eitaa logo
تربیت فرزند نوردیده
83.6هزار دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
1هزار ویدیو
23 فایل
کانال قصه و شعر نوردیده 👇 eitaa.com/joinchat/2079785181Cb3e7c100b0 نظرات و پیشنهادات نوردیده .مشاوره نداریم @nasman تبلیغات @nooredid نوجوان @nooredideh_nojavan کانال مدیر نوردیده حسین دارابی👇 eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
مشاهده در ایتا
دانلود
🔵فواید دعوا و مشاجره _دعواهای فرزندان باهم برای تسلط بر دیگری به سرعت و چابکی‌شان می‌افزاید _مشاجراتشان باعث می شود که به تفاوت میان «زیرک» و «موذی، پی ببرند _در عصبانیتهای روزمره فرا می گیرند که چگونه خود را در جامعه مطرح سازند و از خود دفاع یا با یکدیگر مصالحه کنند _برخی اوقات غبطه آنها به تواناییهای ویژه دیگران، انگیزه ای می شود برای پشتکار و تلاش آنان و دست یافتنشان به موفقیت. اینها بهترین نتایج رقابت در میان خواهر و برادرهاست و بدترین آن، به گفته والدین، سرخوردگی جدی یک یا هر دو کودک و آثار سوء دائمی آن است. 🔴رقابت از کجا آغاز می گردد؟ بنظر میرسد کارشناسان این رشته، در این مورد اتفاق نظر دارند که منشاء حسادت خواهر و برادرها به یکدیگر در میل شدید هر یک به دستیابی به عشق انحصاری والدین نهفته است. چرا این نیاز به یکتایی وجود دارد؟ زیرا تمام چیزهایی که کودک برای بقا و بالیدن به آن نیاز دارد، مثل غذا، سرپناه، محبت، نوازش، احساس هویت، احساس باارزش و خاص بودن، از پدر و مادر، این سرچشمه های حیرت انگیز، نشأت می گیرد. این گرمای زندگی بخش عشق والدین و تشویق آنهاست که کودکی را قادر می سازد تا با شایستگی و مهارت و به آرامی، بر محیط اطرافش چیره شود. چرا باید حضور خواهر و برادرهای دیگر بر زندگیشان سایه افکند؟ چون آنها آنچه را که او برای خوشبختی نیاز دارد تهدید می کنند. حضور کودک با کودکانی دیگر در خانواده به معنای دست یافتن به امتیازات کمتری است. یعنی صرف وقت کمتری با پدر و مادر (بتنهایی)، توجه کمتر پدر و مادر به ناکامیهای او، تشویق کمتر برای موفقیتها و از تمام اینها وحشتناک تر اینکه چون مامان و بابا این همه عشق و توجه و اشتیاق به خواهر یا برادرم ابراز می کنند، پس شاید او برایشان ارزش بیشتری دارد و اگر او برایشان با ارزشتر است پس من کم ارزشترم و اگر من کمتر عزیزم پس با مشکلی جدی روبه رویم.» تعجبی ندارد که بچه ها تا این حد با خشونت، برای «اول بودن» یا بهترین بودن» میجنگند. جای تعجب نیست که آنها تمام انرژیشان را برای "بیشتر" یا «بیشترین» یا بهتر بگوییم «همه چیز داشتن» بسیج می کنند. امنیت در این است که صاحب همه مامان، همه بابا، همه اسباب بازیها، همه غذاها و همه جاها شوی. چه وظیفه شگفت انگیز و دشواری بر دوش پدر و مادرهاست! آنها باید راهی بیابند که هریک از کودکان احساس امنیت، مستثنی بودن و محبوبیت کنند. آنها لازم است که به رقبای جوان کمک کنند تا به مزایای شریک شدن و همکاری پی ببرند. آنها باید مقدمات کار را به گونه ای تدارک ببینند که خواهر و برادرها بتوانند در آینده حامی و عامل خوشبختی یکدیگر باشند. 📚 کتاب خواهر و برادرهای سازگار 👇 join @nooredideh
