🔖#راهی_که_نرفتیم...🛣 ✏️یادداشتی برای پاسخگویی به سوالاتی که شاید شماهم دنبال پاسخی برای آن باشید👇 🔸آیا حل مشکلات و برطرف کردن موانعی که در زندگی میبینیم، از توان ما خارج است؟ 🔹تفاوت بین فقیران و ثروتمندان در چیست؟ 🔸قانون بزرگ طبیعت چیست؟ آیا دلیلی بر مدعای خود داریم؟ 🔹واژه کلیدی ِ دعا، تنها بمعنای خواستن است یا پسِ این خواهش، نکته ای نهفته است؟ 🔸#با_ما_همراه_باشید ✒️ @mywritings_128

📢📢📢📢📢📢📢📢📢 انشاالله امروز با #قسمت_اول نقد فیلم "خروج" در خدمت شما همراهان گرامی هستیم. 🎞📽📽📽📽🎞 💎 #با_ما_همراه_باشید ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_اول 🔖خروج ِ انقلابی 📌فیلمساز وابسته اولین باری که نامش را شنیدم (حدود یکسال پیش) فکر کردم باید منتظر یک اعتراض تمام عیار باشم. اعتراضی به ضعف‌ها و اشتباهاتی که سرعت رشدشان در این روزها بسیار زیاد شده است. البته میدانستم که این اعتراض به هنجارشکنی و درگیری بی‌هدف و هویت منجر نخواهد شد. چراکه میدانستم سرچشمه این اتفاق گل‌آلود نیست. حداقل تا الان که اینطور بوده است. اطمینان داشتم ابراهیم حاتمی‌کیا، کارگردانی است که حتی اگر به چیزی هم معترض باشد خشک و تر را با هم نمی‌سوزاند؛ مثل تمام این سالها. نام فیلم اما کمی هنجارشکنی را در ضمن خود داشت که پرونده یک احتمال را در ذهنم باز میگذاشت. احتمال اینکه طوفان حوادث در مسیر قله ، فیلمساز ِ وابسته ‌سینمای ما را را وادار به خروج از چارچوب نظام کرده است. احتمالی که ثانیه ثانیه فیلم آن را ضعیف و ضعیف تر کرد. به عنوان مثال: وقتی در همان نماهای آغازین فیلم، پوکه ها و نُخاله‌های ادوات جنگی را مشاهده کردم که به گلدان کاکتوس تبدیل شده‌اند؛ مطمئن شدم که این خروج، خروج ِصلح‌طلبی است که جنگ را دوست ندارد و برای وصل کردن آمده است. مطمئن شدم حاتمی‌کیا به عقبه خود که در ارزش‌های این انقلاب ریشه دارد پشت نکرده است. ارزش‌هایی مثل صلح‌طلبی، دفاع از مظلومان، عدالت‌طلبی و... . اما هنوز یک سؤال در ذهنم بی‌پاسخ مانده بود که فیلمساز دقیقاً به چه چیزی اعتراض دارد؟ 📚ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_دوم 📌بال یا وبال روایت فیلم از آنجایی شروع می‌شود که هلی‌کوپتری ناخوانده [که بعدا معلوم می‌‌شود مَرکب رئیس جمهور است] به دلیل نقص فنی در یک مزرعه پنبه فرود می‌آید (فرودی که شروع تمام اتفاقات بد روایت است) وقتی صاحب مزرعه به این فرود اعتراض می‌کند، با جمله تحکم آمیز تیم حفاظت مواجه می‌شود که رئیس جمهور رئیس همه است (کنایه از اینکه تو باید همه زندگی‌ات را فدای سر رئیس جمهور کنی) اتفاقی که حامل پیامی دردناک برای مخاطب است. فیلمساز با این صحنه نشان می‌دهد که رئیس جمهور، جای آنکه بال باشد برای آرامش مردمش، وبال گردن پیرمرد صاحب مزرعه (رحمت) است. اعتراضی که در روند فیلم رفته رفته پخته شده و به اثبات می‌رسد. دقایقی بعد، مزرعه رحمت، میزبان میهمان ناخوانده‌ای دیگری (از جنس میهمان اول) می‌شود که اینبار آثار به مراتب زیان‌بار تری نسبت به میهمانی اول دارد. آب شوری به اشتباه