📢 تصویر روز ناسا
🗓 چهارشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳
عنوان: دنبالهدار Tsuchinshan-Atlas بر فراز کوههای دولومیت
عکس و حق نشر: الساندرا ماسی
دنبالهدار Tsuchinshan-Atlas حالا دوباره به سمت بیرون منظومه شمسی در حرکت است. این گلوله بزرگ یخی و پر از گرد و غبار، در طول سفرش به نزدیکی خورشید، نمایش زیبایی به راه انداخت و در ماه اکتبر، عکسهای فوقالعادهای از آن از روی زمین گرفته شد. عکسی که میبینید در اواسط اکتبر گرفته شده و یکی از ویژگیهای دیدنی این دنبالهدار را نشان میدهد: دنباله ضدی آن. در این تصویر، دنبالهدار C/2023 A3 (Tsuchinshan–ATLAS) با دنبالههای بلند گرد و غبار و یونها دیده میشود که به سمت بالا و دور از خورشید اشاره دارند، در حالی که دنباله ضدی قوی آن، که از ذرات گرد و غبار سنگینتر تشکیل شده، به سمت پایین و تقریباً به سمت خورشید که تازه غروب کرده، اشاره میکند. در پیشزمینه، روستای تای دی کادوره در ایتالیا دیده میشود و در پسزمینه، کوههای عظیم دولومیت قرار دارند.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 پنجشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳
عنوان: کهکشانهای پوستهای در صورت فلکی ماهی
عکس و حق نشر: جورج ویلیامز
این تصویر زیبا از آسمان بین کهکشانی، سیستم جالبی از کهکشانها به نام Arp 227 را نشان میدهد که در "اطلس کهکشانهای عجیب" سال ۱۹۶۶ ثبت شده است. این سیستم در فاصلهای حدود ۱۰۰ میلیون سال نوری از ما و در محدوده صورت فلکی ماهی قرار دارد. Arp 227 شامل دو کهکشان اصلی است که در بالای تصویر و سمت چپ مرکز دیده میشوند: کهکشان پوستهای NGC 474 و همسایه آبیرنگ و مارپیچی آن NGC 470. پوستهها و جریانهای ستارهای که در NGC 474 دیده میشوند، احتمالاً به دلیل برخوردهای گرانشی نزدیک با کهکشانی کوچکتر در بیش از یک میلیارد سال پیش به وجود آمدهاند. کهکشان بزرگ دیگری که در پایین سمت راست تصویر دیده میشود، NGC 467 است که به نظر میرسد آن هم توسط پوستهها و جریانهای کمنور احاطه شده باشد، نشانهای از سیستم کهکشانی دیگری که در حال ادغام است.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 یکشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۳
عنوان: دره مارینریس: گرند کنیون مریخ
عکس: ناسا، USGS، پروژه وایکینگ
بزرگترین دره در منظومه شمسی روی سطح مریخ قرار دارد. این دره که به نام "والس مارینریس" شناخته میشود، بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر طول دارد، عرض آن به ۶۰۰ کیلومتر میرسد و عمقش تا ۸ کیلومتر است. برای مقایسه، گرند کنیون زمین در آریزونای آمریکا ۸۰۰ کیلومتر طول، ۳۰ کیلومتر عرض و ۱.۸ کیلومتر عمق دارد. منشأ دره مارینریس هنوز بهطور دقیق مشخص نیست، اما یک فرضیه مهم این است که این دره میلیاردها سال پیش بهعنوان یک شکاف در سطح مریخ، زمانی که سیاره سرد میشد، شکل گرفته است. چندین فرآیند زمینشناسی در این دره شناسایی شدهاند. تصویری که میبینید از کنار هم قرار دادن بیش از ۱۰۰ عکس از مریخ که توسط مدارگردهای وایکینگ در دهه ۱۹۷۰ گرفته شدهاند، ساخته شده است....
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 دوشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۳
عنوان: دمهای عجیب دنبالهدار Tsuchinshan-Atlas
عکس و حق کپیرایت: بری فالز
چی باعث ایجاد یه خط تیره عجیب توی دم دنبالهدار Tsuchinshan-Atlas شده؟ توی بعضی از عکسهایی که از این دنبالهدار روشن توی اواسط اکتبر گرفته شده، نه تنها دم بلند و ضد دم نازکش دیده میشه، بلکه یه ویژگی غیرمنتظره هم دیده شده: یه خط تیره توی دم بلندش. دلیل این خط تیره هنوز مشخص نیست و موضوع بحثهای مختلفیه. دلایل احتمالی شامل یه توده گرد و غبار تیره، قرار گرفتن قسمتهای مختلف دم روشن روی هم به شکلی غیرعادی، یا سایهای از بخش متراکمتر کما روی ذرات کوچکتر گرد و غبار هستن. این خط توی عکسی که ۱۴ اکتبر از تگزاس آمریکا گرفته شده، دیده میشه. برای کمک به تحلیلهای آینده، اگه شما هم عکس خوبی از این دنبالهدار گرفتید که این خط تیره رو به وضوح نشون میده، لطفاً اونو برای APOD بفرستید. دنبالهدار Tsuchinshan-ATLAS حالا خیلی کمنور شده و داره به سمت بیرون منظومه شمسی برمیگرده....
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳
عنوان: کهکشان مارپیچی میلهای NGC 1365 از تلسکوپ وب
عکس از: ناسا، اسا، سیاسای، جنیس لی (NOIRLab) - پردازش: آلیسا پاگان (STScI)
کهکشان NGC 1365 تنها ۵۶ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و در صورت فلکی جنوبی کوره (Fornax) قرار گرفته است. این کهکشان مارپیچی میلهای بزرگ حدود ۲۰۰ هزار سال نوری قطر دارد، یعنی دو برابر اندازه کهکشان راه شیری خودمان. این تصویر واضح که توسط ابزار مادون قرمز میانی تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شده، جزئیات خیرهکنندهای از این کهکشان زیبا را در نور مادون قرمز نشان میدهد. میدان دید تلسکوپ وب حدود ۶۰ هزار سال نوری از NGC 1365 را پوشش میدهد و هسته کهکشان و خوشههای ستارهای تازه متولد شده را بررسی میکند. شبکه پیچیدهای از رشتههای غباری و حبابها توسط ستارههای جوان در امتداد بازوهای مارپیچی که از میله مرکزی کهکشان بیرون میآیند، ایجاد شده است.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۳
عنوان: ء IC 348 و Barnard 3
عکس: اشرف ابو سارا
این منطقهی بزرگ و مهآلود نزدیک به ستارهی درخشان اُمیکرون پرسئی، تصویری از تضادهای کیهانی را به نمایش میگذارد. در این تصویر تلسکوپی، مجموعهای رنگارنگ از غبار، گاز و ستارهها دیده میشود که حدود ۳ درجه از آسمان را در لبهی ابر مولکولی پرسئوس، در فاصلهای حدود ۱۰۰۰ سال نوری از ما، پوشش میدهد. ستارهی اُمیکرون پرسئی که در هالهای آبیرنگ از غبار و نور منعکسشده از ستارگان قرار گرفته، کمی به سمت چپ مرکز تصویر دیده میشود. درست زیر آن، خوشهی ستارهای جوان IC 348 قرار دارد که بهتازگی توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب مورد بررسی قرار گرفته است. در قسمت بالای راست تصویر، ابر غبار تیره و بینستارهای Barnard 3 به شکل سایهای در برابر درخشش قرمز رنگ گاز هیدروژن دیده میشود. این غبارهای کیهانی معمولاً ستارگان تازهمتولدشده و اجرام ستارهای جوان را از دید تلسکوپهای نوری پنهان میکنند.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 جمعه ۲۵ آبان ۱۴۰۳
عنوان: آپولو ۱۲ و سورویور ۳
عکس از: ناسا، آپولو ۱۲، آلن بین - تصویر سهبعدی: کوین فرانک
عینکهای قرمز/آبیتون رو بزنید و به سمت غربی "اقیانوس طوفانها" روی سطح ماه نگاه کنید. این تصویر سهبعدی، فضانورد آپولو ۱۲، پیت کنراد رو نشون میده که در نوامبر ۱۹۶۹ به فضاپیمای سورویور ۳ سر میزنه. سورویور ۳ حدود ۲ و نیم سال قبل، در آوریل ۱۹۶۷، در دامنه داخلی یک دهانه کوچک فرود اومده بود. در افق و پشت دیواره دور دهانه، ماژول قمری آپولو ۱۲ به نام "اینتریپید" کمتر از ۲۰۰ متر (حدود ۶۵۰ فوت) دورتر فرود اومده بود، فاصلهای که به راحتی با راه رفتن روی ماه قابل پیمودن بود. این تصویر سهبعدی با دقت از دو عکس جداگانه (AS12-48-7133، AS12-48-7134) که روی سطح ماه گرفته شده بودن، ساخته شده.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 شنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۳
عنوان: پلوتو در شب
عکس از: ناسا، دانشگاه جانز هاپکینز/ APL، موسسه تحقیقاتی جنوب غربی
این تصویر سایهدار، سمت شب پلوتو را نشان میدهد. در این نمای خیرهکننده از فضا، خورشید ۴.۹ میلیارد کیلومتر (تقریباً ۴.۵ ساعت نوری) پشت این دنیای کمنور و دور قرار دارد. این عکس در جولای ۲۰۱۵ توسط فضاپیمای نیوهورایزنز گرفته شده است، زمانی که این فضاپیما حدود ۲۱ هزار کیلومتر از پلوتو فاصله داشت و تقریباً ۱۹ دقیقه از نزدیکترین عبور خود از کنار پلوتو گذشته بود. این تصویر، پلوتو را که در کمربند کویپر قرار دارد، در یک سیلوئت دراماتیک نشان میدهد و همچنین لایههای مهآلود و پیچیدهی جو نازک آن را آشکار میکند. در بالای تصویر، چشمانداز هلالی غروب شامل مناطق جنوبی دشتهای یخی نیتروژن است که اکنون به طور رسمی به نام "اسپوتنیک پلانیتیا" شناخته میشوند و کوههای ناهموار یخی آب در منطقه "نرگای مونتس" دیده میشوند...
