نماز امام باقر (علیه السلام): این نماز دو رکعت است، در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و صد مرتبه: سُبْحٰانَ اللهِ وَالْحَمْدُ لِلهِ وَلاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ منزه است خدا و ستایش خاصّ خداست و معبودى جزخدا نیست و خدا بزرگتر است خوانده مى شود؛ پس از نماز این دعا را مى خوانى: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ یٰا حَلیمُ ذُو اَنٰاةٍ غَفُورٌ وَدُودٌ، اَنْ تَتَجٰاوَزَ عَنْ سَیِّئٰاتى، وَمٰا عِنْدى بِحُسْنِ مٰا عِنْدَکَ، خدایا از تو مى خواهم اى بردبارى که (با بندگان) مدارا کنى و آمرزنده و مهربانى (مى خواهم) که از گناهانم و بدیهایى که در نزد من است بدان خوبیها که نزد توست درگذرى وَ اَنْ تُعْطِیَنى مِنْ عَطٰآئِکَ مٰا یَسَعُنى، وَتُلْهِمَنى فیمٰا اَعْطَیْتَنِى الْعَمَلَ فیهِ بِطٰاعَتِکَ، وَطٰاعَةِ رَسُولِکَ، و از عطاى خود به اندازه اى که فرایم گیرد (یا آنچه در خور طاقت من است) به من عطا کنى و الهام کنى مرا که در آنچه به من عطا کردى در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بکار برم وَ اَنْ تُعْطِیَنى مِنْ عَفْوِکَ مٰا اَسْتَوْجِبُ بِهِ کَرٰامَتَکَ، و بدان اندازه مرا مشمول گذشت خود قرار دهى که بوسیله آن مستوجب کرامت و بزرگواریت گردم اَللّـٰهُمَّ اَعْطِنى مٰا اَنْتَ اَهْلُهُ، وَلاٰ تَفْعَلْ بى مٰا اَنَا اَهْلُهُ، فَاِنَّمٰا اَنَا بِکَ، وَلَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلّٰا مِنْکَ، خدایا به من بده آنچه را تو شایسته آنى و مکن با من آنچه من سزاوار آنم زیرا که تنها من به تو توسل جسته و هرگز خیرى به من نرسیده جز از ناحیه تو یٰا اَبْصَرَ الْأَبْصَرینَ، وَیٰا اَسْمَعَ السّٰامِعِینَ، وَیٰا اَحْکَمَ الْحٰاکِمینَ، اى بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى عادلترین داوران وَ یٰا جٰارَ الْمُسْتَجیرینَ، وَیٰا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. و اى پناه پناهجویان و اى پاسخ دهنده دعاى درماندگان درود فرست بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام صادق (علیه السلام): این نماز نیز دو رکعت است، در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» را مى خوانى و صد مرتبه آیه شَهِدَ اللّهُ اَنَّهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ وَالْمَلاٰئِکَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ قٰائِماً بِالْقِسْطِ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ. خداوند گواهى مى دهد که معبودى جز او نیست و فرشتگان و صاحبان دانش گواهى مى دهند در حالى که (خداوند در تمام عالم) قیام به عدالت دارد معبودى جز او نیست که هم توانا و هم حکیم است پس از نماز، این دعا را بخوان: یٰا صٰانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ، یٰا جٰابِرَ کُلِّ کَسیرٍ، وَیٰا حٰاضِرَ کُلِّ مَلَأٍ، وَیٰا شٰاهِدَ کُلِّ نَجْوىٰ، اى سازنده هر مصنوع و اى شکسته بند هر شکسته و اى حاضر در جمع و اى گواه هر راز نهان وَ یٰا عٰالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍ، وَیٰا شٰاهِدُ غَیْرَ غٰآئِبٍ، وَغٰالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ، وَیٰا قَریبُ غَیْرَ بَعیدٍ، و اى داناى هر پنهان و اى حاضر ناپنهان و اى غالب شکست ناپذیر و اى نزدیکى که دور نیست وَ یٰا مُونِسَ کُلِّ وَحیدٍ، وَیٰا حَىُّ مُحْیِىَ الْمَوْتىٰ، وَمُمیتَ الْأَحْیٰآءِ، و اى مونس هر تنها و اى زنده اى که زنده کننده مردگان و میراننده زندگانى اَلْقٰآئِمُ عَلىٰ کُلِّ نَفْسٍ بِمٰا کَسَبَتْ، وَیٰا حَیّاً حینَ لاٰ حَىَّ، لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْـتَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. و آن که بر هر کس با آنچه بدست آورد نگهبانى و اى زنده در آن دم که زنده اى نبود معبودى جز تو نیست درود فرست بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام کاظم (علیه السلام): نماز امام کاظم (علیه السلام) دو رکعت است که در هر یک رکعت یک مرتبه «حمد» و دوازده مرتبه «توحید» خوانده مى شود و پس از آن این دعا را مى خوانى: اِلٰهى خَشَعَتِ الْأَصْوٰاتُ لَکَ، وَضَلَّتِ الْأَحْلاٰمُ فیکَ، وَ وَجِلَ کُلُّ شَىْءٍ مِنْکَ، معبودا خاشع گشته صداها براى تو و خردها در باره ات گم گشته و هر چیزى از تو ترسان است وَ هَرَبَ کُلُّ شَىْءٍ اِلَیْکَ، وَضٰاقَتِ الْأَشْیٰآءُ دُونَکَ، وَمَلَأَ کُلَّ شَىْءٍ نُورُکَ، و همه بسویت گریزانند، همه چیز در برابرت به کوتاهى گراییده و نور تو همه را پر کرده فَاَنْتَ الرَّفیعُ فى جَلاٰلِکَ، وَاَنْتَ الْبَهِىُّ فى جَمٰالِکَ، وَاَنْتَ الْعَظیمُ فى قُدْرَتِکَ، پس تنها تویى که در بزرگى و جلال خویش و در جمال و زیباییت فروزانى و تویى که در قدرت و توانایى خود بس بزرگى وَ اَنْتَ الَّذى لاٰ یَؤُدُکَ شَىْءٌ، یٰا مُنْزِلَ نِعْمَتى، یٰا مُفَرِّجَ کُرْبَتى، وَیٰا قٰاضِىَ حٰاجَتى، و تویى که چیزى درمانده و خسته ات نکند اى فرو فرستنده نعمتم و اى برطرف کننده اندوه و گرفتاریم و اى برآورنده حاجتم اَعْطِنى مَسْئَلَتى بِلاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، آمَنْتُ بِکَ مُخْلِصاً لَکَ دینى، خواسته ام را به من عطا کن به حق این جمله که گویم «معبودى جز تو نیست» به تو ایمان آوردم و دینم را براى تو خالص گرداندم اَصْبَحْتُ عَلىٰ عَهْدِکَ وَوَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ اَبُوءُ لَکَ بِالنِّعْمَةِ، صبح کردم به عهد و پیمان تو تا آن جا که توانایى دارم، بسویت با نعمت بازگردم وَ اَسْتَغْفِرُکَ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتى لاٰ یَغْفِرُهٰا غَیْرُکَ، و از گناهانى که جز تو کسى آنها را نیامرزد آمرزش خواهم یٰا مَنْ هُوَ فى عُلُوِّهِ دٰانٍ، وَفى دُنُوِّهِ عٰالٍ، وَفى اِشْرٰاقِهِ مُنیرٌ، وَفى سُلْطٰانِهِ قَوِىٌّ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ. ای کسی که در عین برترى نزدیک و در عین نزدیکى برترى و (اى آن که) در تابش خود نور دهنده و در سلطنت نیرومندى درود فرست بر محمّد و آلش. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام رضا (علیه السلام): این نماز شش رکعت است (به سه سلام) در هر رکعت یک مرتبه حمد و ده مرتبه سوره «هَلْ اَتىٰ عَلَی الْإِنْسٰانِ». سپس دعاى آن حضرت را پس از پایان شش رکعت نماز مى خوانى: یٰا صٰاحِبى فى شِدَّتى، وَیٰا وَلِیّى فى نِعْمَتى، اى یار من در سختیها و اى اختیار دارنده ام در نعمتم وَ یٰا اِلـٰهى وَاِلـٰهَ اِبْرٰاهیمَ وَاِسْمٰاعیلَ وَاِسْحٰاقَ وَیَعْقُوبَ، یٰا رَبَّ کٰهٰیٰعص، وَیٰس وَالْقُرْآنِ الْحَکیمِ، و اى معبود من و معبود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب اى پروردگار کهیعص و یس و قرآن حکمت آموز اَسْئَلُکَ یٰا اَحْسَنَ مَنْ سُئِلَ، وَیٰا خَیْرَ مَنْ دُعِىَ، وَیٰا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطىٰ، وَیٰا خَیْرَ مُرْتَجىٰ، از تو درخواست مى کنم اى بهترین کسى که از او درخواست کنند و اى بهتر کسى که او را بخوانند و اى بخشنده تر کسى که عطا کند و اى بهترین مایه امید اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ. از تو خواهم که درود فرستى بر محمّد و آل محمد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام جواد (علیه السلام): نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و هفتاد مرتبه سوره «توحید» را مى خوانى و پس از پایان نماز مى گویى: اَللّـٰهُمَّ رَبَّ الأَرْوٰاحِ الْفٰانِیَةِ، وَالأَجْسٰادِ الْبٰالِیَةِ، اَسْئَلُکَ بِطٰاعَةِ الْأَرْوٰاحِ الرّٰاجِعَةِ اِلىٰ اَجْسٰادِهٰا، اى خدا اى پروردگار ارواحى که از این جهان فانى رفته و اى پروردگار اجساد پوسیده از تو مى خواهم به حق فرمانبرى آن ارواح که بسوى اجساد خود بازگردند وَ بِطٰاعَةِ الْأَجْسٰادِ الْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِهٰا، وَبِکَلِمَتِکَ النّٰافِذَةِ بَیْنَهُمْ، وَاَخْذِکَ الْحَقَّ مِنْهُمْ، و به حق فرمانبرى اجسادى که با رگهاى خود پیوند شوند و به حق فرمان نافذت در میان آنها و گرفتن حقت از ایشان وَ الْخَلاٰئِقُ بَیْنَ یَدَیْکَ یَنْتَظِرُونَ فَصْلَ قَضٰآئِکَ، وَیَرْجُونَ رَحْمَتَکَ، وَیَخٰافُونَ عِقٰابَکَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، و در آن حال که خلائق در برابرت به انتظار صدور حکم و امیدوار برحمتت و خائف از عقاب تواند درود فرست بر محمّد و آل محمّد وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى، وَالْیَقینَ فى قَلْبى، وَذِکْرَکَ باِللَّیْلِ وَالنَّهٰارِ عَلىٰ لِسٰانى، وَعَمَلاٍ صٰالِحاً فَارْزُقْنى. و بنه نور و روشنى در دیده ام و یقین در دلم و ذکرت را شب و روز بر زبانم و عمل صالح روزى من گردان. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام هادى (علیه السلام): این نماز نیز دو رکعت است، در رکعت اوّل سوره «حمد» و «یس» و در رکعت دوم سوره «حمد» و «الرّحمن» را بخواند (شبیه نماز زیارت حضرت رضا (علیه السلام)) و بعد از نماز این دعا را بخواند: یٰا بٰآرُّ یٰا وَصُولُ، یٰا شٰاهِدَ کُلِّ غٰآئِبٍ، وَیٰا قَریبُ غَیْرَ بَعیدٍ، اى نیکوکار و اى با همه پیوسته و اى گواه هر ناپیدا و اى نزدیکى که دور نیست وَ‌ یٰا غٰالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ، وَیٰا مَنْ لاٰ یَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ اِلّٰا هُوَ، یٰا مَنْ لاٰ تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ، و اى پیروز شکست ناپذیر و اى کسى که جز او کسى نمى داند که او چگونه است و اى آن که به قدرتش نتوان رسید اَسْئَلُکَ اللّـٰهُمَّ بِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الْمَکْتُومِ عَمَّنْ شِئْتَ، اَلطّٰاهِرِالْمُطَهَّرِ الْمُقَدَّسِ، از تو مى خواهم خدایا به آن نامت که در پرده (غیبت) مستور و در خزینه ات محفوظ و از آن که خواسته اى مکتوم داشته اى آن نام پاک و پاکیزه و مقدّس اَلنُّورِ التّٰآمِّ الْحَىِّ الْقَیُّومِ الْعَظیمِ، نُورِ السَّمٰوٰاتِ وَنوُرِ الْأَرَضینَ، و نورانى کامل، (و آن) زنده و پاینده و بزرگ، نوربخش آسمانها و نور ده زمینها عٰالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهٰادَةِ الْکَبیرِ الْمُتَعٰالِ الْعَظیمِ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. داناى ناپیدا و پیدا آن بزرگ والامقام و عظیم درود فرست بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام حسن عسکرى (علیه السلام): نماز آن حضرت چهار رکعت است، در دو رکعت اوّل بعد از «حمد»، پانزده مرتبه سوره «زلزال» و در دو رکعت دوم، بعد از «حمد» پانزده مرتبه سوره «توحید» را مى خواند و آنگاه این دعا را مى خواند: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ، لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْبَدىءُ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ، وَاَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ، خدایا از تو مى خواهم براى آن که ستایش مخصوص توست و معبودى جز تو نیست که پیش از هر چیزى بوده اى و تویى زنده و پاینده وَ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ الَّذى لاٰ یُذِلُّکَ شَىْءٌ، وَاَنْتَ کُلَّ یَوْمٍ فى شَاْنٍ، و معبودى جز تو نیست که چیزى خوارت نتواند کرد و تو هر روز در کارى هستى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، خٰالِقُ مٰا یُرىٰ وَمٰا لاٰ یُرىٰ، اَلْعٰالِمُ بِکُلِّ شَىْءٍ بِغَیْرِ تَعْلیمٍ، معبودى جز تو نیست (تویى) آفریننده آنچه دیده شود و آنچه دیده نشود داناى به هر چیزى بى آن که کسى یادت دهد وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْوِتْرُ الْفَرْدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، اَلَّذى لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ، و از تو مى خواهم زیرا تویى خدایى که معبود به حقى جز تو نیست و یگانه فرد یکتا و بى نیازى که نزاید و نه زاییده شده و نیست برایش همتایى هیچ کس وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ [اَنْتَ] اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَللَّطیفُ الْخَبیرُ، اَلْقٰآئِمُ عَلى کُلِّ نَفْسٍ بِمٰا کَسَبَتْ، اَلرَّقیبُ الْحَفیظُ، و از تو مى خواهم که تویى خدایى که معبود به حقى جز تو نیست و لطیف و آگاه و نگهبان بر هر شخصى بدانچه مى کند و مراقب و نگهدارى وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اللهُ الأَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ، وَالْأٰخِرُ بَعْدَ کُلِّ شَىْءٍ، وَالْبٰاطِنُ دُونَ کُلِّ شَىْءٍ، اَلضّٰآرُّ النّٰافِعُ الْحَکیمُ الْعَلیمُ، و از تو مى خواهم بخاطر آن که خداى نخست پیش از هر چیز و پایان پس از هر چیزى و پنهان در نزد هر چیزى و زیان ده و سودبخش و با حکمت دانا وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْحَىُّ الْقَیُّومُ، اَلْبٰاعِثُ الْوٰارِثُ، اَلْحَنّٰانُ الْمَنّٰانُ، و از تو مى خواهم چون تویى که معبود به حقى جز تو نیست زنده و پاینده و برانگیزنده و وارث خلق و دارنده رحمت و منّت بخش بَدیعُ السَّمٰوٰاتِ والأَرْضِ، ذُو الْجَلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ، وَذُو الطَّوْلِ وَذُو الْعِزَّةِ وَذُو السُّلْطٰانِ، پدیدآرنده آسمانها و زمین داراى جلال و کرامت و صاحب فضل و عزت و داراى سلطنت لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَحَطْتَ بِکُلِّ شَىْءٍ عِلْماً، وَاَحْصَیْتَ کُلَّ شَىْءٍ عَدَداً، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. و قدرت معبودى جز تو نیست که علمت به هر چیزى احاطه دارد و عدد هر چیز را شماره کرده اى درود فرست بر محمّد و آلش. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام زمان (علیه السلام): این نماز دو رکعت است و در هر رکعت وقتى حمد را آغاز کردى و به «ایّاک نعبد و ایّاک نستعین» رسیدى، آن را صد مرتبه مى گویى سپس سوره «حمد» را کامل مى کنى و پس از آن سوره «توحید» را یک بار مى خوانى. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز جعفر طیار (رحمه الله): بهترین وقت انجام این نماز، در ابتداى روز جمعه است، هرچند در دیگر اوقات شب و روز نیز مى توان خواند. این نماز چهار رکعت است با دو سلام، در رکعت اوّل بعد از «حمد» سوره «اذا زلزلت» را مى خوانى، و در رکعت دوم بعد از «حمد» سوره «عادیات»، و در رکعت سوم بعد از «حمد» سوره «نصر»، و در رکعت چهارم بعد از حمد، «سوره توحید».در هر رکعت پس از اتمام حمد و سوره، پانزده مرتبه مى گویى: سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُ لِلهِ وَلا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ. همین ذکر را پس از ذکر رکوع ده مرتبه و پس از سر برداشتن از رکوع ده مرتبه، در سجده اوّل ـ پس از ذکر سجده ـ ده مرتبه، پس از سر برداشتن از سجده اوّل (وقتى که نشسته اى) ده مرتبه، و در سجده دوم نیز ـ بعد از ذکر سجده ـ ده مرتبه، پس از سر برداشتن از سجده دوم و پیش از برخاستن ده مرتبه (در یک رکعت مجموعاً 75 مرتبه مى شود)، در رکعت دوم نیز همین گونه انجام مى دهى که ده مرتبه آخر آن بعد از سجده دوم و قبل از تشهد خواهد بود و در دو رکعت بعد نیز همین گونه عمل مى کنى (که مجموعاً 300 مرتبه تسبیحات مى شود) به اضافه سایر اذکار نماز. مرحوم «شیخ کلینى» از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که در سجده آخر رکعت چهارم پس از ذکر تسبیحات بگو: سُبْحٰانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَالْوَقٰارَ، سُبْحٰانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَتَکَرَّمَ بِهِ، منزه است آن کس که لباس عزت و وقار به بر دارد منزه است آن که مجد و بزرگیش فراگرفته و بدان گرامى باشد سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ یَنْبَغِى التَّسْبیحُ اِلّٰا لَهُ، سُبْحٰانَ مَنْ اَحْصىٰ کُلَّ شَىْءٍ عِلْمُهُ، منزه است آن که جز براى او تسبیح سزاوار نیست منزه آن که علمش همه چیز را احصا کرده سُبْحٰانَ ذِى الْمَنِّ وَالنِّعَمِ، سُبْحٰانَ ذِى الْقُدْرَةِ وَالْکَرَمِ، منزه است خداى صاحب فضل و نعمت منزه است خداى صاحب کرم و قدرت اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِمَعٰاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ کِتٰابِکَ، خدایا از تو مى خواهم به حق آنچه موجب عزت عرش تو گشته و به حق منتهاى رحمت از کتاب تو وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ، وَکَلِمٰاتِکَ التّٰآمَّةِ الَّتى تَمَّتْ صِدْقاً وَعَدْلاً، و اسم اعظمت و کلمات تامه ات (اسما حسنى یا کتابهاى منزله یا غیر آن) که از نظر راستى و عدالت به حد کمال رسیده صَلِّ عَـلىٰ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ، وَافْعَلْ بى کَـذٰا وَکَـذٰا. درود فرست بر محمّد وخاندانش و درباره من چنین و چنان کن. (به جاى جمله آخر، حاجت خود را به عربى یا فارسى از خدا بخواه، و اگر این دعا را حفظ نمى باشد و کسى نیست براى او بخواند، دعا را نشسته مى خواند در حالى که اشاره به سجده کرده است). علاّمه مجلسى مى نویسد: مرحوم «شیخ» و «سیّد بن طاووس» از