یا عمد به جای بیابان به سمت زمین‌های کشاورزی سرازیر شده و مثل آتش بهشت سفید مزرعه پنبه را می‌سوزاند. رحمت وقتی متوجه شوری آب می‌شود با فریاد به محصولات مزرعه‌اش (که انگار فرزندانش باشند) می‌گوید: نخورید این آب شوره، میمیرید. دیالوگی که انگار حرف فیلمساز با مردم است. مردمی که با پیامدهای سوء مدیریت کشور دست و پنجه نرم می‌کنند شاید هدف فیلمساز از جا دادن این دیالوگ در درام فیلم، این بوده است که به مردم بگوید: گردن نهادن به سیاست های غلط مساوی است با مرگ. ✍ حسین رحیمی 📚ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_سوم 📌 نگاه از بالا اعتراض دیگر فیلم که به خوبی پرداخت می‌شود، اعتراض به زاویه نگاه مسئولین به مردم است. زاویه نگاهی که با نمای pov دوربین مدار بسته اداره آب (نگاه از بالا) دقیق نشان داده می‌شود و شکستن شدن همان دوربین توسط مردم اعتراض به این نگاه تحکم امیز است. اعتراضی که لبخند رضایت رحمت را در پی دارد. رحمت در این صحنه، خط شکنی است که زیر بار حرف زور نرفته و با تراکتورش (تنها سلاحش) درب اداره آب را میشکند و پرده از این حقیقت برمیدارد که سد آب شیرین مخصوص کشاورزی، خالی است؛ و این یعنی آب شور به دلیل نبود آب شیرین (به عمد) به سمت مزرعه‌ها رها شده است. این اعتراض وقتی به اوج خود میرسد که مسئولین اداره آب، به جای عذرخواهی از اشتباهی که مزرعه‌ها را نابود کرده‌است؛ نگهبان اداره را به مقابله با بچه محل‌هایش گمارده و او را به کشتن می‌دهند. نگهبان که نعمت نام دارد، نمونه‌ای از مسئولین ساده لوح و وظیفه‌شناسی است که بازیچه مسئولین در سایه شده و سپر تکبر و شاه منشی آن‌ها می‌شوند. نام نعمت، فقره‌ای از دعای کمیل را به انسان یادآور می‌شود که اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ. صحنه این اعتراض شاید کلیدی ترین صحنه فیلم خروج باشد. چرا که چالش بزرگ داستان، وارانه جلوه دادن این اعتراض توسط مسئولینی است که شروع یا ادامه آن را رقم زده و کلاً منکر رها شدن آب شور در زمین های کشاورزی می‌شوند.  ✍ حسین رحیمی 📚ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_چهارم 📌 بی خبری دیگر اعتراض، نقدی جدی به بی‌خبری مسئولین از واقعیت‌های جامعه است. نقدی که شاید تلاش فیلم برای توجیه کردن سوء مدیریت‌ها است. و یا بیان یک واقعیت غیر قابل قبول و البته انکار نشدنی. این اعتراض و تلنگر در دو دیالوگ، به خوبی بیان میشود. دیالوگ اول، دیالوگ افسر خوش اخلاق کلانتری است که به رحمت میگوید: شما آزادی عمو رحمت! الآن همه مقامات اومدن عدل آباد، بَده شما اینجا باشینا. رحمت در آن سکانس برای آزادیِ دوستانِ فرزندِ شهیدش (جوانان معترض اداره آب) به کلانتری رفته است و وقتی با او مخالفت میکنند؛ از افسر میخواهد که خودش را بازداشت کنند. دیالوگ دوم اما دیالوگ فرماندار (قبل از شروع مراسم تشییع پیکر شهید) است که می‌گوید: خوبیت نداره مسئولین بفهمن پدر شهید تو بازداشته با مسئولیت من حلش کنید. نکته قابل توجه این است که این دو دیالوگ، یک رودربایستی را در خود نهفته