⭕ تربیت جنسی را از چه زمانی آغاز کنیم؟ در این مورد ظاهراً والدین سه دسته‌اند: ۱. والدینی که شروع تربیت جنسی را از زمانی می‌دانند که کودک پرسش‌هایی درباره‌ی تفاوت‌های ظاهری بدن خود با جنس دیگر یا بارداری و ... مطرح می‌کند. ۲. والدینی که در اولین فرصت تربیت جنسی را با آموزش حد و مرز و زمان و مکان برهنه شدن شروع می‌کنند و همین‌طور پیش می‌روند و مدام در حال عادی‌سازی و آگاه‌سازی! کودک هستند. ۳. والدینی که ظاهراً اعتقادی به تربیت جنسی ندارند و یا خجالت مانع از صحبت‌شان با کودک می‌شود. این دسته تربیت جنسی را به مدرسه، مهد کودک و یا بچه‌های هم‌سال دیگر می‌سپرند و قائلند که خودشان هم همین طور یاد گرفته‌اند!! 🔴 واقعیت این است که تربیت جنسی کودکان، سال‌ها قبل از شروع سؤالات آنان و حتی متولد شدن‌شان آغاز می‌شود. از زمانی که والدین به جنسیت فرزند خود و به ترجیحی که نسبت به جنسیت او دارند، فکر می‌کنند. آنجا که برخی فرزند دختر را ترجیح می‌دهند و باور دارند دخترها آرام‌ترند، همراه و همدم والدینند و به علت لطافت و علایق خانگی که دارند تربیت آن‌ها آسان‌تر از پسرهاست. بعضی دیگر دقیقاً به همین دو دلیل دختر را آسیب‌پذیر و تربیت او را دشوار می‌دانند و ترجیح می‌دهند که پسر داشته باشند چون پسر را قوی‌تر، آزادتر و منطقی‌تر می‌دانند و قائلند برای دنیای خشن و پر از تبعیض و نابرابر کنونی مناسب‌تر است! صرف نظر از درست یا غلط بودن هر یک از این باورها، نکته‌ی مهم تأثیر این باورها در نگرش والدین نسبت به جنسیت و در نهایت شیوه تربیتی آن‌هاست. والدینی که باور به قوی‌تر و آزادتر بودنِ ذاتی پسرها دارند از همان نوزادی آگاهانه یا ناآگاهانه هر گونه مقاومت و مخالفت پسر خود را به ذات قدرت‌طلب و خشن مردانه‌ی او نسبت می‌دهند؛ نسبت به برهنگی و محل تعویض پوشک او تسامح و سهل‌گیری بیشتری دارند و اگر به صراحت یا به تلویح مورد اعتراض یا پرسش قرار گیرند در پاسخ فقط می‌گویند، پسر است و برهنه دیده شدنش اهمیتی ندارد. برخی با پسرها حتی شوخی‌های بسیار ناجور می‌کنند اما در مورد دخترهایشان یک دفعه ناموس‌دار!! و غیرتی می‌شوند، در حالی که کودک تصویر مرد یا زن بودن خود و جنس دیگر را از خلال همین رفتارها، شوخی‌ها و باید و نبایدها کسب می‌کند و مطابق همان‌ها هم با خود، طرف مقابل و در جامعه رفتار می‌کند و همان چرخه را تقویت و تکرار می‌کنند. به این عبارات دقت کنید: «چون تو دختری، ...» یا «چون تو پسری ...» «مرد که گریه نمی‌کنه» «دختر نباید بلند بخنده» «مردا چون قوی‌ترن باید ...» «دخترا گناه دارن، نباید ...» و .... این جملات نقش و اثری ماندگار در #شکل‌گیری_هویت_جنسی کودک دارند. این رفتارها و گفتارها به علاوه‌ی همه‌ی کتاب‌ها، مجلات و رسانه‌های جمعی همین تربیت متداول را ایجاد کرده‌اند و اگر پدر و مادری تعاریف و ملاك‌های دیگری از زن و مرد بودن، ویژگی‌ها، حقوق و مسئولیت‌های آن‌ها دارند، لازم است در انتخاب کلمات، اسباب‌بازی‌ها، شوخی‌ها، رفتارهای عادی و روزمره‌ی خود دقت و توجه بسیار زیادی داشته باشند. ✅ پس گام اول این است که خودمان به عنوان والدین خوب فکر کنیم و این کلیشه‌های ذهنی را در خود بیابیم و اصلاح‌شان کنیم. چرا که بخش اعظم #تربیت_جنسی کودک در خانواده و به خصوص توسط مادر ساخته می‌شود. 📌 #حمید_کثیری @hamidkasiri_ir

