از خاطراتم از اعتصابات دانشگاه‌های فرانسه تا شرایط امروز این دانشگاه‌ها سالی که در دانشگاه فرانسه دانشجو بودم مدام اعتراض و اعتصاب و تعطیلی داشتیم. در حد واقعا افراطی. هم قبلش که دانشجوی زبان فرانسه بودم و تقریبا یک ترم کامل به حدی کلاس ها تعطیل شد که مجبور شدند برخی کلاس ها و آزمون های ما را در سرای محله های شهر برگزار کنند. و انقدر کلاس حذفی داشتیم که برخی اعتراض می کردند که این میزان پولی که ما دادیم حداقل نیمی از آن باید به ما بازگشت داده شود. که البته نشد. بعد هم که در رشته ای دیگر مشغول به تحصیل شدم، باز به همین ترتیب به بهانه های مختلف و با موضوعات مختلف تجمعات و تحصن هایی را از نزدیک شاهد بودم. این ماجرا قبل از شروع کرونا بود. مثلا استاد قرار بود از پاریس بیاد. سریع ایمیل می زد که اینجا اعتصاب سیستم حمل و نقل شده و نمی تونه بیاد و کلاس تعطیل. یا پنجشنبه ها خود دانشجویان تجمعات اعتراضی به افزایش قیمت هزینه ثبت نام دانشگاه دارند یا نسبت به فلان مسئله سیاسی واکنش دارند. برخی روزها که به شکل پر تکرار اتوبوس ها بخاطر مشکلات اقتصادی اعلام اعتصاب می کردند و خلاصه داستانی داشتیم در آن ایام. اما خب به احتمال قوی شما هرگز نه در شبکه های ماهواره ای و نه حتی شبکه های خبری ایران از این اخبار مطلع نمی شدید. این اواخر هم شنیدم باز حواشی زیاد بوده. کمی اخبار مرتبط با دانشگاه های فرانسه را خواندم. باز هم تجمعات و اعتراضات و اعتصابات... تا دخالت پلیس و حتی شناسایی موارد مشکوک انفجاری و تخلیه دانشگاه... می دونم همه توجهات رسانه ای روی ایران هست. می دونم از هر سمت دارن حادثه سازی می کنند و بعد هم رسانه سازی. ولی بدونید انقدر این اتفاقات در دنیا رایج هست که برای خودشان عادی و بی اهمیت شده. این حجم ژست جدیت نگرانی برای وضعیت ایران و جوی که میدن در مسیر همون اهداف فشار شدیدی است که از احتمال ابرقدرتی ایران نگرانشان کرده. یعنی پرداخت هدفمند و یکدست فرمایشی همه رسانه ها خیلی دیگه واضح هست که خبری از دغدغه برای مردم ایران نیست و موضوع کاملا جنگی است... آخر عاقبت حوادث روزگار که همیشه در تاریخ شبیه به هم بوده. فقط بخش غم انگیز ماجرا حجم خیانتی است که برخی مردم یک کشور می توانند به مردم کشور خود، به خاک خود و سرزمین خود داشته باشند. من از صمیم قلب معتقدم خداوند سریع الحساب هست. و کاش کسانی باشند به شکل تحقیقی زندگی پنهان تک تک کسانی که به خاک و کشور و مردم خودشان خیانت می کنند را به تصویر بکشند تا معلوم شود سنت های دنیا تغییری و تبدیلی در آن نیست. متحیر می شوی از سطح درک و اعتقاد برخی که می دانند رفتارشان باعث فشار روحی روانی، اجتماعی و اقتصادی، به زن و کودک و جوان کشورشان می شود. اما بدون لحظه ای فکر وجدانی قلم می زنند، مصاحبه های عجیب می کنند و اقداماتی انجام می دهند. پیوندهای زیر در خصوص اخباری است که از دانشگاه های فرانسه نوشتم. خبرنگار خیلی رمانتیک و رویایی گزارش داده: یه تعدادی خیلی با خوشحالی تجمع کرده بودند. همه چی خیلی خوب و خوش بود. اصلا یه طرف