دارند که بوی برتری مسئولین نسبت به مردم را میدهد. برتری ای که خبر داشتن ایشان (از مشکلات و گرفتاریهای مردم را) بی ادبی و توهین تلقی میکند. در حالی که در واقعیت امر، مردم، ولیِ نعمت مسئولین هستند نه بالعکس. ✍ حسین رحیمی 📚 ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_پنجم 📌حذف صورت مسئله اعتراض مهم دیگری که در پس عناصر فیلم نهفته است، برخورد چندگانه مسئولین با مطالبه آرام و مسالمت‌آمیز و حق‌طلبانه اهالی عدل آباد است. برخوردی که با آژیر کشی ماشین انتظامی (در شروع مسیر کاروان) و صحبت‌های تهدید آمیز افسر خوش اخلاق کلانتری آغاز و با بگیر و ببند لباس شخصی‌های تازه کار ناشی (در منطقه آزاد) به اوج خود رسیده و با تطمیع مشاور رئیس جمهور در حرم حضرت معصومه تکمیل می‌شود. برخوردهایی که نشان میدهد مسئولان کشور، به جای عذرخواهی و جبران، سعی دارند اعتراضات و مخالفاتهای مردم با ضعفهای مدیریتی و نظارتی خویش را با تهدید و تطمیع خاموش کنند. البته فیلم این رانیز نشان میدهد که این شیوه نه تنها مشکلات را حل نکرده بلکه معترض را در #خروج خود مصمم تر خواهد کرد. 📚 ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_آخر 📌نتیجه گیری شاید بتوان فیلم #خروج را پر محتواترین فیلم ابراهیم حاتمی کیا دانست. فیلمی که هرحرکت دوربینش، هر دیالوگش، هر بخش از روایتش دهها حرف مهم و اعتراض را (از جنس اعترضات این روزهای مردم) در خود نهفته دارد.✊ 🔻اعتراضات کریمانه و حرمت نگهدارنه ای که از جنس هدیه دادن عیوب است. از جنس انقلاب و ارزشهای انقلاب است. 🔻اعتراضات واردی که مخالفت با آنها مخالفت با ارزشهای انسانیِ انقلاب اسلامی است. البته نباید انکار کرد که اعتراض تلخ است اما به فرموده امام حسین علیه السلام: 🔻مَن أحَبَّكَ نَهاكَ ، ومَن أبغَضَكَ أغراكَ؛ هركس تو را دوست داشته باشد، [از كار زشت] نهیت می‌کند و هر كس تو را دشمن بدارد ، [به کار زشت] تشویقت می‌کند. 🔻ابراهیم حاتمی کیا، فیلمسازِ وابسته ای ست که سعی دارد با این اثر، مردم کشورش را از چارچوب آفات و غلطهایی که به جان ارزشهای انقلاب افتاده است #خارج کند. والسلام ✍ حسین رحیمی 💎 #با_ما_همراه_باشید ✒️ @mywritings_128

📣 دوستانِ همراه ضمن تشکر از پیشنهادات و تذکر نکات شما پیرامون یادداشت ِ 🗒 📌خروج ِ انقلابی، لازم به ذکر است: این فیلم، پرمحتواترین اثر آقای حاتمی کیاست و لحظه به لحظه فیلم، حرف‌های بسیار دارد که اگر زمان و فرصت به قلم درآوردن آن باشد، دریغ نخواهیم کرد، این صرفا یک یادداشت برای این فیلم و گوشه ای از یک اثرِ مردمیِ دلنشین است و البته قرار نیست که گویای تمام داستانِ فیلم باشد☝️باید فیلم را دید.🙂 🔺همچنان منتظر پیشنهادات و نکات ِ دقیق شماهستیم🤝 💎 #با_ما_همراه_باشید ✒️ @mywritings_128

💥Operation Eagle Claw💥 🦅عملیات پنجه عقاب! 🔻۵ اردیبهشت ۱۳۵۹ 🔺عملیات نظامی ارتش آمریکا به دستور کارتر رئیس جمهور آمریکا 🔻برای آزادسازی آمریکایی‌های گروگان گرفته‌شده توسط دانشجویانِ پیرو خط امام در تهران 🔺نتیجه: شکستِ عملیاتِ هنوز شروع نشده 🔻پیام امام خمینی(ره): «آیا جز این بود که یک دست غیبی در کار است؟ چه کسی هلی‌کوپترهای آقای کارتر را ساقط کرد؟ ما ساقط کردیم؟👇 شن‌ها ساقط کردند. شن‌ها مأمور خدا بودند، باد مأمور خداست.» ✒️ @mywritings_128