دعای شاگر برای معلم😁 @nooredideh
اجازه دهید "کلامتان" باعث قوتِ قلبِ دیگران شود... "اعمالتان" زنجیرهایِ گره خورده دیگران را باز كند... و "محبت"ِ شما نمایشی از محبت خالقِ مهربان باشد... 👇 Join @nooredideh
مقایسه کردن افراد با يكديگر خطاست مقایسه تولید رقابت می کند. هیچ کس نه جلو و نه عقب است، وکسی نه بالا نه پایین است. هر کسی همان است که هست . به کودکان آموزش داده می شود که مانند ديگري باشند . آیا کسی می تواند مانند دیگری باشد و آیا تاکنون کسی قادر بوده همچون دیگری باشد؟! زمانی که تعلیم و تربیت بپذیرد که هر انسانی موجودی منحصر به فرد است و با هیچ کس دیگر شبیه نیست، این آغاز انقلابی بزرگ خواهد بود. آن گاه ما هیچ ساختاری را بر هیچ کس تحمیل نخواهیم کرد، بلکه به هر کس کمک خواهیم کرد تا آن چه را همچون بذری در وجود خود دارد به فعل در آورد. @nooredideh
💠نکاتی در رابطه با اتاق پدرو مادرو کودک: ✅ درب اتاق والدین و کودک باز باشد تا کودک بتواند آزادانه رفت و آمد کند و والدین لباسهای مناسب استفاده کنند.و در زمانهای خاص درب اتاق والدین بسته باشد ⬅نکته: به بچه ها باید یاد داد که همیشه برای وارد شدن به یک اتاق در بزنند حتی اگر آزاد باشند برای رفت و آمد و حتی اگر درب اتاقی باز باشد ✅نباید اتاق خواب بچه ها طوری باشد که: 🔹الف)نوری یا سایه ای خاص در آن بیفتد و بچه ها ببینند.  🔹ب)دارای قسمت زائد نباشد. مثلا اتاق دیگر یا انباری پشت آن نباشد. 🔹ج) سر و صدا نداشته باشد. پنجره های اتاق کودک را باید عایق بندی کرد که سر و صدای بیرون از منزل داخل خانه نیاید و مزاحم خواب کودک نشود. Join @nooredideh
‌‌‌‌‌ ‌‌ پنجشنبه است یـادی كنيـم ازمسـافـرانی که روزي در کنـارمان بودند و اكنون فقط یاد و خاطـرشـان دردلمـان باقی ست بافاتحه وصـلوات Join @nooredideh
چهار خطا در فرزند پروری که باید از آن اجتناب کرد: 🔹خطای اول والدين از پاداش دادن رفتار خوب، غفلت ميكنند. 🔹خطای دوم والدين «ناخواسته» رفتار خوب را با تنبيه پاسخ می دهند. 🔹خطای سوم والدين «ناخواسته» رفتار بد را پاداش می دهند. 🔹خطای چهارم والدين از برخورد كودک به دليل رفتار بد غفلت ميكنند زمانی كه برخورد ملايم، ضرورت دارد. 👇 @nooredideh
امروزه در کشورهای غربی نیز این مسائل و ندرت را تمرین می کنند نه این که ندارند بلکه بچه ها یاد بگیرند و مهارت زندگی به دست آورند. مثلاً در آلمان یک مراسمی دارند که خانواده یک شب از خانه بیرون می آیند و هر طور که شده شب را سپری می کنند حتی توی سرما تا بچه ها زندگی در شرایط سخت را بیاموزند.  لازم است که گاهی بچه ها غذای کم بخورند یا غذا ی سفت و نان بیات بخورند و در شرایط سخت قرار بگیرند و حتی ما می توانیم این مسائل را تبدیل به بازی کنیم که یک روز به عنوان بازی بیرون برویم و خوراکمان فقط نون و پنیر باشد.  بچه ها را برا ی شرایط سخت تمرین بدهیم. تمرین کنند که نیرومند و با مهارت شوند نه این که حسرت به دل بار بیایند. لذت به دست آوردن چیزی در شرایط سخت، که در بچه ها به وجود می آید، در ذهن آن ها ثبت می شود و تا آخر عمر همراه آن ها خواهد بود. (ادامه دارد...) {قسمت41} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
