امروز آدم بغل و گل و ماچ و مداد و دفتر و جزوه و سردرد بودم. فردا چه‌کاره‌ام؟

ما، موجوداتِ راست‌قامتی که قدّمان در بیش‌ترین حالت خود به دو متر و نیم می‌رسد، برای هم شاخ و شانه می‌کشیم. این در حالیست که روی تکه‌زمینی خاکی و کوچک ایستاده‌ایم، در شهری معمولی، در محدوده‌ی کشوری از میان صد و نود و پنج کشورِ سیاره زمین. زمینی که خود تنها یکی از هشت سیاره و پنج سیاره‌ی کوتوله‌ی منظومه‌ی شمسی‌ست، و آرام، به دور ستاره‌ای نه چندان بزرگ و نه چندان خاص می‌چرخد. ستاره‌ای که در حاشیه‌ی بازویی فرعی از کهکشانِ راه شیری آرمیده است، کهکشانی با بیش از صد میلیارد ستاره، در میان میلیاردها کهکشانِ دیگر. و این همه، تنها بخشی از شبکه‌ی کیهانی عظیمی‌ست که رشته‌های نور و ماده، چون تارهای یک فرش بی‌پایان، جهان را به هم پیوند داده‌اند. دانشمندان می‌گویند شاید آن بیرون، میلیاردها یا حتی تریلیون‌ها جهانِ دیگر هم در حال انبساط و خاموشی‌اند. و در میان این بی‌کرانِ بی‌صدا، ما، موجوداتِ کوچکی که بر ذره‌ای از غبار آویزانیم؛ خود را محور هستی می‌پنداریم. در پهنه‌ی ابدیت، بر هم خشم می‌گیریم. یادداشت‌های یک عدد نرگس قدسی - مهر ۴۰۴

به‌عنوان یه آدم چاکلت‌دوست و دارچین‌دوست، اگه یه‌کم جسارت امتحان کردن داشتم، تو همه‌ی غذاها کاکائو و دارچین می‌ریختم.

ماشین لباس‌شوئی رو روشن کردم، داشتم قهوه درست می‌کردم و شاهین نجفی می‌خوند "من اگه لحظه‌‌ی پایانی انسان بودم خاطرات تو زنده نگه داشت منو". و نظر منو بخوای باید بگم زندگی همین اوج گرفتنا با یه ترَک ساده‌ست. شببخیر

انسان به حسب خلقت به گونه ای آفریده شده که صلاحیت دارد به رفیع اعلی عروج کند و به حیاتی جاودان در جوار پروردگارش و به سعادتی بزرگ نائل شود و این به خاطر آن است که خدا امکاناتی را در او قرار داده است که می تواند با استفاده از آن امکانات و ظرفیت ها، به سوى خدا بالا رود. علامّه طباطبائی [ يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّك َ كَادِحْ إِلَى رَبِّكَ كَذَحًا فَمْلَاقِيهِ ای انسان تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت در حرکت هستی، و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد. ]

نظر من را بخواهید موسیقی بر یک اصل استوار است. نخست زبان اثر است، زبان موسیقی باید اصیل، ژرف‌دار و آکنده از معنا باشد. واژه‌هایی که از جان برنمی‌خیزند، در هیچ سازی جان نمی‌گیرند. این واژگان بی‌ثمرتر از پژواکی هستند که در خلأ طنین‌انداز می‌شود. موسیقی، اگر زبان نداشته باشد در نهایت چیزی جز صداهای منظم و بی‌حافظه نخواهد بود. یک‌عدد نرگس