❤️ آنقدر در برابر نافرمانی ها صبور هستی آنقدر در برابر فرمانبُرداری ها کَرَم و بخشندگی داری گویا نافرمانی نشدی... ❤️ 💠 #حرف‌های‌گفتنی🔖

🗒 💢 به ناچار، چار دست و پا می‌شوم و می‌گویم: بیا اسب سواری!🐴 آخ جونی می‌گوید و با زحمت روی کمرم سوار می‌شود.🐎 او این بازی را خیلی دوست دارد اما من نه! راستش را بخواهید احساس می‌کنم نقش اسب برای زانوهایم خوب نیست.😒 ده پانزده دوری که خانه را بالا و پایین می‌کنم؛ مرا به این اطمینان می‌رساند که انسان بودن خیلی بهتر از اسب بودن است؛🙄 اما می‌دانم تا ایده جذاب تری نداشته باشم بی‌خیال اسب سواری نمی‌شود.😶 در لابلای فایل‌های خلاقیتم به دنبال ایده‌ای میگردم که، همسرم نجاتم می‌دهد.... 💢 📚 ادامه یادداشت را در لینک زیر دنبال کنید😊👇 https://rasanews.ir/002ioe

📝یادداشت 💢سینمایِ ترازِ انقلاب💢 👇👇👇

📝یادداشت 📺🎞 سینمایِ ترازِ انقلاب #قسمت_اول وقتی صفحات تاریخ معاصر را ورق می‌زنیم،📑 این نکته به‌روشنی، خودنمایی می‌کند که انقلاب اسلامی مهم‌ترین و کلیدی‌ترین نقطه عطف تاریخ کشور ماست. نقطه عطفی که همه شئون جامعه ایرانی را (از جمله: اقتصاد، سیاست و فرهنگ) تحت‌الشعاع خود قرارداد. البته شاید درست‌تر این باشد که بگوییم تغییر سیاست و اقتصاد محصول تغییر فرهنگ بود؛ یا به عبارتی فرهنگ، بسترساز به ثمر نشستن انقلاب اسلامی بود. بسترسازی‌ای که امام خمینی (ره) حدود بیست سال قبل از 57 با خوانش متفاوت و متقنی که از اسلام ارائه داد، شروع آن را رقم زد؛ بنابراین اگر عامل اصلی پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی را، تغییر ارزش‌ها و باورهای جامعه (فرهنگ) بدانیم بیراه نگفته‌ایم. از آن گذشته، باید به این نکته توجه داشته باشیم که همان‌طور که کارکرد تغییر در نگرش جامعه قبل از انقلاب، پیروزی انقلاب اسلامی بود؛ آبیاری این نهال زیبا (که اکنون به درختی شکوهمند تبدیل شده است) جز با رشد فرهنگ دینی جامعه میسور نخواهد بود. ازاین‌رو، رشد فرهنگی جامعه، همواره جزو مهم‌ترین دغدغه‌های امامین جمهوری اسلامی بوده و هست. ✍ حسین رحیمی 📚 ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 📺🎞 سینمایِ ترازِ انقلاب #قسمت_دوم 📌 سینما عنصری شکوهمند یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین عناصر در فرهنگ جامعه، عنصر پر طمطراقی به نام سینماست. عنصری که امام خامنه‌ای (حفظه الله تعالی) در بیان اهمیت، از آن به عنوان کلید پیشرفت کشور یاد کرده‌اند.