آقایون در طول زندگیشون دوتا مامان دارن ⭕️مامان اول که همون مادر خودشونه ⭕️مامان دوم هم دخترشونه این مامان کوچولو خیلی لذت بخشه 🔻همش به فکرته و منتظرته 🔻با اسباب بازی هاش برات چایی و غذا درست میکنه میده بخوری 🔻خوراکی میخواد بخوره یکی درمیون تو دهان تو میذاره 🔻موهاتو شونه میکنه 🔻وقتی که تب بکنی بی تاب میشه 🔻اگه خار تو پات بره بی خواب میشه 🔻تو نماز هم تنهات نمیذاره چادرکوچولوشو سرش میکنه میاد بغلت نمازجماعت میخونه 🔻دستمال برمیداره ماشینتو تمیز میکنه 🔻اگه بری ماموریت چند روز نباشی مریض میشه 🔻سرفه کنی میگه آب بیالم بُخولی؟ و... همینطور که بزرگ و بزرگتر می شود والدین ارزش دختر رو بیشتر درک میکنن اصلا دختر مادری رو از همون کودکی با پدرش تمرین میکنه میخواستم درباره دختر چیزی ننویسم که دل اونایی که دختر ندارن رو نسوزونم ولی نتونستم، دعا میکنم برای همه که خدا از این مامان کوچولو ها بهشون بده اصلا بنظرم کسایی که دختر ندارن انقدر باید بچه بیارن که یدونش دختر بشه بعد بیخیال شن، البته این نکته برای کسایی هست که مثلا ۳ تا پسر دارن، وگرنه اگه یه پسر تک فرزند داری باید یکی دیگه بیاری 👌 خلاصه همه چیز یک دختر باباشه نه فقط تو کودکی، اتفاقا تو نوجوانی یا جوانی وابستگیشون به باباشون بیشتر میشه، دختر نیاز به توجه یک مرد تو زندگیش داره، اگه باباش بهش کم توجهی کنه ممکنه یکی دیگه زحمت بکشه و اشتباه باباشو جبران کنه باباااااا هاااااا دختراتونو دریابید، دوتایی باهم خاطره بسازید، پارک برید، رستوران برید، کوه برید، صفا کنید... روز دختر مبارک ✍حسین دارابی @HoseinDarabi

✅ وزیر اعظم‼️ ❇️ بر اساس آموزه های دینی، فرزندان شما از 14 تا 21 سالگی وزیران شما هستند. برای پرورش وزیر اعظمی شایسته، این گونه عمل کنید: 🔸 به آنها همانند یک انسان بزرگسال احترام بگذارید. 🔸 آنها را در تصمیم گیری های خانوادگی شرکت دهید. 🔸 در لابلای مشاوره گرفتن ها، برایشان از پیامدهای تصمیم های اشتباه در زندگی بگویید. 🔸 از امر و نهی افراطی بپرهیزید؛ از روش غیر مستقیم برای انتقال مطالب استفاده کنید. 🔸 دغدغه ها و درد دل های آنها را بشنوند و تا حد امکان برای برطرف کردن آن بکوشید. 🔸 دلایل کارها، موضع گیری ها و مقرراتی را که بیان می کنید، برایشان توضیح دهید. 🔸 وقتی مقررات را فراموش می کنند، محترمانه و ترجیحا غیر مستقیم به آن ها یادآوری کنید. 🔸 در کنار منع ها و انتقادها، از ارائه پیشنهادها و راهکارها نیز غافل نباشید.

. در خیلی از موارد کارهای بد بچه ها را باید نادیده گرفت و تغافل کرد. همین کار باعث می شود کودک آن کار را خود به خود رها کند. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

مشکل همیشه از آنجا آغاز می شود که : کودک و نوجوان از خانه خودش دلزده می شود . مشکل همیشه از آن جا آغاز می شود که افراد بیرون از خانه، از اهل خانه مهربان تر به نظر می رسند. اگر فرزند شما برای ماندن در خانه سایر اقوام رغبت زیادی نشان می دهد ، در روابط تان با او تعمق کنید . چرا خانه دلچسب نیست ؟!! @nooredideh_nojavan