شكل گيري شخصيت كودك در هر سن و وظايف والدين: 🔸تولد تا ١سالگي: سن شكل گيري دلبستگي و احساس ايمني وظيفه والدين: پاسخگوي حساس بودن به نيازها و گريه كودك 🔸٢-١ سالگي سن شكل گيري حس استقلال وظيفه والدين: دادن فرصت اكتشاف و تحرك؛ صحبت كردن زياد با كودك و توصيف اعمال كودك ؛ استفاده از تكنيك پرت كردن حواس براي تربيت كودك 🔸 ٤-٢ سالگي سن دوستيابي ورود به گروه و يادگيري زبان وظيفه والدين: اقتدار؛ الگوي خوب بودن؛ اعطاي وظايف به كودك؛ خوب گوش دادن به كودك و احساساتش 🔸١٢-٥ سالگي سن شكل گيري هويت كودك؛ شكل گيري عزت نفس و يادگيري ارزشها و هنجارها وظايف والدين: اقتدار؛ الگوي خوب بودن؛ ياد دادن مهارت حل مساله؛ نظارت بر كودك و دوستي هاي او؛ ايجاد رابطه خوب با كودك Join @nooredideh
🔸یک خانواده یهودی با هشت بچه پشت سرهمی! کسب و کارشون هم صابون سازی دستی ارگانیکه! 🔺(همین یهودیا که ریاست who رو بر عهده دارن، برای شیعه ایرانی نسخه فرزند کمتر میپیچن و خودشون... ) 🔹[خاخام های یهودی:هر زن یهودی برای رفتن به بهشت دست کم باید هشت فرزند به دنیا بیاورد!] @nooredideh
هیچ می دونید که بیشترین عامل پرتوقعی فرزندان، پرتوقعی والدین است. بچه ها بامشاهده رفتار والدین، پرتوقعی را میآموزند و الگو میگیرند مثل پدری که هنگام صرف غذا به همسرش غُر میزند وایراد میگیرد. @nooredideh
25.54M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔻نگاهی به رفتار امام خمینی (ره) در خانه و در ارتباط به همسر مکرمه شان @nooredideh
کودک اسباب بازی های خود را دوست دارد و به آسانی حاضر نمی شود آنها را با کودک دیگری تقسیم کند زیرا حس مالکیت در آنها بسیار قوی است. پدر و مادر نباید کودک را تحت فشار بگذارند یا او را به خاطر سخاوت نداشتن سرزنش کنند. وقتی کودک هنوز معنی سخاوت را نمی داند و برای آن آمادگی ندارد از این سرزنش جز تحقیر کودک و درهم شکستن اعتماد به نفس او چه سودی عاید می شود؟ در واقع همان قدر که سخاوت در بزرگ ترها یک صفت پسندیده است، خودخواهی در کودک نیز یک امر طبیعی است. هر چه به مالکیت او احترام بگذارید، احترام به مالکیت شما را یاد می گیرد. 👇 @nooredideh
بچه ها باید با اسباب بازیشان بازی کنند و آنهارا مستهلک کنند وعوض کنند تا یاد بگیرند که «اثاث زندگی در خدمت من هستند، من در خدمت اثاثیه نیستم.» اما ما بچه ها را طوری بار می آوریم که آن ها در خدمت اسباب بازی هایشان قرار می گیرند یکی از دلایلش هم همان «نظم» است. میخواهیم بچه هایمان مرتب و منظم باشند «همه چیز را نگهدار خراب نشه» خیلی هم با افتخار این حالت را به بچه ها امر می کنیم. دائم به بچه ها تلقین می کنیم که دست نزن و خراب نکن، فقط داشته باش و بچه ها هم یاد می گیرند که چیزی را مستهلک نکنند و فقط جمع کنند و داشته باشند بدون اینکه از بازی و استفاده کردن از آن لذت ببرند. 👇 https://eitaa.com/joinchat/444596224C4175a724eb
