ز جمله آن نمازها [نمازهای روز جمعه] «نماز امیر المؤمنین (علیه السّلام) » است. شیخ و سیّد از امام صادق (علیه السّلام) روایت کرده‌اند: هرکه از شما نماز امیر المؤمنین (علیه السّلام) را بخواند، از گناهان پاک گردد، همچون روزی که از مادر زاده شده و حاجاتش در پیشگاه حق برآورده شود. این نماز چهار رکعت [2 نماز دو رکعتی] است: در هر رکعت یک بار سوره «حمد» و پنجاه بار «قُلْ هُوَ اللّهُ أحَدٌ» تلاوت شود، و چون از نماز فارغ شود این دعا را بخواند که تسبیح آن حضرت است: سُبْحَانَ مَنْ لا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ، سُبْحَانَ مَنْ لا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ، سُبْحَانَ مَنْ لا اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لا يَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ، سُبْحَانَ مَنْ لا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لا يُشَارِكُ أَحَداً فِي أَمْرِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لا إِلهَ غَيْرُهُ، پاک و منزّه است آن که نشانه‌های وجودش نابود نشود، پاک و منزّه است آن که از خزانه‌هایش کاسته نگردد، پاک و منزّه است آن که فخرش را فروپاشی نباشد، پاک و منزّه است آن که آنچه نزد اوست پایان نیابد، پاک و منزّه است آن که دورانش به سر نرسد، پاک و منزّه است آن که هیچکس را در کارش شرکت ندهد، پاک و منزّه است آن که شایسته پرستشی جز او نیست. پس دعا کند بعد از این و بگوید: يَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ لَمْ يُجَازِ بِهَا، ارْحَمْ عَبْدَكَ يَا اللّهُ، نَفْسِي نَفْسِي، أَنَا عَبْدُكَ يَا سَيِّدَاهْ أَنَا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ أَيَا رَبَّاهْ، ای آن که درگذری از بدی‌ها و به آن ها کیفر نکنی، ای خدا! بر بنده‌ات مهر ورز، وجود مرا دریاب، ای سرور من! من بنده تو هستم، بنده‌ای ایستاده در پیشگاه تو، پروردگارا، إِلَهِي بِكَيْنُونَتِكَ يَا أَمَلاه، يَا رَحْمَانَاهْ يَا غِيَاثَاهْ، عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حِيلَةَ لَهُ، يَا مُنْتَهَى رَغْبَتَاهْ، يَا مُجْرِيَ الدَّمِ فِي عُرُوقِي، [عَبْدُكَ ] ، يَا سَيِّدَاهْ يَا مَالِكَاهْ، أَيَا هُوَ أَيَا هُوَ يَا رَبَّاهْ، عَبْدُكَ عَبْدُكَ لا حِيلَةَ لِي، وَ لا غِنَى بِي عَنْ نَفْسِي، وَ لا أَسْتَطِيعُ لَهَا ضَرّاً وَ لا نَفْعاً، وَ لا أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ، تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّي، وَ اضْمَحَلَّ كُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّي، أَفْرَدَنِي الدَّهْرُ إِلَيْكَ، فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ هَذَا الْمَقَامَ، يَا إِلَهِي بِعِلْمِكَ كَانَ هَذَا كُلُّهُ فَكَيْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِي، وَ لَيْتَ شِعْرِي كَيْفَ تَقُولُ لِدُعَائِي، أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لا، خدایا به هستی‌ات سوگند، ای آرمان من، ای بخشاینده، ای فریاد رس، دریاب بنده‌ات را! دریاب بنده‌ات را! بنده‌ات را چاره‌ای نیست، ای واپسین امید، ای روان کننده خون در رگهایم! ای سرور من! ای مالک من، ای او! ای او! پروردگارا! بنده‌ات را دریاب، بنده‌ات را دریاب، چاره‌ای ندارم، از پیش خود هیچ ندارم (که عین نیازم) ، توان سود و زیان خویش را ندارم، کسی را برای یاری نمی‌یابم، چاره جویی‌ها از من جدا گشته، و هر گمان چاره‌ای نابود گشته است، روزگار مرا تنها به سوی تو روانه ساخته، ازاین رو در این جا در برابر بارگاهت ایستاده‌ام، همه این‌ها خدایا! با آگاهی تو بوده است، پس چگونه با من رفتار خواهی کرد؟ ای کاش! می دانستم پاسخ خواهشم را چگونه خواهی داد؟ آیا خواهی گفت: آری یا می‌گویی نه؟ فَإِنْ قُلْتَ لا، فَيَا وَيْلِي يَا وَيْلِي يَا وَيْلِي، يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي يَا عَوْلِي، يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي يَا شِقْوَتِي، يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي يَا ذُلِّي، إِلَى مَنْ، وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ، أَوْ كَيْفَ، أَوْ مَاذَا، أَوْ إِلَى أَيِّ شَيْ ءٍ أَلْجَأُ، وَ مَنْ أَرْجُو، وَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِفَضْلِهِ حِينَ تَرْفُضُنِي يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ، كَمَا هُوَ الظَّنُّ بِكَ، وَ الرَّجَاءُ لَكَ، فَطُوبَى لِي، أَنَا السَّعِيدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ، فَطُوبَى لِي وَ أَنَا الْمَرْحُومُ، اگر بگویی: نه، پس وای بر من! وای بر من! وای بر من! وای از درماندگی‌ام! وای از درماندگی‌ام! وای از درماندگی‌ام! وای از بیچاره‌گی‌ام! از بیچاره‌گی‌ام! از بیچاره‌گی‌ام! وای از خواری‌ام! از خواری‌ام! از خواری‌ام! آنگاه که تو مرا رها کنی به سوی که، و از طرف که، یا نزد که، یا چگونه، یا چه چیز، یا به سوی چه چیزی پناه برم؟ و به چه کسی امید بندم؟ و کیست که با فضل خود بر من کرم نماید؟ ای آن که آمرزشت فراگیر است، و اگر بگویی: آری، که همان از تو گمان دارم و امید به تو چنین است، پس خوشا به حال من که خوشبختم! و کامروا شده‌ام، پس خوشا به حال من که مورد رحمت قرار گرفتم! يَا مُتَرَحِّمُ، يَا مُتَرَئِّفُ، يَا مُتَعَطِّفُ، يَا مُتَجَبِّرُ [مُتَحَنِّنُ ] ، يَا مُتَمَلِّكُ، يَا مُقْسِطُ، لا عَمَلَ لِي أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِي، أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذ

ِي جَعَلْتَهُ فِي مَكْنُونِ غَيْبِكَ وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ إِلَى شَيْ ءٍ سِوَاكَ، أَسْأَلُكَ بِهِ وَ بِكَ وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِكَ، لا شَيْ ءَ لِي غَيْرُ هَذَا وَ لا أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَيَّ مِنْكَ، يَا كَيْنُونُ يَا مُكَوِّنُ، يَا مَنْ عَرَّفَنِي نَفْسَهُ، يَا مَنْ أَمَرَنِي بِطَاعَتِهِ، يَا مَنْ نَهَانِي عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ يَا مَدْعُوُّ يَا مَسْئُولُ، يَا مَطْلُوباً إِلَيْهِ، رَفَضْتُ وَصِيَّتَكَ الَّتِي أَوْصَيْتَنِي، وَ لَمْ أُطِعْكَ، وَ لَوْ أَطَعْتُكَ فِيمَا أَمَرْتَنِي لَكَفَيْتَنِي مَا قُمْتُ إِلَيْكَ فِيهِ، وَ أَنَا مَعَ مَعْصِيَتِي لَكَ رَاجٍ، ای خدای مهربان! ای خدای بنده پرور! ای خدای دلجو! ای خدای جبران گر! ای آن که هستی به دست توست! ای دادگر! مرا کرداری که با مدد آن به برآمدن حاجتم نائل آیم نیست، از تو می خواهم به حق آن نامت که در پس پرده غیب خود مستور ساختی و نزد خویش بنهادی، پس برای هیچ موجودی جز تو پدیدار نشود! به حق آن نام و به حق هستی نابت، و به آنکه برترین و شریف‌ترین نام‌های تو است از تو درخواست می‌نمایم، مرا چیزی جز این نیست و کسی خیرخواه تر از تو به من نیست، ای به خود هستی! ای هستی بخش! ای آن که خویش را به من شناساند! ای آن که به اطاعتش فرمانم داد، ای آن که مرا از نافرمانی‌اش بازداشت، ای خوانده شده! ای خواسته شده! ای مطلوب! سفارشی که به من نموده بودی وانهادم و فرمانت را نخواندم، و اگر تو را در آنچه فرمانم دادی اطاعت می‌کردم هر آینه مرا در آنچه برایش به سویت برخاستم بس بودی، و من با نافرمانیم هم به تو امیدوارم، فَلا تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَا رَجَوْتُ، يَا مُتَرَحِّماً لِي أَعِذْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ، وَ مِنْ خَلْفِي، وَ مِنْ فَوْقِي، وَ مِنْ تَحْتِي، وَ مِنْ كُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بِي، اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَيِّدِي، وَ بِعَلِيٍّ وَلِيِّي، وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، اِجْعَلْ عَلَيْنَا صَلَوَاتِكَ وَ رَأْفَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ، وَ أَوْسِعْ عَلَيْنَا مِنْ رِزْقِكَ، وَ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَ جَمِيعَ حَوَائِجِنَا يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ. پس بین من و آنچه به آن امیدوارم جدایی مینداز، ای مهر ورز! بر من از پیش روی، و از پشت سر، و از بالای سر، و از زیر پایم و از همه جهات احاطه بر من پناهم ده، خدایا! به حق محمّد سرور من، و به حق علی مولای من، و به حق امامان هدایت یافته (که بر ایشان درود باد) لطف و مهر و رحمتت را بر ما بگستر، و از روزی خود بر ما فراوان ده، و وام ما را بپرداز و همه حاجت های ما را برآور، ای خدا! ای خدا! ای خدا! زیرا تو بر هر چیز توانایی. پس از آن، حضرت فرمود: هرکه این نماز را بجا آورد و این دعا را بخواند، وقتى از آن فارغ شود، بین او و خدا گناهى نماند جز آنکه آمرزیده شود. مؤلف گوید: احادیث بسیارى در فضیلت خواندن این چهار رکعت نماز، در شب و روز جمعه وارد شده است و اگر پس از نماز بگوید: اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِيِّ الْعَرَبِيِّ وَ آلِهِ. بار الها! بر پیامبر عرب زبان و خانواده او درود فرست. در حدیث آمده که گناهان گذشته و آینده او آمرزیده شود، و مانند کسى شود که دوازده مرتبه قرآن را ختم کرده باشد و حق تعالى گرسنگى و تشنگى قیامت را از او رفع میکند