#لالایی_خدا #قصه ۶ #اسم_قصه: داستان اهل شنبه #محسن_عباسی_ولدی @nooredideh

#لالایی_خدا #تلاوت صفحه ۱۱-۱۲ #سوره_بقره آیات ۷۰-۸۳ #محسن_عباسی_ولدی @nooredideh

⭕️ پزشکینه شدن کودکی یکی از دوستانم چند روز پیش تماس گرفته بود و می‌گفت که کودک یک سال و دو ماهه‌شان به حرف گوش نمی‌دهد، خیلی لجباز است و خوب هم غذا نمی‌خورد و به قول او با آب زنده است! پیش پزشک کودکان رفته بودند و پزشک پس از معاینه‌ی جزئی کودک به آن‌ها گفته بود غذاهایتان خوشمزه نیست و باید غذاهای خوب و خوشمزه درست کنید! در یکی از کلاس‌ها نیز مادری پیش من آمد و گفت فرزند 4 ساله‌شان بیش‌فعال است، یعنی بیش‌فعال بوده و نزد پزشک کودکان رفته‌اند و پزشک مدت یک سال به کودک قرص می‌داده است! الآن هم حدوداً 6 ماه است قرص نمی‌خورد و بهتر شده است. و همین طور مادر دیگری که کودکش را پیش هر دکتری برده‌ بود یک چیز گفته بودند! یکی گفته بود این بچه اوتیسم دارد، یکی گفته بود اوتیسم خفیف دارد! دیگری گفته بود سالم است! و یکی دیگر گفته بود دیستروفی دارد و ... سوای از پاسخ به سوالات بالا، سوال اصلی این است که اساساً پیش پزشک کودکان رفتن در این مسائل چه معنی‌ای می‌دهد؟! واقعاً تشخیص استرس، بیش‌فعالی، اوتیسم و ... با پزشک کودکان است که برای بیماری‌های عمومی جسم کودک به او مراجعه می‌کنیم؟! یکی از مشکلات عصر حاضر که با شروع مدرنیته هم شدت گرفته است، پزشکینه کردن مسائل با سرعت خیلی بالاست! جالب اینجاست که این منطق از سوی خانواده‌ها نیز کاملاً پذیرفته شده و حتی به کودکان نیز منتقل شده است. امروزه با هر کودک 7-8 ساله‌ای صحبت کنید، در مورد افسردگی، استرس، اضطراب، ضربه‌ی عاطفی و ... چیزهایی می‌داند که قطعاً کودک 7-8 ساله‌ی 20 سال پیش نمی‌دانست. جالب‌تر این است که تقریباً اکثر کودکان ادعا می‌کنند این حالات روانی را تجربه کرده‌اند!! امروزه حتی کشمکش‌های هیجانی کودکان نیز پزشکینه شده‌اند. یعنی کودکان طوری آموزش دیده‌اند که تجربه‌های دشوار زندگی را هم به‌منزله‌ی بیماری نگاه کنند؛ بیماری‌ای که باید برای آن به پزشک مراجعه کنند. دقت کنیم زمانی که اضطرابی طبیعی یا مشکلی هیجانی همچون وضعیتی روانشناختی دیده شود، کودک ما کمتر این توانایی را پیدا می‌کند تا در مقابله با سختی‌ها و درد و رنج‌ها از خودش مقاومت نشان دهد. در حالی که این‌ها طبیعت زندگی یک  کودک و حتی بزرگسال را تشکیل می‌دهند. در اکثر این مشکلات - البته اگر واقعاً مشکلی در کار باشد - نظر فرد متخصص این موارد بسیار دقیق‌تر از نظر پزشک کودکان است. شاید گفتنش سخت باشد اما در پاره‌ای از موارد مدیر یک مهدکودک، مشاور امور خانواده، مشاور کودکان و ... شاید جایگزین مناسبی باشند. مقصود این نوشته فقط طرح مسئله بود، نه ارائه راه‌حل و در این باره حرف بسیار است. باقی‌اش بماند برای زمانی دیگر ... #حمید_کثیری @hamidkasiri_ir

ارتباط چشمی برقرار کردن کمک شایانی به رشد مغز کودک خود می کند. احساس، نخستین چیزی است که کودک به واسطه آن با دیگران ارتباط برقرار می کند. نوزادان از سه یا چهار ماهگی حالت های مختلف چهره والدین خود را تشخیص می دهند. توانایی تشخیص حالت های مختلف چهره اطرافیان، شالوده مهارت های ارتباطی غیر کلامی است. این مهارت کودک را برای کارگروهی بهتر، کمتر مبارزه کردن و ایجاد ارتباطات طولانی تر همچون بزرگسالان پرورش می دهد. join @nooredideh

