🔹💠(فَقَالَ‌: يَرْجِعُ‌ أَصْحَابُ‌ الْمِهَنِ‌ إِلَى مِهْنَتِهِمْ‌، فَيَنْتَفِعُ‌ النَّاسُ‌ بِهِمْ‌، كَرُجُوعِ‌ الْبَنَّاءِ‌ إِلَى بِنَائِهِ‌، وَ النَّسَّاجِ‌ إِلَى مَنْسَجِهِ‌، وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ‌) . «غوغاء» در لغت چنان‌كه بسيارى از واژه پژوهان گفته‌اند داراى دو معناست: نخست معناى وصفى دارد و به كسانى اطلاق مى‌شود كه جزء قشر منحط اجتماع يا به بيان ديگر از اوباش مردم‌اند. افرادى هستند كه از عقل و درايت قابل توجهى برخوردار نيستند و غالباً تحت تأثير عوامل عاطفى قرار مى‌گيرند كه به آسانى ممكن است آنها را تحريك كرد و براى مقاصد سوئى به كار گرفت؛ كسانى كه مديران فاسد و مفسد جامعه هميشه از آنها بهره مى‌برند و نمونه‌هاى روشن آن را در حكومت بنى‌اميه و بنى‌عباس مى‌توان مشاهده كرد. اين واژه مفرد است و مانند ساير اسم جمع‌ها معناى جمعى دارد. معناى ديگر «غوغاء» همان معناى مصدرى يا اسم مصدرى است كه به ايجاد جار و جنجال اطلاق مى‌شود، اين معنا در فارسى امروز ما رايج است ولى معناى اول رايج نيست #حکمت_199 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار گهربار به سه نكتۀ شايان توجه اشاره مى‌كند: نخست مى‌فرمايد: «كسى كه خود را در مقام پيشوايى و امامت بر مردم قرار مى‌دهد بايد پيش از آنكه به تعليم ديگران مى‌پردازد به تعليم خويش بپردازد»؛ (مَنْ‌ نَصَبَ‌ نَفْسَهُ‌ لِلنَّاسِ‌ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ‌ نَفْسِهِ‌ قَبْلَ‌ تَعْلِيمِ‌ غَيْرِهِ‌) . كلام امام عليه السلام در اينجا مطابق ظاهر اطلاق كلام، هم رئيس حكومت بر مردم را شامل مى‌شود و هم تمام كسانى را كه به نوعى ارشاد و هدايت مردم را بر عهده مى‌گيرند. اين جمله اشاره به يك واقعيت مسلم عقلانى است كه تا انسان خودش چيزى را نداشته باشد نمى‌تواند به ديگران اهدا كند. خشك ابرى كه بود ز آب ته كى شود منصب او آب دهى ضرب المثلى در ميان عرب است كه مى‌گويند: «چوبى كه كج است چگونه ممكن است سايۀ آن راست باشد». #حکمت_73 🔶 @Nahj_Et

💠🔹❤️امام علی علیه السلام: 💠بدون هیچ ظاهر سازی و فریب کاری، کارهایتان را انجام دهید. چرا که هرکس برای غیر خدا کار کند، خداوند او را به همان کس وا می گذارد. 📚نهج البلاغه،#خطبه_23 🔶 @Nahj_Et

💠امام على(ع)فرمودند: 💰 طمع، (انسان را) به سرچشمه آب وارد مى كند و او را تشنه بازمى گرداند و ضامنى است كه هرگز وفا نمى كند و بسيار مى شود كه نوشنده آب پيش از آنكه سيراب شود گلوگيرش شده (و هلاك مى گردد) و هر اندازه ارزش چيزى بيشتر باشد كه مورد رغبتِ اين و آن گردد، به همان اندازه مصيبت از دست رفتنش بيشتر است. آرزوها (ى دور و دراز) چشم بصيرت را كور مى كند و (چه بسا) سود به سراغ كسى مى رود كه او به دنبالش نيست! . 📚نهج البلاغه #حکمت_275 🔶 @Nahj_Et

