نماز استغاثه: و نیز در آن کتاب شریف از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: هرگاه یکى از شما بخواهد به خدا استغاثه کند، دو رکعت نماز بجا آورد، سپس به سجده رفته و بگوید: یا مُحَمَّدُ یا رَسُولَ اللهِ یا عَلِىُّ یا سَیِّدَىِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ بِکُما اَسْتَغیثُ اِلَى اللهِ تَعالى اى محمد اى رسول خدا، اى على اى آقاى مردان‏ و زنان مؤمن به وسیله شما دو تن به خداى استغاثه مى‏ کنم، یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ اَسْتَغیثُ بِکُما یا غَوْثاهُ بِاللهِ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ عَلِی وَ فاطِمَةَ اى محمّد اى على به شما دو تن استغاثه‏ مى‏ کنم اى فریادرس به خدا و به محمّد و على و فاطمه و مى‏ شمارى هریک از امامان را پس مى‏ گویى: بکم اتوسّل‏ الى الله تعالى به درستى که‌‌ همان ساعت به فریاد تو خواهند رسید، ان شاء الله تعالى نقل از مفاتیح الجنان

نماز برای مهمات: چهار رکعت بجا مى ‏آورى، و قنوت و ارکان آن را به نیکى انجام مى ‏دهى، در رکعت اول پس از سوره حمد، هفت مرتبه: حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ و خداوندما را بس است و چه خوب کارگشایى است و در رکعت دوم پس از سوره حمد، هفت مرتبه آیه: ماشآءَاللهُ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْکَ مالاً وَ وَلَداً آنچه خدا خواست شود هیچ نیرویى جز به خداوند نیست اگر ببینى که من در مال و فرزند از تو کمتر و در رکعت سوم پس از سوره حمد، هفت مرتبه: لا اله الا انت سبحانک انّى کنت من الظّالمین. هیچ معبودی جز تو نیست، منزهی تو، راستی که من از ستمکاران بودم و در رکعت چهارم بعد از سوره حمد هفت مرتبه‏: افوّض امرى الى الله انّ الله بصیر بالعباد. کارم را به خدا می‌سپارم، همانا خداست که به بندگان بیناست سپس حاجت خود را بخواه نقل از مفاتیح الجنان

نماز حاجت (۳): روایت شده: هر که را به خدا حاجتى باشد، و بخواهد برآورده گردد، چهار رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از سوره حمد سوره انعام‏ بخواند، و در پى نماز بگوید: یا کَریمُ یا کَریمُ یا کَریمُ یا عَظیمُ یا عَظیمُ یا عَظیمُ

اى کریم، اى کریم، اى کریم، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ،

یا اَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظیمٍ یا سَمیعَ الدُّعآءِ یا مَنْ لاتُغَیِّرُهُ اللَّیالى وَالاَْیّامُ

اى بزرگ‏‌تر از هر بزرگ. اى شنونده دعا، اى که شبها و روزها دگرگونش نمى‏ سازد،

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَارْحَمْ ضَعْفى وَ فَقْرى وَفاقَتى وَ مَسْکَنَتى

 درود فرست بر محمّد و خاندانش، و به ناتوانى و تهیدستى‏ و ندارى و درماندگى ‏ام رحم کن

فَاِنَّکَ اَعْلَمُ بِها مِنّى وَ اَنْتَ اَعْلَمُ بِحاجَتى یا مَنْ رَحِمَ الشَّیْخَ یَعْقُوبَ حینَ رَدَّ عَلَیْهِ یُوسُفَ قُرَّةَ عَیْنِهِ

زیرا که تو به آنها دانا‌تر از منى، و تو به حاجتم آگاه‏ترى، اى آن‏ که به یعقوب سالخورده رحم‏ کردى زمانى که نور چشمش یوسف را به او بازگرداند،

یا مَنْ رَحِمَ اَیُّوبَ بَعْدَ طُولِ بَلائِهِ یا مَنْ رَحِمَ مُحَمَّداً وَ مِنَ الْیُتْمِ آواهُ وَ نَصَرَهُ عَلى جَب ابِرَةِ قُرَیْشٍ وَ طَواغیتِها

اى آن‏ که به ایوب پس از طول بلایش رحم کرد، اى آن‏ که‏ بر محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) رحم کرد، و از زمان یتیمى پناهش داد، و بر گردنکشان قریش و طاغوتهاى آن‏ یارى ‏اش داد،

وَ اَمْکَنَهُ مِنْهُمْ یا مُغیثُ یا مُغیثُ یا مُغیثُ

و بر آنان چیره‏ اش ساخت، اى فریادرس، اى فریادرس، اى فریادرس

را مکرّر مى‏ گویى و سپس حاجات خود را از خداى تعالى طلب مى‏ کنى، که حق تعالى آنها را عطا مى‏ کند نقل از مفاتیح الجنان

