170.pdf
132.2K
📂هر روز با قرآن و عترت
📚#موضوع_صد_و_هفتاد
✅ اقسام ایمان
✏️ 3. ایمان گزینشی
🗓1399/07/10
🌺 @nedaye_tahzib
🔹مجموعه پوسترهای نمایشگاهی
#مشق_عشق / الگوی رفتاری علما در خانواده موضوع: فداکاری برای همسر #آیت_الله_میانجی
شماره 12
🌺 @nedaye_tahzib
🍃 tahzib-howzeh.com
#پنجشنبه_های_مشاوره_ای
موضوع: سیره عملی امام خمینی رحمه الله در خانواده / ابراز علاقه به همسر
ابراز علاقه نسبت به همسر، از دستورهایی است که در دین اسلام بر آن بسیار سفارش شده است. امام رحمه الله نیز نسبت به این مسئله توجه خاصی داشت. با این توضیح که شیوه ابراز علاقه، متناسب با شخصیت هر فرد است. خانم فریده مصطفوی می گوید:
«امام قرار گذاشته بودند که سالی یک بار خانم به تهران بروند و سه ماه تابستان را در تهران بگذرانند. خودشان هم به خمین می رفتند. این برنامه همیشه بود. حتی تا بزرگ شدن ما نیز ادامه داشت. امام سختشان بود که خانم در زمستان به مسافرت بروند و از روزی که خانم به مسافرت می رفتند، اخم های امام درهم بود تا خانم برگردد. امام در موقع ورود خانم به منزل می خندیدند و این، یکی از راه های ابراز علاقه آقا به خانم بود».( پا به پای آفتاب، ج 1، ص 94(
آقای محتشمی نیز می گوید:
«امام رحمه الله هیچ گاه در طول پانزده سالی که در نجف بودم، با کسی با تلفن صحبت نمی کردند. وقتی که به پاریس رفتیم، همان روز اول و دوم بود که فرمودند: تلفن نجف را بگیرید، من با خانم صحبت کنم.
در مدتی که حضرت امام رحمه الله در پاریس بودند، این مسئله چندین بار اتفاق افتاد که با همسرشان چندین بار تلفنی صحبت کردند. به سبب همین نزدیکی و رابطه عاطفی که ایشان با خانواده شان داشتند، چندین بار از پاریس پیام دادند که هرچه زودتر کار گذرنامه و ویزای خانم را درست کنید تا ایشان هم به پاریس تشریف بیاورند و سرانجام نیز بعد از یکی دو هفته ایشان آمدند.
وقتی خانواده امام وارد پاریس شدند، یک احساس طمأنینه و آرامشی را در امام احساس کردیم»
(منبع: پا به پای آفتاب، ج 2، ص 159)
#ندای_تهذیب
🌺 @nedaye_tahzib
🍃 tahzib-howzeh.com
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#پنجشنبه_های_مشاوره_ای
ده سال بعد از ازدواج
یکی از مقولههای خیلی مهم در زندگی ما نوع نگاه ما است. هیچکس میگوید کاش مامان من خوشگلتر بود؟ فکر نکنیم کسی به ذهنش برسد یک همچین چیزی. کاش بابای من، بابایم است! بابایم است مامانم است. بعد از ازدواج مرد میشود شوهرم است، مثل بابا مامانم است، زن میشود همسرم است مثل بابا مامانم است. زاویۀ دید است دیگر، از چه زاویهای نگاه میکنی؟
اوّلش به زیبایی خانمت نگاه میکردی، حالا به زیبایی روحش که به تو ده سال خدمت کرد، تو را تحمّل کرد. ده سال پیش به تو بله گفت. لذا مردهای خوب خانم به نظر از ظاهر افتاده برایشان یک میلیون برابر بیشتر از فرشته و پری عزیز هستند. بعد به خانمت بگو اطمینان بده خانمها خیلی نگران میشوند. میگویند یعنی شوهرم هنوز من را میپسندد؟ میگوید بابا من هیکل تو را دوست دارم، من اصلاً روح تو را دوست دارم. هر چی مربوط به تو است دوست دارم! من با این صفا میکنم. زاویۀ دید است دیگر.
