❌❌❌البته لازمه بگم که کمک کردن به فرزندتون برای اینکه بتونه موفق بشه، با انجام دادن کارهای فرزندتون، لزوما متفاوته و من منکر اینکه لازمه شما به فرزندتون کمک کنید، نیستم

2⃣ درگیرنکردن فرزند در انجام کارهایی که وظیفه انجامش بر عهده والدینه وقتی که شما از فرزندتون می خواهید در انجام کارهایی که به شما مربوط هست، کمکتون کنه، روحیه همکاری و مشارکت در او بالا می برید. روحیه همکاری نتیجه اش این می شه که به نقش خودش در موفقیت دیگران و نقش دیگران در موفقیت خودش پی می بره و اینجوری دیگه نسبت به دیگران و مخصوصا پدر و مادرش، حق به جانب رفتار نمی کنه

✅✅با این نوع رفتار؛ فرزند شما علاوه بر اینکه مسئولیت کارهای خودش رو برعهده می گیره، در قبال دیگران هم احساس مسئولیت و نوع دوستی داره

واقعا چقدر این اتفاق می تونه شیرین و لذت بخش باشه واقعا برای همه تون آرزو می کنم که شیرینی همچین لحظه ای رو بچشید

3⃣ فرآهم کردن تمام خواسته های فرزندتون اگه شما تمام خواسته های فرزندتون رو برآورده بکنید و یا اینکه سعی کنید شخصا برآورده بکنید و خودتون رو در قبالش مسئول بدونید، دو تا خطای شناختی در فرزندتون شکل می گیره: 🫣اول از همه با توجه به اینکه دنیا ظرفیت این رو نداره ما رو به تمام خواسته هامون برسونه، در واقع تعریف درستی از ذات دنیا رو نتونستید به فرزندتون منتقل کنید و نوجوانتون در برابر ناکامی هایی که طبیعتا باهاش مواجه خواهد شد، بشدت شکننده و آسیب پذیر کردید 😳دومی هم اینه که شما فرزندتون رو از لحاظ روحیه تلاش و پشتکار، فلج کردید. چون نوجوان یاد نگرفته که برای رسیدن به خواسته هاش، باید خیلی تلاش کنه، پشتکار داشته باشه

شاید تصورتون بر این باشه که مسئولیت پذیری رو باید در نوجونتون ایجاد کنید. ولی نکته مثبت مسئولیت پذیری اینه که ما نیازی به ایجاد مسئولیت پذیری در نوجوان نداریم بلکه مسئولیت پذیری در وجود همه نوجوان ها هست، فقط باید سعی کنیم، با دست خودمون خاموشش نکنیم. همینکه کمتر به رفع نیازهاش شخصی اش بپردازیم و در عوض کمک و راهنمایی اش کنیم تا با استفاده از توان و ظرفیت های خودش، به خواسته ها و موفقیت هایی که می خواد، برسه، کافیه😉