مفضّل بن عمر روایت کرده اند که گفت: روزى امام صادق(علیه السلام)را دیدم نماز جعفر را بجا آوردند و پس از نماز دست ها را بلند کردند و گفتند: یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ (به اندازه یک نفس) سپس گفت: یا رَبّاه یا رَبّاه، یا رَبّاه (به اندازه یک نفس) سپس گفت: رَبِّ رَبِّ رَبِّ (به اندازه یک نفس); یا الله یا الله یا الله (به اندازه یک نفس) یا حَىُّ یا حَىُّ یا حَىُّ(به اندازه یک نفس) یا رَحیمُ یا رَحیمُ یا رَحیمُ (به اندازه یک نفس) پس از آن هفت مرتبه یا رَحْمنُ و هفت مرتبه یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ را گفتند و در پایان خواندند: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ، وَاَنْطِقُ بِالثَّنٰآءِ عَلَیْکَ، وَاُمَجِّدُکَ وَلاٰ غٰایَةَ لِمَدْحِکَ، خدایا من گفتارم را به ستایش تو آغاز کنم و به ثناى تو زبان مى گشایم و تو را به بزرگى یاد مى کنم و ستایشت پایان ندارد وَ اُثْنى عَلَیْکَ وَمَنْ یَبْلُغُ غٰایَةَ ثَنٰآئِکَ، وَاَمَدَ مَجْدِکَ، وَاَنّىٰ لِخَلیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِکَ، و تو را ثناگویم ولى آن کس که به منتهاى ثناى تو و انتهاى مجد و عظمتت برسد کیست و کجا مخلوق تو مى توانند به کنه معرفت مجد تو برسند وَ اَىَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحاً بِفَضْلِکَ، مَوْصُوفاً بِمَجْدِکَ، عَوّٰاداً عَلَى الْمُذْنِبینَ [الْمُؤْمِنینَ] بِحِلْمِکَ، و چه وقت بوده که تو به فضل خویش ستوده نبوده اى و به مجد و عظمت موصوف نگشته اى و با بردبارى خود بر گنهکاران پى درپى بازنگشته اى تَخَلَّفَ سُکّٰانُ اَرْضِکَ عَنْ طٰاعَتِکَ، فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِکَ، جَوٰاداً بِفَضْلِکَ، عَوّٰاداً بِکَرَمِکَ، ساکنان زمینت از اطاعت تو سرباز زدند ولى تو بر آنها به بخشش و عطایت مهر ورزى و به فضل خویش بر آنها جود کنى و به کرمت پى در پى بر آنها باز گردى یٰا لاٰ اِلهَ اِلّٰا اَنْتَ الْمَنّٰـانُ ذُوالْجَـلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ. اى که نیست معبودى جز تو نعمت دهنده بسیار و صاحب جلالت و کرامت.

سپس امام (علیه السلام) فرمود: اى مفضّل! هرگاه سختى و حاجتى شدید به تو روى آورد نماز جعفر(رحمه الله) را انجام ده و حاجات خود را از خدا بخواه که برآورده مى شود ان شاءالله. در فضیلت این نماز و آثار و برکات آن هرچه گفته شود کم است و سزاوار است هنگامى که توفیق حاصل گردد از آن غفلت نشود، که در حلّ مشکلات دنیا و آخرت مؤثّر است. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز توسّل به حضرت زهرا (علیها السلام): در روایتى از امام صادق (علیه السلام) آمده است که هرگاه حاجت مهمّى داشته باشى به گونه اى که از نظر روحى در فشار شدید باشى، دو رکعت نماز بخوان و پس از نماز، سه بار تکبیر و سپس تسبیح حضرت زهرا (علیها السلام) را بگو، آنگاه به سجده برو و صد مرتبه بگو: «یٰا مَوْلاٰتى فٰاطِمَةُ اَغیثینى» سپس سمت راست صورت را بر زمین بگذار و همین جمله را صد بار بگو، بار دیگر به سجده برو و همین جمله را صد و ده مرتبه بگو، (مجموعاً 310 بار مى شود) سپس حاجت خود را از خداوند بخواه که ان شاءاللّه برآورده مى سازد. (و حضرت زهراى مرضیّه (علیها السلام) ان شاءالله در پیشگاه خداوند براى برآمدن آن حاجت، شفاعت خواهد نمود). نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)