❣هرگز خود را فردی شکست‌خورده تصور نکنید. این تصویر خطرناک است، زیرا ذهن پیوسته خواهد کوشید این تصویر را کامل کند

هرگز به خودت اجازه نده فراموش کنی چقدر #با_ارزشی 😍 با خودت #تکرار کن 👇 من #ارزشمندم چون اشرف مخلوقات خداوندم

خداوند بهترین شنونده است ، نیازی به فریاد کشیدن یا گریه کردن با صدای بلند نیست . او آرامترین نیایش های دلهای پاک و مهربان را میشنود ، کافیست مهربان باشی #سلام_صحبتون_بخیر

⚠️ عُجب خطرناک است ⚠️ 🔸️آیت الله مجتهدے تهرانے(ره): 🔹️عجب این است که انسان به عبادتش بنازد، خودش رو خوب بداند, خیال کند روزه هایش قبول شده، نمازهایش قبول شده بہ خودش بادی بکند. این را مےگویند عجب و خطر دارد. 🕯خداوند تبارک و تعالی به حضرت داوود فرمود: ای داوود! بہ گنهکاران بشارت بده ، اما صدیقین را بترسان! 🔍حضرت داوود تعجب کرد و پرسید: خدایا، صدیقین را بترسانم؟ من باید به صدیقین بشارت بدهم و گنهکاران را بترسانم، حال چرا برعکس شده؟ 📖خدا فرمود: صدیقین را از عجب بترسان، آدم خوب ها، نمازشب خوان ها را از عجب بترسان ولی گنهکاران را بشارت بده. چرا؟ 💡 چون گنهکاران دچار عجب و غرور نیستند، آنها مےگویند: «ما آشغال بندگانت هستیم» اما صدیقین به عبادتشان مےنازند. #نماز_شب

متاسفانه گاهی می‌شنوم بعضی میگن همسر من نماز شب میخونه و کلی به من غر میزنه که چرا تو بیدار نمیشی باهم بخونیم !؟ یا میگن بعضی نماز شب میخونن دیگه فکر میکنن خیلی کار درستن و مدام به زبون میارن و وقت و بی وقت جار میزنن! یا به دیگران میگن..

عجب این است که انسان به عبادتش بنازد، خودش رو خوب بداند, خیال کند روزه هایش قبول شده، نمازهایش قبول شده بہ خودش بادی بکند. این را مےگویند عجب و خطر دارد.

حضرت داوود تعجب کرد و پرسید: خدایا، صدیقین را بترسانم؟ من باید به صدیقین بشارت بدهم و گنهکاران را بترسانم، حال چرا برعکس شده؟ خدا فرمود: صدیقین را از عجب بترسان، آدم خوب ها، نمازشب خوان ها را از عجب بترسان ولی گنهکاران را بشارت بده. چرا؟

این اشخاص بخوابن ؛ تخت ؛ خیلی خیلی خیلی بهتره تا اینکه به خودشون مغرور بشن و بخوان خودنمایی کنن و منم منم کنن ! بخوابن 😊

خداوند تبارک و تعالی به حضرت داوود فرمود: ای داوود! بہ گنهکاران بشارت بده ، اما صدیقین را بترسان!

چون گنهکاران دچار عجب و غرور نیستند، آنها مےگویند: «ما آشغال بندگانت هستیم» اما صدیقین به عبادتشان می نازند.

لذا اگر توفيق اين عبادت به ما داده شده است، نعمتي است كه در برابر آن پرسش و مسئوليتي داريم. و بايد وظيفه خود را به گونه اي كامل و درست بجا بياوريم تا شكر حقيقي ( لساني و عملي ) را انجام داده باشيم و بتوانيم اين نعمت را حفظ كنيم نه اينكه با غرور آن را از كف بدهيم .