بسیاری از مردم عراق عاشق اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) هستند، یک سال کار کرده و پولشان را پس انداز می کنند تا بتوانند در ایام اربعین به زائران پیاده خدمت کنند و علت ساخت موکب های بسیاری که از هم اکنون در کربلا و طول مسیرهای منتهی به کربلا شاهد برپایی آن هستیم نیز از همین ارادت خالصانه سرچشمه گرفته است

آیا گمان می کنید بانیان خیمه ها در طول راه، همه میلیاردر و ثروتمند هستند؟ نه! بیشتر آن ها کشاورز هستند و نخلستان دارند

خرج سالشان را به زحمت درمی آورند. حدود دو هفته از ماه صفر، بهترین خوراکی را که حتی خودشان در تمام سال به آن دسترسی نداشتند، آماده می کنند و شبانه روز وقت و هزینه صرف می کنند تا از زائران پذیرایی کنند.

این همدلی و اخلاص را، حتی ما ایرانی ها نداریم البته در مشهد در همین زمینه کار خوبی انجام شد و مردم از بلاد دور با پای پیاده به مشهد می رفتند اما آیا واقعاً مردم مشهد درِ خانه هایشان را برای زائران امام رضا (علیه السلام) باز گذاشتند؟

عراقی ها اندوخته یک سال کار خود را برای اربعین هزینه می کنند. آن ها هر چه دارند با اخلاص تمام، به پای زائران می ریزند کاری که ما ایرانی ها انجام نمی دهیم

البته ما هم در ایام جنگ همدلی و اخلاص داشتیم مثلا وقتی قند و شکر سهمیه بندی بود، حتی برای نوزادان شکر نداشتیم که قَنداغ درست کنیم، اما نذری شکر در عاشورایمان همچنان برقرار بود با این همه، اخلاص عراقی ها در اربعین بیشتر از ماست.

هیچ جمله ای نمی تواند اوج احساس و شعف و شوق عراقی ها را از پذیرایی زوار توصیف کند.