#ندای_تهذیب
🌺 @nedaye_tahzib
🍃 tahzib-howzeh.com
🍂سلسله مباحث: راه و رسم طلبگی
شماره 24
موضوع: طلبه کارآمد / قسمت سوم/ کارآمدی در تربیت + مهارتهای عمومی
3.. کارآمدی در تربیت
از جمله وظایف مهم در آینده صنفی طلبه، وظیفة تلاش برای تزکیه نفوس و پرورش اخلاقی و معنوی جامعه است. اگر مسئولیت صنفی روحانی را تعلیم و تربیت بدانیم، تربیت نیمی از وظایف او را پوشش میدهد و اگر تعلیم را هم در راستای تربیت و به عنایت رشد انسان در نظر بگیریم، وظیفة روحانی در تربیت منحصر خواهد شد و تبلیغ و تعلیم به عنوان مقدمة لازم برای رشد و تربیت انسان، مطلوب است.
تربیت دینی، مراتب و سطوح مختلفی دارد و هر طلبه متناسب با سطح مخاطبان خود، باید آمادگی انجام این وظیفه را داشته باشد. مقصد تربیت و الگوی رشد دینی را نیک بشناسد؛ اصول و قواعد تربیت را بداند و بر مهارتهای تربیتی مسلط باشد. البته این همه بدون تجربه عملی، سلوک و تزکیة نفس امکانپذیر نیست.
4.. مهارتهای عمومی
علاوه بر این سه مهارت اصلی، توانمندیهای فرعی دیگری وجود دارد که به طلبگی اختصاص ندارد، ولی در زندگی عمومی او به کار میآید؛ تواناییهایی چون خوشنویسی، طراحی، رانندگی، انواع ورزشها، توانمندهای نظامی، اطلاعات عمومی غیر مرتبط با حوزه دین و... .
این مهارتها در هویت صنفی طلبه تأثیر چندانی ندارد؛ یعنی میتوان عالمی ربانی و کارآمد تصور کرد که از این تواناییها بیبهره باشد. این توانمندیها را به دو دسته تقسیم میکنیم.
دسته اول گروهی که با صرف زمان اندک، میتوان بر آن تسلط یافت و بهرة فراوانی از آن دریافت؛ مثل رانندگی، تایپ (حروف چینی و ماشین نویسی)، مهارتهای عمومی امداد و کمکهای اولیه؛ این دسته مهارتها تجهیزات ارزندهای هستند که با صرف زحمت و مؤونة اندک، فایده و معونت فراوانی میدهند و به حکم عقل، پیگیری و تحصیل آنها مقرون به صرفه است.
دسته دوم مهارتهایی است که برای کسب آنها به زمان طولانی و توان بسیار نیاز است. علوم غیرحوزوی مانند پزشکی، مهندسی و تخصصهای مربوط به سایر مشاغل، همچون آهنگری و نجاری و.. . از این دستهاند. پیجویی این مهارتها وظیفة طلبه نیست، بلکه با ایجاد مشغولیت مزاحم، نرخ کارآمدی او را در هویت صنفیاش پایین میآورد، به همین جهت مانع انجام وظیفه محسوب میشود.
#ندای_تهذیب
🌺 @nedaye_tahzib
🍃 tahzib-howzeh.com
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#مناجات
پروردگارا به ناتوانی جسمم و نازکی پوستم و نرمی استخوانم رحم کن
#دعای_کمیل #مطیعی
🌺 @nedaye_tahzib
171.pdf
134.5K
📂هر روز با قرآن و عترت
📚#موضوع_صد_و_هفتاد_و_یک
✅ حیات طیبه در پرتو ایمان و عمل صالح
🗓1399/07/11
🌼 @nedaye_tahzib
💠مجموعه پوسترهای نمایشگاهی
🔰 انس با امام زمان علیه السلام در سیره علما و بزرگان؛ شماره 10
#انس_با_امام_زمان، #آیتـاللهـبهجت
🌼 @nedaye_tahzib
🍀 tahzib-howzeh.com
#جمعه_های_مهدوی
اهمیت امامت
شیعه با اعتقاد به امامت گره خورده است و با این طرح، راه خویش را در تاریخ آغاز کرده و در این راه رنج ها برده است، تا آن جا که به اعتراف برخی محققان آن قدر که در این راه شمشیر کشیده شد و جان فشانی شد، در هیچ برهه ای از زمان و در مورد هیچ یک از دیگر آموزه های دین، شمشیر زده نشده و جان فشانی نشده است .
