در دوران حکومت ولید بن عبدالملک اموى، ولیعهد و برادرش هشام بن عبدالملک به قصد حج، به مکه آمد و به آهنگ طواف قدم در مسجدالحرام گذاشت. چون به نزدیک حجرالاسود رسید، فشار جمعیت میان او و حطیم حائل شد، ناگزیر قدم واپس نهاد و بر منبرى که براى وى نصب کردند، به انتظار فروکاستن ازدحام جمعیت نشست و بزرگان شام که همراه او بودند در اطرافش جمع شدند و به تماشاى مطاف پرداختند. در این هنگام حضرت على بن الحسین(ع) از افق مسجد درخشید و چون به نزدیک حجرالاسود رسید، موج جمعیت در برابر هیبت و عظمتش واپس نشست و منطقه استلام را در برابرش خالى از ازدحام کرد، تا به آسانى دست به حجرالاسود رساند و به طواف پرداخت. تماشاى این منظره موجى از خشم و حسد در دل و جان هشام بن عبدالملک برانگیخت و در همین حال که آتش کینه در درونش زبانه می‌کشید، یکى از بزرگان شام رو به او کرد و با لحنى آمیخته به حیرت گفت: این کیست که تمام جمعیت به تجلیل و تکریم او پرداختند و صحنه مطاف براى او خلوت گردید؟ هشام با آن که شخصیت امام را نیک می‌شناخت، اما از شدت کینه و حسد و از بیم آن که درباریانش به او مایل شوند و تحت تأثیر مقام و کلامش قرار گیرند، خود را به نادانى زد و در جواب مرد شامى گفت : او را نمی‌شناسم.... در این هنگام روح حساس ابوفراس (#فَرَزْدَق) از این تجاهل و حق کشى سخت آزرده شد و با آن که خود شاعر دربار اموى بود، بدون آن که از قهر و سطوت هشام بترسد و از درنده‌خویى آن امیر مغرور خودکامه بر جان خود بیندیشد، رو به مرد شامى کرد و گفت: اگر خواهى تا شخصیت او را بشناسى از من بپرس، من او را نیک می‌شناسم. آن گاه فرزدق در لحظه‌اى از لحظات تجلى ایمان و معراج روح، قصیده جاویدان خود را که از الهام وجدان بیدارش مایه می‌گرفت، با حماسه‌هاى افروخته و آهنگى پرشور سیل‌آسا بر زبان راند... منبع: مجله موکا

هَذَا الَّذِی تَعْرِفُ الْبَطْحَاءُ وَطْأَتَهُ وَالْبَیتُ یعْرِفُهُ وَالْحِلُّ وَالْحَرَمُ هَذَا ابْنُ خَیرِ عِبَادِ اللَّهِ کلِّهِمُ هَذَا التَّقِی النَّقِی الطَّاهِرُ الْعَلَمُ إِذَا رَأَتْهُ قُرَیشٌ قَالَ قَائِلُهَا إِلَی مَکارِمِ هَذَا ینْتَهِی الْکرَمُ ینْمَی إِلَی ذُرْوَةِ الْعِزِّ الَّتِی قَصُرَتْ عَنْ نَیلِهَا عَرَبُ الْإِسْلَامِ وَالْعَجَمُ یکادُ یمْسِکهُ عِرْفَانَ رَاحَتِهِ رُکنُ الْحَطِیمِ إِذَا مَا جَاءَ یسْتَلِمُ یغْضِی حَیاءً وَیغْضَی مِنْ مَهَابَتِهِ فَمَا یکلَّمُ إِلَّا حِینَ یبْتَسِمُ بِکفِّهِ خَیزُرَانٌ رِیحُهَا عَبِقٌ مِنْ کفِّ أَرْوَعَ فِی عِرْنِینِهِ شَمَمُ مُشْتَقَّةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ نَبْعَتُهُ طَابَتْ عَنَاصِرُهَا وَالْخِیمُ وَالشِّیمُ ینْجَابُ نُورُ الْهُدَی مِنْ نُورِ غُرَّتِهِ کالشَّمْسِ ینْجَابُ عَنْ إِشْرَاقِهَا الْقَتَمُ حَمَّالُ أَثْقَالِ أَقْوَامٍ إِذَا فُدِحُوَا حُلْوُ الشَّمَائِلِ تَحْلُو عِنْدَهُ نَعَمُ هَذَا ابْنُ فَاطِمَةٍ إِنْ کنْتَ جَاهِلَه بِجَدِّهِ أَنْبِیاءُ اللَّهِ قَدْ خُتِمُوا اللَّهُ فَضَّلَهُ قِدْمًا وَشَرَّفَهُ جَرَی بِذَاک لَهُ فِی لَوْحِهِ الْقَلَمُ مَنْ جَدُّهُ دَانَ فَضْلُ الْأَنْبِیاءِ لَهُ وَفَضْلُ أُمَّتِهِ دَانَتْ لَهَا الْأُمَمُ عَمَّ الْبَرِّیةَ بِالْإِحْسَانِ فَانْقَشَعَتْ عَنْهَا الْغَیابَةُ وَالْإِمْلَاقُ وَالظُّلَمُ کلْتَا یدَیهِ غِیاثٌ عَمَّ نَفْعُهُمَا یسْتَوْکفَانِ وَلَا یعْرُوهُمَا الْعَدَمُ سَهْلُ الْخَلِیقَةِ لَا تُخْشَی بَوَادِرُهُ یزِینُهُ اثْنَانِ حُسْنُ الْخُلْقِ وَالْکرَمُ... #جناب_فرزدق

