🔻 ادامه پست قبل 🔻
◽ اینکه چنین جامعهای چقدر «ضدزن» است بحث دیگری است اما چیزی که واضح است این است که چنین جامعهای ربطی به «جامعه آزاد» ندارد. همه در تمام ساعات شبانهروز در اسارت سکس هستند. هیچ خانوادهای تضمین بقا و امنیت ندارد. آرامشی در کار نیست. آنها که خانواده تشکیل ندادند هم مجبورند در مسابقه سکس بیوقفه تلاش کنند چون موجودیتِ اجتماعیشان به سکس گره خورده. اینجا زن محکوم است به جوان ماندن و سکسی بودن. پیری، مترادف با مرگ است.
◽ «سکسی شدن جامعه» وقتی با «بازاری شدنِ سکس» همراه شود، حاصلش میشود ظهور طبقهای که در تمام روز با سکس مواجهه مستقیم دارد اما به خاطر فرودست بودن و نداشتن مزیت در این بازارِ جدید، عملاً نمیتواند نیازش را در این بازار بزرگ برطرف کند. در بهترین حالت چنین طبقهای زندگی روزمرهاش مختل میشود و امنیت روانیاش را از دست میدهد. دیوانه میشود. تصور کنید جهانی که از اداره تا خیابان، سکسبنیاد است و مناسبات اقتصادی جامعه ارضای این نیاز را هم طبقاتی کرده. نتیجه این خواهد شد که طبقاتِ فرودست، فروپاشی درونی خواهند داشت. حالت بدتر چیست؟ حالت بدتر این است که این طبقه، این فروپاشی را با کل جامعه شریک شود. اینجا ما با یک بازتوزیعِ خودجوش طرف خواهیم بود که مسلماً مسالمتآمیز نخواهد بود. وقتی نیازسازی انجام شود ولی مسیر رفع نیاز بسته شود، طغیان اتفاق خواهد افتاد. در این حالت دیگر عملاً زندگی آرامِ اکثریت جامعه مختل خواهد شد. میماند یک اقلیتِ کوچکِ فرادست که در کلونیهایشان به توهمِ آزادیِ این اکثریت خواهند خندید و با تماشایِ تنازعِ بقای سکسبنیاد در این جامعه، تفریح خواهند کرد. به جنگلِ «زن، زندگی، آزادی» خوش آمدید!
🆔 @naneveshteha
۲۰ آبان ۱۴۰۱
دهنوی، نماینده مجلس، در دانشگاه تهران گفته برای پیگیری مسأله دانشجویان بازداشتی، در مجلس «کمیته ویژه» تشکیل خواهد داد. سوال من از آقای دهنوی این است که برای کارمندانِ بازداشتی، دانشآموزان بازداشتی، مغازهدارهای بازداشتی و خلاصه بازداشتیهایی که رانتِ کارت دانشجویی ندارند، احیاناً کمیته ویژهای تشکیل نمیدهند؟ دانشجوها خونشان از باقی اقشار رنگینتر است که حالا وقتی کارشان به اغتشاش هم میرسد، مصونیت دارند و «کمیته ویژه» نصیبشان میشود؟ اگر کسی جرمی کرده، چه کارمند و مغازهدار چه دانشجو و دانشآموز، باید جورش را بکشد. اگر جرمی هم نکرده، نباید در مهیا بودنِ فرصتِ دادخواهی بین اقشار جامعه تفاوت باشد. فرق یک مغازهدار با یک دانشجو چیست که بعد از دستگیری، یکی باید روند طبیعی قضایی را طی کند و دیگری کمیته ویژه نصیبش میشود؟ این «کمیته ویژه»، امتداد همان «خط ویژه» در خیابانهاست. همان «جایگاه ویژه» در ورزشگاهها و مراسمات و جشنوارههاست. همان «امضاهای ویژه» در وزارتخانهها و بانکهاست. «کمیته ویژه» هم مثل باقی «ویژه»ها، فرزندِ خانوادهی ویژهخواری است. تبعیضی بیمبناست به نفع یک قشر خاص. قشری که هیچ دلیلی برای برتری دادنش نسبت به باقی مردم وجود ندارد.
