ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۖ ایه 5 سوره مبارکه فاطر

همه گرفتاری های انسان ازین نقطه شروع میشود

اى عزيز اى مطالعه كننده اين اوراق عبرت كن از حال اين نويسنده كه اكنون در زير خاك و در عالم ديگر گرفتار اعمال زشت و اخلاق ناهنجار خويش است و تا فرصت داشت به بطالت و هوى و هوس عمر عزيز را گذراند سرمايه الهى را ضايع و باطل كرد تو ملتفت خود باش كه نيز روزى مثل مايى و خودت نمى‏دانى آن چه روز است شايد الان كه مشغول قرائتى باشد اگر تعللى كنى فرصت از دست مى‏رود اى برادر من اين امور را تعويق نينداز كه تعويق انداختنى نيست چه قدر آدمهاى صحيح و سالم با موت ناگهانى از اين دنيا رفتند و ندانيم عاقبت آنها چيست پس فرصت را از دست مده و يك دم را غنيمت شمار كه كار خيلى اهميت دارد و سفر خيلى خطرناك است دستت از اين عالم كه مزرعه آخرت است اگر كوتاه شد ديگر كار گذشته است و اصلاح مفاسد نفس را نتوانى كرد جز حسرت و حيرت و عذاب و مذلت نتيجه نبرى اولياى خدا آنى راحت نبودند و از فكر اين سفر پر خوف و خطر بيرون نمى‏رفتند حالات على بن الحسين عليهما السلام امام معصوم، حيرت انگيز است ناله‏هاى امير المؤمنين عليه السلام، ولىّ مطلق بهت آور است چه شده است كه ما اين طور غافليم؟ كى به ما اطمينان داده جز شيطان كه كارهاى ما را از امروز به فردا مى‏اندازد مى‏خواهد اصحاب و انصار خود را زياد كند و ما را با خلق خود و در زمره خود و اتباع خود محشور كند هميشه آن ملعون امور آخرت را در نظر ما سهل و آسان جلوه دهد و ما را با وعده «رحمت خدا» و «شفاعت شافعين» از ياد خدا و اطاعت او غافل كند ولى افسوس كه اين اشتهاى كاذب است از دامهاى مكر و حيله آن ملعون است امام خمینی رحمه الله علیه چهل‏حديث ص : 151

ارام شدنی نیست این دل

گاهی علم اخلاق ادم را به جهنم می فرستد

...بايد به خدا پناه برد از شرّ نفس و مكايد آن كه انسان را از معصيت به كفر مى‏كشد و از كفر به عجب مى‏كشد . نفس و شيطان به واسطه كوچك شمردن بعضى از معاصى انسان را مبتلا كنند به آن معصيت، و پس از ريشه [كردن‏] آن در دل و خوار شمردن آن، انسان به معصيت ديگر كه قدرى بالاتر است در نظر از اوّلى مبتلا شود، و پس از تكرار، آن نيز از نظر افتد و در چشم انسان كوچك و خوار شود و به بزرگتر مبتلا شود.... تمام كارهاى ما براى لذات نفسانى و براى اداره كردن بطن و فرج است . ما شكم پرست و شهوت پرستيم: ترك لذت براى لذت بزرگتر مى‏كنيم. وجهه نظر و قبله آمال ما راه انداختن بساط شهوات است. نماز كه معراج قرب الهى است ما به جا مى‏آوريم براى قرب به زنهاى بهشت ربطى به تقرب حق ندارد، مربوط به اطاعت امر نيست، با رضاى خدا هزاران فرسنگ دور است….. حضرت امام خمینی رحمه الله علیه چهل‏حديث ص 66

💎بسیجی های درگهواره که امام در وقت بی کسی و در تبعید امیدش به انها بوده ☝️ اینا هستن

