حسین آرام جانم♥️
#امام_حسین علیه السلام
#امام_زمان علیه السلام
#اللهم_الرزقنا_کربلا_بحق_حسین_علیه_السلام
♦️ به جمع ما بپیوندید👇
نشر دهید رسانه شمایید 👉
🇮🇷 👉 @LIVE_RAZAVI ✅
🇮🇷 👉 @LIVE_RAZAVI ✅
سوره 62 قرآن کریم: الجمعه
تعداد آیه: 11
جزء : 28
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ﴿۱﴾
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خدايى را كه پادشاه پاك ارجمند فرزانه است تسبيح مى گويند (۱)
هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿۲﴾
اوست آن كس كه در ميان بى سوادان فرستاده اى از خودشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت بديشان بياموزد و [آنان] قطعا پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند (۲)
وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۳﴾
و [نيز بر جماعتهايى] ديگر از ايشان كه هنوز به آنها نپيوسته اند و اوست ارجمند سنجيده كار (۳)
ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۴﴾
اين فضل خداست آن را به هر كه بخواهد عطا مى كند و خدا داراى فضل بسيار است (۴)
مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۵﴾
مثل كسانى كه [عمل به] تورات بر آنان بار شد [و بدان مكلف گرديدند] آنگاه آن را به كار نبستند همچون مثل خرى است كه كتابهايى را برپشت مى كشد [وه] چه زشت است وصف آن قومى كه آيات خدا را به دروغ گرفتند و خدا مردم ستمگر را راه نمى نمايد (۵)
قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۶﴾
بگو اى كسانى كه يهودى شده ايد اگر پنداريد كه شما دوستان خداييد نه مردم ديگر پس اگر راست مى گوييد درخواست مرگ كنيد (۶)
وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﴿۷﴾
و[لى] هرگز آن را به سبب آنچه از پيش به دست خويش كرده اند آرزو نخواهند كرد و خدا به [حال] ستمگران داناست (۷)
قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۸﴾
بگو آن مرگى كه از آن مى گريزيد قطعا به سر وقت شما مى آيد آنگاه به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانيده خواهيد شد و به آنچه [در روى زمين] میکرديد آگاهتان خواهد كرد (۸)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۹﴾
اى كسانى كه ايمان آورده ايد چون براى نماز جمعه ندا درداده شد به سوى ذكر خدا بشتابيد و داد و ستد را واگذاريد اگر بدانيد اين براى شما بهتر است (۹)
فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۱۰﴾
و چون نماز گزارده شد در [روى] زمين پراكنده گرديد و فضل خدا را جويا شويد و خدا را بسيار ياد كنيد باشد كه شما رستگار گرديد (۱۰)
وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ﴿۱۱﴾
و چون داد و ستد يا سرگرميى ببينند به سوى آن روىآور مى شوند و تو را در حالى كه ايستاده اى ترك مى كنند بگو آنچه نزد خداست از سرگرمى و از داد و ستد بهتر است و خدا بهترين روزى دهندگان است (۱۱)
«الحمد لله من أول الدنیا إلى فنائها و من الآخرة إلى بقائها الحمد لله على کل نعمة أستغفر الله من کل ذنب و أتوب إلیه یا أرحم الراحمین». آیا این ذکر در روایتی وجود دارد و دعایی مأثور است؟
پرسش
معنای این ذکر چیست؟: «الحمد لله من أول الدنیا إلى فنائها و من الآخرة إلى بقائها...». و آیا مجاز است به قصد رجا خوانده شود یا خیر؟
پاسخ اجمالی
در مقدمه‌ی کتاب بحارالانوار و ملحقات آن - که تألیف خود علامه نیست - می‌خوانیم که علامه‌ی مجلسی[1] فرمود یک شب جمعه این دعا را خواندم: «الحمد لله من أول الدنیا إلى فنائها و من الآخرة إلى بقائها الحمد لله على کل نعمة أستغفر الله من کل ذنب و أتوب إلیه یا أرحم الراحمین»؛
ستایش سزاوار خداوند است از ابتدای دنیا تا انتهای آن و از آخرت تا هر زمانی که (تا بی‌نهایت) باقی است. خداوند را ستایش می‌کنم به دلیل تمام نعمت‌هایش! از هر گناهی به درگاه او پوزش طلبیده و توبه می‌کنم. ای دلسوزترین دلسوزان.