نماز حاجت (۲): «مرحوم کلینى» به سند معتبر از عبدالرّحیم قصیر روایت کرده است که خدمت امام صادق (علیه السلام) شرفیاب شدم و عرض کردم: فدایت شوم، از نزد خودم دعایى ساخته ام! حضرت فرمود: دعاى اختراعى خود را رها کن، هرگاه حاجتى داشتى، به رسول خدا پناه ببر و دو رکعت نماز بگذار و آن را به رسول خدا (صلى الله علیه وآله) هدیه کن. گفتم: چگونه آن را بجا آورم؟ فرمود: غسل مى کنى و سپس دو رکعت نماز مى خوانى (مثل دو رکعت نماز صبح) وقتى که نماز به پایان رسید مى گویى: اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ السَّلاٰمُ، وَمِنْکَ السَّلاٰمُ، وَاِلَیْکَ یَرْجِعُ السَّلاٰمُ، خدایا تویى سلام و از تو است سلام و بسوى تو بازگردد سلام اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَبَلِّغْ رُوحَ مُحَمَّدٍ مِنِّى السَّلاٰمَ، وَاَرْوٰاحَ الْأَئِمَّةِ الصّٰادِقینَ سَلاٰمى، خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بفرست از جانب من به روح محمّد و ارواح امامان راستگو سلامم را وَ ارْدُدْ عَلَىَّ مِنْهُمُ السَّلاٰمَ، وَالسَّلاٰمُ عَلَیْهِمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُهُ، و بازگردان بر من از ایشان سلامى و درود بر ایشان و رحمت خدا و برکاتش اَللّـٰهُمَّ اِنَّ هٰاتَیْنِ الرَّکْعَتَیْنِ هَدِیَّةٌ مِنّى اِلىٰ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، خدایا این دو رکعت نماز هدیه اى است از من به پیشگاه رسول خدا صلى الله علیه و آله فَاَثِبْنى عَلَیْهِمٰا مٰا اَمَّلْتُ وَرَجَوْتُ فیکَ وَفى رَسُولِکَ، یٰا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ. پس پاداشم بده بر آن دو بدانچه امید و آرزو دارم درباره تو و پیامبرت اى سرپرست مؤمنان سپس به سجده مى روى و چهل مرتبه مى گویى: یٰا حَىُّ یٰا قَیّومُ، یٰا حَیّاً لاٰ یَمُوتُ، یٰا حَىُّ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، یٰا ذَا الْجَلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ. اى زنده و پاینده اى زنده اى که نمیرد اى زنده اى که معبودى جز تو نیست اى داراى جلالت و بزرگوارى اى مهربانترین مهربانان. آنگاه جانب راست صورت را روى زمین مى گذارى و این دعا را چهل مرتبه مى خوانى، پس از آن جانب چپ صورت را بر زمین مى گذارى و چهل مرتبه این دعا را مى خوانى. آنگاه سر را بلند مى کنى و دستان خود را (به سمت آسمان) برمى دارى و چهل مرتبه این دعا را مى خوانى؛ سپس دست را به گردن خود مى گذارى و انگشت اشاره (دست راست) را به علامت تضرّع تکان مى دهى و این دعا را چهل مرتبه مى خوانى. در مرحله بعد، محاسن خود را با دست چپ مى گیرى و با حالت گریه مى گویى: یٰا مُحَمَّدُ یٰا رَسُولَ اللهِ، اَشْکُوا اِلَى اللهِ وَاِلَیْکَ حٰاجَتى، اى محمّد اى رسول خدا بیاورم به سوى خدا و به سوى تو وَ اِلىٰ اَهْلِ بَیْتِکَ الرّٰاشِدینَ حٰاجَتى، وَبِکُمْ اَتَوَجَّهُ اِلَى اللهِ فى حٰاجَتى. و همچنین به سوى خاندان راه یافته ات حاجتم را و به وسیله شما رو کنم به سوى خدا در مورد حاجتم سپس به سجده مى روى و به قدر یک نفس مى گویى: یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ... اى خدا اى خدا اى خدا... سپس می‌گویی: صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى کَذٰا وَکَذٰا. درود فرست بر محمّد و آل محمّد و انجام ده درباره من چنین و چنان. (و به جاى این جمله اخیر، حاجت خود را مى گویى). امام صادق (علیه السلام) فرمود: من از جانب خداوند ضمانت مى دهم که از جاى خویش حرکت نکنى مگر آن که حاجت تو برآورده شود، ان شاءالله. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز حاجت (۱): این نماز را بسیارى از علما، مانند «سیّد بن طاووس»، «شیخ صدوق»، «شیخ مفید» و «شیخ طوسى» نقل کرده اند که امام صادق (علیه السلام) فرمود: هرگاه حاجت مهمّى دارى، سه روز متوالى از چهارشنبه تا جمعه را روزه بگیر، در روز جمعه غسل کن و لباسى نو و پاکیزه بپوش و بالاى بام خانه ات (یا در فضاى باز) برو و دو رکعت نماز بخوان، و پس از نماز، دست ها را به سوى آسمان بلند کن و بگو: اَللّـٰهُمَّ اِنّى حَلَلْتُ بِسٰاحَتِکَ لِمَعْرِفَتى بِوَحْدٰانِیَّتِکَ وَصَمَدٰانِیَّتِکَ، وَاَنَّهُ لاٰ قٰادِرَ عَلىٰ قَضٰاءِ حٰاجَتى غَیْرُکَ، خدایا من فرود آمدم به آستانت چون علم دارم به یگانگى و بى نیازى تو و این که کسى جز تو قادر به برآوردن حاجتم نیست وَ قَدْ عَلِمْتُ یٰا رَبِّ اَنَّهُ کُلَّمٰا تَظٰاهَرَتْ نِعْمَتُکَ عَلَىَّ، اِشْتَدَّتْ فٰاقَتى اِلَیْکَ، و به خوبى دانسته ام اى پروردگار من که هراندازه نعمتت را در خود دریابم نیاز و احتیاجم به تو بیشتر مى گردد وَ قَدْ طَرَقَنِی هَمُّ کَذٰا وَکَذٰا. و اکنون اندوه فلان کار و فلان جریان به من وارد شده به جاى کلمه «کذا و کذا» حاجت خود را ذکر کند و آنگاه ادامه دهد: وَ اَنْتَ بِکَشْفِهِ عٰالِمٌ غَیْرُ مُعَلَّم، وٰاسِعٌ غَیْرُمُتَکَلِّفٍ، و تو براى برطرف کردن آن داناى بدون معلم هستى و بدون مشقت رفع آن توانى فَاَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى وَضَعْتَهُ عَلَى الْجِبٰالِ فَنُسِفَتْ، وَ وَضَعْتَهُ عَلَى السَّمٰوٰاتِ فَانْشَقَّتْ، پس از تو خواهم به حق آن نامت که نهادى بر کوهها و آنها از هم پراکنده شد و نهادى آنرا بر آسمانها و آنها از هم شکافت وَ عَلَى النُّجُومِ فَانْتَثَرَتْ، وَعَلَى الْأَرْضِ فَسُطِحَتْ، و بر ستارگان و آنها فروریخت و بر زمین نهادى پس گسترده شد وَ اَسْئَلُکَ بِالْحَقِّ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، و از تو خواهم بدان حقى که قرار دادى آنرا در پیش محمد صلى الله علیه وآله وَ عِنْدَ عَلِىٍّ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، وَعَلِىٍّ وَمُحَمَّدٍ، وَجَعْفَرٍ وَمُوسىٰ، و در نزد على و حسن و حسین و على و محمد و جعفر و موسى وَعَلِىٍّ وَمُحَمَّدٍ، وَعَلِىٍّ وَالْحَسَنِ، وَالْحُجَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ، و على و محمد و على و حسن و حضرت حجت علیهم السلام اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ، وَاَنْ تَقْضِىَ لى حٰاجَتى، وَتُیَسِّرَلى عَسیرَهٰا، وَتَکْفِیَنى مُهِمَّهٰا، که درود فرستى بر محمد و خاندانش و اینکه حاجتم برآورى و دشواریش را آسان کنى و مهمش را کفایت کنى فَاِنْ فَعَلْتَ فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَکَ الْحَمْدُ، پس اگر انجام دادى که ستایشت کنم و اگر هم انجام ندهى باز هم ستایشت کنم غَیْرُ جٰآئِرٍ فى حُکْمِکَ، وَلاٰ مُتَّهَمٍ فى قَضٰآئِکَ، وَلاٰ حٰآئِفٍ فى عَدْلِکَ. که ستمى در حکم تو نیست و نه در داوریت متهم هستى و نه از عدالت روگردانده اى سپس گونه خود را بر زمین مى گذارى و مى گویى: اَللّـٰهُمَّ اِنَّ یُونُسَ بْنَ مَتّىٰ عَبْدُکَ، دَعٰاکَ فى بَطْنِ الْحُوتِ وَهُوَ عَبْدُکَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، خدایا همانا یونس بن متى بنده ات تو را در شکم ماهى خواند و به خاطر این که بنده ات بود دعایش را مستجاب کردى وَ اَنَا عَبْدُکَ اَدْعُوکَ فَاسْتَجِبْ لى. و من نیز بنده توام تو را مى خوانم پس دعایم مستجاب کن. امام صادق (علیه السلام) فرمود: بسیار مى شود حاجتى دارم، این دعا را مى خوانم و خداوند حاجتم را برآورده مى سازد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز توسّل به حضرت زهرا (علیها السلام): در روایتى از امام صادق (علیه السلام) آمده است که هرگاه حاجت مهمّى داشته باشى به گونه اى که از نظر روحى در فشار شدید باشى، دو رکعت نماز بخوان و پس از نماز، سه بار تکبیر و سپس تسبیح حضرت زهرا (علیها السلام) را بگو، آنگاه به سجده برو و صد مرتبه بگو: «یٰا مَوْلاٰتى فٰاطِمَةُ اَغیثینى» سپس سمت راست صورت را بر زمین بگذار و همین جمله را صد بار بگو، بار دیگر به سجده برو و همین جمله را صد و ده مرتبه بگو، (مجموعاً 310 بار مى شود) سپس حاجت خود را از خداوند بخواه که ان شاءاللّه برآورده مى سازد. (و حضرت زهراى مرضیّه (علیها السلام) ان شاءالله در پیشگاه خداوند براى برآمدن آن حاجت، شفاعت خواهد نمود). نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