🆔 @naneveshteha
۲۱ آبان ۱۴۰۱
دیگر با چه زبانی بگویند که دغدغه اصلیشان آوردن سکس از اتاق خواب به خیابان است؟ چطور از این واضحتر بگویند که مناسبات جنسی را میخواهند به ساحتهای غیرجنسی جامعه بیاورند؟ چطور شفافتر از این اعلام کنند که مسألهشان روسری نیست؟ به چه زبانی بگویند جامعهای میخواهند که سکسی بودن و هرزگی در آن «ارزش اجتماعی» باشد؟ همه چیز بیش از حد شفاف است. بیچاره آنها که هنوز خوش ندارند با واقعیت مواجه شوند، دستشان را روی چشمانشان گرفتهاند، سر در برف فرو بردهاند و دلخوش به افسانهی «بزرگترین انقلاب زنانه تاریخ» و «احقاق حقوق زن»، دو ماهِ تمام تسبیح به دست مشغول ذکر «زن، زندگی، آزادی» شدهاند. بیچارهها نمیدانند که در آرمانشهرِ این انقلابیهای آزادیخواه، جای زنی که سکسی نباشد قبرستان است. در بهشتِ زمینیِ اینها، شأن اجتماعی زن با میزان جنسی بودن کنشهایش در جامعه رابطه مستقیم دارد. در جهانِ ایدهآل اینها، حیا داشتن و نگه داشتنِ روابط تختخوابی در اتاق خواب، ضدارزش است. یعنی چه؟ رُک بگویم؛ در آرمانشهرِ این مبارزانِ راه آزادی، چهرههای ماندگار و نخبگان، هرزهها هستند.
🆔 @naneveshteha
۲۳ آبان ۱۴۰۱
۲۴ آبان ۱۴۰۱
نانوشته ها
از کافه نرفتن، رستوران نرفتن، بنزین نزدن، بانک نرفتن، لباس نخریدن، اسنپ نگرفتن و خلاصه همه خرج نکردنهایش نوشته اما یک کلمه ننوشته «کار نمی کنم». هیچ حرفی از تعطیلی کسب و کارش نزده. هیچ چیزی درباره سرِ کار نرفتن نگفته. چرا؟ واضح است. در زندگی او اساساً «کار» و «تولید ارزش» جایی ندارد. او و رفقایش اصلاً کار نمیکنند که بخواهند اعتصاب کنند یا نکنند. تهش میتوانند از بخوربخورشان کم و زیاد کنند. همین. این بخوربخورها هم یا به خرج جیبِ ددی است و یا حاصل مشغولیت به شبهشغلهای بیمعنایی که بود و نبودشان فرقی به حال مردم معمولی جامعه ندارد. روتینِ زندگیاش را نگاه کنید. همه زندگیاش مصرف است. همه زندگیاش بخور بخواب است. همه زندگیاش خرج کردن است. و خب این اعتصابِ سه روزه، احتمالا نزدیکترین تجربه او و رفقایش به زیست آدمهای معمولی خواهد بود. مجبور خواهند بود چندروز هم مثل مردم معمولی زندگی کنند. همانها که پول کافه و رستوران رفتن ندارند و هرروز و هرشب در حال تحریم اجباری کافهها و رستورانها هستند. آنها که اسنپ نگرفتن برایشان یک اتفاق نادر و ویژه نیست، روزمرهشان با مترو و بیآرتی میگذرد. آنها که خرید لباس برایشان یک روتین هفتگی نیست، سالی یکبار شب عید لباس میخرند. آنها که بیش از آنکه بخرند و بخورند، تولید میکنند و ارزش میآفرینند. آنها که بزرگترین اعتصابشان، نخوردن و نخریدن نیست، کار نکردن است. حالا طنز تلخ ماجرا اینجاست که شکمسیرهای بیخاصیتی که با «کار» بیگانهاند و شکمشان از پول دلالی پدرانشان پر شده، حالا دادخواه اعتراضات فرودستان در آبان ۹۸ شدهاند. تنها برندگانِ ایدههای وحشیانه نئولیبرالی، حالا برای بازندگان آن ایدههای ترسناک دارند عزاداری میکنند. موقعیت مضحک و عجیبی است. قاتل بر مزار قربانیاش به گریه نشسته.
🆔 @naneveshteha
۲۴ آبان ۱۴۰۱
نانوشته ها
◾ انقلاب در شیفت شب! 🔹 چرا اعتراضات، زیست روزمره را مختل نکرد؟ ◽ اعتراضی که میخواهد تغییر سیاسی ب
در روز اعتصاب سراسریشان، مثل زامبیها به بازار حمله کردند تا مغازهها را ببندند، توی اینستاگرام و توئیتر کسبه را تهدید کردند که اگر تعطیل نکنید فلان و بهمان میکنیم، به سمت مغازهها سنگ زدند تا کسبه از ترس کرکرهها را پایین بکشند. حالا سوال این است که چرا این جماعت در فقره اعتصاب کارشان به خشونت و تهدید کشیده؟ چرا کسبه را تهدید میکنند؟ چرا بدون اعمال زور نمیتوانند اعتراضات شب را به اعتصابات روز پیوند بزنند؟ چرا انقلابیهای جنبش شکمسیرها برای اختلال در زندگی روزمره راهی جز خشونت ندارند؟ قبلاً در یادداشت «انقلاب در شیفت شب» پاسخ این سوالات را توضیح دادهام. فرصت داشتید بخوانید.