سادگی را توضیح دادم حال می رویم سراغ نکته ی بعد با موضوع عمومی و خصوصی بودن که دنباله ی همان بحث «خاص بودن» است.  ما وقتی همه چیز را برای فرزندانمان خاص می کنیم مثل اتاق مخصوص، میز و اسباب بازی خاص، این حالت آرام آرام باعث منزوی شدن و تنها شدن کودک می شود. بچه ها را باید به سمت عمومی شدن سوق بدهیم، یعنی اتاق ها مال همه است مثل آشپزخانه که مال همه هست و یا فضاهای مثل حمام و دستشویی هر وقت کسی داخل آن بود در آن زمان خصوصی می شود و بعد نفر بعدی.  🔹تفکر باهم بودن از خانواده باید شروع شود و بعد به اجتماع برسد. بچه ها در پارک بازی کنند، من به همین دلیل همیشه خانه ی بازی را توصیه می کنم. خانه ی بازی یعنی جایی که همه ی بچه ها می توانند بروند، مهد کودک حالت عمومی ندارد چون بالاخره یک عده خاص می روند که عضو آن جا هستند اما در خانه ی بازی همه می توانند بیایند. بچه ها به طبیعت و فضاهای عمومی بسیار باید بروند. «مال من» باید تبدیل شود به «مال ما» تا تبدیل شود به «مال او». تا زمانی که در فضای منیت و «من» قرار داریم و به سمت «ما» نرویم، هیچ وقت به سمت «او» بودن نمی رویم. مال او، یعنی امانت.  بچه ها به خصوص دخترها حس مالکیت قوی دارند و در کل حس غریزه ی مالکیت در انسان بسیار قوی است و باید باشد اما اگر این حس به تعادل نرسد تبدیل می شود به مال من و منیت. یکی از علائمی که نشان دهنده ی قوی بودن حس مالکیت در خانم ها است، دعوای تاریخی بین عروس و مادر شوهر است که ریشه ی آن برمی گردد به حس مالکیتی که خانم ها دارند و دعوا سر عروسکی است به نام پسر یا همسر؛ آقایان یا این حس را ندارند یا خیلی کمتر از خانم ها دارند؛ مادر شوهر میگه 25 سال زحمت پسرم رو کشیدم پس مال منه و عروس هم میگه نخیر عقدش کردم پس مال منه و هر طرف میکشه سمت خودش و هیچ کس متوجه نیست که این عروسک در حال نصف شدن است ولی هر دو طرف می کشند. ریشه ی این اختلاف تاریخی در یک تفکر مالکیت است که در خانم ها قوی تر است. غریزه ی مالکیت برای بقاء زندگی لازم است اما باید با کمک معنویت کنترل و هماهنگ شود. مال من باید تبدیل شود به مال ما و مال ما تبدیل شود به مال او. بچه ها باید به فضاهای عمومی برده شوند. دور هم جمع شوید و فضاهای عمومی را تقویت کنید که بچه ها بتوانند عمومی بودن را تمرین کنند و آرام آرام خاص بودن را کنار بگذارید. سی سال پیش که در لندن زندگی می کردم، رخت شورخانه سر خیابان بود، نمی دانم که هنوز هم هست یا نه؟ مردم لباسهایشان را می آوردند و سکه می انداختند و می شستند و می رفتند و کسی اصلاً نیاز به ماشین لباسشویی را حس نمی کرد. من حالا حتماً توصیه به این کار نمی کنم اما خیلی از کارها را می شود عمومی کرد و ما سابقه ی عمومی بودن را در ایران خیلی داریم مثل هیئت ها و عزاداری ها همه نشانه ی عمومی بودن ملت ما است. در جمع و عمومی بودن ارزش های همکاری، همیاری و همدلی مطرح است. خاص بودن انسان را تنها می کند پس بچه ها را به این سمت نبریم. (ادامه دارد...) {قسمت42} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