سپس امام (علیه السلام) فرمود: اى مفضّل! هرگاه سختى و حاجتى شدید به تو روى آورد نماز جعفر(رحمه الله) را انجام ده و حاجات خود را از خدا بخواه که برآورده مى شود ان شاءالله. در فضیلت این نماز و آثار و برکات آن هرچه گفته شود کم است و سزاوار است هنگامى که توفیق حاصل گردد از آن غفلت نشود، که در حلّ مشکلات دنیا و آخرت مؤثّر است. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز جعفر طیار (رحمه الله): بهترین وقت انجام این نماز، در ابتداى روز جمعه است، هرچند در دیگر اوقات شب و روز نیز مى توان خواند. این نماز چهار رکعت است با دو سلام، در رکعت اوّل بعد از «حمد» سوره «اذا زلزلت» را مى خوانى، و در رکعت دوم بعد از «حمد» سوره «عادیات»، و در رکعت سوم بعد از «حمد» سوره «نصر»، و در رکعت چهارم بعد از حمد، «سوره توحید».در هر رکعت پس از اتمام حمد و سوره، پانزده مرتبه مى گویى: سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُ لِلهِ وَلا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ. همین ذکر را پس از ذکر رکوع ده مرتبه و پس از سر برداشتن از رکوع ده مرتبه، در سجده اوّل ـ پس از ذکر سجده ـ ده مرتبه، پس از سر برداشتن از سجده اوّل (وقتى که نشسته اى) ده مرتبه، و در سجده دوم نیز ـ بعد از ذکر سجده ـ ده مرتبه، پس از سر برداشتن از سجده دوم و پیش از برخاستن ده مرتبه (در یک رکعت مجموعاً 75 مرتبه مى شود)، در رکعت دوم نیز همین گونه انجام مى دهى که ده مرتبه آخر آن بعد از سجده دوم و قبل از تشهد خواهد بود و در دو رکعت بعد نیز همین گونه عمل مى کنى (که مجموعاً 300 مرتبه تسبیحات مى شود) به اضافه سایر اذکار نماز. مرحوم «شیخ کلینى» از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که در سجده آخر رکعت چهارم پس از ذکر تسبیحات بگو: سُبْحٰانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَالْوَقٰارَ، سُبْحٰانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَتَکَرَّمَ بِهِ، منزه است آن کس که لباس عزت و وقار به بر دارد منزه است آن که مجد و بزرگیش فراگرفته و بدان گرامى باشد سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ یَنْبَغِى التَّسْبیحُ اِلّٰا لَهُ، سُبْحٰانَ مَنْ اَحْصىٰ کُلَّ شَىْءٍ عِلْمُهُ، منزه است آن که جز براى او تسبیح سزاوار نیست منزه آن که علمش همه چیز را احصا کرده سُبْحٰانَ ذِى الْمَنِّ وَالنِّعَمِ، سُبْحٰانَ ذِى الْقُدْرَةِ وَالْکَرَمِ، منزه است خداى صاحب فضل و نعمت منزه است خداى صاحب کرم و قدرت اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِمَعٰاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ کِتٰابِکَ، خدایا از تو مى خواهم به حق آنچه موجب عزت عرش تو گشته و به حق منتهاى رحمت از کتاب تو وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ، وَکَلِمٰاتِکَ التّٰآمَّةِ الَّتى تَمَّتْ صِدْقاً وَعَدْلاً، و اسم اعظمت و کلمات تامه ات (اسما حسنى یا کتابهاى منزله یا غیر آن) که از نظر راستى و عدالت به حد کمال رسیده صَلِّ عَـلىٰ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ، وَافْعَلْ بى کَـذٰا وَکَـذٰا. درود فرست بر محمّد وخاندانش و درباره من چنین و چنان کن. (به جاى جمله آخر، حاجت خود را به عربى یا فارسى از خدا بخواه، و اگر این دعا را حفظ نمى باشد و کسى نیست براى او بخواند، دعا را نشسته مى خواند در حالى که اشاره به سجده کرده است). علاّمه مجلسى مى نویسد: مرحوم «شیخ» و «سیّد بن طاووس» از مفضّل بن عمر روایت کرده اند که گفت: روزى امام صادق(علیه السلام)را دیدم نماز جعفر را بجا آوردند و پس از نماز دست ها را بلند کردند و گفتند: یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ (به اندازه یک نفس) سپس گفت: یا رَبّاه یا رَبّاه، یا رَبّاه (به اندازه یک نفس) سپس گفت: رَبِّ رَبِّ رَبِّ (به اندازه یک نفس); یا الله یا الله یا الله (به اندازه یک نفس) یا حَىُّ یا حَىُّ یا حَىُّ(به اندازه یک نفس) یا رَحیمُ یا رَحیمُ یا رَحیمُ (به اندازه یک نفس) پس از آن هفت مرتبه یا رَحْمنُ و هفت مرتبه یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ را گفتند و در پایان خواندند: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ، وَاَنْطِقُ بِالثَّنٰآءِ عَلَیْکَ، وَاُمَجِّدُکَ وَلاٰ غٰایَةَ لِمَدْحِکَ، خدایا من گفتارم را به ستایش تو آغاز کنم و به ثناى تو زبان مى گشایم و تو را به بزرگى یاد مى کنم و ستایشت پایان ندارد وَ اُثْنى عَلَیْکَ وَمَنْ یَبْلُغُ غٰایَةَ ثَنٰآئِکَ، وَاَمَدَ مَجْدِکَ، وَاَنّىٰ لِخَلیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِکَ، و تو را ثناگویم ولى آن کس که به منتهاى ثناى تو و انتهاى مجد و عظمتت برسد کیست و کجا مخلوق تو مى توانند به کنه معرفت مجد تو برسند وَ اَىَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحاً بِفَضْلِکَ، مَوْصُوفاً بِمَجْدِکَ، عَوّٰاداً عَلَى الْمُذْنِبینَ [الْمُؤْمِنینَ] بِحِلْمِکَ، و چه وقت بوده که تو به فضل خویش ستوده نبوده اى و به مجد و عظمت موصوف نگشته اى و با بردبارى خود بر گنهکاران پى درپى بازنگشته اى تَخَلَّفَ سُکّٰانُ اَرْضِکَ عَنْ طٰاعَتِکَ، فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِکَ، جَوٰاداً بِفَضْلِکَ، عَوّٰاداً بِکَرَمِکَ، ساکنان زمینت از اطاعت تو سرباز زدند ولى تو بر آنها به بخشش و عطایت مهر ورزى و به فضل خویش بر آنها جود کنى و به کرمت پى در پى بر آنها باز گردى یٰا لاٰ اِلهَ اِلّٰا اَنْتَ الْمَنّٰـانُ ذُوالْجَـلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ. اى که نیست معبودى جز تو نعمت دهنده بسیار و صاحب جلالت و کرامت.