کمتر پیش می آید، به کسانی اعتماد کنیم که از ما بهترند. اصلاً، از معاشرت با آنها گریزان ایم، برعکس، اغلب سفره دلمان را برای کسانی باز می کنیم که شبیه خودمان هستند و همان نقاط ضعف ما را دارند. به عبارت دیگر، رغبتی نداریم خود را اصلاح کنیم، یا بهتر بشویم، زیرا ابتدا باید خطای مان را گردن بگیریم، فقط آرزو داریم به حال مان دل بسوزانند و تشویق مان کنند. این مسیر را ادامه بدهیم، در کل، دلمان می خواهد، هم از تقصیر تبرنه شویم، هم از تلاش برای رسیدن به تنزه معاف باشیم. وقاحت و فضیلت‌مان هیچکدام کافی نیست: «نه نیروی شرارت داریم، نه توان نیکوکاری»... #سقوط #آلبر_کامو #کتاب

🔰 پادکست NewFolder 🎙 کاری از #یاسین_حجازی *در خلوت و بادقت گوش کنید؛ شاید اولش ارتباط نگیرید، ولی کم‌کم متوجه میشید که دارید یه چیزایی میفهمید... *اگر اهل حوصله نیستید این پست رو نادیده بگیرید

گوش کردید اینو؟ اگر حال داشتید بهم بازخورد بدید 👇🏻👇🏻👇🏻 https://harfeto.timefriend.net/16990421187297 *اگر بازخوردها مثبت بود، بقیه‌ش رو هم می‌زارم و یه توضیح هم راجع به خود یاسین حجازی خواهم داد. اگر هم که حال نکردید که هیچی...

🎥مداحی زیبای حاج مهدی رسولی، بیانی از تاریخ پوچ‌انگاری : 💎#استاد_طاهرزاده🔻 🖌یقینا اقتدا به سیدالشهدا در کربلا همان «سر_آغاز» ما می‌باشد. سرآغازی که همچنان با حضور در مسیر اربعینی این سال‌ها تجربه می‌شود که «تو پای به را در نه و هیچ مپرس/ خود راه بگویدت که چون باید کرد» در پیاده‌روی اربعینی، حضوری را احساس می‌کنیم که در برابر هیچ طوفانی و اتفاقی و تنگنایی تغییر نمی‌کند، حتی در دل اتفاقات پیش بینی نشده می‌توان شاهد نوزایی حضوری دیگر شد، برای فراغ بال بیشتر و گشوده شدن جهانی گسترده‌تر تا آنچه را متوجه نبودیم به نمایش بگذارد و بسط دهد.☘️ 💎به ما گفتن: قفس دل بازه و پرواز دل گیره؛ #دروغ گفتن! به ما گفتن: هر کس اهل دنیا نیست می‌میره؛ دروغ گفتن! به ما گفتن: که آزاد کسی است که این جا پا بگیره؛ دروغ گفتن! 🌹دلم پرواز می‌خواد 🌹دلم هم راز می‌خواد 🌹زمین #پایان من نیست 🌹دلم #آغاز می‌خواد میگید انگار میون غصه ها تنهای تنهاییم؛ دروغ می‌گید .... 💎به راستی پایان کجاست؟ 💎و آغاز کجاست؟ 🔰و یقیناً اقتدا به سیدالشهدا در کربلا همان #سر_آغاز ماست. ✅@ziafat_andishe

🔰 عَـلِــٖے 🎙#مشاری_العفاسی بطولةٌ.. قصّةٌ تطولْ بحرٌ على موجهِ هُطولْ فما عسى أحرفٌ تفي وما عسى قائلٌ يقول..

رفيق عزیز، رازم را به شما می سپارم تا اگر خوش داشتید، الهام بگیرید. آن وقت خواهید دید که عیش و عشرت حقیقی باعث رهایی می شود، زیرا تعهد نمی آورد. در عیاشی، آدم خودش را دارد و بس؛ به همین خاطر، باید آن را مشغولیت محبوب کسانی دانست که سخت شیفته‌ی شخص خویش اند. عیاشی به سان جنگلی است که نه آتیه دارد نه گذشته؛ از آن مهمتر، آنجا نه وعده ای در کار است و نه عقویتی آتی. عرصه های تجلی اش از جهان مجزاست. پیش از ورود به آن هراس را کنار می گذاریم، همچنان که امید را. آنجا، گپ و گفت اجباری نیست؛ آنچه به جست و جویش آمده ایم بی کلام هم کسب می شـود، و اغلب حتی بدون پول... #آلبر_کامو #سقوط

خودشم فک نمی‌کرد...

امروز ۱۱ نوامبر، روز جهانی مجردهاست... 😂

وحشی بافقی

علی جعفری سوت زن قطعه از کرخه تا راین که مورد تحسین مجید انتظامی قرار گرفت👌 چقدر این قطعه رو دوست دارم به یاد شهدای زنده ای که هنوز با سختی‌ها و دردهای باقیمانده از جنگ در پیکرشون درگیر هستن❤️ 🆔 @GizmizTel 💯