به رسم هر ساله... این روز رو ویژه به همه ی بانوانی تبریک میگم که حسرتِ همسری و مادری به دلشون مونده💔 ان شاالله خدا براتون جبران کنه این دلشکستگی رو... * عید همه مبارک... @naneebrahim

🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄 جومونگِ مناطقِ محروم😕 @naneebrahim

🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄 #انرژی_زنانه #سنگ_فِرِز @naneebrahim

و اما جواب این سوال😌👆

نکته اول: وقتی خدا می‌گه «لا یُکلّفُ الله نفساً إلا وُسعَها»، منظورش این نیست که ما همون لحظه حتماً توان مدیریت اون شرایط رو در خودمون حس می‌کنیم. ما فقط “ظرفیتِ فعلی” خودمون رو می‌بینیم، اما خدا “ظرفیتِ پنهان و بالقوه” رو هم می‌بینه. پس وسع از نظر خودمون و خدا متفاوته. مثلا آقای قرائتی یه مثالی دارند که اگر کسی از شما بپرسه چقدر میتونی بدویی میگی دو کیلومتر اما اگه گرگ دنبالت کنه سی کیلومتر میدویی، پس گرگ میاد این بیست و هشت کیلومتر استعداد شما رو کشف می کنه. ( تو فقط ۲۰ درصد ظرفیتت رو میشناسی، ولی در بحران خدا تو رو با ۵۰ درصدِ دیگه ی وجودت آشنا میکنه🌱) در مورد وسع هم ، یه وقتایی ممکنه من فکر کنم وسعم در همین حد هست اما اون مشکل میاد و وسع واقعی من رو کشف می کنه.🌱 #ادامه_دارد @naneebrahim

ما همیشه ظرفیت حقیقی خودمان را نمی‌شناسیم، چون آنچه حس می‌کنیم «طاقت ما»ست، نه «وسع واقعی ما». از نگاه علامه طباطبایی، سختی‌ها و امتحان‌ها برای آشکار شدن همین وسعت پنهان است، نه برای آزار ما. پس وقتی احساس می‌کنیم نمی‌توانیم، خدا از همان درونِ فروپاشی، وسعتی را بیدار می‌کند که خودمان از آن خبر نداشتیم. #ادامه_دارد @naneebrahim

نکته ی دوم: "لا یکلف الله نفساً إلا وسعها" درباره تکلیف است، نه اتفاقات زندگی!🤌 این آیه می‌گوید خدا از تو عملی نمی‌خواهد که انجام‌ دادنش خارج از توان تو باشد. اما سختی‌های زندگی (فقدان، رابطه، فشار روانی، شرایط محیطی) «تکلیف شرعی» نیستند؛ واقعیت‌های دنیا هستند. یعنی: تکلیف = خدا نمی‌گوید «کل سال رو روزه بگیر» یا «رنج را دوست داشته باش» یا ... پس آیه نمی‌گوید «هیچ اتفاقی که اذیتت کند برایت نمی‌فرستم». می‌گوید: چیزی را که در توانت نیست، از تو نمی‌خواهم. #ننه_آخوند #ننه_قامت_ببند_اقتدا_کنیم #ادامه_دارد @naneebrahim

اما اگه رشد نکردیم و فقط خشمگین شدیم چی؟😤 اصلا وسع خودمونو بشناسیم که چی بشه؟😤 دیگه بحث سنگین شد🦦 شما هم یا نمیخونید یا زیاد بشه نمیخونید🥸 حواشیِ ازدواجی دوست دارید🦦 بقیش باشه برا بعد...🦦 @naneebrahim

پس چرا ما بعد از تحمل کردن، رشد را احساس نمی‌کنیم و حتی خشمگین می‌شویم؟ سه دلیل دارد: الف) چون ما رشد را اشتباه تعریف کرده‌ایم. ما فکر می‌کنیم رشد یعنی از همان ابتدا: • آرام‌تر شوم. • مطمئن‌تر شوم. • سبک‌تر شوم. • قوی‌تر به نظر برسم. درحالی‌که در عالم خدا، رشد اول به شکل «گِل‌آلود» ظاهر می‌شود: اضطراب بالا می‌رود، خشم بالا می‌رود، شک می‌آید، بی‌حوصلگی می‌آید. این‌ها نشانه‌ی سقوط نیست؛ نشانه‌ی بازسازی است. #ادامه_دارد @naneebrahim

درباره ادامه ی پیام بالا صبور باشید... نگفتم خشم و اضطراب و شک، تا انتهایِ مسیر طبیعیه!🦦🥸 نوشتم رشد در اول به این شکل ظاهر میشه! اما در ادامه، افرادی هستن که این خشم رو ناخواسته نگه میدارن و مبتلا به افسردگی و ... میشن. و افرادی هم هستن که آروم میشن و رشد میکنن. @naneebrahim

بریم سراغ علت دوم؟؟🦦 @naneebrahim

ب)‌ چون ما به جای پذیرش، مقاومت افراطی میکنیم. مثلا ما تو باشگاه میدونیم باید حرکات رو هرجلسه سخت تر کنیم تا عضله سازی اتفاق بیفته، ولی وقتی مربی حرکات رو سنگین میکنه، اونی که اعتراض میکنه و انجام نمیده، تو همون سطح می مونه! اونی که عرق میریزه و درد میکشه و حرکاتو انجام میده، طی همون فشار، رشد جسمانی براش اتفاق میفته!🙂 گاهی خدا میخواد یه چیزی در درونِ ما شکسته بشه تا یک ظرفیت جدید باز بشه، ما اما با تمام قدرت احساسی، جلوش می ایستیم. منیتِ من گاهی قراره با یک پدر بداخلاق شکسته بشه... بعد از این شکسته شدن، قراره یک ظرفیت جدید در من اتفاق بیفته، ولی من تمامِ ظرفم رو با چرا چرا چرا و شکایت از خدا پر کردم.🙂 پ.ن: اینجا معمولا افراد میگن " من غرور و منیت ندارم😤چی دیگه قراره شکسته شه؟" گاهی ما در حرف قبول داریم خدا بزرگتره و داناتره و ... ؛ اما در عمل نسبت به خدا منیت داریم🙂 وقتی مدام در حال اعتراض به سختیِ شرایطمم، یعنی چی؟ ظاهرش اینه که من خسته ام از شرایط! ولی باطنش اینه که " خدایا این چه وضعشه؟! من بهتر میفهمم و شرایط نباید اینجوری باشه!"😤 بین این همه آدم، من باید مامان بابام بداخلاق باشن آخه؟! @naneebrahim