نماز امام زمان (علیه السلام): این نماز دو رکعت است و در هر رکعت وقتى حمد را آغاز کردى و به «ایّاک نعبد و ایّاک نستعین» رسیدى، آن را صد مرتبه مى گویى سپس سوره «حمد» را کامل مى کنى و پس از آن سوره «توحید» را یک بار مى خوانى. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام حسن عسکرى (علیه السلام): نماز آن حضرت چهار رکعت است، در دو رکعت اوّل بعد از «حمد»، پانزده مرتبه سوره «زلزال» و در دو رکعت دوم، بعد از «حمد» پانزده مرتبه سوره «توحید» را مى خواند و آنگاه این دعا را مى خواند: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ، لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْبَدىءُ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ، وَاَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ، خدایا از تو مى خواهم براى آن که ستایش مخصوص توست و معبودى جز تو نیست که پیش از هر چیزى بوده اى و تویى زنده و پاینده وَ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ الَّذى لاٰ یُذِلُّکَ شَىْءٌ، وَاَنْتَ کُلَّ یَوْمٍ فى شَاْنٍ، و معبودى جز تو نیست که چیزى خوارت نتواند کرد و تو هر روز در کارى هستى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، خٰالِقُ مٰا یُرىٰ وَمٰا لاٰ یُرىٰ، اَلْعٰالِمُ بِکُلِّ شَىْءٍ بِغَیْرِ تَعْلیمٍ، معبودى جز تو نیست (تویى) آفریننده آنچه دیده شود و آنچه دیده نشود داناى به هر چیزى بى آن که کسى یادت دهد وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْوِتْرُ الْفَرْدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، اَلَّذى لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ، و از تو مى خواهم زیرا تویى خدایى که معبود به حقى جز تو نیست و یگانه فرد یکتا و بى نیازى که نزاید و نه زاییده شده و نیست برایش همتایى هیچ کس وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ [اَنْتَ] اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَللَّطیفُ الْخَبیرُ، اَلْقٰآئِمُ عَلى کُلِّ نَفْسٍ بِمٰا کَسَبَتْ، اَلرَّقیبُ الْحَفیظُ، و از تو مى خواهم که تویى خدایى که معبود به حقى جز تو نیست و لطیف و آگاه و نگهبان بر هر شخصى بدانچه مى کند و مراقب و نگهدارى وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اللهُ الأَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ، وَالْأٰخِرُ بَعْدَ کُلِّ شَىْءٍ، وَالْبٰاطِنُ دُونَ کُلِّ شَىْءٍ، اَلضّٰآرُّ النّٰافِعُ الْحَکیمُ الْعَلیمُ، و از تو مى خواهم بخاطر آن که خداى نخست پیش از هر چیز و پایان پس از هر چیزى و پنهان در نزد هر چیزى و زیان ده و سودبخش و با حکمت دانا وَ اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْحَىُّ الْقَیُّومُ، اَلْبٰاعِثُ الْوٰارِثُ، اَلْحَنّٰانُ الْمَنّٰانُ، و از تو مى خواهم چون تویى که معبود به حقى جز تو نیست زنده و پاینده و برانگیزنده و وارث خلق و دارنده رحمت و منّت بخش بَدیعُ السَّمٰوٰاتِ والأَرْضِ، ذُو الْجَلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ، وَذُو الطَّوْلِ وَذُو الْعِزَّةِ وَذُو السُّلْطٰانِ، پدیدآرنده آسمانها و زمین داراى جلال و کرامت و صاحب فضل و عزت و داراى سلطنت لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَحَطْتَ بِکُلِّ شَىْءٍ عِلْماً، وَاَحْصَیْتَ کُلَّ شَىْءٍ عَدَداً، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. و قدرت معبودى جز تو نیست که علمت به هر چیزى احاطه دارد و عدد هر چیز را شماره کرده اى درود فرست بر محمّد و آلش. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام هادى (علیه السلام): این نماز نیز دو رکعت است، در رکعت اوّل سوره «حمد» و «یس» و در رکعت دوم سوره «حمد» و «الرّحمن» را بخواند (شبیه نماز زیارت حضرت رضا (علیه السلام)) و بعد از نماز این دعا را بخواند: یٰا بٰآرُّ یٰا وَصُولُ، یٰا شٰاهِدَ کُلِّ غٰآئِبٍ، وَیٰا قَریبُ غَیْرَ بَعیدٍ، اى نیکوکار و اى با همه پیوسته و اى گواه هر ناپیدا و اى نزدیکى که دور نیست وَ‌ یٰا غٰالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ، وَیٰا مَنْ لاٰ یَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ اِلّٰا هُوَ، یٰا مَنْ لاٰ تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ، و اى پیروز شکست ناپذیر و اى کسى که جز او کسى نمى داند که او چگونه است و اى آن که به قدرتش نتوان رسید اَسْئَلُکَ اللّـٰهُمَّ بِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الْمَکْتُومِ عَمَّنْ شِئْتَ، اَلطّٰاهِرِالْمُطَهَّرِ الْمُقَدَّسِ، از تو مى خواهم خدایا به آن نامت که در پرده (غیبت) مستور و در خزینه ات محفوظ و از آن که خواسته اى مکتوم داشته اى آن نام پاک و پاکیزه و مقدّس اَلنُّورِ التّٰآمِّ الْحَىِّ الْقَیُّومِ الْعَظیمِ، نُورِ السَّمٰوٰاتِ وَنوُرِ الْأَرَضینَ، و نورانى کامل، (و آن) زنده و پاینده و بزرگ، نوربخش آسمانها و نور ده زمینها عٰالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهٰادَةِ الْکَبیرِ الْمُتَعٰالِ الْعَظیمِ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. داناى ناپیدا و پیدا آن بزرگ والامقام و عظیم درود فرست بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام جواد (علیه السلام): نماز آن حضرت دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و هفتاد مرتبه سوره «توحید» را مى خوانى و پس از پایان نماز مى گویى: اَللّـٰهُمَّ رَبَّ الأَرْوٰاحِ الْفٰانِیَةِ، وَالأَجْسٰادِ الْبٰالِیَةِ، اَسْئَلُکَ بِطٰاعَةِ الْأَرْوٰاحِ الرّٰاجِعَةِ اِلىٰ اَجْسٰادِهٰا، اى خدا اى پروردگار ارواحى که از این جهان فانى رفته و اى پروردگار اجساد پوسیده از تو مى خواهم به حق فرمانبرى آن ارواح که بسوى اجساد خود بازگردند وَ بِطٰاعَةِ الْأَجْسٰادِ الْمُلْتَئِمَةِ بِعُرُوقِهٰا، وَبِکَلِمَتِکَ النّٰافِذَةِ بَیْنَهُمْ، وَاَخْذِکَ الْحَقَّ مِنْهُمْ، و به حق فرمانبرى اجسادى که با رگهاى خود پیوند شوند و به حق فرمان نافذت در میان آنها و گرفتن حقت از ایشان وَ الْخَلاٰئِقُ بَیْنَ یَدَیْکَ یَنْتَظِرُونَ فَصْلَ قَضٰآئِکَ، وَیَرْجُونَ رَحْمَتَکَ، وَیَخٰافُونَ عِقٰابَکَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، و در آن حال که خلائق در برابرت به انتظار صدور حکم و امیدوار برحمتت و خائف از عقاب تواند درود فرست بر محمّد و آل محمّد وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى، وَالْیَقینَ فى قَلْبى، وَذِکْرَکَ باِللَّیْلِ وَالنَّهٰارِ عَلىٰ لِسٰانى، وَعَمَلاٍ صٰالِحاً فَارْزُقْنى. و بنه نور و روشنى در دیده ام و یقین در دلم و ذکرت را شب و روز بر زبانم و عمل صالح روزى من گردان. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام رضا (علیه السلام): این نماز شش رکعت است (به سه سلام) در هر رکعت یک مرتبه حمد و ده مرتبه سوره «هَلْ اَتىٰ عَلَی الْإِنْسٰانِ». سپس دعاى آن حضرت را پس از پایان شش رکعت نماز مى خوانى: یٰا صٰاحِبى فى شِدَّتى، وَیٰا وَلِیّى فى نِعْمَتى، اى یار من در سختیها و اى اختیار دارنده ام در نعمتم وَ یٰا اِلـٰهى وَاِلـٰهَ اِبْرٰاهیمَ وَاِسْمٰاعیلَ وَاِسْحٰاقَ وَیَعْقُوبَ، یٰا رَبَّ کٰهٰیٰعص، وَیٰس وَالْقُرْآنِ الْحَکیمِ، و اى معبود من و معبود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب اى پروردگار کهیعص و یس و قرآن حکمت آموز اَسْئَلُکَ یٰا اَحْسَنَ مَنْ سُئِلَ، وَیٰا خَیْرَ مَنْ دُعِىَ، وَیٰا اَجْوَدَ مَنْ اَعْطىٰ، وَیٰا خَیْرَ مُرْتَجىٰ، از تو درخواست مى کنم اى بهترین کسى که از او درخواست کنند و اى بهتر کسى که او را بخوانند و اى بخشنده تر کسى که عطا کند و اى بهترین مایه امید اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ. از تو خواهم که درود فرستى بر محمّد و آل محمد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام کاظم (علیه السلام): نماز امام کاظم (علیه السلام) دو رکعت است که در هر یک رکعت یک مرتبه «حمد» و دوازده مرتبه «توحید» خوانده مى شود و پس از آن این دعا را مى خوانى: اِلٰهى خَشَعَتِ الْأَصْوٰاتُ لَکَ، وَضَلَّتِ الْأَحْلاٰمُ فیکَ، وَ وَجِلَ کُلُّ شَىْءٍ مِنْکَ، معبودا خاشع گشته صداها براى تو و خردها در باره ات گم گشته و هر چیزى از تو ترسان است وَ هَرَبَ کُلُّ شَىْءٍ اِلَیْکَ، وَضٰاقَتِ الْأَشْیٰآءُ دُونَکَ، وَمَلَأَ کُلَّ شَىْءٍ نُورُکَ، و همه بسویت گریزانند، همه چیز در برابرت به کوتاهى گراییده و نور تو همه را پر کرده فَاَنْتَ الرَّفیعُ فى جَلاٰلِکَ، وَاَنْتَ الْبَهِىُّ فى جَمٰالِکَ، وَاَنْتَ الْعَظیمُ فى قُدْرَتِکَ، پس تنها تویى که در بزرگى و جلال خویش و در جمال و زیباییت فروزانى و تویى که در قدرت و توانایى خود بس بزرگى وَ اَنْتَ الَّذى لاٰ یَؤُدُکَ شَىْءٌ، یٰا مُنْزِلَ نِعْمَتى، یٰا مُفَرِّجَ کُرْبَتى، وَیٰا قٰاضِىَ حٰاجَتى، و تویى که چیزى درمانده و خسته ات نکند اى فرو فرستنده نعمتم و اى برطرف کننده اندوه و گرفتاریم و اى برآورنده حاجتم اَعْطِنى مَسْئَلَتى بِلاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، آمَنْتُ بِکَ مُخْلِصاً لَکَ دینى، خواسته ام را به من عطا کن به حق این جمله که گویم «معبودى جز تو نیست» به تو ایمان آوردم و دینم را براى تو خالص گرداندم اَصْبَحْتُ عَلىٰ عَهْدِکَ وَوَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ اَبُوءُ لَکَ بِالنِّعْمَةِ، صبح کردم به عهد و پیمان تو تا آن جا که توانایى دارم، بسویت با نعمت بازگردم وَ اَسْتَغْفِرُکَ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتى لاٰ یَغْفِرُهٰا غَیْرُکَ، و از گناهانى که جز تو کسى آنها را نیامرزد آمرزش خواهم یٰا مَنْ هُوَ فى عُلُوِّهِ دٰانٍ، وَفى دُنُوِّهِ عٰالٍ، وَفى اِشْرٰاقِهِ مُنیرٌ، وَفى سُلْطٰانِهِ قَوِىٌّ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ. ای کسی که در عین برترى نزدیک و در عین نزدیکى برترى و (اى آن که) در تابش خود نور دهنده و در سلطنت نیرومندى درود فرست بر محمّد و آلش. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام صادق (علیه السلام): این نماز نیز دو رکعت است، در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» را مى خوانى و صد مرتبه آیه شَهِدَ اللّهُ اَنَّهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ وَالْمَلاٰئِکَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ قٰائِماً بِالْقِسْطِ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ. خداوند گواهى مى دهد که معبودى جز او نیست و فرشتگان و صاحبان دانش گواهى مى دهند در حالى که (خداوند در تمام عالم) قیام به عدالت دارد معبودى جز او نیست که هم توانا و هم حکیم است پس از نماز، این دعا را بخوان: یٰا صٰانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ، یٰا جٰابِرَ کُلِّ کَسیرٍ، وَیٰا حٰاضِرَ کُلِّ مَلَأٍ، وَیٰا شٰاهِدَ کُلِّ نَجْوىٰ، اى سازنده هر مصنوع و اى شکسته بند هر شکسته و اى حاضر در جمع و اى گواه هر راز نهان وَ یٰا عٰالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍ، وَیٰا شٰاهِدُ غَیْرَ غٰآئِبٍ، وَغٰالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ، وَیٰا قَریبُ غَیْرَ بَعیدٍ، و اى داناى هر پنهان و اى حاضر ناپنهان و اى غالب شکست ناپذیر و اى نزدیکى که دور نیست وَ یٰا مُونِسَ کُلِّ وَحیدٍ، وَیٰا حَىُّ مُحْیِىَ الْمَوْتىٰ، وَمُمیتَ الْأَحْیٰآءِ، و اى مونس هر تنها و اى زنده اى که زنده کننده مردگان و میراننده زندگانى اَلْقٰآئِمُ عَلىٰ کُلِّ نَفْسٍ بِمٰا کَسَبَتْ، وَیٰا حَیّاً حینَ لاٰ حَىَّ، لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْـتَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. و آن که بر هر کس با آنچه بدست آورد نگهبانى و اى زنده در آن دم که زنده اى نبود معبودى جز تو نیست درود فرست بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام باقر (علیه السلام): این نماز دو رکعت است، در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و صد مرتبه: سُبْحٰانَ اللهِ وَالْحَمْدُ لِلهِ وَلاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ منزه است خدا و ستایش خاصّ خداست و معبودى جزخدا نیست و خدا بزرگتر است خوانده مى شود؛ پس از نماز این دعا را مى خوانى: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ یٰا حَلیمُ ذُو اَنٰاةٍ غَفُورٌ وَدُودٌ، اَنْ تَتَجٰاوَزَ عَنْ سَیِّئٰاتى، وَمٰا عِنْدى بِحُسْنِ مٰا عِنْدَکَ، خدایا از تو مى خواهم اى بردبارى که (با بندگان) مدارا کنى و آمرزنده و مهربانى (مى خواهم) که از گناهانم و بدیهایى که در نزد من است بدان خوبیها که نزد توست درگذرى وَ اَنْ تُعْطِیَنى مِنْ عَطٰآئِکَ مٰا یَسَعُنى، وَتُلْهِمَنى فیمٰا اَعْطَیْتَنِى الْعَمَلَ فیهِ بِطٰاعَتِکَ، وَطٰاعَةِ رَسُولِکَ، و از عطاى خود به اندازه اى که فرایم گیرد (یا آنچه در خور طاقت من است) به من عطا کنى و الهام کنى مرا که در آنچه به من عطا کردى در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بکار برم وَ اَنْ تُعْطِیَنى مِنْ عَفْوِکَ مٰا اَسْتَوْجِبُ بِهِ کَرٰامَتَکَ، و بدان اندازه مرا مشمول گذشت خود قرار دهى که بوسیله آن مستوجب کرامت و بزرگواریت گردم اَللّـٰهُمَّ اَعْطِنى مٰا اَنْتَ اَهْلُهُ، وَلاٰ تَفْعَلْ بى مٰا اَنَا اَهْلُهُ، فَاِنَّمٰا اَنَا بِکَ، وَلَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلّٰا مِنْکَ، خدایا به من بده آنچه را تو شایسته آنى و مکن با من آنچه من سزاوار آنم زیرا که تنها من به تو توسل جسته و هرگز خیرى به من نرسیده جز از ناحیه تو یٰا اَبْصَرَ الْأَبْصَرینَ، وَیٰا اَسْمَعَ السّٰامِعِینَ، وَیٰا اَحْکَمَ الْحٰاکِمینَ، اى بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى عادلترین داوران وَ یٰا جٰارَ الْمُسْتَجیرینَ، وَیٰا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. و اى پناه پناهجویان و اى پاسخ دهنده دعاى درماندگان درود فرست بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امام زین العابدین (علیه السلام): این نماز چهار رکعت است (با دو سلام) که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و صد مرتبه سوره «توحید» خوانده مى شود و پس از آن، این دعا خوانده مى شود: یٰا مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ، وَسَتَرَ الْقَبیحَ، یٰا مَنْ لَمْ یُؤٰاخِذْ بِالْجَریرَةِ، وَلَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ، اى کسى که کار نیک را آشکار کنى و عمل زشت را بپوشانى اى آن که بجرم و گناه (بندگانت را) درنگیرى و پرده (گنهکاران) ندرى یٰا عَظیمَ الْعَفْوِ، یٰا حَسَنَ التَّجٰاوُزِ، یٰا وٰاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، یٰا بٰاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ، اى که عفوت بزرگ و گذشتت نیکوست و اى که آمرزشت وسیع و دو دستت به مهر و رحمت گشوده است یٰا صٰاحِبَ کُلِّ نَجْوىٰ، یٰا مُنْتَهىٰ کُلِّ شَکْوىٰ، یٰا کَریمَ الصَّفْحِ ، یٰا عَظیمَ الرَّجٰآءِ، اى آگاه هر راز نهان و اى آخرین مرجع هر شکایت اى در چشم پوشى بزرگوار و اى بزرگ مایه امید یٰا مُبْتَدِءاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقٰاقِهٰا، یٰا رَبَّنٰا وَسَیِّدَنٰا وَمَوْلاٰنٰا، یٰا غٰایَةَ رَغْبَتِنٰا، اى آغاز کننده به نعمت پیش از شایستگى آن اى پروردگار ما و آقاى ما و مولاى ما اى آخرین مرحله آرمان ما اَسْئَلُکَ اللّـٰهُمَّ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ. خدایا مى خواهم از تو که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