باربیکیو بود... خیلی به همه در این اعتراضات داشت خوش می گذشت. بعد یه دفعه پلیس اومد الکی همه را متفرق کرد. دانشجویان گفتند ما اصلا نمی فهمیم دلیل دخالت پلیس رو. پلیس می گه اما ما به درخواست ریاست دانشگاه وارد عمل شدیم، چون به دلیل مصرف زیاد مشروبات الکلی و رفتارهای خطرناک برخی دانشجویان احتمال حادثه و آسیب به اموال عمومی بود و برای حفظ امنیت خود مردم لازم به دخالت بود... انقدر احساسی و رمانتیک نوشته که آدم نگاهش به اعتراض و اغتشاش هم یه نگاه فانتزی و سرگرمی میشه. حالا مقایسه ای می کنیم با نوع گزارش دهی و سطح خشونت کلامی و میزان بزرگنمایی و سیاه نمایی گزارش گران و خبرنگاران هر نوع حادثه در ایران. حالا هی جادوگرها بیان چشم ها رو سحر کنند و طناب های مارگونه خودشون رو وسط بندازن برای اینکه ثابت کنند حق با اونهاست. صبر کنید... نوبت عصای موسی هم خواهد شد... عصایی که دیگر سحر نیست. جادو نیست. خود حقیقت و واقعیت است و باطل السحر تمام چشم بندی ها... ✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در فرانسه، #هلند و ایران @ninfrance https://www.letelegramme.fr/ille-et-vilaine/rennes/rennes-2-des-etudiants-evacues-du-campus-par-les-forces-de-l-ordre-mercredi-soir-16-02-2023-13280394.php https://www.francebleu.fr/infos/faits-divers-justice/l-universite-de-rennes-evacuee-apres-la-decouverte-d-un-colis-suspect-7632083

این پوستر روز زن به تاریخ میلادی در هلند است. این خیلی مهم است که بدانیم امروز وضعیت زنان در دنیا به چه شکل است... کدام زنان؟ زنانی که دین و معنویت و پوشش دینی و محافظت جسمی و فیزیکی از خود را به پیشنهاد و توصیه مدعیان اصلاحات اجتماعی به نفع زنان، کنار گذاشتند... این مطلب ادامه دارد، اما در این بخش بگویم که آنچه از پوستر امسال بیش از هر چیز توجهم را جلب کرد اضافه شدن یک زن محجبه به تصاویر روز جهانی زن در هلند بود... @ninfrance

این تصویر را فرانسه بودم برای خودم ذخیره کردم. زنان فمینیست فرانسوی با پوشش‌های ناجور و برخی تا حد برهنه و چهره‌هایی نمادین خونی و چسب بر دهان... در راهپیمایی های اعتراضی به مشکلات زنان در فرانسه، شرکت می‌کردند که در رسانه‌های خودشان، نقدهای زیادی به رفتار و حرکات و حد پوشش آنها وارد شده بود. هرنوع سبک رفتاری از این دست در تجمعات اعتراضی ببینید، چه در ایران چه خارج ایران، غرب راه رفته‌ی آن است... و البته سوال اینجاست که جنبش‌های فمینیستی غربی که برای آزادی و زندگی زنان ایرانی با جدیت تلاش می‌کنند، چرا تا امروز نتوانستند کاری برای زنان خود بکنند که اینطور ناامید و مهر بر دهان و خونین، در راهپیمایی‌های اعتراضی شرکت نکنند؟؟... ✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در #فرانسه، #هلند و ایران @ninfrance

