در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه ‌چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگر ها راه میرفتند و خوشه های جامانده را از زمین بر میداشتند و گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور میداد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید. حافظ نيز در شعرى چنين میفرماید : ثوابت باشد ای دارای خرمن اگر رحمی کنی بر خوشه چینی دستفروشان «خوشه چین» های روزگار ما هستند، آنهايى که در این روزهای نزدیک عید چشم دارند به اینکه از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم.. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم ...

روز بزرگداشت پروین اعتصامی رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی (۱۲۸۵ -۱۳۲۰) شاعر ایرانی است که از او با عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» یاد می‌شود. به پاس زحمات فراوان پروین اعتصامی در زمینه شعر معاصر ایران و سبک شعر مناظره‌ای، روز بیست و پنجم اسفندماه (۱۶ مارس)، روز بزرگداشت این شاعر نامگذاری شده است. پروین اعتصامی با نام اصلی رخشنده در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری شمسی در تبریز زاده شد. او فرزند یوسف اعتصامی، نویسنده و مترجم معاصر ایرانی و اختر اعتصامی، از شاعران دوره قاجاریه بود. او در سال ۱۲۹۱ هنگامی که ۶ سال داشت به همراه خانواده‌اش از تبریز به تهران مهاجرت کرد؛ به همین خاطر پروین از کودکی با مشروطه‌خواهان و چهره‌های فرهنگی آشنا شد و ادبیات را در کنار پدر و از استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار آموخت. در دوران کودکی، زبان ‌های فارسی و عربی و انگلیسی را زیر نظر پدرش در منزل آموخت و به مدرسه آمریکایی ایران کلیسا رفت و در سال ۱۳۰۳ تحصیلاتش را در آنجا به اتمام رسانید. او در تمام سال‌های تحصیلش از دانش‌آموزان ممتاز بود و حتی مدتی در همان مدرسه به تدریس زبان و ادبیات انگلیسی پرداخت. او هم‌زمان با تحصیل، شعر نیز می‌سرود. اولین شعرهای پروین اعتصامی در هفت سالگی بوده است و برخی از زیباترین شعرهایش مربوط به دوران نوجوانی (یازده تا چهارده سالگی) او هستند. از کودکی پدرش در زمینه وزن و شیوه ‌های یادگیری به او کمک می‌کرد. گاهی شعری از شاعران قدیم ایران به او می‌داد تا بر اساس آن شعر دیگری بسراید؛ وزن آن را تغییر دهد و یا قافیه‌ ای نو برایش پیداکند.

قصه حسین کرد شبستری تعریف کردن!! یکی از داستان های عامیانه بسیار مشهور زبان فارسی داستان "حسین کرد شبستری" است که متاسفانه نویسنده آن ناشناس است. داستان کتاب همانگونه که از نامش مشخص می باشد در مورد پهلوانی خیالی بنام"حسین کرد" است، که درعهد صفویه زندگی میکرده و در ابتدا در خدمت یکی از پهلوانان به نام تبریز بوده ولی پس از اختلاف با همسر پهلوان به اصفهان میرود و جزو پهلوانان "شاه عباس اول" می شود. با وجود تمام نکات مثبتی که این داستان دارد، ولی ایراد اصلی کتاب این است که، بیش از اندازه بلند است و سرشار از زیاده گویی های بیهوده می باشد. در نتیجه خود نام کتاب به صورت یک مثل در زبان فارسی درآمده است، هر وقت کسی در یک گفتگو بیش از اندازه مطلبی را توضیح میدهد می گویند "قصه حسین کرد شبستری" تعریف میکنی، که کنایه از پرحرفی و اطناب در کلام است.

هنرمندان خوشنویس وقاریان بین المللی قرآن واساتید نیشابوری دریک قاب زیبا استاد روح الله ابوالفضلی استاد حسن نقیبی استاد حمید رضا احمدی وفا استاد مسعود موحدی راد

کتاب تازه‌ی محمدرضا شفیعی‌کدکنی، نامه‌ای به آسمان منتشر شد! باید شکیبا بود مثل درنگ پر شکیب خامش بذری بذری نهان زیر فشار پیکر سنگی سنگی در اعماق زمین تیره دلتنگی. بذری که کس باور نخواهد داشت فردا گلی خواهد شدن، در پرتو خورشید، بی تردید آن هم گلی زینگونه خوش‌رنگی از گردن نوروز آونگی. #نامه‌ای_به_آسمان #محمدرضا_شفیعی_کدکنی #نشر_سخن ۴۸۰صفحه، رقعی، جلد سخت چاپ اول اسفند ۱۴۰۲ قیمت: ۵۹۰ هزارتومان کلبه کتاب کلیدر

۲۵ اسفند روز پایان سرایش شاهنامه است شاهنامه اثر سترگ فردوسی، حماسه‌ای منظوم با ۶۰ هزار بیت است که در روز ۲۵ اسفند ۳۸۸ خورشیدی به پایان رسید. سرایش این شاهکار ادب فارسی ۳۰ سال زمان برد

رَد رُفته از زُوَر مو چرخای روزگار محکوم ب زندگیم کیده فتوای روزگار نَرم و نُهولمو نِدروم نای بِش از ای از بس لقَی بخوردیوم از پای روزگار چَرشُمبه سُوریهَ مگ هر شَو عَلاو متن ای سینه ی کُبابم دردای روزگار یک شَو میه ب داد دیلوم مرگ بعد از او فارغ مروم مو از غم فُردای روزگار قبل از مو زندگی نَبیَک لَنگ خِلقَتوم بعد از موهوم ادامه دَره رای روزگار از بس کی خون د مون دیلوم کیرده زندگی نفرین اگر کنوم بخدا وای روزگار محمد درّودی دوتار نوازی استاد حسین احمدیان