وَ طَیِّبْ وَفٰاتَهٰا وَمَحْیٰاهٰا، وَاَکْرِمْ مُنْقَلَبَهٰا وَمَثْویٰهٰا، وَمُسْتَقَرَّهٰا وَمَاْویٰهٰا، فَاَنْتَ وَلِیُّهٰا وَمَوْلیٰهٰا. و گوارا کن وفات و زندگیش را و گرامى کن جاى بازگشت و منزلگاه و قرارگاه و مأوایش را که براستى تویى اختیاردار و سرپرستش. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

وَ اجْعَلْ ذُرِّیَّتى ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً، تَحُوطُهٰا بِحِیٰاطَتِکَ، بِکُلِّ مٰا حُطْتَ بِهِ ذُرِّیَّةَ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیٰآئِکَ وَاَهْلِ طـٰاعَتِکَ، و فرزندانم را فرزندانى پاکیزه قرار ده و در برگیر آنها را به در برگرفتن خودت به همه آنچه دربرگیرى بدانها فرزندان یکى از دوستان خود و فرمانبردارانت را بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ، یٰا مَنْ هُوَ عَلىٰ کُلِّ شَیْءٍ رَقیبٌ، وَلِکُلِّ دٰاعٍ مِنْ خَلْقِکَ مُجیبٌ، وَمِنْ کُلِّ سٰآئِلٍ قَریبٌ، به رحمتت اى مهربانترین مهربانان اى که بر هر چیز نگهبانى و بر هر که از آفریدگانت که تو را بخواند اجابت کنى و به هر خواستارى نزدیکى اَسْئَلُکَ یٰا لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْحَىُّ الْقَیُّومُ، اَلْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ، از تو خواهم اى که معبودى جز تو نیست زنده پاینده یکتاى بى خللى که نزاید و نه زاییده شده و نیست برایش همتایى هیچ کس، وَ بِکُلِّ اسْمٍ رَفَعْتَ بِهِ سَمٰآئَکَ، وَفَرَشْتَ بِهِ اَرْضَکَ، وَاَرْسَیْتَ بِهِ الْجِبٰالَ، وَاَجْرَیْتَ بِهِ الْمٰآءَ، و به حق هر نامى که بلند کردى بدان آسمانت را و فرش کردى بدان زمینت را و محکم و پابرجا کردى بدان کوهها را و روان کردى بدان آب را وَ سَخَّرْتَ بِهِ السَّحٰابَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ وَاللَّیْلَ وَ النَّهٰارَ، وَخَلَقْتَ الْخَلاٰئِقَ کُلَّهٰا، و تسخیر کردى بدان ابرها و خورشید و ماه و ستاره ها و شب و روز را و آفریدى همه آفریدگان را اَسْئَلُکَ بِعَظَمَةِ وَجْهِکَ الْعَظیمِ، اَلَّذى اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمٰوٰاتُ وَالْأَرْضُ، فَاَضٰائَتْ بِهِ الظُّلُمٰاتُ، از تو خواهم به بزرگى ذات بزرگت که تابناک شد برایش آسمانها و زمین و روشنى گرفت بدان تاریکیها اِلّٰا صَلَّیْتَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَکَفَیْتَنى اَمْرَ مَعٰاشى وَمَعٰادى، وَاَصْلَحْتَ لى شَاْنى کُلَّهُ، که (اوّلاً) درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و (پس از آن) کفایت کنى کار معاش و معاد مرا و اصلاح کنى همه کارهایم را وَ لَمْ تَکِلْنى اِلىٰ نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنٍ، وَاَصْلَحْتَ اَمْرى وَاَمْرَ عِیٰالى، و مرا بخودم وامگذارى چشم برهم زدنى و اصلاح کنى کار من و کار خانواده ام را وَ کَفَیْتَنى هَمَّهُمْ، وَاَغْنَیْتَنى وَاِیّٰاهُمْ مِنْ کَنْزِکَ وَخَزٰآئِنِکَ، وَسَعَةِ فَضْلِکَ الَّذى لاٰ یَنْفَدُ اَبَداً، و کفایت کنى از من اندوه ایشان را و بى نیاز کنى من و ایشان را از گنج خود و خزینه هایت و فراخى فضلت که هرگز پایان نپذیرد وَ اَثْبِتْ فى قَلْبى یَنٰابیعَ الْحِکْمَةِ الَّتى تَنْفَعُنى بِهٰا، وَتَنْفَعُ بِهٰا مَنِ ارْتَضَیْتَ مِنْ عِبٰادِکَ، و پابرجا کن در دلم چشمه هاى حکمتى را که سود دهى مرا بدان و سود دهى بدان هر که را که پسندیده اى از بندگانت وَاجْعَلْ لى مِنَ الْمُتَّقینَ فى آخِرِ الزَّمٰانِ اِمٰاماً، کَمٰا جَعَلْتَ اِبْرٰاهیمَ الْخَلیلَ اِمٰاماً، و قرار ده برایم از مردمان با تقوا در آخرالزمان امامى چنانچه ابراهیم خلیل را امام گردانیدى فَاِنَّ بِتَوْفیقِکَ یَفُوزُ الْفٰآئِزُونَ، وَیَتُوبُ التّٰآئِبُونَ، وَیَعْبُدُکَ الْعٰابِدُونَ، زیرا مردمان رستگار به توفیق تو رستگار شوند و توبه کنندگان نیز به توفیق تو توبه کنند و عبادت کنندگان نیز به توفیق تو عبادتت کنند وَبِتَسْدیدِکَ یَصْلُحُ الصّٰالِحُونَ الْمُحْسِنُونَ الْمُخْبِتُونَ، اَلْعٰابِدُونَ لَکَ، اَلْخٰائِفُونَ مِنْکَ، و به تأیید و یارى تو شایسته گردند مردمان شایسته نیکوکار و فروتن و آنان که تو را عبادت کنند و از تو ترسانند، وَبِاِرْشٰادِکَ نَجَا النّٰاجُونَ مِنْ نٰارِکَ، وَاَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِکَ، و با ارشاد و راهنمایى تو نجات یابند نجات یافتگان از آتش دوزخت و بهراسند از آن هراسناکان از آفریدگانت وَ بِخِذْلاٰنِکَ خَسِرَ الْمُبْطِلُونَ، وَهَلَکَ الظّٰالِمُونَ، وَغَفَلَ الْغٰافِلُونَ، و بوسیله خوار کردن تو زیانکار شوند اهل باطل و هلاک شدند ستمکاران و غافل شدند بیخبران اَللّـٰهُمَّ آتِ نَفْسى تَقْویٰهٰا، فَاَنْتَ وَلِیُّهٰا وَمَوْلیٰهٰا، وَاَنْتَ خَیْرُ مَنْ زَکّیٰهٰا، خدایا بده به نفس من پرهیزکاریش را که تویى اختیار دار و سرپرستش و تویى بهترین کسى که پاکیزه اش کردى اَللّـٰهُمَّ بَیِّنْ لَهٰا هُدٰاهٰا، وَاَلْهِمْهٰا تَقْویٰهٰا، وَبَشِّرْهٰا بِرَحْمَتِکَ حینَ تَتَوَفّٰاهٰا، وَنَزِّلْهٰا مِنَ الْجِنٰانِ عُلْیٰاهٰا، خدایا راهنماییش را برایش آشکار کن و پرهیزکاریش را به او الهام کن و به رحمت خود نویدش ده آنگاه که او را از این جهان ببرى و در بلندترین جاهاى بهشت منزلش ده