این جان فشانی و اهتمام، از آن جا برخاسته که به گفته ی قرآن، امام مکمل دین و متمم همه ی نعمت هایی است که خداوند در هستی قرار داده است . رسول صلی الله علیه و آله آن قدر که به این امر سفارش می کرد به هیچ یک از امور دیگر سفارش نمی کرد و آن قدر که برای این مهم از اولین روزهای دعوت علنی تا آخرین لحظات عمرش در بستر بیماری، گام برمی داشت و اقدام می کرد، برای هیچ کار دیگری اقدام نمی کرد و زمینه سازی نمی نمود .
امروز و در این نسل، ما امامت را پذیرفته ایم، ولی هنوز برای بسیاری از ما، طرح امامت و در نتیجه، بحث امام زمان (عج) گنگ و مبهم می باشد و به صورت میراثی از آن پاسداری می شود . میراثی که هنوز عمق و ضرورتش را نچشیده ایم .
طرح هایی که امامت را برای چند نسل بر اساس نص و سنت می گیرند و سپس شورایی حسابش می کنند . و طرح هایی که امامت را در حد رهبری تفسیر می کنند و شرایطش را حذف می کنند، خواه از نسل علی علیه السلام یا دیگری و طرح هایی که امامت را موروثی و سلطنتی و نور چشم بازی خیال می کنند . و طرح هایی که امامت را غیرقابل تحلیل می شناسند و بر اساس تعبد با تمام ابهامش باورش می کنند . تمام این طرح ها، امامت را نفهمیده اند و جایگاه و بنیادهایش را نشناخته اند و در تاریکی تیر انداخته اند .
شاید این همه تفسیر و تاویل از آن جا مایه می گیرد که ما حکومت ها را در همین اشکال موجود دنبال می کنیم و در میان همین سیستم ها نقد می زنیم و از آن جا که هیچ کدام از این ها با امامت نمی خواند یا از کنار آن می گذریم یا آن را تخفیف می دهیم تا مورد قبول روشنفکران قرار گیرد .
شاید این گمان ها از این جا برخاسته اند که ما امامت را مبهم طرح کرده ایم و آثار و مرزها و اثراتش را نشان نداده ایم و این طرح حکومتی را جدی نگرفته ایم .
اگر ما جایگاه امامت را بشناسیم و ضرورتش را لمس کنیم، بر اساس همان ضرورت، وجود امام زمان (عج) را احساس می کنیم و از زیر بار اشکال های بنی اسراییلی، آزاد می شویم و بر اساس همان ضرورت و احساس به عشقی از امام می رسیم . آن هم نه عشقی ساده و سطحی، که عشق شکل گرفته و جهت یافته و تبدیل شده به حرکت و به سازندگی مهره هایی که این حکومت سنگین و بلند به آن احتیاج دارد .
🌼 @nedaye_tahzib
🍀 tahzib-howzeh.com
172.pdf
125.2K
📂هر روز با قرآن و عترت
📚#موضوع_صد_و_هفتاد_و_دو
✅ رابطه متقابل ایمان و عمل صالح
🗓1399/07/12
🌹 @nedaye_tahzib
شنبه 28.pdf
92.5K
📂انس با قرآن و عترت
📚هفته بیست و هشتم (شنبه)
✅ تقویت اراده 2
❌ آفتهای اراده
🗓1399/07/12
#انس_با_قرآن_و_عترت
🌹 @nedaye_tahzib
🔹مجموعه پوسترهای نمایشگاهی
🔸قرآن در سیره علما، شماره 10
#قرآن_در_سیره_علما
🌻 @nedaye_tahzib
#شنبه_های_قرآنی
امیر نفس، اسیر نفس
درون هر یک از ما، میدانی برای «جهاد نفس» است. مهمترین سلاح برای حضور مؤثر و موفقیت در این میدان، «اراده» است. قدرت اراده و انتخاب، میتواند معجزه کند، به شرط آنکه بتوانیم از این نعمت الهی و ودیعه ربانی بهره شایسته ببریم و بذر وجود را به برگ و بار بنشانیم.