[1] بنابراین؛ بدیهی است که غفلت از عنصر سینما، می‌تواند ضربات جبران‌ناپذیری را به بدنه فرهنگ جامعه وارد آورد؛ و شاید به همین خاطر بوده است که حضرت امام خمینی، رهبر کبیر انقلاب اسلامی، به محض ورودشان به میهن اسلامی‌مان، نظر تاریخی معروفشان درباره سینما را بیان کردند که «ما با سینما مخالف نیستیم، با مراکز فحشا مخالفیم»[2]. سخنی که برخی از آن به عنوان نجات‌دهنده سینما یاد کرده‌اند[3]. چراکه سینمای ورشکسته قبل از انقلاب، بعد از انقلاب در لبه پرتگاه نابودی قرار داشت زیرا یک پندار غلط وجود داشت که انقلاب اسلامی مخالف تمامی مظاهر تجدد (از جمله سینماست) و امام خمینی (ره) با این جمله، هدف را روشن و مسیر را برای تشکیل سینمایی با هویت اسلامی بازنمودند. مسیری که بعد از گذشت چهل و یک سال از عمر انقلاب اسلامی، هنوز به آن نتیجه مطلوبی که باید نرسیده است. ___________________________ [1] دیدار مقام معظم رهبری با سینما گران 23 خرداد 1385 [2] سخنرانی در بهشت زهرا ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به محض بازگشت به میهن اسلامی [3] داریوش مهرجویی (کارگردان فیلم گاو): نه تنها نظر من، بلکه نظر تمامی مورخین این است که حضرت امام خمینی (س)، خط مشی سینمای ایران را مشخص کرد که چگونه باشد، ایشان دلیل وجودی سینما را مشخص کرد که عامل تعیین‌کننده مهمی بود. در آن زمان، همه مانده بودند که چه کار کنند. 📚 ادامه دارد.... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 📺🎞 سینمایِ ترازِ انقلاب #قسمت_سوم سینمای پس از انقلاب، از نقطه صفری شروع شد که بر بستر همان مسیر قبل از انقلاب (البته با شتاب و سرعت بسیار کمتر) قرار داشت. به بیانی دیگر، سینمای اکنون ایران، تولیدات مناسب و خوب فراوانی دارد اما کلیت آن تراز انقلاب اسلامی نبوده و نیست. چرا که به بیان رهبری معظم انقلاب، سینما و به‌طورکلی هنر، نباید در خدمت شهوت و خشونت و ابتذال و استحاله‌ی هویت انسان و جامعه باشد.[4] اتفاقی که بعد از گذشت این سال‌ها، گاه و بیگاه شاهد آن بوده و هستیم. البته نباید از حق بگذریم که در طول سال‌های پس از انقلاب، محصولات نسبتاً مطلوبی (در راستای پیشبرد اهداف انقلاب) تولید شده است. محصولاتی چون: آژانس شیشه‌ای، بچه‌های آسمان، قلاده‌های طلا، یتیم‌خانه ایران، به وقت‌شام، بیست‌وسه نفر و... که همواره موردتمجید و تعریف علاقه‌مندان به انقلاب بوده و هست؛ اما حقیقت آن است که کمیّت این محصولات، نسبت به محصولات مروج فکر و اندیشه لیبرال، بسیار اندک است. از آن گذشته، مشکل حائز اهمیت دیگر این است که به دلایلی چون بایکوت شدن بازیگران تولیدات به اصطلاح ارزشی سینما، از سوی دیگر فعالان این عرصه، تعداد این تولیدات در سال‌های اخیر در روند نزولی قرار گرفته است و آنچه که معلوم است، این است که خروجی این وضعیت، چیزی جز سینمای تراز انقلاب اسلامی خواهد بود. از این روست که وقتی بیانات امام راحل و رهبری را درباره سینمای تراز انقلاب اسلامی مرور می‌کنیم، به‌وضوح می‌یابیم که محصولات امروز سینمای ایران با آنچه که باید باشد، فرسنگ‌ها فاصله دارد.[5] ___________________________ پینوشت [4] بیانات در دیدار جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر 1 مرداد 1380 [5] مضمون سینما باید در جهت اصلاح کشور و جامعه باشد؛ اگر انتقاد هم انجام میگیرد، این انتقاد با این نگاه باشد و آن وقت من تصور میکنم اختلافات بر سر اینکه «آیا انتقاد بکنیم؟ اسم این انتقاد سیاه‌نمایی است یا نق‌نقوگری است یا نیست؟» کم خواهد شد؛ به خاطر اینکه وقتی نیت، نیت اصلاح و پیشرفت بود، این نیت خودش را در اثر نشان خواهد داد. بنابراین، این فاصله کم خواهد شد. (دیدار با سینما گران 23 خرداد 1385) 📚 ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝 یادداشت 📺🎞 سینمایِ ترازِ انقلاب #قسمت_چهارم اصلاً شاید گزافه نباشد اگر بگوییم، سینمای امروز (در خیلی از موارد) هدفی جز شکستن تابوهای فرهنگ ایرانی-اسلامی جامعه ما را ندارد. به‌عنوان‌مثال: بسیار شاهد این بوده‌ایم که یک محصول سینمایی (محصولاتی چون عرق سرد، رحمان 1400، چهارانگشت و...) اصلی‌ترین و مهم‌ترین ارزش‌های انقلاب اسلامی را به چالش بکشد و آن‌ها را بی‌ارزش تلقی کند. تولیداتی که به بهانه طنز و کمدی، مملو از صحنه‌های زننده با محتوای جنسی پنهان (که آثاری به مراتب مخرب‌تر از محتوای جنسی عیان دارد) هستند. این اتفاق، استفاده از ابزار سینما در نقطه مقابل اهداف انقلاب اسلامی است. نقطه اوج این ناهنجاری به حدی است که جشنواره سینمایی فجر را (که می‌بایست مظهر تام تولیدات سینمای تراز اسلام و انقلاب می‌بود) به مکانی برای بیان و ترویج گفتارها و رفتارهای هنجار شکنانه فرهنگی تبدیل نموده است. شاید بتوان علت این اتفاق ناخوشایند را در این بیت جستجو کرد که از کوزه همان برون تراود که در اوست. وقتی تولیدکننده محصول سینمایی باوری به ارزش‌های دینی نداشته باشد؛ و یا (از آن بالاتر) وقتی درخت سینما در لجن‌زار علومی چون لیبرالیسم و ماتریالیسم ریشه دوانده باشد، میوه‌ای جز دین‌‌ستیزی از آن به ثمر نخواهد نشست. چرا که نگاه این علوم به عالم هستی، فراتر از ماده و اقتضائات آن نرفته و نمی‌رود. به همین خاطر است که آزاد نبودن مظاهر تبرج و لااُبالی‌گری در همین سینمای نیم‌بند ایران، همواره مورد اعتراض سینماگران ما بوده است. سینماگرانی که چشم ایده آل نگرشان به سینمای دنیازده غرب است و تمام دغدغه‌شان رها کردن سینما از قیود دینی و رساندن سطح سینمای کشور به هالیوود (از حیث بی‌قید و بندی) است. همین امر موجب شده است که سینمای امروز جامعه ما، بیش از آنکه در خدمت «تحویل تربیت طاغوتی به تربیت انسانی-اسلامی»[6] باشد، مروج فرهنگ لیبرال غرب باشد. ____________________________ [6] صحیفه امام ج ۹ ص ۱۳۷ ✍ حسین رحیمی 📚 ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128

📝یادداشت 📺🎞 سینمایِ ترازِ انقلاب #قسمت_پنجم البته این ترویج را با روکش و پوشش شیک طنز، نقد اعمال کرده و می‌کنند؛ اما اتفاقی که در عمل شاهد آن هستیم، این است که سینما درحال پیمودن همان مسیر سقوطی است که قبل از انقلاب اسلامی، با فیلم‌فارسی به قعر ورشکستگی رسید اگرچه این روند بعد از انقلاب (به واسطه نظارت و مطالبه عناصر فرهنگی و مردم) به کندترین شکل ممکن درحال پیشرفت است اما این کافی نیست؛ زیرا نتیجه حاصله (هرچند کند) به نفع اصلاح ملت و کشور نیست.