نماز امام حسین (علیه السلام): این نماز چهار رکعت است (به دو سلام) در هر رکعت سوره «حمد» پنجاه مرتبه و سوره «توحید» نیز پنجاه مرتبه خوانده مى شود، همچنین در رکوع - پس از ذکر رکوع - سوره هاى حمد و توحید، هر کدام ده مرتبه و پس از سربرداشتن از رکوع نیز هر کدام را ده مرتبه و در سجده اوّل و میان دو سجده - هنگامى که نشسته اى - و در سجده دوم نیز هر یک از حمد و توحید را ده مرتبه مى خوانى، و پس از پایان چهار رکعت نماز; این دعا را مى خوانى: اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لاِٰدَمَ وَحَوّٰا، اِذْ قٰالاٰ رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا اَنْفُسَنٰا وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَتَرْحَمْنٰا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخٰاسِرینَ، خدایا تویى که دعاى آدم و حوا را به اجابت رساندى آنگاه که گفتند پروردگارا ما به خود ستم کردیم و اگر ما را نیامرزى و به ما رحم نکنى حتماً از زیانکاران خواهیم بود، وَ نٰادٰاکَ نُوحٌ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَنَجَّیْتَهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظیمِ، و نوح تو را ندا کرد و تو اجابتش کردى و او و کسانش را از گرفتارى بزرگ نجات دادى وَ اَطْفَاْتَ نٰارَ نُمْرُودَ عَنْ خَلیلِکَ اِبْرٰاهیمَ، فَجَعَلْتَهٰا بَرْداً وَ سَلاٰماً، و خاموش کردى آتش نمرود را از خلیلت ابراهیم و آن را سرد و سلامت کردى وَ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِأَیُّوبَ، اِذْ نٰادىٰ رَبِّ مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّٰاحِمینَ، و تویى که دعاى ایوب را به اجابت رساندى آنگاه که ندا کرد پروردگارا من به محنت دچارم و تو مهربانترین مهربانانى فَکَشَفْتَ مٰا بِهِ مِنْ ضُرٍّ، وَآتَیْتَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِکَ، وَذِکْرىٰ لِأُولِى الْأَلْبٰابِ، و تو محنتش را برطرف کردى و کسانش را به او دادى و مانندشان را همراه آنها (اضافه) به او دادى از روى مرحمتى از خودت و اندرزى براى خردمندان وَ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِذِى النُّونِ، حینَ نٰادٰاکَ فِى الظُّلُمٰاتِ اَنْ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، سُبْحٰانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّٰالِمینَ، فَنَجَّیْتَهُ مِنَ الْغَمِّ، و تویى که به اجابت رساندى دعاى ذوالنون (حضرت یونس) را هنگامى که ندا کرد تو را در تاریکیها که معبودى جز تو نیست منزهى تو و من از ستمکارانم و از اندوه نجاتش دادى وَ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِمُوسىٰ وَهٰرُونَ دَعْوَتَهُمٰا، حینَ قُلْتَ: قَدْ اُجیبَتْ دَعْوَتُکُمٰا فَاسْتَقیمٰا. وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ، و تویى که دعاى موسى و هارون را اجابت کردى هنگامى که فرمودى دعایتان به اجابت رسید پس استقامت ورزید و غرق کردى فرعون و قومش را وَ غَفَرْتَ لِدٰاوُدَ ذَنْبَهُ، وَتُبْتَ عَلَیْهِ رَحْمَةً مِنْکَ وَذِکْرىٰ، و آمرزیدى براى داود گناهش را و توبه اش را از روى مرحمتى که داشتى و اندرز (دیگران) پذیرفتى وَ فَدَیْتَ اِسْمٰاعیلَ بِذِبْحٍ عَظیمٍ بَعْدَ مٰا اَسْلَمَ، وَتَلَّهُ لِلْجَبینِ، فَنٰادَیْتَهُ بِالْفَرَجِ وَالرَّوْحِ، و فدا کردى براى اسماعیل قربانى بزرگى پس از آن که تسلیم شد و (پدرش) پیشانى او را بر خاک نهاد و تو او را به گشایش و رحمت ندا کردى وَ اَنْتَ الَّذى نٰادٰاکَ زَکَرِیّٰا نِدٰآءً خَفِیّاً، فَقٰالَ رَبِّ اِنّى وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّى، وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْباً، وَلَمْ اَکُنْ بِدُعٰآئِکَ رَبِّ شَقِیّاً، و تویى آن خدایى که زکریا در پنهانى تو را ندا کرده گفت: پروردگارا من استخوانم سست شده و موى سرم سپید گشته و نبوده ام پروردگارا در زمینه دعاى تو (در گذشته) محروم وَ قُلْتَ: یَدْعُونَنٰا رَغَباً وَرَهَباً وَکانُوا لَنٰا خٰاشِعینَ، و تو فرمودى «مى خوانند ما را از روى شوق و ترس و براى ما خاشع بودند» وَ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِلَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ، لِتَزیدَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ، و تویى خدایى که اجابت کردى براى آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام دادند تا بیفزایى بر آنها از فضل خود فَلاٰ تَجْعَلْنى مِنْ اَهْوَنِ الدّٰاعینَ لَکَ، وَالرّٰاغِبینَ اِلَیْکَ، پس قرارم مده از خوارترین و پست ترین دعا کنندگانت و مشتاقان درگاهت وَ اسْتَجِبْ لى کَمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ عَلَیْکَ، فَطَهِّرْنى بِتَطْهیرِکَ، و دعایم را به اجابت رسان چنانچه دعاى آنان را به اجابت رساندى و به حق ایشان بر تو که مرا پاک گردان به پاک کردن خودت وَ تَقَبَّلْ صَلاٰتى وَدُعٰآئى بِقَبُولٍ حَسَنٍ، وَطَیِّبْ بَقِیَّةَ حَیٰاتى، وَطَیِّبْ وَفٰاتى، و بپذیر نماز و دعایم را بپذیرش خوبى، و خوش و خرم کن باقیمانده زندگیم را و خوش گردان وفاتم را وَ اخْلُفْنى فیمَنْ اَخْلُفُ، وَاحْفَظْنى یٰا رَبِّ بِدُعٰآئى، و جانشین من باش در میان آنان که بجاى گذارم و با دعایم پروردگارا مرا نگهدارى کن