کنترل قوای درونی و غرایز و تمایلات، و جلوگیری آنها از طغیان و عصیان، در فرهنگ قرآنی «جهاد نفس» نام دارد و به تعبیر دیگر «جهاد اکبر». ثمره این مبارزه هم رسیدن به بهشت الهی است. این وعده الهی است؛ آنجا که فرموده: وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوَی فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِی الْمَأْوَی نازعـات/40ـ41؛ هرکس از جایگاه پروردگارش بیمناک باشد و نفس را از هوا و هوس باز دارد، به یقین جایگاه او بهشت برین خواهد بود.
چگونه میتوان به این مرحله رسید؟ با تقویت ایمان به خدا؛ خدایی که حاضر و ناظر است و هر کجا و در هر حال باشیم، ما را میبیند و از کار ما خبر دارد. این حس معنوی و باور ایمانی، بر قدرت انسان در مهار سرکشیهای نفس میافزاید و او را به «حاکمیت بر نفس» میرساند.
خشم و غضب قابل کنترل است و جایگزین آن «حلم» است. شهوت و غریزه جنسی را هم میتوان با تقوا مهار کرد و به «عفاف» رسید. حرص و طمع را هم میتوان با «مناعت طبع» به بند کشید و بر اریکه «قناعت» تکیه زد. بخل و حسد را هم میشود درمان کرد و از دام دنیازدگی رست.
خمیرمایه همه اینها مهار زدن بر تمنیات و خواستههای سیری ناپذیر و بی انتهای «نفس حیوانی» است و «نه» گفتن به آنچه دل میخواهد و حرکت در مسیری که خدا میطلبد. هرکس به این مرحله از خودساختگی و کمال برسد که به جای «اسیر نفس» بودن، «امیر نفس» شود و نفس سرکش را رام سازد، ستودنی است. در سفارشهای قرآنی، چندین بار تعبیر «وَ لاتَتَّبِع الهَوی» و مشابه آن آمده است1. اینها دعوت به رهایی از سلطه نفس اماره است.
دل اگر در تربیت قرآنی قرار گیرد، میتواند خانه یک دلبر باشد و اسیر یک محبت شود. میتواند به جای همه ترسها، فقط «ترس از خدا» را بنشاند و به جای همه امیدها، «امید به خدا» را داشته باشد. به این شعر زیبا دقت کنید:
موحد چو در پای ریزی زرش و یـا تیـغ هنـدی نهی بر سرش
امید و هراسـش نبـاشد ز کس همین است معنای توحید و بس
بعضی در برابر نفس و تمایلات نفسانی، چنان واداده و خلع سلاح و ضعیف میشوند که نه تنها با تمنیات و شهوات نفس مجاهده نمیکنند، بلکه به «نفس پرستی» دچار میشوند و نفس و خواستههایش برای آنان بتی میشود که خود را در آستان آن قربانی میکنند و هرچه «دل» خواست، «اجرا» میکنند و هرچه «هوس» میل داشت، برایش تأمین میکنند.
قرآن کریم در نکوهش اینگونه خودباختگان در برابر نفس میفرماید: أَفَرَایتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ جاثیه/23؛ ایا دیدی آن را که هوای خودش را معبود خویش قرار داد؟
مگر نه اینکه، پرستشگر در برابر معبود، مطیع محض است و از خود ارادهای ندارد و تابع و تسلیم است؟ حال اگر کسی در مقابل هوای نفس، اینگونه اسیر و مطیع باشد، آن را پرستیده است2. کسی که طوق اطاعت نفس را بر گردن اندازد، باید تا هر جا که «خواهش دل» بود و برای هر کاری که تقاضای «نفس اماره» ایجاب میکرد، فرمانبردار باشد و هر کس هر گناهی میکند، به خاطر همین نفس پرستی است.