در خواستی یکی از دوستان

هرگز نمازت را ترک نکن. میلیون ها نفر زیر خاک. تمام آرزویشان این است. که یک لحظه به دنیا بازگردند. برای یک سجده. 💞

#کلیپــی‌زیبـاوآمــوزنـده چرا نماز را باید باجماعت بخوانیم ؟

🕊میخوام دعا کنم🕊 نه برای خودم💖🕊 برای اعضای کانالمون که...💖🕊💖 بعضیاشون خیلی گرفتارن...🕊💖🕊 بعضیاشون خیلی دلشکستن...💖🕊💖 بعضیاشون خیلی تنهان...💖🕊💖 بعضیاشون خیلی ناامیدن...🕊💖🕊 بعضیاشون عاشقن...💖🕊💖 بعضیاشون درآرزوی رفتن به مکانهای مقدس...💖🕊💖 بعضیاشون درآرزوی داشتن فرزند...💖🕊💖 بعضیاشون گره سختی افتاده تو زندگیشون...💖🕊💖 بعضیاشونو میشناسم...🕊💖🕊 بعضیاشونو نمیشناسم...💖🕊💖 خداجون هوای دلاشونو داشته باش.🕊💖🕊 یه دستی به سروگوش زندگیشون بکش. نذارایمانشون ضعیف بشه.دستشونو بگیر. خدادل این دوستای مهربونو شاد کن. خدا یا جوونامون همه خوشبختشون کن خدایا به یگانگیت قسمت میدم نذارآرزوهاشون آرزوبمونه... الهی آمین یارب العالمین