نماز امام حسن (علیه السلام): «سیّد بن طاووس» در «جمال الاسبوع» نمازى براى آن حضرت (علیه السلام) نقل کرده است که چهار رکعت است (هر دو رکعت با یک سلام) و به همان کیفیّت نماز امیرالمؤمنین (علیه السلام) مى باشد و در روز جمعه خوانده مى شود. نماز دیگرى از آن حضرت نیز نقل کرده که در روز جمعه خوانده مى شود و آن هم چهار رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه «حمد» و بیست و پنج مرتبه سوره «توحید» رابخواند و پس از آن این دعا را بخواند: اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ، وَاَتَقرَّبُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ، خدایا من تقرّب جویم به درگاهت بوسیله بخشش و کرمت و تقرّب جویم بدرگاهت بوسیله محمّد بنده و فرستاده ات وَ اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِمَلاٰئِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ، وَاَنْبِیٰآئِکَ وَرُسُلِکَ، و تقرب جویم به درگاهت بوسیله فرشتگان مقرّب و پیمبران و رسولانت اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ، وَعَلىٰ آلِ مُحَمَّدٍ، که درود فرستى بر محمّد بنده و فرستاده ات و بر خاندان محمّد وَ اَنْ تُقیلَنى عَثْرَتى، وَتَسْتُرَ عَلَىَّ ذُنُوبى وَتَغْفِرَهٰا لى، وَتَقْضِىَ لى حَوٰآئِجى، و این که از لغزشم درگذرى و گناهانم را بپوشانى و آنها را بیامرزى و حاجتهایم را برآورى وَلاٰ تُعَذِّبْنى بِقَبیحٍ کٰانَ مِنّى، فَاِنَّ عَفْوَکَ وَجُودَکَ یَسَعُنى، اِنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ. و به کار زشتى که از من سر زده عذابم نکنى زیرا که گذشت و بخشش تو چنان هست که مرا فرا گیرد و همانا تو بر هر کارى توانایى. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز حضرت فاطمه (علیها السلام): در روایتى آمده است، حضرت زهرا (علیها السلام) دو رکعت نماز مى خواند که جبرئیل به وى آموخته بود. کیفیّت این نماز بدین گونه است که در رکعت اوّل بعد از حمد، صد مرتبه سوره «انّا انزلناه» و در رکعت دوم بعد از حمد، صد مرتبه سوره «توحید» مى خواند و پس از سلام این دعا را می خواند: سُبحٰانَ ذِى الْعِزِّ الشّٰامِخِ الْمُنیفِ، سُبْحٰانَ ذِى الْجَلاٰلِ الْبٰاذِخِ الْعَظیمِ، منزه است (خداى) صاحب عزت بسیار بلند و مرتفع منزه است (خداى) صاحب جلال والاى بزرگ، سُبحٰانَ ذِى الْمُلْکِ الْفٰاخِرِ الْقَدیمِ، سُبحٰانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَالْجَمٰالَ، منزه است (خداى) صاحب فرمانروایى فاخر قدیم منزه است کسى که در بردارد خرّمى و زیبایى را سُبحٰانَ مَنْ تَرَدّىٰ بِالنُّورِ وَالْوَقٰارِ، سُبحٰانَ مَنْ یَرىٰ اَثَرَ النَّمْلِ فِى الصَّفٰا، منزه است آن که به رداى نور و وقار خود را آراسته منزه است آن که جاى پاى مور را در روى سنگ صاف ببیند سُبحٰانَ مَنْ یَرىٰ وَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَوٰاءِ، سُبحٰانَ مَنْ هُوَ هٰکَذٰا لاٰ هٰکَذٰا غَیْرُهُ. منزه است آن که گذرگاه پرنده را در هوا ببیند منزه است آن که او این چنین است و دیگرى چنین نیست. در روایت دیگرى آمده است که بعد از این نماز، تسبیح مشهور حضرت زهرا (علیها السلام) را که پس از هر نمازى مستحب است، بگوید و بعد از آن صد مرتبه صلوات بفرستد. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى جَعَلْتَهُ فى مَکْنُونِ غَیْبِکَ، وَاسْتَقَرَّ عِنْدَکَ، فَلاٰ یَخْرُجُ مِنْکَ اِلىٰ شَىْءٍ سِوٰاکَ، از تو مى خواهم به حق آن نامت که آن را در پرده غیب خود پنهان کرده اى و نزد خودت قرار گرفته بطورى که براى هیچ موجود دیگرى غیر از تو ظاهر نشود اَسْئَلُکَ بِهِ وَبِکَ وَبِهِ، فَاِنَّهُ اَجَلُّ وَاَشْرَفُ اَسْمٰآئِکَ، لاٰ شَىْءَ لى غَیْرُ هٰذٰا، وَلاٰ اَحَدَ اَعْوَدُ عَلىَّ مِنْکَ، بدان نام از تو مى خواهم و بذات خودت که آن برتر و شریفترین نامهاى توست و چیزى غیر از این ندارم و کسى سود رسانتر از تو به من نیست یٰا کَیْنُونُ یٰا مُکَوِّنُ، یٰا مَنْ عَرَّفَنى نَفْسَهُ، یٰا مَنْ اَمَرَنى بِطٰاعَتِهِ، اى هست به خود و اى هستى ده اى که خود را به من شناساندى اى که مرا به طاعتت واداشتى یٰا مَنْ نَهٰانى عَنْ مَعْصِیَتِهِ، وَیٰا مَدْعُوُّ یٰا مَسْئُولُ، یٰا مَطْلُوباً اِلَیْهِ، اى که مرا از نافرمانیت بازداشتى اى که تو را خوانند و از تو خواهند و تو را طلب کنند رَفَضْتُ وَصِیَّتَکَ الَّتى اَوْصَیْتَنى بِهٰا وَلَمْ اُطِعْکَ، وَلَوْ اَطَعْتُکَ فیمٰا اَمَرْتَنى لَکَفَیْتَنى مٰا قُمْتُ اِلَیْکَ فیهِ، وصیتى که (درباره پیروى نکردن شیطان) به من کردى بدور انداختم و پیرویت نکردم و اگر آنچه دستورم داده بودى اطاعتت مى کردم تو هم درباره آنچه به درگاهت آمدم کفایتم مى کردى وَاَنـَا مَعَ مَعْصِیَتى لَکَ رٰاجٍ، فَلاٰ تَحُلْ بَیْنى وَبَیْنَ مٰا رَجَوْتُ، ولى با این که من معصیت کارم به تو امیدوارم پس میان من و آنچه امید بدان دارم جدایى میفکن یٰا مُتَرَحِّماً لى اَعِذْنى مِنْ بَیْنِ یَدَىَّ وَمِنْ خَلْفى، وَمِنْ فَوْقى وَمِنْ تَحْتى، وَمِنْ کُلِّ جِهٰاتِ الْإِحٰاطَةِ بى، اى ترحم کننده بر من پناهم ده از پیش رو و از پشت سرم و از بالاى سرم و از زیر پایم و از هر جهت که به من احاطه دارد اَللّـٰهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیِّدى، وَبِعَلِىٍّ وَلِیّى، وَبِالْأَئِمَّةِ الرّٰاشِدینَ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ، خدایا به حق محمّد آقاى من و به حق على مولاى من و به حق امامان راهنمایم که بر ایشان درود باد اِجْعَلْ عَلَیْنٰا صَلَوٰاتِکَ وَرَاْفَتَکَ وَرَحْمَتَکَ، وَاَوْسِعْ عَلَیْنٰا مِنْ رِزْقِکَ، رحمتهاى خود و لطف و مهرت را بر ما شامل گردان و روزیت را بر ما وسیع گردان وَاقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَجَمیعَ حَوٰآئِجِنٰا، یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ، اِنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ. و دَین ما را ادا فرما و همه حاجتهاى ما را برآور یا اللّه یا اللّه یا اللّه که همانا تو بر هر چیزى توانایى. امام (علیه السلام) فرمود: هر کس این نماز را بجا آورد و این دعا را بخواند گناهان او آمرزیده شود. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)