و ... دریغا که انسان به جای «امارت نفس»، به «اسارت نفس» دراید و عقل و وجدان و دین و رضای حق را فدای خواسته نفس کند.
چه شد که حضرت علی علیهالسلام، امیرالمؤمنین شد؟ چون از اسارت نفس رها شده بود.
اسیر نفس نشد یک نفس علی ولی
نشد اسیر که بر مؤمنان امیر آمد
اسیر نفس کجا و امیر خلق کجا؟
که سربلند نشد آنکه سر به زیر آمد
درود باد بر آن ملتی که رهبر وی
چنین بلند مقام و چنین خطیر آمد
نفس آدمی، ملعبه و دستاویز ابلیس قرار میگیرد. وقتی شیطان بر مرکبی مثل «هوای نفس» سوار شد، تا انسان را جهنمی نکند، دستبردار نیست؛ چراکه خصلت نفس، دعوت به بدیها و گناهان است. کسی همچون یوسف صدیق علیهالسلام از نفس به عنوان «اماره به سوء» ـ بسیار فرماندهنده به بدی ـ یاد میکند3.
وقتی طبیعتِ نفس، گزندگی و ریختن زهر گناه در جام عبودیت انسان است، باید بسیار به هوش بود تا از نیش زهرآگین آن به کام مرگ نیفتاد. دعوت همه پیامبران و جهتگیری تمام بعثتها نیز برای همین تربیت معنوی است که از آن به عنوان «تزکیه» یاد میشود.
«امیر نفس» بودن، نشانه توفیق انسان در تزکیه نفس است و «اسیر نفس» شدن، دلیل شکست در این جدال و این میدان است و علامتش آلودگی به معصیت است.
گوارا باد آزادگی، بر آنان که از اسارت نفس آزادند!
پینوشتها
1. مثل آیه 135 نساء، آیه 26 ص، آیه 50 قصص، آیه 29 روم و آیت دیگر.
2. المیزان، ج 18، ص187.
3. یوسف/53.
#ندای_تهذیب
🌹 @nedaye_tahzib
☘️ tahzib-howzeh.com
D1737367T10840406(Web).mp3
1.84M
#شنبه_های_قرآنی
موضوع: پاسخگویی به شبهات کرونایی از قرآن / قسمت سوم: اسلام دین جامع و کامل
گاهی انسان وقتی به سختی افتاد و یک گوشمالی شد چشمانش باز شده و حواس خود را جمع می کند.
اسلام در مورد همه چیزها دستور دارد حتی در مورد مسجد نرفتن. ما نباید کار خلاف بهداشت انجام دهیم و آن را به پای دین بگذاریم و توجیه کنیم.
🌹 @nedaye_tahzib
☘️ tahzib-howzeh.com
#شنبه_های_قرآنی
دوست گزینی/ انسان، هم اثرپذیر است، هم اثرگذار
همنشینی با نیکان و بدان، تأثیر نیک و بد بر انسان میگذارد. از این رو، علاقهمندان به سلامت روح خویش، باید در گزینش دوستان و معاشران و مصاحبان دقت کنند تا دچار ندامت نشوند. به عبارت دیگر، آینه روح انسان، از دیگران «صورت» و «سیرت» میپذیرد. زندگی هم مجموعهای از رابطهها، آشناییها، رفاقتها و رفت و آمدهاست. برای پیمودن راه تا رسیدن به سرمنزل کمال، نیاز به «همراه» دارد. نقش همراه هم در انسان و رفتار و کردار و خصلتهای او روشن است. توصیه قرآن این است که: «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِین» توبه/119؛ با صادقان و راستان باشید.
تفسیر «صادقین» هر که باشد، این نکته روشن است که «صدق» یک ارزش مورد توجه قرآن است و برای رشد و تقویت صداقت در مؤمن، دستور میدهد که انس و همنشینی و رفاقت و همراهی خود را با «صادقان» قرار میدهد.