🆔 @naneveshteha
۲۴ آبان ۱۴۰۱
۲۶ آبان ۱۴۰۱
ورود به فاز خشونتِ مسلحانه و عملیاتهای تروریستی کور یک معنای مشخص دارد؛ اتاق عملیاتِ شورشِ نوکیسهها - برخلافِ توهماتِ پیادهنظامهایش - دنبال انقلاب نیست، ناامنی میخواهد. از براندازیِ ساختار سیاسیِ موجود ناامید شده، دنبال تضعیف آن است. تضعیف از طریقِ حاکم ساختنِ حکومت ترس در خیابان. نشانه این شیفت از انقلاب به تضعیف چیست؟ واضح است. الگوی انقلابِ موفق یک بار در ایران تجربه شده و اعضای اتاق عملیاتِ غائله نوکیسهها هم حتماً آن الگو را مطالعه کردهاند. کافی است انقلاب ۵۷ را مهندسی معکوس کنند تا بدانند برای پیروز شدنِ انقلاب چه راهبردی جواب میدهد و چه راهبردی نه. یکی از کلیدهای مهم پیروزی نهضت خمینی در انقلاب ۵۷، فاصله گرفتن از مشی مسلحانه گروههای چپ و اتخاذ راهبردِ «اعتراض میدانی مسالمتآمیز» بود. مرزگذاری با مسلحین و سرمایهگذاری روی تودههای مردم. این ایده در انقلاب ۵۷ جواب داد. بعد از پیروزی انقلاب هم تا سال ۶۰ گروههای رادیکال زیادی را داریم که با کنش مسلحانه اگرچه مشغولیتی امنیتی برای تضعیف نظام ساختند اما همزمان گور خود را هم کندند. امروز هم اتاق عملیات عملاً از گزینه «انقلاب» عبور کرده که دارد به نزاع مسلحانه روی میآورد چون تجربه تاریخی در ایران نشان میدهد کنش مسلحانه تسهیلگر انقلاب نیست، دستاندازِ انقلاب است. انقلاب برای اعضای اتاق عملیات منتفی شده و حالا همه تلاشها فقط برای این است که بتوانند بیشترین ضربه را بزنند، زمین سوخته بسازند و با بر هم زدنِ تعادل امنیتی، حکومت را ضعیف کنند. به امید چه؟ به امید آنکه بعد از تضعیف، شاید امتیازی بگیرند و یا پایِ میز مذاکره و چانهزنی کارتهای بیشتری برای بازی داشته باشند. این وسط بدبختتر از همه آنهایی هستند که هنوز در توهمِ «فردای براندازی» سیر میکنند و خیال میکنند پیشگامانِ یک انقلابِ جدید هستند بیخبر از آنکه کارفرماهای اصلی و اسپانسرهایشان مسیرِ دیگری را دنبال میکنند. این به اصطلاح انقلابیهای امروز، هیزمهای آتشی هستند که اتاق عملیات خیال برافروختنش را دارد. از نظر اتاق عملیات، مفید بودنِ این بدبختها در سوخته شدنشان است.