خوشنویسی زیبای استاد محمد سادات شرفی کانال اطلاع رسانی فعالیت‌های فرهنگی هنری نیشابور بزرگ https://eitaa.com/neshabour

دلم گریه های بی بهانه می خواهد  وخنده های پاک به چهره ای معصوم  دلم آرزوهای صادقانه می خواهد سری می زنم به کوچه های کودکی ام  به ظهر داغ پر از شادی خانه ی پدری دلم جمع ان روزها را دوباره می خواهد ✍ نرگس کاظمی زاده

🌾🌬 جشن فرورگان، جشن شاد کردن روان درگذشتگان 🍃 «جشن فَروَرگان» که فَروَردگان، پَروَردگان، فَوَردگان، پَوَردگان و فَروَردیان (فرورتیکان در زبان پهلوی) خوانده می‌شود، در ایران باستان جشن شادی روان درگذشتگان و یادبود رفتگان بود. امروز آیین سر زدن به آرامگاه درگذشتگان در روزهای پایانی سال به‌جا مانده از جشن فرورگان است که با آیین‌های اسلامی درآمیخته است. 🍃 ایرانیان باستان در این روز به کنار گور و یا گوردخمه‌ی* رفتگان‌شان می‌رفتند و در آنجا خوراک می‌‌گذاشتند. «فرورگان» در میان ایرانیان و هندوان هنباز(مشترک) بود. همسان چنین آیینی را کاتولیک‌ها نیز دارند. 🍃 بر پایه‌ی گاهشمار کهن ایران، جشن فروردگان در «اشتاد روز» از اسپندماه برابر با بیست و ششم اسپند آغاز می‌شد و تا ۱۰ روز دنباله داشت. 🍃 به باور ایرانیان در این روز روان درگذشتگان از بهشت و دوزخ به بازدید خانه‌هایشان می‌آید. از این‌رو آنان می‌کوشیدند تا با پاکیزگی خود و خانه‌هایشان، فروهر(روح) رفتگان را خشنود کنند. آن‌ها همچنین در بام‌ها آتش می‌فروختند و سبزی، شیرینی و خوراک می‌گذاشتند، اگر با کسی دشمنی داشتند آشتی می‌‌کردند و از نیازمندان دستگیری می‌کردند تا درگذشتگان خود را شاد کنند. 🍃 بر پایه‌ی باور دیگری در این روز فَرَوَهَر درگذشتگان است که به خانه می‌آید. فروهر پیش از زاده شدن و پیش از آفرینش بوده و همیشه هست. فروهر نیرویی درونی، همیشه پایدار، جاوید و مایه‌ی زندگی است. از این رو بر پایه‌ی پژوهش‌ها، فروردگان جشن آفرینش و یادبود هست شدن جهان نیز بود. 🍃 فروردگان در میان گروه‌هایی از پارسیان هند همچنان به شیوه‌ای کهن برگزار می‌شود. آنان چوب‌های خوشبو دود می‌کنند، پوشاک تازه و زیبا می‌پوشند، خود را خوشبو می‌کنند، در آتشکده‌ها نیایش می‌کنند و موبدانشان میان باشندگان(حضار) گل و میوه بخش(تقسیم) می‌کنند. زرتشتیان نیز همچنان این آیین را پاس می‌دارند. 🍃 شماری از نویسندگان باور دارند که فروردگان پس از اسلام به جشن چهارشنبه‌سوری دگرگون شد چرا که ایرانیان در فروردگان آتش در آتشدان‌ها می‎افروختند و کندیل(شمع) روشن می‌کردند. این دیدگاه پادورزانی(مخالفانی) دارد. 🍃 جشن فروردینگان در فروردین‌ماه گونه‌ی دیگری از همین جشن است. شاید این دو جشن در گذشته یکی بودند. ابوریحان بیرونی هر دو را با یک نام خوانده است. *پی‌نوشت: گوردخمه گونه‌ای از آرامگاه شاهان بود که در دل کوه‌ها و سنگ‌های بزرگ ساخته می‌شد. امروز گوردخمه‌ها یکی از زیبایی‌های دیدنی و رازآمیز در استان‌های خاوری(غربی) کشور همچون کرمانشاه هستند. فرتور (عکس) پیوست، چند گوردخمه به‌جا مانده است. B2n.ir/Farvargan *یادآوری: «خاور» دِگَریده‌ی خوربَر و برابرِِ پارسیِ مغرب است که به‌نادرست به‌جای مشرق و شرق به‌کار می‌رود. «باختر» دِگَریده‌ی اَپاختَر(=شمال) است که به‌نادرست به‌جای غرب و مغرب به‌کار می‌رود. برای آگاهی بیشتر برچسب #غرب را دنبال کنید. ✍🏻 #پریسا_امام_وردیلو #جشن_های_ایرانی #فروردگان #فرورگان #اسپندگان 📚 برگرفته از: ۱- اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی #رحیم_عفیفی ۲- واژه‌نامه‌ی دهخدا ۳- ایران باستان نویسنده: #موله برگردان: #ژاله_آموزگار ۴- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی