eitaa logo
عرفان های نوظهور
390 دنبال‌کننده
198 عکس
99 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
مراقبه به یا به ؟! آنچه در به عنوان و مطرح است، تمرکز کردن و خالی کردن ذهن و تکرار کلمات بی‌معنی و یا ایجاد صداهایی شبیه به زنبور و غیره است. ولی آنچه (علیهم‌السلام) سفارش نموده‌اند این است که انسان بخشی از وقتش را به خود اختصاص داده و خود را در که هستی بی‌کران است، حاضر ببیند. و با به یاد آوردن اعمال خوب یا بدش که در طول روز مرتکب شده به حمد خدا و یا استغفار بپردازد. آیا سزاوار است بالاترین سطح که در است را با عرفان پوشالی تعویض کرد؟! @n_erfanha
عرفان های نوظهور
در روایی چنین آمده: أبوبصیر گوید: به امام (ع) گفتم: قربانت، امام به چه نشانه‌ای شناخته می‌شود؟ امام کاظم(ع) در پاسخ فرمود: «به چند خصلت: 1. با چیزى که از پدر درباره او [مانند نصّ بر او و سپردن امامت به او] اشاره دارد تا دلیل امامت باشد. 2. هر چه از او پرسند جواب گوید و اگر در برابر او خاموش نشینند او خود آغاز سخن کند. 3. می‌تواند از آینده خبر دهد. 4. با مردم جهان به هر زبانى می‌تواند سخن کند و اهل هر زبانى می‌تواند با او بدون مترجم گفتگو کند. سپس فرمود: اى ابا محمد! من پیش از این‌که تو از جاى خود برخیزى، یک نشانه‌اى به تو می‌نمایم. دیرى نگذشت که مردى از اهل خراسان وارد مجلس شد و آن خراسانى به زبان با آن حضرت سخن گفت ولى امام به جوابش را داد، آن خراسانى گفت: قربانت، به خدا مانع من از این‌که به زبان فارسى با شما سخن گویم این بود که شما زبان فارسى را خوب ندانید. فرمود: سبحان اللَّه! اگر من نتوانم جواب تو را بگویم، چه بر تو دارم؟ سپس به من فرمود: اى ابا محمد! به راستى سخن هیچ‌کس بر امام نهان نیست و نه گفتار پرنده و جانداران و نه هیچ زنده‌اى که روح دارد، هر که این خصال را ندارد امام نیست».[1] روایات دیگری نیز در این محتوا وجود دارد: الف. اصل روایت این‌گونه نقل شده است: «(ع) فرمود: خدا دو شهر دارد که یکى در مشرق و دیگرى در مغرب است، گرد آنها دیوارى از آهن است و هر یک از آنها یک میلیون در دارد و در آنجا هفتاد میلیون لغت است، تکلم هر یک بنابر لغتى بر خلاف دیگر است و من همه آن لغات و آنچه در آن دو شهر و میان آنهاست میدانم و بر آنها حجتى جز من و برادرم حسین نیست».[2]‌ ‌ و (ع) دارای هستند، به این معنا که به منبع اصلی علم که خداوند باشد متصل بوده و علوم خود را خدا دریافت می‌کنند.[4] ‌ [1]. ، محمد بن یعقوب، ، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 285، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ ، ، فی شرح أخبار آل الرسول، محقق و مصحح: رسولی، سید هاشم، ‌ج 3، ص 208، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1404ق. [2]. کلینی، ، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 462، دار الکتب الإسلامیة، ، چاپ چهارم‌ ‌ [4]. ر.ک: «علم غیب ائمه(ع)»، سؤال 2775؛ «علم اولیای خدا»، سؤال 189 لطفاً کانال را به دیگران معرفی فرمایید ❤ ‌ @n_erfanha