امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به افرادى كه در رسيدن به مقصودشان ناكام مى مانند دستورى مى دهد كه مايه آرامش است، مى فرمايد: «هنگامى كه آنچه را مى خواهى انجام نمى گيرد، هرگونه باشى اعتنا نكن»; (إِذَا لَمْ يَكُنْ مَا تُرِيدُ فَلاَ تُبَلْ مَا كُنْتَ). براى اين جمله تفسيرهاى متعددى از سوى شارحان نهج البلاغه ذكر شده است; اكثر شارحان بر اين عقيده اند كه اين سخن حكيمانه اشاره به همان چيزى است كه در قرآن مجيد آمده: (لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُم) يعنى هنگامى كه به مقصد نرسيدى غمگين مباش، چرا كه اگر مقصود مادى است دنياى مادى بقايى ندارد و اگر مقصود معنوى است خداوند براى تلاشى كه كردى به تو اجر و پاداش مى دهد. بعضى ديگر مانند «محمد عبده» گفته اند كه منظور اين است كه اگر به مقصود نرسيدى دست از تلاش و كوشش بر ندار و به سخنان اين و آن اعتنا مكن. بعضى ديگر گفته اند: مقصود اين است كه اگر به مقصود نرسيدى به همان حال كه هستى راضى باش تا از مقام و مرتبه تو نزد خداوند كاسته نشود. تفسير چهارمى براى اين سخن به نظر مى رسد كه از بعضى جهات مناسب تر است و آن اين كه اگر به مقصود نرسيدى به هر صورت باشى تفاوتى نمى كند مثل اين كه كسى هدفش اين بوده كه در فلان شهر زندگى كند و موفقيت خود را تنها در آنجا مى بيند. اگر اين مقصود براى او حاصل نشود چه تفاوتى مى كند كه در هر شهر ديگرى باشد، زيرا همه شهرها نسبت به خواسته او يكسان است و نبايد در اين باره سخت گيرى كند. اين شبيه چيزى است كه مرحوم «علامه شوشترى» در شرح نهج البلاغه خود آورده كه زنى تنها يك پسر داشت و از دنيا رفت. آن مادر گفت: من مى خواستم اين فرزند من زنده بماند حال كه از دنيا رفت هر كس ديگرى مى خواهد بعد از او زنده بماند يا نماند. بارها گفته ايم كه اراده چند معناى مختلف از عبارت واحد مانعى از نظر ادبى ندارد و در نثر و نظم كلام عرب و ساير لغات، نمونه هاى فراوانى از آن هست، بنابراين ممكن است تمام معانى فوق در محتواى كلام امام(عليه السلام)جمع باشد.

#اعتماد_نکنید کسانی که از تاریخ عبرت نمی گیرند، خودشان محبور به تکرار تاریخ خواهند شد !! @fetan

🔴دستورات گستاخانه فرانسوی ها با دیدن ضعف مسئولین ما #اعتماد_نکنید @Fetan

☀️ امروز: شمسی: پنجشنبه - ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ میلادی: Thursday - 10 May 2018 قمری: الخميس، 23 شعبان 1439 🌹 امروز متعلق است به: 🔸حضرت حسن بن علي العسكري عليهما السّلام 💠 اذکار روز: - لا اِلهَ اِلّا اللهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبین (100 مرتبه) - یا غفور یا رحیم (1000 مرتبه) - یا رزاق (308 مرتبه) برای وسعت رزق ❇️ وقایع مهم شیعه: 🔹امروز مناسبتی نداریم 📆 روزشمار: ▪️7 روز تا آغاز ماه مبارک رمضان ▪️16 روز تا رحلت ام المومنین حضرت خدیجه علیها السلام ▪️21 روز تا ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام ▪️24 روز تا اولین شب قدر ▪️25 روز تا ضربت خوردن امام علی علیه السلام ✅https://eitaa.com/nahjolbalaghehvazendegi

حکمت۷۰- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : لَا تَرَي الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً درود خدا بر او فرمود: نادان را يا تندرو يا كندرو مي بيني.