✅ امام علی علیه السلام : ✳️ الضَّعيفُ المُحتَرِسُ مِن العَدُوِّ القَوِيِّ أقرَبُ إلَى السَّلامَةِ مِنَ القَوِيِّ المُغتَرِّ بِالضَّعيفِ . 🔶ناتوانى كه مراقب دشمن نيرومند است، به سلامت نزديك تر است از نيرومندى كه فريفته ناتوانى دشمن است. 📚شرح نهج البلاغة : ۲۰ / ۳۰۹ / ۵۴۳. ‌‌‌‌ 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه معيارى براى نقل اخبار به دست مى‌دهد و مى‌فرمايد: «هنگامى كه خبرى را مى‌شنويد در آن بينديشيد (و حقيقت محتواى آن را درك نماييد) تا آن را به كار بنديد نه تنها تفكر براى نقل به ديگران، زيرا راويان علم بسيارند و رعايت كنندگان آن كم»؛ (اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ‌ عَقْلَ‌ رِعَايَةٍ‌ لَا عَقْلَ‌ رِوَايَةٍ‌، فَإِنَّ‌ رُوَاةَ‌ الْعِلْمِ‌ كَثِيرٌ، وَ رُعَاتَهُ‌ قَلِيلٌ‌) . تعبير به «رعايه» در جملۀ بالا و «رُعاة» (جمع راعى به معناى رعايت كننده) ممكن است اشاره به دقت براى درك و فهم حقيقت خبر و يا اشاره به رعايت كردن در مقام عمل باشد و هر دو نيز ممكن است؛ يعنى خبرها را بشنويد و حقيقت آن را دريابيد و به آن عمل نماييد. «رِعٰايَه» در اصل به معناى مراقبت ستارگان و رصد كردن حركات آنها به وسيلۀ منجمان يا چوپانى گوسفندان و مراقبت آنهاست نيز به معناى تدبير امور كشور به وسيلۀ زمامداران آمده است و سپس به هر گونه مراقبت از چيزى اطلاق شده و در حديث بالا همين معناى وسيع اراده شده است. #حکمت_98 🔶 @Nahj_Et

🔸 《 ارزش عبادت در اسلام 》 🔸 ما برای آدم نمازنخوان چیزی از مسلمانی قائل نیستیم... ⤵️ 🎞.......... #سخن_بزرگان .........🎞 از نظر اسلام سرلوحه تعلیمات، عبادت است. اگر عبادت درست باشد آن دوتای دیگر درست می‌شود و اگر عبادت نباشد آن دوتا واقعیت پیدا نمی‌کند. باور نکنید که یک کسی در دنیا پیدا بشود که در مسائل اخلاقی و اجتماعی، مسلمان خوبی باشد ولی در مسائل عبادی مسلمان خوبی نباشد. ما برای آدم نمازنخوان چیزی از مسلمانی قائل نیستیم. امیرالمؤمنین فرمود: بعد از ایمان به خدا چیزی در حد نماز نیست. پیغمبر اکرم فرمود: نماز مثل چشمه آب گرمی است که در خانه انسان باشد و انسان روزی پنج بار در آن آب گرم شستشو کند. تَعاهَدوا امْرَ الصَّلوةِ وَ حافِظوا عَلَیها [1] (کلام امر است) یعنی رسیدگی به کار نماز بکنید، محافظت بر نماز بکنید. خداوند به پیغمبر می‌فرماید: وَ أْمُرْ اهْلَک بِالصَّلوةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیها [2] به خاندانت دستور بده که نماز بخوانند، خودت هم بر نماز صبر کن؛ یعنی نماز زیاد بخوان و آن را تحمل کن. انَّ رَبَّک یعْلَمُ انَّک تَقومُ ادْنی‏ مِنْ ثُلُثَی اللَّیلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذینَ مَعَک [3] خدا می‌داند که تو و افرادی که با تو هستند شبها بپا می‏‌خیزید، عبادت می‌کنید، خدا را پرستش می‌کنید. وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَک عَسی‏ انْ یبْعَثَک رَبُّک مَقاماً مَحْموداً [4] ای پیغمبر! قسمتی از شب را تهجّد کن (بر او واجب بود) شاید که خدا به این حال، تو را به مقام محمود برساند. امکان ندارد انسانی انسان کامل بشود بدون عبادت و پرستش. پیغمبر، پیغمبر است و همان عبادتها و همان پرستشها و همان استغفارها. امام صادق می‌فرماید: پیغمبر در هیچ مجلسی نمی‌نشست مگر اینکه بیست و پنج بار استغفار می‌کرد، می‌گفت: اسْتَغْفِرُ اللهَ رَبّی وَ اتوبُ الَیهِ‏. علی بن ابیطالب، امیرالمؤمنین است به اینکه وجود جامعی است: هم زمامدار عادلی است و هم عابد نیمه شبی. همان عبادتها به علی آن نیروهای دیگر نظیر روشن ضمیری را داده بود. نباید ارزش عبادت را فراموش کرد. 1نهج البلاغه، خطبه 197 2طه/ 132 3مزّمّل/ 20 4اسراء/ 79 #استاد_مطهری، اسلام و نیازهای زمان، ج 1، ص177،178 📚 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه اشاره به تفاوت آشكار ميان امور شيرين و تلخ در دنيا و آخرت مى‌كند و مى‌فرمايد: «تلخى دنيا شيرينى آخرت است و شيرينى دنيا تلخى آخرت»؛ (مَرَارَةُ‌ الدُّنْيَا حَلاَوَةُ‌ الْآخِرَةِ‌، وَ حَلاَوَةُ‌ الدُّنْيَا مَرَارَةُ‌ الْآخِرَةِ‌) . اشاره به اين‌كه بسيارى از طاعات و عبادات و انجام دادن دستورات الهى تلخ‌كامى‌هايى دارد؛ جهاد فى سبيل اللّٰه، جهاد با هواى نفس و گاه رفتن به زيارت خانۀ خدا، پرداختن خمس و زكات و چشم‌پوشى از اموال حرام و مقامات عالى نامشروع، تلخى‌ها و مشكلاتى براى انسان دارد؛ ولى به يقين اين تلخى‌ها سبب شيرينى در سراى آخرت و بهشت برين است. نعمت‌هايى كه نه چشمى آن را ديده و نه گوشى سخنى از آن شنيده و نه به خاطر انسانى خطور كرده است. به عكس، بسيارى از گناهان ممكن است لذت‌بخش باشد. #حکمت_251 🔶 @Nahj_Et

💠🔹در مسائلى كه به مقام وحى يا كلمات پيشوايان معصوم منته مى‌شود سه مرحله وجود دارد: نخست نقل روايات سپس فهم آنها و بعد از آن عمل به مفهوم و محتوايشان. امام در گفتار بالا با تعبير «عَقْلَ‌ رِوٰايَةٍ‌» گوشزد مى‌كند كه نه روايت به تنهايى كافى است نه مجرد عقل و فهم آن، بلكه مهم پوشيدن لباس عمل است بر آنچه فهميده و درك كرده است و در اين مرحله حضرت مى‌فرمايد: راويان و گويندگان بسيارند؛ اما عاملان اندك. اهميت عمل به روايات به اندازه‌اى است كه در بسيارى از احاديث علم بى‌عمل به منزلۀ جهل شمرده شده و تنها علمى شايستگى اين نام دارد كه به عمل منته شود، در حديثى از اميرمؤمنان مى‌خوانيم: «مٰا عَلِمَ‌ مَنْ‌ لَم يَعْمَلْ‌ بِعِلْمِهِ‌؛ كسى كه عمل به علمش نكند عالم نيست» و در حديث ديگرى از آن حضرت مى‌خوانيم: «عَلْمٌ‌ لاٰ يُصْلِحَكَ‌ ضَلاٰلٌ‌ وَ مٰالٌ‌ لاٰ يَنْفَعُكَ‌ وَبٰالٌ‌؛ علمى كه تو را اصلاح نكند گمراهى است و مالى كه سودى به تو نبخشد مايۀ خسارت و بدبختى است و عاقبت شوم و تلخى دارد» #حکمت_98 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكتۀ مهمى اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «هيچ‌گاه مردم به چيزى نگفتند: خوشا به حال او؛ مگر اين‌كه روزگار روز بدى را براى آن پنهان و فراهم ساخت»؛ (مَا قَالَ‌ النَّاسُ‌ لِشَيْ‌ءٍ‌ «طُوبَى لَهُ‌» إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ‌ الدَّهْرُ يَوْمَ‌ سُوءٍ‌) . معادل «طُوبىٰ‌ لَه» در فارسى «خوشا به حال او» ست، «طُوبىٰ‌» مؤنث «أطْيَب» به معناى بهتر و پاكيزه‌تر است. براى اين جملۀ كوتاه و پرمعنا دو تفسير وجود دارد: نخست اين‌كه چون مردم چيزى را بستايند، حسودان، حسادتشان تحريك مى‌شود و در زوال آن كوشش مى‌كنند. به همين دليل جمعى معتقدند بايد نعمت‌هاى چشمگير را از نظر حسودان مخفى داشت كه در مقام دشمنى با آن برنيايند. درست است كه بايد انسان به مقتضاى «وَ أَمّٰا بِنِعْمَةِ‌ رَبِّكَ‌ فَحَدِّثْ‌» نعمت‌هاى الهى را آشكار سازد؛ ولى در برابر حسودان، استثنايى وجود دارد. به همين دليل حضرت يعقوب عليه السلام به فرزندش يوسف عليه السلام سفارش كرد كه خواب خود را كه نشانۀ اوج عظمت او در آينده است از برادران حسود پنهان كند. #حکمت_286 🔶 @Nahj_Et