[7] بر همین اساس، شاید بتوان گفت، تنها راه رهانیدن عرصه فرهنگ از این دام و جلوگیری از عدم تکرار ورشکستگی فرهنگی سینما در سال‌های آینده و به خدمت گرفتن رسانه ارزشمند و پرظرفیت سینما «در راستای تقویت‌ ارزش‌های دینی و ملی»[8] باید سینمایی با الزامات دین مبین اسلام و درعین‌حال غنی از جذابیت‌های عینی ملموس تعریف نمود. اتفاقی که تلاش بالایی در جهت هماهنگ نمودن دو عنصر دین و رسانه را می‌طلبد. البته برای اصلاح وضعیت موجود سینما نیز؛ می‌توان از نقد گفتمانی محصولات سینمایی، به آن صورت بهره برد که تولیدات ناهمخوان باارزش‌های ناب جامعه، با ادبیاتی منتقدانه به چالش کشیده شده و از کیفیت اثرگذاری این تولیدات بر جسم واگن فرهنگ جامعه تا حد زیادی کم نمود. اگرچه نظارت دقیق مسئولان سینمایی بر تولیدات این رسانه پر مخاطب، می‌تواند تا حد زیادی از نشر این نوع تفکرات در جامعه جلوگیری کنند؛ اما متأسفانه، در عمل نه تنها رفتار برخی از این مسئولین از اکران فیلم‌های داعیه‌دار فرهنگ غرب جلوگیری نمی‌کنند بلکه موجب می‌شود مخاطب به دیدن آن‌ها حریص شده و با دقت بیشتری جریان فیلم را دنبال نماید. اتفاقی که شاید به دلیل باورمند نبودن سیاست‌گذاران سینمایی به ارزش‌های والای انسانی دین مبین اسلام و در نگاهی دقیق‌تر، ❌غرب‌زده بودن دست‌اندرکاران اجرایی عرصه فرهنگ کشور است. ⭕️عدم باوری که محصولش رشد روزافزون تولیدات سینمایی مغایر با شئون فرهنگی ایرانی-اسلامی جامعه ماست. __________________________ [7] امام خمینی ره: سینما باید در خدمت اصلاح ملت و کشور باشد (صحیفه امام ج ۸ ص ۴۹۶) [8] دیدار مقام معظم رهبری با سینما گران 23 خرداد 1385 💠 والسلام ✍ حسین رحیمی ✒️ @mywritings_128

🌐 لینک یادداشت 🔸سینمای تراز انقلاب اسلامی🔸 در سایت خبری راسخون: https://rasekhoon.net/article/show/1496550 ✒️ @mywritings_128

🌐 لینک نقد فیلم ♨️شیوع♨️ در سایت خبری《راسخون》 https://b2n.ir/801391

✳️این روزها، در دعای پس از هر فریضه می‌خوانیم: { اللَّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ أَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.} ❓❓اما سوال اینجاست که فقر و نیازمندی ما، به چه میزان است؟ خداوند مهربان در آیه پانزدهم سوره فاطر می‌فرماید: { يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيد.} لفظ "الله" جامعِ تمامیِ صفات و اسماء باری‌تعالی است.👈 و این یعنی همان اندازه که خدا بزرگ و قدرتمند و بی‌نیاز است ما انسان‌ها فقیر و نیازمندیم. بنابراین؛ وقتی از خدا بی‌نیازی را طلب می‌کنیم، درواقع خودِ او را طلب کرده‌ایم.💗 و خدا نیز راه برآوردن این نیاز را از خیلی قبل‌تر به انسان آموخته است. آنجا که می‌فرماید: عبدی أطِعنی حتی أجعلُک مَثَلی ، أنا حیُُّ لا اَموت اَجعلُک حیّاََ لا تَموت، أنا غنیُُّ لا أفتَقِر أجعَلُک غنیّاََ لا تَفتَقِر، أنا مَهمَا أشاءُ یَکون أجعلُک مهما تشاء تَکون» بنده‌ من! از من اطاعت کن تا تو را مانند خود سازم.❣ من زنده هستم و هرگز نمى‌میرم تو را هم مانند خود جاویدان خواهم کرد. من غنى هستم و هرگز فقیر نمى شوم تو را نیز بی‌نیاز می‌کنم. من هر چه را اراده کنم مى‌شود، کاری می‌کنم که تو نیز هرچه را اراده کردی به وقوع بپیوندد». [جواهر السنیه، حرعاملی، ص ۳۶۱]