شرح و تفسير افراط و تفريط نشانه جهل است امام در اين كلام حكمت آميز به مسئله مهمى اشاره كرده كه سراسر زندگى انسان ها را در بر مى گيرد، مى فرمايد: «هميشه جاهل را يا افراط گر مى بينى و يا تفريط كار»; (لاَ تَرَى الْجَاهِلَ إِلاَّ مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً). راه صحيح به سوى مقصد راه مستقيم است كه ما پيوسته در نمازها هر روز خدا را مى خوانيم تا ما را بر آن راه ثابت بدارد. در اطراف راه مستقيم خطوط انحرافى فراوانى هست كه پيدا كردن راه مستقيم از ميان آن خطوط نياز به دقت و علم و دانش دارد. به همين دليل، جاهل غالبا گرفتار خطوط انحرافى يا در جانب زياده روى مى گردد و يا در سوى كوتاهى و كندروى. اين مسئله در تمام شئون زندگى اعم از فردى و اجتماعى و سياسى و غير آن ديده مى شود; مثلاً حفظ ناموس و پاسدارى آن از هرگونه انحراف يك فضيلت است ولى افراد جاهل گاهى به طرف افراط كشيده مى شوند و با وسواس هر حركتى از همسر خود را زير نظر مى گيرند و با نگاه اتهام و گمان سوء به او نگاه مى كنند به طورى كه زندگى براى آنها تبديل به دوزخى مى شود و گاه هيچ گونه نظارتى بر وضع خانه و همسر خود ندارند كه كجا رفت و آمد و با چه كسى صحبت مى كند و امثال آن. در مسائل بهداشتى فرد جاهل گاه چنان گرفتار افراط مى شود كه دست به سوى هيچ آب و غذايى نمى برد به گمان اين كه همه آنها آلوده است، در هيچ مهمانى شركت نمى كند، هيچ هديه اى را نمى پذيرد و بايد تنها خودش غذاى خويش را تهيه كند و گاه در جهت مخالف قرار مى گيرد و فرقى ميان آلوده و غير آلوده، بيمار مسرى و غير بيمار نمى گذارد. بعضى از شارحان، اين مطلب را با موضوع عدالت در مسائل اخلاقى پيوند زده و گفته اند: هميشه فضايل اخلاقى حد وسط در ميان دو دسته از رذايل است: شجاعت حد اعتدالى است كه در ميان صفت تهور (بى باكى) و جبن (ترس و بزدلى) قرار گرفته است. عالم به سراغ حد وسط و جاهل يا در طرف افراط قرار مى گيرد و يا در جانب تفريط و همچنين سخاوت حد اعتدال ميان بخل و اسراف است همان گونه كه قرآن مجيد خطاب به پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله)مى فرمايد: «(وَلا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِكَ وَلا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً); هرگز دستت را بر گردنت زنجير مكن (و ترك انفاق و بخشش منما) و بيش از حد آن را مگشا تا مورد سرزنش قرار