🆔 @naneveshteha
۲۷ آبان ۱۴۰۱
میدانید چرا مادرِ کیان توی چشم صدها نفر نگاه میکند و با اعتماد به نفس دروغ میگوید؟ میدانید چرا دهها نشانهی روشن - از ویدئوها و توئیتها و استوریهای رسانههای محلیِ برانداز تا مشاهدات و فکتهای میدانی - را مثل آب خوردن زیر سوال میبرد؟ میدانید چرا هنگام دروغ گفتن تردید به دل راه نمیدهد؟ چون فهمیده که در این مملکت دروغ گفتن هزینه ندارد. پدر مهسا امینی دو ماه قبل با یک دروغ، کشوری را به آشوب کشاند و خون خیلیها را ریخت و الان میدانید پدر مهسا کجاست؟ ناهارش را خورده، آروغش را زده، کنج خانهاش روی مبل لم داده و دارد چرت بعد از غذایش را میزند. نه دادگاهی، نه عدلیهای، نه حساب و کتابی. هیچی. دروغِ بزرگش اندازه یک سر سوزن هم هزینه برایش نداشته. علی دایی، بدون چهار خط فکتِ مشخص، تهمت کشتن دانشآموزان را به جمهوری اسلامی زد و هیچوقت هم از ادعایش عقب ننشست. الان میدانید علی دایی کجاست؟ احتمالاً دارد حساب و کتاب بیزنسهایش را بررسی میکند و همزمان به ریش جمهوری اسلامی میخندد. حق هم دارد بخندد. هرجای دنیا بود، تا امروز باید پیش دهها نفر اسناد ادعایش را ارائه میکرد اما اینجا، در ایران، تا امروز هیچ دادگاهی برای بررسی ادعاهایش برگزار نشده. در این وضعیت که حرف مفت و دروغِ بزرگ، هزینهای برای کسی ندارد، چرا مادر کیان - که اتفاقا نسبت به آشوبگران سمپاتی هم داشته - هوسِ ترند شدن با دروغ بزرگ به سرش نزند؟ وقتی صبح تا شب، تریبوندارانِ سیاسی و سلبریتیها مثل آب خوردن دروغپراکنی میکنند و هیچکس برای صحتسنجی یقهشان را نمیگیرد، مادر کیان چرا باید از دروغ گفتن ترس داشته باشد؟ تا زمانی که به دروغگو مصونیت بدهیم قصه همین خواهد بود. توی چشممان نگاه خواهند کرد و طلبکارانه سفیدی ماست را منکر خواهند شد.
🆔 @naneveshteha
۲۷ آبان ۱۴۰۱
روسیه را که از جام جهانی بیرون انداختند، اعتماد به نفس پیدا کردند، خیال کردند این بلا را میتوانند سر ایران هم بیاورند. حسابی هم دست و پا زدند. عرق ریختند. لابی کردند. خرج کردند. و حالا چند روز مانده به جام جهانی حال و روزشان تماشایی است. کارمندانِ ایرانیِ بن سلمان را که چندروز قبل خود قطر ممنوع الورود کرد، این بیچارهها هم آنقدر بزدلاند که خودشان داوطلبانه از آمدن به قطر انصراف دادند. همین یک هفته قبل هنوز امید داشتند تیم ملی قطر را نبیند، حالا اما خودشان از پروازِ دوحه جاماندند. میبینید بازیِ دنیا را؟ :)
🆔 @naneveshteha
۲۷ آبان ۱۴۰۱
هدایت شده از کف میدون
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 ماه پشت ابر نمیماند| روایت کامل حادثه تروریستی ایذه توسط ماموری که همراه کیان تیر خورد
🔹پیشتر مادر کیان تحت القائات رسانههای ضدایرانی مدعی شده بود که ماموران حافظ امنیت به آنها تیراندازی کردهاند.
🔺کفِ میدون باش🔻
✅https://eitaa.com/joinchat/44630220C2a1d33dcd9
۲۷ آبان ۱۴۰۱
توی این هیاهو خیلی نمیشود توقعِ فکر کردن از طرف مقابل داشت اما کاش این بچههایی که این روزها سرخوشانه توهم انقلاب زدهاند، شب موقع خواب فقط چند دقیقه به خبر امروز بیبیسی درباره نفرستادن خبرنگارانش به قطر فکر کنند. از خودشان بپرسند چرا همانها که هرروز آنها را به حضور در خیابان فرامیخوانند، از حضور در یک کشور ثالث در نزدیکی ایران هم میترسند؟ چرا همانها که در لندن از انقلاب و خیزش سراسری حرف میزنند، جرئت آمدن تا دوحه را هم ندارند؟ چرا هرروز مردم را تشویق به کنشهای رادیکال و پرهزینه میکنند اما خودشان حاضر نیستند هیچ ریسکی برای یاریِ این انقلاب بپذیرند؟ مگر حرف از رسالت رسانهای نمیزنند؟ این رسالتشان چرا دقیقا وقتی به حضور در دوحه رسید ناگهان ته کشید؟ کاش به این سوالات فکر کنند و از اوهامی که برایشان ساختهاند بیرون بیایند. انقلابی در کار نیست، این را صحنهگردانانِ این بازی هم خوب میدانند. هدف، انقلاب نیست، از بین بردن ثباتِ امنیتی و تبدیل ایران به زمینِ سوخته است. این بیچارهها که در توهم انقلاب شب را به صبح میرسانند، هیزمهایِ این آتشبازی هستند. آیندهای که با ویترینِ «فردای آزادی» به این بیچارهها میفروشند، در واقع حقهای است برای اینکه آنها با اختیارِ خود و مشتاقانه انتحار را انتخاب کنند.
🆔 @naneveshteha
۲۷ آبان ۱۴۰۱