🌐 لینک یادداشت ♨️دوگانگی حقیقت و واقعیت♨️ 🌀 نگاهی به ناهنجاری های اخلاقی سینمای ایران📽🎞📽 درسایت خبری 《راسخون》 https://rasekhoon.net/article/show/1509087

💟 دلنوشته دست خالی آمدم🤲 📌تا چشم بر هم میزنم آسمان آبی روز، به سرخی غروب رنگ می‌بازد و شب بر سرم سایه می‌افکند. شبی که همه ذرات وجودم، خنکای رحمتش را از لابلای مولکول‌های اکسیژنی که تنفس میکنم حس می‌کنند. 🌙امشب شب آخر است. شبی که اگر غفلت کنم و با او نباشم، نمی‌دانم شاید حسرتش تا هزاران ماه بر سینه‌ام سنگینی کند. نمی‌خواهم با دست خالی روبرویش بنشینم. دوست دارم هدیه‌ای، تحفه‌ای، چیزی برایش در طبق اخلاص بگذارم.🎁 فکر می‌کنم، تمام ثانیه‌های عمرم را به دنبال دست‌مایه‌ای زیر و رو میکنم. به امید چیزی که بتوانم عرق شرم پیشانی‌ام را در پس آن پنهان کنم. اما افسوس! چه بگویم که عمرم مصداق بارز این بیان شریف مولا امیرالمومنین علیه السلام است که فرمود: وَقَدْ اَفْنَيْتُ عُمْري في شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ، وَاَبْلَيْتُ شَبابي في سَكْرَةِ التَّباعُدِ مِنْكَ. ❇ به ناچار به سمت قفسه کتابخانه‌ام می‌روم (تنهایی جایی از خانه ام که همیشه بوی او را می‌دهد). 📚کتابهایم ورق می زنم که شاید بتوانم از سطری ایده‌ای بگیرم و بر دست‌های خالی‌ام بگیرم و به محضرش پیشکش کنم. نمی‌دانم کجا و چطور اما چشمم به داستان هدیه بردن مورچه‌ها🐜 برای حضرت سلیمان نبی علیه السلام می‌افتد. همان روزی که حضرتشان به مُلک و پادشاهی رسیدند و هر قبیله‌ای (اعم از انسان‌ها و حیوانات) هدیه ای را به محضرشان تقدیم کردند. مورچه‌ ها در آن روزگار با یک ران ملخ🦗 (لذیذترین غذایشان) بر سلیمان نبی وارد شدند. فکر کردم اما محبوب من بی‌نیازتر از سلیمان است و من در مقابل او حتی از یک مورچه ناتوان‌تر. ✒️ @mywritings_128

💟 دلنوشته دست خالی آمدم🤲 #قسمت_دوم 📌نا امیدتر از قبل کتاب را می‌بندم. چشمم به جمله‌ای می‌افتد که سالها پیش پشت جلد کتابم نوشته بودم. ⬅️ وَفَدتُ عَلی الکَریمِ بغَیرِ زادٍ مِنَ الحَسَناتِ والقَلبِ السَلیم وحَملِ زادٍ اَقبَحُ کُلّ شئٍ اِذا کانَ الوَفودُ علی الکَریم ❇ ⬅️ بر شخصی کریم وارد شده ام بدون هیچ زاد و توشه ای نه حسنه‌ای آورده ام نه قلبی سلیم چرا که زشت ترین کار این است که در پیشگاه کریم با زاد و توشه حاضر شوی (بیت شعری که حضرت علی پس از دفن سلمان با انگشت خود بر قبر ایشان نوشتند.) 💡آرام گرفتم! این همان چیزی بود که به دنبالش بودم. من، بنده روسیاه و گنه‌کاری که حضرت دوست بر سرش منت نهاده و او را در آخرین #شب_قدر ، به همنشینی با خود خوانده است؛ فقیرتر از آنم که چیزی برای عرضه به پیشگاه با عظمتش داشته باشم. برای چون منی که جز گناه و سرافکندگی دست‌رنجی ندارم این جمله مولا بهترین راهنما بود. خدایا! دست خالی🤲، جای بیشتری برای عطا دارد. #ای_که_مرا_خوانده_ای_راه_نشانم_بده ✒️ @mywritings_128