از آنجا که الگوها در ساختن روحیه و شخصیت افراد مؤثرند، قرآن هم به الگوگیری از صالحان و نیکان دعوت میکند، هم الگوهای مناسب را یاد میکند و هم از ویژگیهای مثبت آنان به نیکی نام میبرد. شایستهترین الگو، وجود مبارک حضرت رسول صلیاللهعلیهوآله است و در کلام الهی از او به عنوان «اسوه حسنه» نام برده شده است (احزاب/21). در جای دیگر از حضرت ابراهیم خلیل به عنوان اسوه یاد شده است و از جمله جنبههای الگویی او، پرستش خالصانه خدا، برائت و بیزاری از شرک و مشرکان و مرزبندی دقیق و جدی با کسانی که خدای یکتا را قبول ندارند، به شمار آمده است (ممتحنه/4).
این نکته در زندگی مکتبی یک مؤمن بسیار مهم است که با چه کسانی طرح دوستی و همبستگی میریزد و با چه کسانی قطع رابطه و رفاقت میکند. مگر میشود یک مسلمان با کافر دوست باشد؟ مگر ممکن است یک خداپرست، با یک مشرک یا شیطانپرست یا هواپرست، طرح دوستی بریزد؟ اگر مسلمان با الهام از توصیه قرآنی، در مورد رفقا و همنشینانش حساسیت نداشته باشد، گاهی ناخواسته در همین دام میافتد. از این رو، قرآن کریم میفرماید: مؤمنان راستین، هرگز با دشمنان خدا و رسول، طرح دوستی نمیریزند و با آنان همدم و همراه نمیشوند: «لا تَجِدُ قَوْماً یؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیوْمِ الْآخِرِ یوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ...» مجادله/22، و این، گامی برای حفاظت از عقیده و پاسداری از «هویت مکتبی» است.
پس باید اطرافیان را خوب نگریست و دوستان و معاشران را از بهترینها برگزید؛ چون نشست و برخاست با صالحان و فاسدان، یا مطیعان و عاصیان، یا ابرار و اشرار، هر کدام به نوعی بر ما تأثیر مثبت یا منفی میگذارند؛ تأثیری که دامنه آن تا قیامت هم کشیده میشود و ندامت آن روز، جبران ناپذیر است.
#ندای_تهذیب
🌹 @nedaye_tahzib
☘️ tahzib-howzeh.com
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#شنبه_های_قرآنی
تفسیر آیه 95 سوره انعام با موضوع شکافتن دانه
خدا دانهها و هسته ها را میشکافد. دانه هرچه در درون داشته باشد بیرون میریزد. ما انسانها حکم همین دانهها را داریم. وقتی انسان فوت میکند جسدش حکم دانهای است که به خاک سپرده میشود. انسان مثل دانه شکافته میشود و اعمالش نمایان میشود.
#ندای_تهذیب
🌹 @nedaye_tahzib
☘️ tahzib-howzeh.com
🍂سلسله مباحث: راه و رسم طلبگی
شماره 25
موضوع: طلبه کارآمد / قسمت چهارم/ فرایند تحصیل کارآمدی
نظام آموزشی حوزههای علمیه، مقدمات لازم برای دینشناسی را در اختیار طلبه قرار میدهد. این مقدمات، شامل آشنایی با زبان عربی، آشنایی با پیکره علوم اسلامی و جغرافیای مباحث و نیز آشنایی با متد استنباط از منابع دین است. برخی مهارتهای تبلیغی نیز به صورت کاملاً نظری در علم بلاغت و صناعات خمس منطق معرفی شده است، اما تمرین این مهارتها و نیز مهارتهای نوع سوم و چهارم بر عهده خود طلبه است؛ گرچه برخی مراکز و مؤسسات وابسته به حوزه، امکان تحصیل بخشی از این توانمندیها را فراهم آوردهاند.
به هر حال لازم است هر طلبه از آغاز ورود به حوزه، در اندیشه کسب مهارتهای مورد نیاز آینده خود باشد و در روزگار تحصیل، دست کم یک بار به تجربة عینی مسئولیتهای صنفی خود اقدام کند و مهارت خود را نسبت به اموری که در آینده بدان نیاز دارد یا در معرض آن قرار میگیرد، بیازماید. این آزمایش طبعاً در مقیاس کوچک و فضای کنترل شدهای صورت میگیرد، ولی در مهارت افزایی و کارآمدی طلبه، نقشی بسیار مؤثر ایفا خواهد کرد.
