هستم ، هستم ، هستم..
ولی یهو دیگه نیستم.
دیگه هیچ وقت نیستم :)
دیگه هیچ انگیزه ای برای نگهداشتن هیچکس تو زندگیم ندارم.
اگه میخوای فقط برو.
من خیلی وقته تو مودِ ' نمیخوام ، نمیرم ، نمیگم ، مهم نیست ، حسش نیست ، کی اهمیت میده؟ ، ساعتها نگاه کردن به سقف ، حوصله ندارم ، انرژی ندارم ، خستم ، روح و روانم درد میکنه و به درک' ای هستم.🦦