"شانه كمتر زَن كه ترسم تار زلفت بشكند
تار زلف تست امّا رشته جان من است..."

ای جوان بر قامت خم گشته‌ی پیران نگر

رفته رفته زندگی بارِ گرانی می‌شود

بگذار سر به سینه‌ی من تا بگویمت 
اندوه چیست، 
عشق کدام است، 
غم کجاست