🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸موضع‌گیری در برابر اسرائیل، سنگ محک قبل از ظهور🔸 اسرائیل تبدیل شده به سنگ محک. کسانی که با ولایت طاغوت هستند، مخفیانه با اسرائیل هم‌پیمان می‌شوند. علنی رویشان نمی‌شود و منتظر زمانی هستند که رویشان بشود! یک طرف می‌گوید: «این‌ها باید به حقشان برسند». آن طرفی‌ها هم سازش با آمریکا و اسرائیل را گرفته‌اند و می‌خواهند صدای فلسطینی‌ها را خاموش کنند. در این وسط، مردم عالَم این‌طرف و آن‌طرف را مشاهده می‌کنند و بعد انتخاب می‌کنند. چه‌قدر مسیحی‌ها، کمونیست‌ها، بودایی‌ها می‌آیند و طرفدار فلسطینی‌ها می‌شوند، چقدر حتی یهودی‌ها می‌آیند، چه‌قدر مسلمان‌ها می‌آیند! اسرائیل و فلسطین الآن #سنگ_محک‌ هستند و به این صورت، زمینۀ ظهور دارد فراهم می‌شود. خدای تعالی می فرماید: «... إِنَ كَيْدي مَتينٌ». خدا نقشه کشیده. اصلاً پیدایش اسرائیل برای همین روزها است. یک گروه می‌گویند: «اسرائیل باید از نقشۀ جغرافیا محو بشود» و یک گروه هم خودشان دارند در اسرائیل محو می‌شوند! این قضیه، روز به روز بارزتر می‌شود. همۀ این‌ها تبدیل می‌شود به «تَبَین الرشدُ مِن الغىِ». یعنی «ولایت الله» از «ولایت طاغوت» جدا می‌شود. شرایط ماه به ماه، سال به سال در حال تغییر است. این تحولاتِ داعش و این‌ها، هنوز به نقطه ی پایانی‌اش نرسیده. اینها دوباره اوج می‌گیرند و با آن اوج گیری‌شان تحول بزرگ در عالَم واقع می‌شود. تمام آنچه دارد واقع می‌شود، حرکت‌های فرهنگی است؛ اما حرکت‌های نظامی چاشنی‌ آن است. #بصیرت_افزایی https://eitaa.com/nimeyedostdashtani

حالا که مادران غزه همان ساعت تولد به‌جای اذان و اقامه در گوش نوزادان‌شان «تلقین» می‌خوانند و مرگ با توپ‌های جنگی هم‌بازی کودکان فلسطین شده است، می‌خواهم نام من را هم در سیاهه‌ی سربازان مقاومت بنویسید. بنویسید من هم سربازی قسم‌خورده‌ام که به یاری خدا پشت به دشمن نخواهد کرد. وصیت می‌کنم از زیر قرآن که رد شدم کسی پشت سرم آب نریزد دعای‌تان می‌کنم و شما هم بسیار دعا کنید که این سرباز کوچک راه رفته‌ را بازنگردد. -ما از کشته شدن نمی‌ترسیم ولی از انحراف و ارتجاع چرا- حالا من هم یک سربازم. قرآن را باز می‌کنم و به نیت جهاد استخاره می‌کنم: «ن... وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسْطُرُونَ...». من سرباز مسلحی هستم که باید خشابم را از کلماتی که هیچ‌گاه تمام نمی‌شوند پر کنم. شعر «لَجْمَن» من است -لبه‌ی جلویی منطقه‌ی نبرد من- و من مصرع به مصرع سنگر می‌سازم و کودکان فلسطینی را به پناه‌گاه غزل می‌برم. مثنوی‌ام را حماسی‌تر از شاهنامه می‌سرایم و بیت به بیت خانه‌های غزه را -تا جایی که دست‌شان به عرش برسد- بالا می‌برم. و ای کاش از این به بعد در حیاط خانه‌های فلسطین به جای «زیتون» «نخل» بکارند! جمله‌ها را از اعماق وجودم -از سیلوی انبار موشک‌های جنگی- بیرون می‌کشم و خرج پرتابش را به اندازه‌ای که به «تل‌آویو» برسد تتظیم می‌کنم. می‌دانم برد جملات و کلمات کم نیست و قدرت انهدامش آن‌قدری هست که «صهیونیست‌» را دو پاره می‌کند. «صهیون...نیست...». نیست و نابود باشد هر کسی که خواب کودکان را آشفته می‌خواهد. «حماس» با «حماسه» جناس ناقص‌اند؛ و به امید حق محور مقاومت این تجانس را کامل خواهد کرد. شنیده‌ام که «نصرالله» من الله وعده‌ی «فتح قریب» داده است... و مگر وعده‌ی الهی تخلف می‌پذیرد؟! ما «یهود» را با «نمرود» قافیه نکرده‌ایم این‌ها خودشان از ازل قافیه بوده‌اند و عجیب نیست که هنوز نفهمیده‌اند آتش «ابراهیم» را نمی‌سوزاند. کاش یکی به صهیونیست‌ها بگوید که بمب‌های فسفری شما از آتش نمرود شعله‌ور‌تر نیست. و خدای ما هنوز هم همان اله ابراهیم و اسماعیل است. گوساله‌های سامری فرق اعجاز و سحر را نمی‌دانند ولی شک نکنید وقتش که برسد دقیقاً رأس همان ساعت و ثانیه خدای کودکان بی‌گناه فلسطین -این موسی‌های کوچک خفته در تابوت- در نیل خون شهدا غرق‌تان خواهد کرد که «اِنَّ مَعیَ رَبّی...» #مصعب_یحیایی _ شاعر/ بوشهر https://eitaa.com/nimeyedostdashtani