منزل دوستی بودیم... پسر خردسالش پستانک در دهان با ایما و اشاره به مادر می‌فهماند که سرود #سلام_فرمانده را پخش کند (هنوز نمی‌تواند حرف بزند). بعد پرچمش را میخواست و با تصاویر همراهی می‌کرد و پرچمش را با جدیت تکان می داد و دستش را به شکل نظامی کنار گوشش می‌برد... مادرش می‌گفت کار هر روزمان شده... روزی چند بار میخواهد که برایش پخش کنیم☺️ خیلی شیرین بود و حس خاصی داشت... و اینگونه هویت و تربیت در خانواده‌ها شکل می‌گیرد... @ninfrance

سال جدید چگونه مبارک می‌شود؟ در روز ۱ فروردین ۱۴۰۲ چه خاص بود شنیدن این داستان واقعی. دوستی داشت تعریف می‌کرد برای اولین بار در حال ساخت دستگاهی در ایران بودیم که تا آن روز به کشور وارد می‌شد. دستگاهی بسیار مهم برای کشور. وقتی اولین نمونه دستگاه ساخته شد از مجموعه های مختلف برای بازدید دعوت میشد که نظر دهند و درستی اش را تایید کنند. روزی آقایی آمد و تا دستگاه را دید گفت: این که شبیه به کاردستی است و چیزی شبیه شوخی. شما جوانان کم سن با خود چه فکری کرده اید که توان ساخت چنین دستگاهی که تخصصش دست کشورهای توسعه یافته صنعتی است دارید؟! حرف او روحیه بچه‌ها را خراب کرد. قرارداد و دریافت بودجه هم انجام نشد. اما رئیس جوان گروه، کم نیاورد، روحیه خود و امید تیم را بازسازی کرد و ادامه داد تا روزی که بلاخره از سوی مراکز و مجموعه‌های علمی مسلط بر کار، دستگاه تایید شد و مورد حمایت قرار گرفت. تولید این دستگاه خاص به دست مهندسین جوان مومن داخلی، انقلابی در پیشرفت کشور در خصوص آن صنعت بود. این دوست ما ادامه داد که: وقتی همه گرد آن رئیس جوان جمع شدند و تشویق و تایید. او گفت: « من فقط یک خواسته دارم. آن آقایی که بدون بررسی عقلانی و علمی بی اعتماد به جوانان وطنش کار را تمسخر کرد و گرد ناامیدی پاشید، از سمتی که بخواهد این رفتار را برای گروه جوان دیگری تکرار کند، بر کنار کنید... سال مهار تورم و رشد تولید، پر نور و پر برکت که می‌دانیم جوانان زیادی می‌توانند در این خصوص نقش بزرگی ایفا کنند که همین سال گذشته هم تلاش‌های بنیادین زیادی کردند. پیشنهاد می‌کنم عضو کانال زیر شوید، @gooodnews_ir تا از اخبار فراوانی از این دست باخبر شوید و شارژ انرژی احساسی و فکری شوید و با جدیت به کاری که می‌کنید ادامه دهید و حرف‌های آدم‌های منفی گو و منفی‌نگر و مایوس، بر جدیت و امید و اراده شما تأثیر نگذارد، که شاید در حال به انجام رساندن یک کار کشوری یا جهانی هستید و هنوز خودتان خبر ندارید... @ninfrance

وضعیت فرانسه را می بینید؟ سالهایی که در فرانسه زندگی کردم شاهد سبک زندگی پر تلاش و ساده زیستانه فرانسوی‌ها بوده‌ام. واقعا سخت کار می‌کنند برای یک زندگی معمولی. من داخل خانه هایشان هم رفته‌ام. خانه‌هایی با امکاناتی بسیار معمولی. نه خبری از مبلمانی به سبک ایران هست. نه فرش هایی مثل ما، نه گاز و یخچال و پرده های مجلل. در فرانسه بودم که تظاهرات و اعتصابات جلیقه زردها شروع شد. وقتی با همکلاس فرانسوی ام صحبت می کردم می گفت: «واقعا پدر مادرهای ما دیگر توان کار کردن ندارند. از بس کار کرده اند از کار افتاده شده اند. حالا آمده اند قوانین بازنشستگی را سخت گیرانه تر هم کرده اند. غیر این که باید مالیات های سنگین بدهیم حالا می گویند سن بازنشستگی را باید بیشتر هم بکنیم. یعنی باید بیشتر کار کنی و به این راحتی ها بازنشسته نمی توانید بشوید. این رسما بردگی است. بردگی مدرن.» من مردم فرانسه را که خیلی صبورند از نزدیک دیده ام. اینکه می بینید منفجر شده اند مثل کشور ما تاثیر رسانه های خارج از کشورشان نیست که برای تحریک و به خیابان آمدنشان بودجه خرج شده باشد. واقعا ستمدیده هستند و تحت فشار برای یک زندگی معمولی. @ninfrance