کسی که در پی کسب مهارت وزنهبرداری است، باید به عنوان تمرین، وزنههایی مشابه آنچه در مسابقة نهایی بلند میکنند، بلند کرده باشد؛ بلند کردن گونی برنج و کنده درخت، تمرین مناسبی برای ورزش وزنهبرداری نیست؛ این عمل گرچه موجب تقویت بازوی وزنهبردار میشود، اما دقتهای ویژه و تکنیک خاص وزنهبرداری را به او منتقل نمیکند.
به همین ترتیب، لازم است طلبه در خلال تحصیل علوم حوزوی، حداقل یک مورد تدریس، یک دهه سخنرانی، یک سفر تبلیغی، تألیف مقاله یا کتاب، پژوهش، تحقیق کتاب و مقابله با نُسخ، مدیریت فعالیتهای فرهنگی، حضور در اردوی فرهنگی و.. . را تجربه کرده باشد و با فضای متنوع هر یک از این امور، از نزدیک انس داشته باشد.
این تجربه شخصی موجب میشود که فراز و نشیب هر یک و مزایا و کاستیهای آنها را به خوبی دریابد و داوری روشنی نسبت به ظرفیتهای هر مقوله و نیز توانمندیهای خود داشته باشد. این تجربه هرگز نباید به آسیب تعویق، تأخیر و تسویف گرفتاراید. پایان تحصیلات حوزوی که طلبه در سنین 35 تا 40 سالگی قرار دارد، آغاز خوبی برای پرداختن به این امور نیست. دغدغة مهارت افزایی و کارآمدی، باید از آغاز طلبگی در طلبه وجود داشته باشد و او را به حرکت و جوشش بیشتر وادار کند.
در سنین بالا علاوه بر آنکه استعداد فراگیری انسان کم میشود، توقع اجتماع از او بالا میرود و نارسایی و اشتباه که لازمه طبیعی هر فراگیری است، برای او موجه شمرده نمیشود. غالباً کسانی که توان افزایی خود را به سنین بالا به تعویق میاندازند، در آن موقعیت، به سبب بروز همین مشکلات، از اقدام برای کسب مهارت دوری میکنند.
در پایان ذکر این نکته لازم است که این تجربههای نخستین که در ابعاد کوچکی صورت میگیرد ـ هر چند زرین و موفق ـ هرگز نباید موجب غرور و خودبسندگی شود، زیرا به فرموده امیر مؤمنان:
الاِعجابُ یمنَعُ الازدِیادَ[نهج البلاغه، حکمت 167]
خود پسندی مانع پیشرفت انسان میشود.
نقطه مقابل این آفت، کوچک شمردن این تجارب و دریغ از اهتمام شایسته برای آن است. این مسئله نیز موجب از دست رفتن یک فرصت ارزشمند میشود که همیشه تکرارپذیر نیست. طلبه باید سقف خلاقیت و تواناییهای فردی خود را با حوصلة کامل در انجام این تجارب به کارگیرد و فراوردهای درخشان، ممتاز و مثال زدنی عرضه کند تا هم از فرصت حاصل آمده به خوبی بهره گرفته باشد، هم در پیشگاه امام حاضرعلیه السلام سرفراز و سربلند باشد.
#ندای_تهذیب
🌹 @nedaye_tahzib
☘️ tahzib-howzeh.com
173.pdf
132.9K
📂هر روز با قرآن و عترت
📚#موضوع_صد_و_هفتاد_و_سه
✅ استقامت در ایمان
🗓1399/07/13
💐 @nedaye_tahzib
مجموعه پوسترهای نمایشگاهی
🔸مجموعه تابلوی علما
🔹نکاتی اخلاقی، تربیتی و بصیرتی از علما، شماره9
#تابلوی_علما #آقا_مجتبی_تهرانی
💐 @nedaye_tahzib
🌱 tahzib-howzeh.com