وقتی در شب جمعه‌ی هفته‌ی بعد خواستم دوباره آن‌را بخوانم، صدایی از طرف بالا و یا پشت خانه شنیدم که می‌گفت: هنوز ملائکه از کار نوشتن ثواب دفعه قبلی که این دعا را خوانده‌ای فارغ نشده‌اند.[2]
این در حالی است که این دعا در کتاب‌های دیگر علامه مجلسی و نیز در دیگر کتاب‌های ادعیه یافت نشده است. و همچنین این کرامت توسط شاگردان و فرزندان ایشان ذکر نشده است.[3]
بنابر این، نه این انتساب این دعا به علامه مجلسی قابل اثبات است، و نه می‌توان این ذکر را دعایی مأثور نامید؛ اما به هر حال محتوای آن ایرادی ندارد و از آن‌جا که انسان هر خواسته‌ای که منطبق بر آموزه‌های دینی باشد را می‌تواند از خدا بخواهد و با هر محتوای درستی می‌تواند با خداوند مناجات کند، می‌توان با استفاده از این دعا نیز با خدا سخن گفت.
[1].«زندگی‌نامه علامه مجلسی»، 58637؛ «خواب مجلسی اول درباره صحیفه سجادیه»، 105567.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 102، ص 35، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[3]. همان، ص 35 – 36.
برادر ارجمندی سوال کردند که گفتن این ذکر ممکن است اشکال به نماز وارد نماید و توضیح بیشتری خواستند،برای توضیح و اطمینان این دوست وسایر عزیزان از سایت معروف پرسمان که نماینگی پاسخگویی به احکام و معارف را دارند این پرسش مطرح گردید لذا تصویر جواب آن مرکز در زیر آورده شده است که نشان می دهد قبل از تشهد، گفتن ذکر الحمدلله کما هو اهله اشکالی به نماز وارد نمی نماید.(همانطور که حضرت امام ره فرمودند بایست بقصد ذکر باشد که مسلما به قصد ذکر می گوییم و نه وارد کردن به متن تشهد)
توجه داشته باشید همان الحمدلله اول تشهد به الحمدلله کما هو اهله تبدیل می شود یعنی یک بار کامل می گوییم الحمدلله کماهو اهله اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له تا آخر تشهد(دوبار الحمدلله نمی گوییم) این مطلب را دوباره از مرکز پرسمان پرسش نمودم که چگونه گفته شود تا کاملا مشخص شود.(تصویر دو پاسخ در زیر آمده است)
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعج
الصّادق (علیه السلام)- الْوَاجِبُ عَلَی کُلِ مُؤْمِنٍ إِذَا کَانَ لَنَا شِیعَهًْ أَنْ یَقْرَأَ فِی لَیْلَهًْ الْجُمُعَهًْ بِالْجُمُعَهًْ وَ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی وَ فِی صَلَاهًْ الظُّهْرِ بِالْجُمُعَهًْ وَ الْمُنَافِقِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- بر هر مؤمنی، اگر از شیعه‌ی ما باشد، واجب است که در شب جمعه، سوره‌های جمعه و سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی را بخواند و در نماز ظهر، سوره‌ی جمعه را بخواند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۲۴۴ ثواب الأعمال، ص۱۱۸/ نورالثقلین/ البرهان
امام الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌مُسْلِمٍ ... فِی الرَّجُلِ یُرِیدُ أَنْ یَقْرَأَ بِسُورَهًْ الْجُمُعَهًْ فِی الْجُمُعَهًْ فَیَقْرَأُ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ قَالَ یَرْجِعُ إِلَی سُورَهًْ الْجُمُعَهًْ.
امام باقر (علیه السلام)- محمّدبن‌مسلم گوید: پرسیدم: «اگر کسی درصدد باشد که روز جمعه سوره‌ی جمعه بخواند، امّا سوره‌ی دیگری بر زبانش جاری شود. تکلیف او چیست»؟ آن حضرت گفت: «از تمام‌کردن آن سوره منصرف می‌شود و سوره‌ی جمعه را می‌خواند».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۲۴۴ الکافی، ج۳، ص۴۲۶/ نورالثقلین