معیاراسلامی بودن جمهوری انسان فطرتا آزاد خلق شده وشانه از زیر بار غیر خالی مینماید( درفقه هم اصل عدم ولایت کسی است بر دیگری ) نکته ای در بحث حکمرانی پیش می اید که شخصی که حاکم است حال به هر سبب مشروع یا نامشروع قدرت یافته ومیخواهد تصمیمات صحیح ونافعی را در جامعه پیاده نماید این شخص با روحیه عصیانگر وفرمان نابردار آحاد افراد جامعه چه کند دو مسیر دیده میشود 1) مسیر تحقیر وبه ذلت در آوردن روح مردمان یعنی حاکم با برقراری سیستم های امنیتی وایجاد هیمنه اجازه فرمان نابرداری راسلب مینمایدشیوه فوق در ایات قران به عنوان شیوه حکومت فرعون یاد شده است "واستخف قومه فاطاعوه وکانوا قوما فاسقین "فرعون قوم بنی اسرائیل راتخفیف وتحقیر نمود پس او را اطاعت کردند چون فاسق بودند" 2)روش دیگر انستکه حاکم با مشورت واقناع وتواضع وفروتنی تحمل امر خود را بر دیگران هموار مینماید این روش مشترکا هم روشی عقلایی است که حکومت هایی که برمبنای دموکراسی جامعه را اداره مینمایند انرا انتخاب نموده اند وهم سیره پیامبر اسلام (ص) وامیر مومنان است در اداره حکومت این شیوه در ایات قران چنین مورد اشاره قرار گرفته است "فبما رحمة من الله لنت لهم ولوکنت فظّا غلیظ القلب لانفضوا من حولک" تو ای پیامبر بواسطه رحمت ما نرم خو بودی با مردم واگر تند خو بودی از دور تو پراکنده میشدند" در جای دیگر میفرماید واخفض جناحک من الذل للمومنین بالهایت را از سر تواضع بیافکن در زیر پای مومنین"وباز میفرماید "وشاور هم فی الامر "مردم را در تصمیم هایت طرف مشورت قرار بده" جمهوری اسلامی ایران در تعامل با شهروندان(برای همراه نمودن انها با خواست حاکمان) بایست مراقب افراد عجولی(ولو خیر خواه) باشد که میخواهند با تغیر الگو از شیوه دوم که شیوه ای توام با حفظ کرامت انسانی است به شیوه اول که نه انسانی است ونه اسلامی زودتر به مقاصدی که ممکن است به منفعت جامعه هم باشد برسند انها افرادسطحی نگر ومنفعت طلبی هستند که گمان میکنند فرعون هم میتواند جامعه را به سعادت برساند!! حال انکه رسیدن به اهداف متعالی تنها از مسیر صحیح ممکن است eitaa.com/noktehayekorani

به دنبال عاشقی همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر سگ خویش را رهاکن که کندشکار دیگر بایست عاجزانه از خدا خواست که انسان را به حریم خویش راه دهد که انسان را پاک کند که جز چشمان پاک نتواند به زیارتش نائل شود و لو لا فضل الله علیکم و رحمته ما زکی منکم من احد ابدا ولکن الله یزکی من یشاء و الله سمیع علیم(11نور). اگر فضل و رحمت خدا شامل نبود، هیچ کس از شما تزکیه نمی شد ولی خدا هر کس را می خواهد منزه و پاک می گرداند که خدا شنوا و دانا است. خداوند میفرماید هرکس را بخواهم پاک مینمایم قدرت توانایی تمامادراختیار من است پس بایست از این خدای کریم و مهربان عطابخش خودش را خواست ودیدار جمال بی مثالش. که غیر انس وعشقبازی با او خسران است اشعار زیر تمنا والتماس مولوی به حضرت حق میباشد تا درب تماشای حضرتش را بگشاید اسماء وصفات حضرتش اگر به مشاهده دل درآید هر چیز غیر حق را آتش عشق اش میسوزاند   همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر سگ خویش را رها کن که کند شکار دیگر همه غوطه‌ها بخوردی همه کارها بکردی منشین ز پای یک دم که بماند کار دیگر همه نقدها شمردی به وکیل درسپردی بشنو از این محاسب عدد و شمار دیگر تو بسی سمن بران را به کنار درگرفتی نفسی کنار بگشا بنگر کنار دیگر خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر تو به مرگ و زندگانی هله تا جز او ندانی نه چو روسپی که هر شب کشد او ب یار دیگر نظرش به سوی هر کس به مثال چشم نرگس بودش زهر حریفی طرب و خمار دیگر همه عمر خوار باشد چو بر دو یار باشد هله تا تو رو نیاری سوی پشت دارِ دیگر که اگر بتان چنین‌اند ز شه تو خوشه چینند نبُدست مرغ جان را به جز او مطار دیگر @noktehayekorani

امروز را دیده بود امیرمومنان فرمود وَ اعْلَمُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ أَنَّكُمْ فِي زَمَانٍ الْقَائِلُ فِيهِ بِالْحَقِّ قَلِيلٌ وَ اللِّسَانُ عَنِ الصِّدْقِ كَلِيلٌ وَ اللَّازِمُ لِلْحَقِّ ذَلِيلٌ؛ أَهْلُهُ مُعْتَكِفُونَ عَلَى الْعِصْيَانِ، مُصْطَلِحُونَ عَلَى الْإِدْهَانِ؛ فَتَاهُمْ عَارِمٌ وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ وَ عَالِمُهُمْ مُنَافِقٌ وَ [فَارِئُهُمْ] قَارِنُهُمْ مُمَاذِقٌ؛ لَا يُعَظِّمُ صَغِيرُهُمْ كَبِيرَهُمْ وَ لَا يَعُولُ غَنِيُّهُمْ فَقِيرَهُم.   بدانيد، خدايتان رحمت كناد، شما در زمانى هستيد كه حقگويان در آن اندك اند و زبانها در گفتن راست ناتوان و جويندگان حق بى مقدارند. مردم اين زمان به نافرمانى از خدا كمر بسته اند [و اهل سازش و مماشات در كارهاى خلاف اند]. جوانانشان بدخويند و پيرانشان گنهكارند و عالمانشان منافق اند و قاريانشان سودجوى و چاپلوس اند. خُردان بزرگان را ارج نمى نهند و توانگران بينوايان را يارى نمى رسانند.

- روزگار وارونه ما در کلام امیرمومنان یاتی علی الناس زمان لا یقرب فیه الا الماحل، و لا یظرف فیه الا الفاجر، و لا یضعف فیه الا المنصف. یعدون الصدقه فیه غرما، و صله الرحم منا، و العباده استطاله علی الناس. برمردم روزگاری خواهد آمد که در آن، کسی مقرب حاکمان نیست، جز سخن چین. و کسی خوش طبع و باهوش شمرده نمی شود، جز فاجر، و کسی ناتوان به حساب نمی آید، جز انسان با انصاف.  در آن روزگار، صدقه را خسارت پندارند و صله رحم را با منت درآمیزند و عبادت را وسیله ی برتری شمارند.