نماز امیرالمؤمنین (علیه السلام): «شیخ طوسى و «سیّد بن طاووس»، از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده اند که آن حضرت فرمود: هر یک از شما نماز امیرمؤمنان را بجا آورد، مانند روزى که از مادر متولّد شده، از گناهان پاک مى گردد و حاجت هاى وى برآورده مى شود. این نماز چهار رکعت است (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پنجاه مرتبه سوره «توحید» را بخواند و پس از نماز این تسبیح را بگوید که تسبیح آن حضرت است؛ این تسبیح مطابق نقل علّامه مجلسی چنین است: سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ تَبیدُ مَعٰالِمُهُ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ تَنْقُصُ خَزٰآئِنُهُ، منزه است آن که نشانه هایش نابود نشود منزه است آن که هیچ وقت خزاین (کرمش) کم نشود سُبْحٰانَ مَنْ لَا اضْمِحْلاٰلَ لِفَخْرِهِ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ یَنْفَدُ مٰا عِنْدَهُ، منزه است آن که فخرش زوال نپذیرد منزه است آن که داراییش تمام نشود سُبحٰانَ مَنْ لَا انْقِطٰاعَ لِمُدَّتِهِ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ یُشٰارِکُ اَحَداً فى اَمْرِهِ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ اِلـٰهَ غَیْرُهُ. منزه است آن که دورانش سپرى نشود منزه است آن که کسى را در کارش شرکت ندهد منزه است آن که معبودى جز او نیست سپس دعا کند وبگوید: یٰا مَنْ عَفٰا عَنِ السَّیِئٰاتِ وَلَمْ یُجٰازِ بِهٰا، اِرْحَمْ عَبْدَکَ یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ، نَفْسى نَفْسى، اى آن که درگذرى از بدیها (گناهان) و بدانها کیفر نکنى به بنده ات رحم کن اى خدا، اى خدا، اى خدا، مرا مرا اَنـَا عَبْدُکَ یٰا سَیِّدٰاهُ، اَنـَا عَبْدُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ اَیٰا رَبّٰاهُ، (ترحم کن) من بنده توام اى آقاى من، من بنده توام که در برابرت هستم اى پروردگار من اِلٰهى بِکَیْنُونَتِکَ یٰا اَمَلاٰهُ، یٰا رَحْمٰانٰاهُ یٰا غِیٰاثٰاهُ، عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاٰ حیلَةَ لَهُ، اى معبود من به هستى خودت سوگند اى آرزوى من اى بخشاینده اى فریادرس بنده ات، بنده ات چاره اى برایش نیست یٰا مُنْتَهىٰ رَغْبَتٰاهُ، یٰا مُجْرِىَ الدَّمِ فى عُرُوقى، عَبْدُکَ یٰا سَیِّدٰاهُ یٰا مٰالِکاهُ، اى منتهاى آرمانم اى روان کننده خون در رگهایم بنده تو (می‌گوید:) اى آقاى من اى مالک من اَیٰا هُوَ اَیٰا هُوَ، یٰا رَبّٰاهُ عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاٰ حیلَةَ لى وَلاٰ غِنىٰ بى عَنْ نَفسْى، اى او، اى او، اى پروردگار من بنده ات بنده ات چاره اى برایم نیست و از خود چیزى ندارم وَلاٰ اَسْتَطیعُ لَهٰا ضَرّاً وَلاٰ نَفْعاً، وَلاٰ اَجِدُ مَنْ اُصٰانِعُهُ، و توانایى بر زیان و نفع خود ندارم و کسى را نمى یابم که با او بسازم تَقَطَّعَتْ اَسْبٰابُ الْخَدٰایِـع عَنّى، وَاضْمَحَلَّ کُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّى، تمام وسایل چاره از من قطع شده و هر کجا گمان داشتم از بین رفت اَفْرَدَنِى الدَّهْرُ اِلَیْکَ، فَقُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ هٰذَا الْمَقٰامَ، روزگار مرا تنها به درگاهت روانه ام کرده پس پیش رویت در این جا ایستادم یٰا اِلٰهى بِعِلْمِکَ کٰانَ هٰذٰا کُلُّهُ، فَکَیْفَ اَنْتَ صٰانِعٌ بى، معبودا تمام اینها با علم تو بوده پس تو چگونه با من رفتار خواهى کرد وَلَیْتَ شِعْرى کَیْفَ تَقُولُ لِدُعٰآئى، اَتَقُولُ نَعَمْ اَمْ تَقُولُ لاٰ، و اى کاش مى دانستم که پاسخ دعایم را چگونه خواهى گفت آیا مى گویى «آرى» یا مى گویى «نه» فَاِنْ قُلْتَ لاٰ فَیٰا وَیْلى یٰا وَیْلى یٰا وَیْلى، یٰا عَوْلى یٰا عَوْلى یٰا عَوْلى، پس اگر گفتى «نه» پس واى بر من واى بر من، واى بر من، اى بیچارگى من اى بیچارگى من، اى بیچارگى من، یٰا شِقْوَتى یٰا شِقْوَتى یٰا شِقْوَتى، یٰا ذُلّى یٰا ذُلّى یٰا ذُلّى، اى بدبختیم اى بدبختیم اى بدبختیم، اى خواریم، اى خواریم، اى خواریم اِلىٰ مَنْ وَمِمَّنْ اَوْ عِنْدَ مَنْ، اَوْ کَیْفَ اَوْ مٰاذٰا، اَوْ اِلىٰ اَىِّ شَىْءٍ اَلْجَأُ وَمَنْ اَرْجُو، به چه کس! و از چه کسى یا پیش چه کس یا چطور یا چگونه یا به چه چیز پناه ببرم و به که امید داشته باشم وَمَنْ یَجُودُ عَلىَّ بِفَضْلِهِ حینَ تَرْفُضُنى یٰا وٰاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، و کیست که به فضل خود بر من بخشش کند آن زمان که تو برانیم اى آنکه آمرزشش پهناور است، وَاِنْ قُلْتَ نَعَمْ کَمٰا هُوَ الظَّنُّ بِکَ وَالرَّجٰآءُ لَکَ، فَطُوبىٰ لى، اَنـَا السَّعیدُ وَاَنَا الْمَسْعُودُ، اما اگر بگویى «آرى» چنانچه گمان به تو همین است و همین امید را به تو دارم پس خوشا بر حالم، در آن حال من سعادتمند و خوشبختم فَطُوبىٰ لى، وَاَنـَا الْمَرْحُومُ، یٰا مُتَرَحِّمُ یٰا مُتَرَئِّفُ، یٰا مُتَعَطِّفُ یٰا مُتَجَبِّرُ، یٰا مُتَمَلِّکُ یٰا مُقْسِطُ، لاٰ عَمَلَ لى اَبْلُغُ بِهِ نَجٰاحَ حٰاجَتى، و خوشا بحالم که مشمول رحمتت واقع شده ام اى رحم کننده بسیار رؤف و با عطوفت اى دارنده بزرگى اى دهنده فرمانروایى اى خداى دادگر عملى ندارم که بوسیله آن به خواسته ام ظفر جویم

نماز پیامبر اکرم(ص): «سیّد بن طاووس» به سند معتبر از امام رضا (علیه السلام) روایت کرده است که از آن حضرت سؤال کردند از نماز جعفر طیّار (رحمه الله)؛ امام (علیه السلام) فرمود: چرا از نماز رسول خدا (صلى الله علیه وآله) غافل هستى؟!آن مرد عرض کرد: آن نماز را به من تعلیم فرما. حضرت فرمود: نماز پیغمبر اکرم (صلى الله علیه وآله) دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پانزده مرتبه سوره «قدر» (انّا انزلناه) را مى خوانى؛ همچنین در رکوع - پس از ذکر رکوع - و همچنین پس از سر برداشتن از رکوع - آنگاه که ایستاده اى - و در سجده اوّل - پس از ذکر سجده - و همچنین پس از سر برداشتن از سجده - آنگاه که نشسته اى - و در سجده دوم - پس از ذکر سجده - و همچنین پس از سر برداشتن از سجده نیز در هر یک از این موارد، پانزده مرتبه سوره «قدر» را مى خوانى. پس از اتمام نماز، خداوند گناهانت را مى آمرزد و حاجتت را روا مى سازد، و آنگاه این دعا را مى خوانى: لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، رَبُّنا وَرَبُّ آبٰآئِنَا الأَوَّلینَ، لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، اِلٰهاً وٰاحِداً وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ، معبودى نیست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پیشین ما معبودى نیست جز خدا معبود یگانه و ما تسلیم اوییم لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، لاٰ نَعْبُدُ اِلّٰا اِیّٰاهُ، مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ، معبودى نیست جز خدا و نپرستیم جز او را و دینمان خالص براى اوست اگرچه ناخوش دارند مشرکان لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، وَحْدَهُ وَحْدَهُ [وَحْدَهُ]، اَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَاَعَزَّ جُنْدَهُ، وَهَزَمَ الأَحْزٰابَ وَحْدَهُ، معبودى نیست جز خداى یگانه یکتاى یکتا که به وعده اش وفا کرد و بنده اش را یارى نمود و سپاه خویش را عزیز گردانید و احزاب (دشمن) را به تنهایى منهزم ساخت فَلَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ، پس سلطنت خاص اوست و ستایش از آن اوست و اوست بر هر کارى توانا اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ نُورُ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فیهِنَّ، خدایا تویى روشنى بخش آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ قَیّٰامُ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فیهِنَّ، پس ستایش خاص توست و تویى برپا دارنده آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ الْحَقُّ وَوَعْدُکَ الْحَقُّ، فَقَوْلُکَ حَقٌّ، وَاِنْجٰازُکَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنّٰارُ حَقٌّ، پس (باز هم) ستایش خاص توست و تو خود حقى و وعده ات حق است پس گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است اَللّـٰهُمَّ لَکَ اَسْلَمْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ، وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ، وَبِکَ خٰاصَمْتُ، وَاِلَیْکَ حٰاکَمْتُ، خدایا در برابرت تسلیمم و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم و به امید تو با خصم روبه رو شوم و به سوى تو قضاوت را آورم یٰا رَبِّ یٰا رَبِّ یٰا ربِّ، اِغْفِرْ لى مٰا قَدَّمْتُ وَمٰا اَخَّرْتُ، وَمٰا اَسْرَرْتُ وَاَعْلَنْتُ، پروردگارا پروردگارا پروردگارا بیامرز برایم گناهانى که از پیش کردم و از این پس کنم و آنچه در پنهان کردم و آنچه آشکار کردم اَنْتَ اِلٰهى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، تو معبود منى خدایى جز تو نیست درود فرست بر محمّد و آل محمد وَاغْفِرْ لى وَارْحَمْنى، وَتُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوٰابُ الرَّحیمُ. و بیامرز مرا و به من رحم کن و توبه ام بپذیر که براستى تویى توبه پذیر مهربان. «علاّمه مجلسى» پس از ذکر این نماز مى گوید: این نماز از نمازهاى مشهور است که علماى شیعه در کتب خود روایت کرده اند. نقل از مفاتیح نوین( آیت الله مکارم شیرازی)