گيرى و از كار فرو مانى». در مسائل مربوط به اعتقادات، گروهى از جاهلان درباره عظمت على(عليه السلام)چنان افراط كردند كه قائل به الوهيت و خدايى او شده و گروه ديگر چنان كوتاه آمدند كه در صف ناصبان قرار گرفتند و به يقين هر دو گروه گمراهند. خط صحيح همان پذيرش ولايت به معناى امام مفترض الطاعه بودن است. در خطبه ۱۲۷ نيز اين مطلب به صورت شفاف و روشن آمده است: «وَسَيَهْلِكُ فِيَّ صِنْفَانِ مُحِبٌّ مُفْرِطٌ يَذْهَبُ بِهِ الْحُبُّ إِلَى غَيْرِ الْحَقِّ وَمُبْغِضٌ مُفْرِطٌ يَذْهَبُ بِهِ الْبُغْضُ إِلَى غَيْرِ الْحَقِّ; به زودى دو گروه در مورد من هلاك و گمراه مى شوند: دوست افراطى كه محبتش او را به غير حق (غلو) مى كشاند و دشمن افراطى كه به سبب دشمنى قدم در غير حق مى نهد (و مرا كافر خطاب مى كند). سپس افزود: «وَخَيْرُ النَّاسِ فِيَّ حَالاً النَّمَطُ الاَْوْسَطُ فَالْزَمُوهُ; بهترين مردم درباره من گروه ميانه رو هستند از آنان جدا نشويد». در بحارالانوار نيز آمده است كه امير مؤمنان على(عليه السلام)فرمود: «أَلاَ إِنَّ خَيْرَ شِيعَتِي النَّمَطُ الاَْوْسَطُ إِلَيْهِمْ يَرْجِعُ الْغَالِي وَبِهِمْ يَلْحَقُ التَّالِي; بهترين شيعيان من گروه ميانه رو هستند، غلو كننده بايد به سوى آنان باز گردد و كوتاهى كننده عقب افتاده بايد (شتاب كند و) به آنها ملحق شود». با دقت به جوامع بشرى مى بينيم كه غالب نابسامانى ها بر سر افراط و تفريط هاست كه زاييده جهل و نادانى است; گاه آن چنان در مسائل اقتصادى قائل به آزادى مى شوند كه فرآيند آن نظام سرمايه دارى ظالم است و گاه چنان سلب آزادى مى كنند كه نتيجه آن نظام كمونيسم و گرفتارى هاى آن است، مهم يافتن خط اعتدال و ثابت ماندن بر آن است. در حديثى از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه در روز قيامت حاكمى (از حاكمان مسلمين) را مى آورند كه بيش از آنچه خداوند دستور داده عمل كرده، خداوند به او مى گويد: بنده من چرا بيش از آنچه بايد تازيانه بزنى زدى؟ عرض مى كند: من براى غضب تو غضب ناك شدم. به او گفته مى شود: آيا سزاوار است غضب تو شديدتر از غضب من باشد؟ سپس حاكم ديگرى را مى آورند كه كوتاهى كرده خداوند به او مى فرمايد: چرا در برابر آنچه به تو امر كرده بودم كوتاهى كردى؟ عرض مى كند: پروردگارا من به او رحم كردم؟ به او گفته مى شود: آيا رحمت تو از رحمت من وسيع تر است؟ سپس هر دو را به سوى دوزخ مى برند.