اگر نقد واصلاحی هم به کودک داشته باشیم باید درقالب تأیید باشد. والدین نباید به هیچ عنوان کودک را تکذیب کنند، ایراد بگیرند وعیب کارش را دایما به او بگویند. Join @nooredideh
تحقیقات نشون داده نود درصد یادگیری در یاد دادن هست ... یعنی اگر می خواهید یه چیزی رو خوب یاد بگیرید بهتره اونو یاد بدید و مدارسی که با جدیدترین متد آموزشی جلو میرند این رو در کلاس هاشون لحاظ می کنند این در خانواده های چند فرزندی زیاد اتفاق میفته...از درس گرفته تا مسائل دینی ... این تکرار باعث میشه هم بعدی ها یه چیزی یاد بگیرند هم برای یاد دهنده تثبیت بشه پ.ن: مث سر. مث پا😁😁 https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
یکی از علل پرخاشگری کودکان، بیش از حد تلوزیون دیدن❗️ برخلاف تصور والدین تلویزیون به کودکان در آموختن زبان کمکی نمی کند. آنچه به ویژه کودکان زیر 2 سال از تلویزیون می فهمند تنها یک سری تصویر و صدای گنگ است که توجه آنها را به خود جلب میکند؛ اما به یادگیری مسایل در آنها کمکی نخواهد کرد. بلکه این کارتون ها بر شخصیت کودک اثر می گذارند هو به صورت برخی رفتارها و ناهنجاری‌ها بروز می‌کند. تحقیقات نشان می دهد که هرچه تعداد ساعت‌های تماشای تلویزیون در کودکان بیشتر می شود، میزان بروز ناراحتی‌های روانی از جمله پرخاشگری و عصبانیت، ترس و استرس و بدخوابی در کودکان افزایش می‌یابد. @nooredideh
سعی کنیدقوانین ثابت و قابل احترامی در خانه تعیین کنید وقتی کودک درک کند که مرزهای تعریف‌شده و خوبی وجود دارد، یاد می‌گیرد که خودش را با شرایط وفق بدهد و به محدودیت‌ها احترام بگذارد. Join @nooredideh
برای رفع فشار های عصبی باید دو گام برداشت. گام نخست اینکه: برای مسایل جزیی خودتون رو ناراحت نکنید  گام دوم اینکه: بدانید همه مسایل جزیی هستند و گذرا 👇 join @nooredideh
گریه نكن! مرد که گریه نمیکنه! ۲ سال اول زندگي، كودك را به بهانه بغلي نشدن، بغل نمي‌كنند و مي‌گذارند تا مي‌تواند گريه كند، جيغ بكشد و در تنهايي خود احساس ناامني را خوب مزه‌مزه كند، درحالي‌كه ۲ سال اول كودك بايد بغل شود، صداي قلب مادر و اطرافيان را بشنود، گرماي تن آنها را حس كند و مجبور نباشد براي هر خواسته‌اي جيغ بكشد. در عوض بعد از ۲ سال دائم به كودك يادآور ميشويم «گريه نكن»، «چرا گريه مي‌كني اينقدر»، «گريه نداره كه»، «مرد كه گريه نمي‌كنه»، «تو ديگه بزرگ شدي، گريه كردن برات زشته»! گريه عكس ‌العملي طبيعي در مقابل موقعيت تلخ و دردناك و احساس غم و اندوه است چرا جلوي يك عكس‌العمل طبيعي را ميگيريم و آن را به بزرگي و مرد بودن ربط ميدهيم؟ بگذاريد كودك گريه كند، آرام شود و بداند گريه كردن ربطي به مرد و زن بودن و بزرگ و كوچك بودن ندارد و نيازي نيست او هميشه بغضش را نگه دارد. 👇 Join @nooredideh
با فرزندانمان بیشتر باشیم. @nooredideh