محمد؛ مسیح کردستان... به گمانم اولین کتابی بود که خواندم در نوجوانی. اول دبیرستان. کتابی که تصادفی در کتابخانه پدر به چشمم خورد. خوب خاطرم هست که در نهایت پر از شور و غیرت و حماسه شده بودم و فکر می‌کردم باید «من» چه کنم؟ چگونه من هم می‌توانم برای اسلام و ایران و انقلاب منتهی به ظهور کاری کنم... یک احساس بزرگ شدنی بود و فاصله گرفتن از موضوعات بچه‌گانه و بیهوده و فکر کردن به مسائل مهم‌تر... این همه سال گذشت و دوباره شهید محمد بروجردی با فیلم سینمایی «غریب» به سراغمان آمد که همه درس‌هایی که داده بود، برایمان تکرار کند... وقت را از دست ندهید و خانوادگی و در امنیت... برای دیدن این فیلم به سینماهای جمهوری اسلامی ایران بروید. هرچند فیلمی دردناک است اما دیدنش برای همه لازم است تا باطن شعارها و نمایش‌های امروز برخی آدمها که ظاهر زیبا دارد برای خیلی‌ها روشن شود... آفرین به کارگردان، تهیه کننده و بازیگران این فیلم. شامل دعای ویژه شهدا قرار بگیرند ان شاء الله ✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در #فرانسه، #هلند و #ایران @ninfrance

رفتیم ایکیا در یکی از شهرهای #هلند. هم در فرانسه این تجربه را داشتیم هم هلند که بخش مهمی از فروش فرش‌های سنتی‌اش بنام ایران است. ایکیای این بخش هم فرش‌ها و قالیچه‌های سنتی گذاشته بود و تابلویی از نقشه کشورمان ایران که نام شهرهای معروف که محصولات این شهرهاست، در آن ثبت شده بود. اما جای خلیج فارس خالی بود... کمی که نزدیک‌تر شدم دیدم یکی با ماژیک دست نویس نوشته Persian gulf☺️☺️☺️. یه لبخند رضایتی زدم و به ایرانی‌های همیشه در صحنه وطن دوست، افتخار کردم و رد شدم. البته برگشتم چندتا عکس هم گرفتم و بعد رفتم😊 ✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در #فرانسه، #هلند و #ایران @ninfrance

فیلم «France» را ببینید. «فرانسه» نام زنی فرانسوی است که روزنامه‌نگار، خبرنگار و مجری تلویزیونی است. دیدن این فیلم خیلی مهم است. نشان می‌دهد که رسانه‌های فرانسوی چگونه یک خبر را تحریف می‌کنند و به نمایش در می‌آورند. این خبرنگار زن، برای شهرت و قدرت شغلی به سمت سقوط حرکت می‌کند و حتی خانواده خود را از دست می‌دهد... در این فیلم، هم نشان می‌دهد که چقدر سیستم خبرنگاری و رسانه فرانسه آلوده است و هم نشان می‌دهد افراد خبرنگار، بخاطر دروغگویی و تظاهر و کارهای فرمایشی، به بیماری‌های روحی روانی مبتلا می‌شوند. باید این فیلم را دید و تحلیل کرد... ✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در #فرانسه، #هلند و #ایران @ninfrance