دیدید که هسته ای بهانه بود! روزی می آید که ترامپ مُرده و جسدش خوراک مار و مور شده اما، نظام جمهوری اسلامی مقتدر است. @sticker 🇮🇷

این روزها مسئولانی که برجام را به مردم و نظام تحمیل کردند از بی اعتمادی به آمریکایی ها میگویند، اما واقعیت این است که 5 سال طول کشید تا یک لیبرال به فهم گذشته یک انقلابی برسد، البته با تحمیل هزینه گزاف بر ملت @Afsaran_ir

کدخدا عوض شده یکی این بنده خدا رو خبر کنه اگه هنوز متنبه نشده بهش بگه کدخدا عوض شده باید این سری اروپایی ها رو بزک کنه بعداز اروپایی ها هم که خیانت کردند خدا بزرگه یه کدخدای دیگه بالاخره پیدا میشه @Afsaran_ir

☀️ امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ⚠️ اعتماد كردن به دشمن، عامل فريب خوردن [از او] است.⚠️ 📚غررالحکم، ح۴۷۷۵ @Afsaran_ir

حکمت۷۱ نهج البلاغه قَالَ ( عليه السلام ) : إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ . درود خدا بر او فرمود: چون عقل كامل گردد سخن اندك باشد.

شرح و تفسير نشانه كمال عقل امام(عليه السلام) در اين كلام حكمت آميز به اهميت سكوت و كم گويى اشاره كرده مى فرمايد: «هنگامى كه عقل كامل گردد سخن كم مى شود»; (إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلاَمُ). رابطه كمال و تمام عقل با كم سخن گفتن از اينجا روشن مى شود كه اولاً ريشه مفهوم عقل، منع و جلوگيرى است و زانوبند شتر را از اين جهت «عقال» مى گويند كه او را از حركت باز مى دارد و از آنجا كه سخنان سنجيده، كم است و سخنان نسنجيده، بسيار، عقل به انسان مى گويد: بيشتر بينديش و كمتر بگو. ثانياً مطالبى كه گفتن آن ضرورت دارد نسبت به فضول كلام و سخنان زيادى بسيار كمتر است، از اين رو افراد عاقل غالباً خاموش اند و به موقع سخن مى گويند. ثالثاً انسان عاقل مى داند كه بيشترين و مهم ترين گناهان با زبان انجام مى شود بدين سبب براى محفوظ ماندن از عواقب زيان بار گناه سعى مى كند كمتر سخن بگويد; ولى متاسفانه افرادى را مى بينيم كه دم از ايمان مى زنند و گويى سخنان خود را جزء اعمال خود به حساب نمى آورند; در مجالس از آغاز تا پايان از سخنان لغو و بيهوده يا سخنانى كه آميخته با غيبت، اهانت و تهمت باشد ابا ندارند. انسان عاقل هرگز خود را گرفتار عواقب سوء پرگويى نمى كند. رابعاً گفتار زياد، نيروها و انرژى هاى ذخيره انسان را بر باد مى دهد و وقت عزيز او را تلف مى كند و موجب دشمنى ها و عداوت ها مى شود، بنابراين عقل و شرع به ما فرمان مى دهد كه كم بگوئيد و گزيده بگوئيد. در حديثى از همان حضرت در غررالحكم مى خوانيم: «إيّاكَ وَفُضُولَ الْكَلامِ فَإنَّهُ يُظْهِرُ مِنْ عُيُوبِكَ ما بَطَنَ وَيُحَرِّكُ عَلَيْكَ مِنْ أعْدائِكَ ما سَكَنَ; از زياده گويى بپرهيز كه عيب هاى نهانى تو را ظاهر مى سازد و كينه هاى آرام گرفته دشمنانت را بر ضد تو تحريك مى كند». در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «إنَّ الرَّجُلَ لَيَتَحَدَّثُ بِالْحَديثِ ما يُريدُ بِهِ سُوءًا إلاّ لِيُضْحِكَ بِهِ الْقَوْمُ يَهْوى بِهِ أبْعَدَ مِنَ السَّماءِ; انسان گاهى سخنى مى گويد كه قصد بدى ندارد جز اين كه مى خواهد مردم را بخنداند و به سبب آن (از مقام خود) سقوط مى كند بيش از فاصله زمين و آسمان». احاديث اسلامى درباره سكوت و كم سخن گفتن و پرهيز از خطرات زبان بسيار زياد است كه در اين مختصر نمى گنجد. اين سخن را با حديث ديگرى از پيغمبر اكرم پايان مى دهيم كه فرمود: «مِنْ حُسْنِ إِسْلاَمِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ مَا لاَ يَعْنِيهِ; از نشانه هاى خوبى اسلام انسان سخن نگفتن درباره امورى است كه به او ارتباطى ندارد.

🌷 آیت الله فاطمـــےنیا: ✨خداوند اصلا نمیخواهد بنده‌اش #گناهی را که مرتکب شده است برای کسی بازگو کند متاسفانه بعضی‌ها گنــاهــانـــــے که مرتکب شده‌اندبراۍدیگران بازگومیکنند!