تقویم تاریخ انقلاب ۲۳ آذر ۱۳۵۷ با صدای استاد بانصری #قرارگاه_فرهنگی_گلبهار @nej_golbahar

نقشه ی پراکندگی مذهبی سوریه عرب اهل سنت کرد های اهل سنت مسیحیان اسماعیلی ها عرب دروز علوی ها (نصیری ها) #قرارگاه_فرهنگی_گلبهار @nej_golbahar

تقدیم به مادران و همسران شهدا

بسم الله الرحمن الرحیم . نقش مداحان در تبیین مسأله ولایت و امامت 🪴🪴🪴 سوره احزاب آیه ۶ می‌فرماید : اَلنَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ . . . پیغمبر اوْلیٰ و سزاوارتر به مؤمنان است از خود آنها (یعنی مؤمنان باید حکم و اراده او را مقدم بر اراده خود بدارند و از جان و مال در اطاعتش مضایقه نکنند) 💡 یعنی پیامبر نسبت به جان مومنین از خود آنها «مالک تر و صاحب تر» است . این حرف در زبان محاوره و ترجمه ی روان میشود : « نظام‌ ارباب و نوکری» ، یا بعبارتی « نظام آقا و غلامی » . این مطلبی است که بسیاری از مردم گمان میکنند که قرن هاست منسوخ شده است . در حالی که طبق اعتقادات شیعه همچنان پابرجاست . و چه زیبا و شیرین هم پابرجاست . »» شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است لب تشنه اگر آب نبیند سخت است ما نوکر و ارباب توئی مهدی جان نوکر رخ ارباب نبیند سخت است «« در سخنرانی های رسمیِ علما و روحانیون این مطلب را کمتر میتوان به صراحت و روشنی دید . البته از خوف عکس العمل منفی مخاطبین . شاید اگر بدون آمادگی قبلی ، به مردم گفته شود که آنها مملوک هستند و مالک آنها کس دیگری است ، حساسیت پیدا میکنند . آنچه باعث ایجاد حساسیت و واکنش نسبت به این مسئله میشود ، ذهنیت مردم از اربابان ظالم قرنهای گذشته است . یعنی آنچه که در قبل از اسلام رایج بود که بردگان را با بهانه و بی بهانه شلاق می‌زدند و داغ میکردند و بارهای سنگین بر دوش آنها می‌گذاشتند و انواع و اقسام توهین ها را به غلامان و بنده ها انجام میدادند . و البته تا همین الان هم این نوع برده داری در بعضی از کشورهای استعمارگر بصورت پنهان و آشکار وجود دارد . اما داستان اربابان شیعه ، بسیار متفاوت از اربابان ظالم استعمارگر هست . شیوه آقایی و مولایی امامان شیعه طوری است که پذیرفتن ولایت آنها باعث خوشبختی و کامروایی در دنیا و آخرت میشود . روایات اسلامی میگوید « امامان ، برای مردم از پدر و مادرشان به آنها مهربان تر هستند » «وَ أَشْفَقَ عَلَیْهِمْ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أُمَّهَاتِهِم‏» (من لا یحضر الفقیه/ج4/ص418)

ای مهربان تر از پدر و مادرم حسین 🌿🌿🌿

امام به کسی می‌گویند که از لحاظ علم و دانش و از لحاظ تقوا و دین ، برترین و والاترین شخص در روی کره زمین باشد . داشتن چنین اربابانی نه تنها جایز است بلکه بسیار لازم و ضروری است .

آنچه دست حوزه های علمیه را در بیان مبسوط و مشروح مسأله ولایت و امامت بسته بود ، «رویه منطقی و شیوه عقلایی» حوزه بود [یا بگوییم رویه آنها هم اکنون نیز هست] در واقع حوزه ‌از آنجا که غالباً بوسیله انتقادات و اشکالات علمی و منطقی مورد هجمه قرار می‌گرفت [و قرار می‌گیرد] لذا پیوسته گارد علمی و فلسفی میگیرد . یعنی به عنوان « زبان پاسخگویی » و « نوع ادبیات برای مقابله با انتقاد » از زبان و ادبیات منطقی ، فلسفی و عقلانی استفاده میکند . در چنین فضایی ، صحبت کردن از یک مقوله عاشقانه کار بسیار سختی است . اصولاً بحث ولایت و امامت بیشتر یک بحث «عاشقانه» است تا عقلایی . کم هستند عاقلانی که حاضر باشند زمام زندگی دنیا و آخرت خودشان و فرزندان شان را به دست شخصی دیگر بسپارند . و خب اینجا بود که خداوند به جامعه ایرانی لطف کرد و ستایشگران اهل بیت [همان مداحان] را به آنها هدیه داد . ستایشگران اهل بیت با بیان خاطراتی از شفا گرفتنِ مردم از اهل بیت و با بیان فضایل و کرامات چهارده معصوم ، ذهن و فکر مردم را به سمت پذیرش مسأله ولایت و سرپرستی ، سوق دادند . این کار مداحان البته گاهی با حرفها و دلیل هایی انجام میشد که از لحاظ علمی و منطقی سندیت نداشتند و قابل دفاع نبودند مانند خواب ، خاطره ، مکاشفه داستان و مانند آن . یعنی دقیقاً چیزی که روحانیت از به زبان آوردن آن معذورند ، اما مداحان ، در این باب دستشان باز است . (الحمد لله) در واقع میتوان گفت به شکلی غیر پیش بینی شده و غیر ارادی ، کار تبلیغ اسلام و تبلیغ معارف مذهبی در فضای کشورمان ایران بین روحانی و مداح تقسیم شد . بدون اینکه خودشان متوجه باشند . یعنی بار مسایل فلسفی و منطقی و عقلی را روحانی به دوش کشید . و بلند کردن بار مسایلی که کمک عاطفه ، شور و عشق را میطلبید ، به عهده مداحان گذاشته شد . 👌 و الحق هر دو گروه تا امروز به وظایف شان بسیار خوب عمل کردند و کارنامه قابل دفاعی دارند .

مداحان به صراحت امام خودشان را « ارباب » ، « صاحب » ، « مولا » و « آقا » خطاب میکنند . مسأله ای که در فضاهای دیگر دیده نشده .

« دین من ، دنیای من و آقای من هستی » شوریده و شیدای تو ام شیرینی رؤیای منی تا به قیامت پای تو ام دین منی ، دنیای منی آوای منی ، آقای منی

« سلام آقا . من عبد و غلامم » کاش که باز بشینه رو پیرهن مون گرد و غبار راه کرب و بلا کاش بشه بدم سلام دوباره تو صحن و سرای شاه کرب و بلا سلام آقا سلام منم عبد و غلام .

« صاحب من ، ارباب من ، آقای من » فانی در ذات احدی جان ابوفاضل مددی تشنه جام ناب توام صاحب من ، ارباب منی ، آوای منی ، آقای منی .

« تو تنها مولای من هستی ، مادرم و پدرم و خودم به فدای تو » به فداتِ مادرم من فقط تو رو دارم خاک پاتِ پدرم من فقط تو رو دارم این تو و این سر من من فقط تو رو دارم یا به قول رهبرم من فقط تو رو دارم هر کی دنیایی داره هر کی رؤیایی داره هر کی مولایی داره من فقط تو رو دارم