دوست آلمانی تا در جریان حوادث اخیر قرار گرفت گفت: نوبت کشور شماست؟ یعنی می دانست این روال چقدر تکراری است که توسط چند کشور در جهان هر ساله رخ می دهد. آسیب زدن به حکومت های مردمی کشورها، فروپاشی از درون و تحت سلطه و استعمار نوین قرار دادن آنها. حالا در هر کشوری سوژه و موضوع به فراخور شرایط متفاوت است. اجتماعی، اقتصادی یا دینی اصلا برایشان فرقی ندارد. اما خب،‌ این واقعیت دارد که ایران با سایر کشورها فرق دارد. قرن ها و بعد از انبیا و اولیای الهی، جهان به خودش چنین رهبرانی را که هیچ تعلق خاطری به دنیا نداشته باشند و فقط برای برپایی احکام الهی در جهان ایستادگی کرده باشند به خود ندیده بود. کافیست بجای شمارش ضعفها، قوت ها را بشماری از زمانی که حکومت ایران، جمهوری اسلامی شد... از خودباوری و عزت و اعتمادبه نفس تا دستاوردهای علمی و عملی که ظرف مدت ۴۰ سال جهان را متحیر کرده است. از استثنایی ترین کشوری که هنوز حیا و عفاف برایش مهم است تا مردمی که برای مدارج و دستاوردهای علمی و عملی، رقابت سخت دارند. حالا اگر فقط نقص ها را دنبال کنی، جز افسردگی دستاوردی نداری و نقشی که باید برای کشورت و جهان ایفا نخواهی کرد و خدای نکرده شاید عمقی تا تاثیر بر تقدیر و سرنوشتت را شاهد باشی. 💠برای هر ملتی، پیامبری فرستادیم تا بگوید: « خدا را بندگی کرده و از طاغوت دوری کنید.» آنگاه، خدا دست گروهی را گرفت که از خود لیاقت نشان دادند و گروهی هم با بی لیاقتی شان سزاوار گمراهی شدند. پس به گوشه و کنار دنیا سفر کنید و ببینید آخرعاقبت آن هایی که آیه های خدا را دروغ دانستند، چه شد!» ✨سوره نحل؛ آیه ۳۶ @ninfrance

داستان حجاب در ایران و جهان بین تمام کشورهای جهان، تنها کشور باقی مانده هستیم که برای حفظش همچنان داریم مقاومت می کنیم. چهل سال پیش ایران در خصوص عفاف و حجاب، از دست رفته بود و دوباره به دست آمد. و یکبار دیگر همه تلاش ها در مسیر حذف این پوشش است. و مقاومتی نورانی برای مراقبت از ارزشی که هیچ کس نمی تواند منکرش شود که تمامش فایده است، نه ضرر. یک نگاه تکراری در جهان هست که می گوید حجاب محدودیت است و همه باید آزاد باشند. در این نگاه محدودیت یعنی چیزی بد و آزادی یعنی چیزی خوب. اما این نظریه نمی گوید نتایج این آزادی چه هست؟ یعنی مهر فایده بخش بودن به آزادی به شکل مطلق می زند. اما در عالم واقعیت نمی گوید آیا واقعا این آزادی برای زنان و مردان جوامع مختلف مفید بوده است؟ خب بشر در این صد و اندی سالی که دیگر به سمت بی پوششی غیرمتعارف رفته است هزاران هزار نوع آسیب را هم تجربه کرده است. غرب راه رفته است. نتیجه گیری کار سختی نیست... ما آموختیم که دین آسمانی بر هر چه به نفع بشر هست به معنی واقعی نه تبلیغاتی ،مهر تایید می زند. چون دین یک بسته آموزشی برای زندگی بهتر است. پس هرکس دیندار است ایمان دارد که اگر به دستورات الهی عمل کند مصون است از بسیاری از بحران ها که دامن گیر زنان و مردان زیادی در جامعه می شود که آرامش و نشاط و تعادل روحی آنها را به هم زده است. رعایت می کنند و نتایجش را هم بهره مند می شوند. اما کسانی که خوب در جریان قرار نگرفته