#تصویر_روز_ناسا .
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳
عنوان: ء LDN 1471: حفرهای به شکل بادخورده
عکس از: هابل، ناسا، ESA؛ پردازش و مجوز: جودی اشمیت
علت این ساختار غیرعادی به شکل سهمی چیست؟ این حفره روشن که به نام LDN 1471 شناخته میشود، توسط یک ستاره در حال شکلگیری ایجاد شده است. این ستاره تازه متولد شده به عنوان منبع روشن در نوک این سهمی دیده میشود. این ستاره جوان در حال تجربه جریانهای ستارهای است که با مواد اطراف در ابر مولکولی برساووش برخورد میکند و باعث روشن شدن آن میشود. ما فقط یک طرف این حفره را میبینیم؛ طرف دیگر توسط غبار تاریک پنهان شده است. شکل سهمی به دلیل گسترش حفرهای است که توسط بادهای ستارهای ایجاد شده و با گذشت زمان بزرگتر شده است. دو ساختار دیگر هم در دو طرف این ستاره دیده میشود که به آنها اشیای هربیگ-هارو میگویند و آنها هم به دلیل برخورد جریانهای ستارهای با مواد اطراف به وجود آمدهاند. اما علت خطوط روی دیوارههای حفره هنوز ناشناخته است.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 دوشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۳
عنوان: ستارهها میتوانند از ابرهای مولکولی متراکم و تاریکی که از آنها به دنیا میآیند، مجسمههای پیچیدهای از غبار بسازند. ابزارهایی که ستارهها برای این کار استفاده میکنند، نور پرانرژی و بادهای سریع ستارهای هستند. گرمایی که تولید میکنند، غبار مولکولی تاریک را تبخیر کرده و باعث میشود گاز هیدروژن اطراف پراکنده شود و بدرخشد. در این تصویر، یک خوشه باز جدید از ستارهها به نام IC 1590 در حال تکمیل شدن در اطراف ساختارهای پیچیده غبار بینستارهای در سحابی نشری NGC 281 است که به دلیل شکل کلیاش به سحابی پکمن معروف شده است. ابر غبار درست بالای مرکز تصویر به عنوان یک "گلوبول بوک" طبقهبندی شده است، زیرا ممکن است تحت تأثیر گرانش فروپاشی کرده و یک یا چند ستاره را تشکیل دهد. سحابی پکمن حدود ۱۰ هزار سال نوری دورتر و در جهت صورت فلکی ذاتالکرسی قرار دارد..
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 پنجشنبه ۱ آذر ۱۴۰۳
عنوان: خرطوم فیل در صورت فلکی قیفاووس
عکس: جورجیو فراری
مثل یک تصویر از داستانهای کهکشانی، سحابی خرطوم فیل در منطقهای پر از تابش و خوشه ستارهای جوان به نام IC 1396 در صورت فلکی دوردست قیفاووس پیچ و تاب خورده است. این خرطوم کیهانی که به نام vdB 142 هم شناخته میشود، بیش از ۲۰ سال نوری طول دارد. این نمای دقیق تلسکوپی، لبههای روشن و خمیده و جیبهای پر از گرد و غبار و گاز سرد میانستارهای را نشان میدهد که در این منطقه فراوان است. اما ابرهای تاریک و رشتهای شکل، مواد اولیه برای تشکیل ستارهها را در خود دارند و ستارههای تازهمتولدشده را پنهان کردهاند. این مجموعه که در فاصلهای حدود ۳۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد، منطقه بزرگی از آسمان را پوشش میدهد و بیش از ۵ درجه از آسمان را در بر میگیرد.
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et
📢 تصویر روز ناسا
🗓 جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳
عنوان: سحابی مدوسا
عکس و حق کپیرایت: برونو روتا سارگی
رشتههای درخشان و مارپیچ گاز در این سحابی باعث شده که به اسم معروفش، سحابی مدوسا، شناخته بشه. این سحابی که با نام Abell 21 هم شناخته میشه، یک سحابی سیارهای قدیمی هست که حدود ۱۵۰۰ سال نوری از ما فاصله داره و در صورت فلکی جوزا (دوپیکر) قرار گرفته. مثل اسم اسطورهای خودش، این سحابی هم با یک تغییر بزرگ و چشمگیر همراهه. مرحله سحابی سیارهای، آخرین مرحله از تکامل ستارههای کمجرم مثل خورشید ماست، زمانی که از حالت غول سرخ به یک ستاره کوتوله سفید داغ تبدیل میشن و در این فرآیند لایههای بیرونی خودشون رو از دست میدن. تابش فرابنفش از ستاره داغ باعث درخشش این سحابی میشه. ستارهای که در حال تغییر هست، همون ستاره کمنوریه که نزدیک مرکز شکل هلالی روشن قرار داره. توی این تصویر تلسکوپی عمیق، رشتههای کمنورتر به وضوح در پایین و سمت چپ دیده میشن. تخمین زده میشه که سحابی مدوسا بیش از ۴ سال نوری پهنا..
#تصویر_روز_ناسا
🌔 @nojoom_et