نه تو سرباز منی ونه من سرباز تو

کلمه ای که گفتنش سبب اعدام بود

شما باید دعا کنید خدا بمیرد

محل عبور است ونه مقصد .. دنیایی است که عبور از آن باید بکنیم ما؛ دنیایی نیست که در اینجا ما زیست کنیم. این راه است؛ این صراط است که اگر توانستیم مستقیماً این صراط را طی کنیم، همان طوری که اولیای خدا طی کردند ـ «جُزْنا وَ هِیَ خامِدَة» اگر توانستیم که از این صراط به طور سلامت عبور بکنیم، سعادتمندیم. و اگر خدای نخواسته در اینجا، در این راه، لغزش داشته باشیم در آنجا هم همین لغزش ظهور پیدا می‏کند، در آنجا هم موجب لغزشها می‏شود، موجب گرفتاریها می‏شود. از خدای تبارک و تعالی مسئلت می‏کنم که ما را بیدار کند؛ ما را به آن الطافی که خفی است و ما مطلع بر آن نیستیم، ما را بر آنها مطلع بفرماید تا اینکه ما هم مثل اشخاصی که معرفت دارند به مقام ربوبیت، معرفت دارند به مدارج انسانیت، و دنیا را مد نظرشان نمی‏آورند، استقلال به آن نمی‏دهند، مآرب دنیایی‏شان تحت نظرشان نیست مستقلاً، و اینجا را طریق می‏دانند از برای جاهای دیگر، از برای سعادتهای بزرگ دیگر، اگر ما هم ان شاءاللّه‏ توفیق خدا بدهد و ما هم برسیم به یک همچو مرتبه‏ای، آن مرتبه‏هایی که ما نمی‏توانیم ادراکش بکنیم، نمی‏توانیم در این عالم که هستیم بفهمیم چه مدارجی است، چه عوالمی است. چه بساطی است این بساط دنیا؛ چشممان را همه‏اش را باز کردیم و این دنیایی که به حسب روایت ـما نَظَرَاللّه‏ُ اِلَیْهِ مُنْذُ خَلْقِه به عالم اجسامْ (در روایت هست که) نظر لطفْ خدای تبارک و تعالی نکرده‏است ـمُنْذُ خَلْقِهِـ با اینکه این عالم اجسام و این عالم طبیعت، آنطوری که تا حالا ادراک کرده ‏اند، تا حالا کشف کرده‏ اند،... صحیفه امام، ج‏3، ص 235

..نمازى كه براى خاطر خواهى زن باشد چه زن دنيايى يا بهشتى اين نماز براى خدا نيست، نمازى كه براى رسيدن به آمال دنيا باشد يا آمال آخرت به خدا ارتباط ندارد https://eitaa.com/noktaha/4098

خمینی وتفاهم با ظلم؟

همین نمی شناسم پند گرفتن از این دوکلمه عبرت اموز

اصلاح و فساد عالم به دست این ادم است

اهل جهنم از تعفن بعض اهل علم درعذابند

شروع کنید تا جوان هستید

بنده خود مانیم ماهمه

مانع بزرگی است غرور علمی

محل گذر

سیر شدنی نیست این انسان

....مهدی امام مُنتظَر نوباوه‌ی‌ خیرالبشر خلق دو عالم سر به سر، بر خوان احسانش نگین مهر از ضیائش ذرّه‌ای‌، بدر از عطایش بدره‌ای‌ دریا ز جودش قطره‌ای‌، گردون زِ کشتش خوشه‌چین مرآت ذات کبریا، مشکوة انوار هدا منظور بَعثِ انبیا، مقصود خلق عالمین امرش قضا، حکمش قدر، حُبّش جنان، بغضش سَقَر خاک رهش زیبد اگر بر طُرّه‌ ساید حورِ عین دانند قرآن سر به سر بابی‌ ز مدحش مختصر اصحاب علم و معرفت، ارباب ایمان و یقین سُلطان دین، شاهِ زَمَن، مالک رقاب مرد و زن دارد به امرِ ذُوالْمِنَن؛ روی‌ زمین، زیر نگین ذاتش به امر دادگر، شد منبع فِیض بشر خیل ملایک سر به سر، در بند الطافش رهین حبّش سفینه‌ی‌ نوح آمد در مَثَل، لیکن اگر مهرش نبودی‌ نوح را، می‌بود با طوفان قرین گر نه وجود اقدسش، ظاهر شدی‌ اندر جهان کامل نگشتی‌ دین حق، ز امروز تا روز پسین ایزد به نامش زد رقم، منشور ختم الأوصیا چونانکه جدّ امجدش گردید ختم المُرسلین نوح و خلیل و بوالبشر، ادریس و داوود و پسر از ابر فیضش مُستمِد، از کان علمش مُستعین موسی‌ٰ به کف دارد عصا، دربانیش را منتظر آآماده بهر اقتدا، عیسی‌ به چرخ چارمین ای‌ خسرو گردون فَرَم، لختی‌ نظر کن از کَرَم! کفّار مُستولی‌ نگر، اسلامْ مُستضعف ببین ناموس ایمان در خطر، از حیله‌ی‌ لامذهبان خون مُسلمانان هدر، از حمله‌ی‌ اعدای‌ دین ظاهر شود آن شه اگر، شمشیر حیدر بر کمر دستار پیغمبر به سر، دست خدا در آستین دیّاری‌ از این مُلحدان، باقی‌ نماند در جهان ایمن شود روی‌ زمین از جور و ظُلم ظالمین... دیوان امام خمینی رحمت الله علیه

پرده بردار از رُخ و ما مُردگان را جان ببخشا ....حضرت صاحب زمان، مشکوٰة انوار الهی‌ مالک کوْن و مکان، مرآتِ ذات لامکانی‌ مظهر قدرت، ولیّ‌ عصر، سُلطان دو عالم قائم آل مُحمّد، مهدی‌ آخر زمانی‌ با بقاءِ ذات مسعودش، همه موجود باقی‌ بی‌لحاظ اقدسش یکدم، همه مخلوق فانی‌ خوشه‌چین خرمن فیضش، همه عرشیّ‌ و فرشی‌ ریزه‌خوار خوان احسانش، همه انسی‌ّ و جانی‌ از طفیل هستی‌‌اش هستی‌ِّ موجودات عالم جوهریّ‌ و عقلی‌ و نامیّ‌ و حیوانی‌ّ و کانی‌ شاهدی‌ کو از ازل از عاشقان بر بست رخ را بر سر مهر آمد و گردید مشهود و عیانی‌ از ضیائش ذرّه‌ای‌ برخاست، شد مهر سپهری‌ از عطایش بدره‌ای‌ گردید، بدر آسمانی‌ بهر تقبیل قدومش انبیا گشتند حاضر بهر تعظیمش کمر خم کرد چرخ کهکشانی‌ گو: بیا، بشنو به گوش دل ندای‌ «اُنظُرونی‌» ای‌ که گشتی‌ بی‌خود از خوفِ خطاب «لَنْ ترانی‌» «عید خُم»، با حشمت و فرّ سُلیمانی‌ بیامد که نهادم بر سر از میلاد شه تاج کیانی‌ جمعه می‌گوید: من آن یارم که دائم در کنارم نیمه‌ی‌ شعبان مرا داد عزّت و جاهِ گرانی‌ قرنها باید که تا آید چنین عیدی‌ به عالم عید امسال از شرف زد سکه‌ی‌ صاحبقرانی‌ عقل گوید: باش خامُش، چند گویی‌ مدح شاهی‌ که سُروده مدحتش حق، با زبان بی‌زبانی‌ ای‌ که بی‌ نور جمالت نیست عالم را فروغی‌! تا به کی‌ در ظلِّ امر غیبت کُبری‌ٰ نهانی‌ پرده بردار از رُخ و ما مُردگان را جان ببخشا ای‌ که قلب عالم امکانی‌ و جانِ جهانی‌! ... دیوان امام رحمت الله علیه

هدايت به سبل سلامت ..... مقصد قرآن چنانچه خود آن صحيفه نورانيه می فرمايد هدايت به سبل سلامت است و اخراج از همه مراتب ظلمات است به عالم نور و هدايت و طريق مستقيم است. بايد انسان به تفكر در آيات شريفه مراتب سلامت را از مرتبه دانيه آن، كه راجع به قواي ملكيه است تا منتهي النهايه آن كه حقيقت قلب سليم است... به دست آورد. و سلامت قواي ملكيه و ملكوتيه گم شده قاري قرآن باشد، كه در اين كتاب آسماني اين گم شده موجود است و بايد با تفكر آنرا استخراج كند آداب الصلوه، ص 203

بار خداوندا كه ما بندگان ضعيف را بى سابقه خدمت و طاعتى يا احتياج به بندگى و عبادتى با تفضّل و عنايت و محض رحمت و كرامت لباس هستى پوشانيدى و به انواع نعمتهاى روحانى و جسمانى و اصناف رحمتهاى باطنى و ظاهرى مفتخر فرمودى، بى آن كه از نبود ما خللى در قدرت و قوّت تو راه يابد يا از بود ما به عظمت و حشمت تو چيزى افزايد، اكنون كه سرچشمه رحمانيّت تو جوشيد و چشم خورشيد جمال جميل تو درخشيد و ما را به بحار رحمت مستغرق و به انوار جمال منوّر فرمود، نقايص و خطيئات و گناهان و تقصيرات ما را نيز به نور توفيق باطنى و دستگيرى و هدايت سرّى جبران فرما، و دل سر تا پا تعلّق ما را از تعلّقات دنياويّه برهان و به تعلّق به عزّ قدس خود آراسته نما . بار الها، از طاعت ما ناچيزان بسطى در ملك تو حاصل نشود، و از سر پيچى ما نقصى در مملكت راه نيابد ، و از عذاب و شكنجه گناهكاران نفعى به تو عايد نگردد، و از بخشش و رحمت افتادگان نقصانى در قدرت تو حاصل نشود، عين ثابت خطاكاران طالب رحمت است و فطرت ناقصان طلبكار تماميّت، تو خود با لطف عميم با ما رفتار فرما و به سوء استعداد ما نظر نفرما .حضرت امام خمینی رحمه الله علیه آداب‏ الصلاة ص : 380