از آدمای خوش ذوق خوشم می‌آد. دوست دارم بوس بوسی‌شون کنم. از اینا که رندوم برات گل می‌آرن و تهش می‌گن به خاطر تو چیدم و فرار کردم. از اینا که برات نامه می‌نویسن و دورش و می‌سوزونن و می‌گن خواستم بری تو بحرش. آدمایی که چشمات و بوس می‌کنن. اینا خیلی خوبن.

حتی اینایی که برات چائیت رو کم‌رنگ می‌ریزن و می‌گن می‌دونم کم‌رنگ می‌خوری. یا اینایی که گلایی که براشون دادی و خشک می‌کنن. بوج موجیای ننه.

فکر می‌کنم مشکلات ما نیاز دارن که کنکاش بشن. هرچی می‌شکافی‌شون به پوچی می‌رسی. می‌بینی که زد و خورد اصلاً معنا نداره، همه‌چی با گفت و گو حل می‌شه. گفت و گو ۹۰ درصد مشکل تو رو حل می‌کنه. در نهایت گفت و گو همه‌چیزه.

بارون داره می‌باره. سر می‌خوره رو سر و کله‌ت. اکسپلورت پشت سر هم ریلای حاوی موزیک بی‌کلام می‌آره. حالا خودت از پشت چشمات سر می‌خوری. که نه راهی برای رد شدن هست و نه راهی برای عقب رفتن. واقعیت اینه که تو در نهایت تموم می‌شی. دی صفر یک / 🐋

خب نه آخه می‌دونی؟ من لذت می‌برم از زجر دادن خودم. شروع کردم یه پلی لیست خوب پیدا کردم و دونه دونه رو که پلی می‌کردم با اولین نتی که تو گوشم می‌پیچید خودم فرو می‌ریختم. می‌دونم. می‌دونم. حقیقت اینه من خودآزارم

ء انگار وقتی که غم گِلوت و گرفته مغز کشمشیت هم خلاق‌تر می‌شه. کی گفته غم بده؟ باباجون ما از غمامون رشد کردیم. شکستیم و بعد سبز شدیم. جوونه زدیم؛ اصلاً اگه ازمون بپرسن بچه کجایی می‌گیم ما محصول غمیم. از غمستون اومدیم و جامونم تو سینه غمستونه. حالا بوس‌شون کن این غمای محیرالعقول و نور چشمی رو. بوس‌شون کن. - دی صفر دو | نرگس

/

" می‌بینی؟ چاره چیه. غمه دیگه. یه جا حواست پرت می‌شه، یکم بعدترش انقدر پرت می‌شه که خودت و پرت می‌کنی ته درّه. "

وَ زمزمه می‌کنم یه جوری گریه کن دنیا بفهمه مادرم این‌جاست

راستش و بخوای تو پر پیچ و خم‌ترین چالشای زندگیمم مرطوب کننده رو خیلی ریلکس زدم رو دستم و دستم و ماساژ دادم. از درون مشوش بودم ولی مرطوب کننده خیلی مهمه. بی‌خیال عزیزم. همه‌چی درست می‌شه. بیا دستات و با کرم ماساژ بدم.