بسم الله الرحمن الرحیم 🍂🍁 اللهم عجل لولیک الفرج 🍁

در غزه پس از بمباران یک خانه تنها یک آیه ای از قرآن باقی مانده است 🍂 جُندَنَا لَهُمُ ٱلْغَٰلِبُونَ. و سپاه ما بر كافران پيروزند #طوفان_الاقصی https://eitaa.com/nimeyedostdashtani

آموزش مقدمات(۲)  وقتی اقاسیدعلی وبرادرش سیدمحمد شرح لمعه را از حاج سیدجواد فرامی گرفتند، باید درس روز گذشته را به یاد می داشتند و به پرسش های پدر پاسخ درست می دادند. قرار نانوشته این بود که هر کس نتواند جواب دهد، کتک بخورد. رقابت سختی برای دور نشستن از پدر وجود داشت. حاج سیدجواد در پشت طول میز علمایی خود می نشست و پسران، پشت عرض آن؛ میزی که هشتاد در چهل سانتی متر مساحت داشت. کرسی کوچکی بود که دست پدر، راحت به آن طرف می رسید. «محمدآقا مرا هول می داد جلو. با این که او بیشتر کتک خور بود، یعنی دست [پدر] به قصد او بلند می شد، اما غالباً روی سر بنده فرود می آمد.» اما «من کمتر پدری را دیده ام که این قدر نسبت به فرزندانش محبت داشته باشد... من چهارده پانزده سالم بود. من و برادرم محمدآقا... از پدرم اجازه می گرفتیم و می رفتیم ییلاق [برای] گردش و تفریح. با دوستان طلبه می رفتیم وکیل آباد... یک روز صبح تا عصر نبودیم. شب که برمی گشتیم، خسته و کوفته می خوابیدیم. پدرم که از نماز برمی گشت، ماها را توی خواب می بوسید... طاقت نمی آورد. از صبح ما را ندیده بود. این قدر دلش تنگ شده بود.» ((برگرفته ازکتاب شرح اسم (شرح زندگی ایت الله خامنه ای)ص۵۳)) 🍂🍁🍂 https://eitaa.com/nimeyedostdashtani

🍂توضیحاتی در پیرامون موضوع پیروزی جبهه حق در جنگ کنونی غزه بعضی افراد از خود صهیونیست ها بدتر هستند این افراد چه کسانی هستند؟ 🍂حمید رضا رحمانی https://eitaa.com/nimeyedostdashtani

بسم الله الرحمن الرحیم 🍁🍁🍁 اللهم عجل لولیک الفرج 🍂🍂🍂

🍂«فرموده بود:شیعیان ما از ‌اضافه ی گِل ما آفریده شده اند.یعنی تو بخشی از وجودشی،‌و امام بخشی از وجودش رو نادیده نمیگیره.» #امام_زمان🍂 https://eitaa.com/nimeyedostdashtani

🍂ورود به دنیای طلبگی در پایان دوره دبستان، آینده سیدعلی و راه پیش رو، همانا ورود به دنیای طلبگی، کسوت روحانیت، و آموزش در حوزه های علمیه بود. «چه زمانی به فکر آینده افتادم؟ هیچ یادم نیست، [اما] این که در آینده زندگی خودم بنا بود چه شغلی را انتخاب کنم، از اول برای خود من و برای خانواده من معلوم بود. همه می دانستند که من بناست طلبه و روحانی شوم. این چیزی بود که پدرم می خواست و مادرم به شدت دوست می داشت. خود من هم علاقه مند بودم.» وی از پایان دوره دبستان تدریس می کرد؛ انموذج و صمدیه می خواند، شرح امثله و صرف میر درس می داد. شاگردان او دو روضه خوان مشهدی بودند. رفته بودند پیش حاج سیدجواد خامنه ای و خواسته بودند شرح امثله و صرف میر به آنان درس دهد. پدر هم آنان را حواله داده بود به پسر 13 ساله اش، سیدعلی. «گفته بود لازم نیست مرا معطل کنید برای این کار؛ فلانی هم کافی است.» تا مدت ها به این دو مرد روضه خوان درس می داد. محل تدریس او مسجد شاه بود. تفاوت سن و جثه به اندازه ای بود که سیدعلی را در هاله ای از خجالت نگه دارد، اما او کارش را ادامه داد. ((برگرفته ازکتاب شرح اسم(شرح زندگی ایت الله خامنه ای)ص۵۳))🍂 https://eitaa.com/nimeyedostdashtani