اند یا قدرت میل به راحت طلبی از دقت نظر به اثر یک عمل در آنها بیشتر است با هزار بحث و شعار و نقد و نظر تلاش می کنند اثبات کنند محدودیت خوب نیست و آزادی خوب است. اما در زندگی واقعی نتیجه چیز دیگری هست. من هم مطالعاتم و تحقیقاتم در کتب فارسی و خارجی زیاد بوده است و هم مستندهای زیادی درباره انتخاب آزادی در پوشش و نتایج آن خوانده و دیده ام. اما کنار این موارد مشاور هم بوده ام. تا امروز با دختران زیادی مواجه بودم که فشارهای روحی و روانی و حتی جسمی از روابط آزاد و حذف پوشش در محیط خانوادگی، فامیلی، دوستی و محیط کاری را تجربه می کنند و با آه و اشک و افسوس صحبت می کنند و به دنبال راه نجات هستند. اما هیچ کس از وضعیت و زندگی این دختران چیزی نمی گوید. نمی گوید که این بلاها و رنج ها محصول کدام عملکرد است؟ این افراد دو دسته هستند. یکی کسانی که اصلا فکر هم نمی کنند که بخاطر همین آزادی و رهایی دچار اسارت و آسیب می شوند و یک دسته هم هستند که متوجه می شوند و آگاهانه دین داری و پوشش را انتخاب می کنند. به معنی واقعی کلمه تجربه می کنند حفظ پوشش و روابط در حد توصیه ها و دستورات دین مثل یک حصار آزادی بخش برای آنها عمل می کند. حصار است اما آزادشان می کند از همه بحران هایی که کشیده اند. اما نگاه برعکسی هم هست که تصور می کنند، فقط تصور می کنند که حذف پوشش به آنها لذت و آرامش و رها بودن از هر قیدی را می دهد اما در عالم واقع به شکل پر تکرار به خطا و آسیب و محرومیت های مختلف نزدیکترشان کرده است. چند صباحی خوشی و بعد رفتن مزه شیرین موقت و زمان های بلندی تلخی نتیجه اعمالی که تصور می شد نشاط بخش و حال خوب کن است. در بحث مشاوره دختران زیادی هستند که مثلا به دلیل بی تفاوتی نسبت به پوشش در جمع ها و فضاهایی کشیده شده اند که خروجی اش آشنایی ها و ارتباط هایی شده که متاسفانه در نهایت آسیب روحی و جسمی برای دختر بوده است. یا به دلیل همین نگاه آزادی شریک زندگی خود را از دست داده اند چون دختری دیگری با جذابیتی بیشتر او را به خود جذب کرده است. موردی بود از دختری کم سن که به دلیل بی تفاوتی نسبت به پوشش و روابط آزاد به آسیبی رسیده بود که راه نجاتی برای خودش نمی دید و تمایل به پایان دادن به زندگی اش داشت و یا خانمی که به دلیل روابط آزاد و بی تفاوتی نسبت به پوشش در محیط کار متاسفانه همسر و زندگی و فرزندان خود را از دست داده بود... حالا سختی ماجرا از کجا شروع می شود؟ خانمهایی که می آیند و می گویند ما پوشش نداریم و روابط بدون محدودیت هم داریم هیچ آسیبی هم ندیده ایم. ظلمی که شاید این افراد به سایر هم نوعان خود می کنند بیشترین نوع ظلم باشد. چون ظرفیت همه افراد برابر نیست. دلیل نمی شود چون کسی برای خودش خط قرمزهایی دارد و از خودش صرف نظر از پوشش و روابط آزاد حفاظت می کند، همه این توان و این ظرفیت را داشته باشند. اینطور می شود که بسیاری بسیاری از دختران نوجوان و جوان حوادث تلخ و جبران ناپذیری را تجربه می کنند که دیگران آنها را آگاه نکرده بودند و از احتمالات پر تکرار برای آنها نگفته بودند.

