اماممحمدباقر'ع' :
خداوند قـربانى كردن و اطـعام كردن را دوست دارد .
[ المحاسنج۲,ص۱۴۳ ]
مولاعلی'ع' :
خــدا درِ شكرگزارى را بر بنـدهاى
نمى گشايد كه در فزونـى نعمـت ها
را بر او ببنـدد ، و در دعـا را بر روى او
باز نمى كند كه در اجابـت كردن را نگشايد، و در توبه كردن را بـاز
نگذاشته كه در آمرزش را بسته نگه دارد .
[نهجالبلاغهحکمت۴۳۵]
مولاعلی'ع' :
پايـان لـذت ها، و بر جاى مانـدن تلخى هـا را به ياد آوريـد .
[نهجالبلاغهحکمت۴۳۳]
مولاعلی'ع' :
كار نيك به جا آوريــد، و آن را هر مقدار كه
باشد كوچك نشماريد، زيرا كوچـك آن
بزرگ، و انـدك آن فراوان است .
[نهجالبلاغهحکمت۴۲۲]
مولاعلی'ع' :
عقـل تو را كفايـت كند كه راه گمراهـى
را از رستـگارى نشانت دهد .
[نهجالبلاغهحکمت۴۲۱]
مولاعلی'ع' :
در مصيـبت ها يا چون آزادگان بايد شكـيبا
بود، و يا چون ابلهـان خود را به فراموشـى زد .
[نهجالبلاغهحکمت۴۱۳]
مولاعلی'ع' :
در تربيـت خويش تو را بس كه از آنـچه
بر ديگـران نمى پسنـدى دورى كنى .
[نهجالبلاغهحکمت۴۱۲]
مولاعلی'ع' :
قلــب ، كـتاب چشم است .
[ آنچه چشـم بنگرد در قلب نشيند ] .
[نهجالبلاغهحکمت۴۰۹]
مولاعلی'ع' :
خـدا عقل را به انسـانى نداد جز آن كه
روزى او را با كمـك عقل نجات بخشيد .
[نهجالبلاغهحکمت۴۰۷]
مولاعلی'ع' :
خـدا را بندگانى است كه براى سود
رساندن به ديگـران، نعمت هاى خاصى
به آنان بخـشيده، تا آنگاه كه دسـت
بخشـنده دارند نعمت ها را در دسـتشان
باقى مى گـذارد، و هرگاه از بخشـش
دريـغ كنند، نعمت ها را از دستـشان
گرفته و به دست ديگـران خواهد داد .
[نهجالبلاغهحکمت۴۲۵]