همچنین تعریف غلط از معنای آزادی، کلمه ای که زیباست ولی بیشترین قربانی را از دختران و زنان جوامع بشری گرفته است. اینکه بگذار هرکس میخواهد هرجور می خواهد آزاد باشد که در اجتماع باشد و متاسفانه این آزادی هرگز معنا نشد که می تواند چه تبعات و حواشی برای زنان، مردان، فرزندانشان ، یک خانواده و در نهایت وضعیت یک جامعه داشته باشد. سرعت گرایش به پوشش در غرب بخاطر راه رفته است. حالا اگر برخی بگویند بگذارید ما هم این راه را برویم چقدر ظلم بزرگی است؛ چون یک مطالعه ساده درباره وضعیت زنان در شرق و غرب عالم در سالهای طولانی، به راحتی نشان می دهد که چقدر دختر و زن و مرد و خانواده بخاطر این نگاه و برداشت اشتباه از دست رفته اند و آسیب دیده اند. امکان حضور در دادگاهها که برای همه فراهم است. خوب است تحقیقی ساده بکنید علت فروپاشی روابط بسیاری از زن و شوهرها، بچه های طلاق و ... از کجا آغاز شده است؟ و از همه بخش ها غم انگیزتر آن بخشی است که این موضوع حربه کسانی شده است که از ریشه دوست دارند ایران و ایرانی نباشد. ذره ای برای زن ایرانی اهمیت قائل نیستند ولی از این طریق می توانند هم زنان را به جان خود و خانواده خود و جامعه بیندازند هم التهابی ایجاد کنند که حال روح و روان همه را بد کند. هم خود افراد که با خشم و لجبازی به خود آسیب می زنند هم کسانی که تلاش می کنند سلامت خود را حفظ کنند و از این طریق بیشتر در معرض خطر و آسیب و عذاب روحی قرار می گیرند. ما چه طور می توانیم بی تفاوت باشیم؟ من چه طور می توانم صدای گریه های آن دختر نوجوان و جوان را که برایم صوت فرستاده بشنوم که «از وقتی بی تفاوت شدم نسبت به مراقبت از خودم این بلاها سرم آمد. به ما دروغ گفتند...» من چه بگویم؟ سرزنش کنم؟ بگویم دیدی گفتم؟ یا بگویم نگفتم اینطور می شود؟ یا بگویم دیگر تقصیر خودت هست، می توانستی کمی به سرانجام و نتیجه کارهایت فکر کنی و این آسیب جبرانی ندارد؟ یا بگویم برو یقه کسانی را بگیر که تو را تشویق کردند که آزاد باش و لذتش را ببر؟ یا بگویم شاید آه کسانی دنبال زندگی ات باشد که با ظاهرت و رفتارت عذاب کشیدند؟ البته هیچکدام از اینها را دلم نمی آید بگویم جز اینکه می گویم: نگران نباش. در ماه مبارک به سمت خداوند برگرد. از خدا عذرخواهی کن. سعی کن تغییر رفتار و عمل بدهی. به اذیت و تمسخر اطرافیانت نگاه نکن ما کنارت هستیم. ببین کار درست کدام است. خدا جبران کننده است. خودش گفته برگرد. خودش گفته می بخشد. خودش گفته فرصت دوباره می دهد. خودش گفته نجاتت می دهد. از تاریکی به سمت نور. از آلودگی به سمت پاکی. از بیماری روح به سمت سلامت و تعادل... بد نیست چند ویدئو ارسال کنم از دختران غربی که به این نقطه رسیده اند... ✍️ مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی🇮🇷 در #فرانسه، #هلند و #ایران @ninfrance