مادر اخم می کند😡وپدر لبخند می زند😊 این فرمانده دستور حمله می دهد و آن یکی دستور عقب نشینی بااین وضعیت طفل معصوم هیچوقت نمی فهمد چه کاری خوب است و چه کاری بد این تعارض سم مهلکی برای شخصیت کودک است

احساس مربوط به روح انسان است. ما نیازهای روحی داریم. احساسات، نیازها و وضعیت روح را منعکس می کنند. در روانشناسی کلاسیک و علومی که از غرب می آیند به احساسات اصالت داده می شود ولی در جهان بینی ما و در علوم ما به روح اصالت داده می شود. احساس نیازها و وضعیت روح را بازتاب می دهد. اگر من نیاز به نوازش دارم، روح من نیاز به نوازش دارد؛ اگر دریافت کردم در سیستم احساسی منعکس می شود و اگر دریافت نکردم اعلام وضعیت می کند. تمامی احساساتی که ما داریم برای وضعیت حالت روحی ما هستند. علاوه بر احساسات حس ها نیز در بازتاب وضعیت روح دخیل هستند مثل زمانی که اگر قسمتی از بدن ما درد بگیرد ما هم درد را حس می کنیم و هم به خاطر این درد ناراحت می شویم یعنی روحمان هم آسیب می بیند پس احساس و حس هر دو در اعلام وضعیت روح دخیل هستند. عکس این حالت نیز صادق است. زمانی که روح ما تحت فشار قرار می گیرد، جسم ما نیز آزار می بیند؛ بیماری های صعب العلاج امروزی ناشی از فشاری است که روی روح انسان وجود دارد نه روی سیستم عصبی. آزردگی روح برروی جسم تأثیر مستقیم می گذارد. احساسات هم مانند حس ها قابل توصیف هستند. ما می توانیم احساساتمان را برای یکدیگر بازگو کنیم چون در احساسات هم مشترکیم. ما حالت های روحی و احساسات را می توانیم توصیف و منتقل کنیم مانند: من عصبانی هستم، ناراحتم، غم دارم. #احساس {قسمت3} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

چگونه به فرزندم بياموزم از خود دفاع كند! معمولا كودكان حدود دو سالگي در زمان بازي يكديگر را هول مي دهند، گاز ميگيرند و يا كتك ميزنند. آنها به شدت از رفتار همسالان خود خشمگين ميشوند زيرا هنوز رابطه برابر را نياموخته اند. كتك زدن در سن ٣ سالگي يا بعد از آن طبيعي نيست و نياز به بررسي دارد. 🔺آيا والدين بايد دخالت كنند؟ اين وظيفه كودكان در اين محدوده سني نيست كه از خود مراقبت كنند. آنها نياز دارند شخص بزرگسالي كنار آنها باشد تا اگر كودكي اقدام به زدن يا هول دادن ديگري كرد، فرد بزرگسال بدون داد زدن يا دعوا كردن او را متوقف كنند. اين جمله "اگر زد تو هم بزن"، آسيب فراواني به كودك ما خواهد زد. تمام آموخته هاي فرزندتان را زير سوال خواهد رفت و اين سوال پيش مي آيد پس اگر كسي كار بدي كرد من هم ميتوانم آنرا تكرار كنم؟ كودكي كه مي زند درونش لبريز از حس بد به خود و ديگران است. در حقيقت كودكي كه كتك مي زند از كودكي كه كتك ميخورد بيشتر آسيب ميخورد و احساسات منفي بيشتري را درون خود احساس ميكند. به علاوه او را در خطر آسيب فيزيكي بعضا جبران ناپذير قرار ميدهيد و به كودكان خشم، مجازات و كينه ورزي را آموزش خواهد داد. 🔻پس چه رفتاري داشته باشيم؟ بايد بدانید زماني كه كار به برخورد فيزيكي رسيد، به فرزندتون بياموزيد بهتر است دست خود را بالا بياورد و بگويد نزن. با آموزش اين رفتار به فرزند خود، شما به او مي آموزيد كه در رابطه با ديگران ميتواند حد و مرز مشخصي قرار دهد و از خود دفاع كند. اگر طرف مقابل به كار خود ادامه داد، فرزند شما بايد محيط را ترك كند. با اين كار به فرزندتان مياموزيد كه انسانهايي در زندگي سر راه ما قرار خواهند گرفت كه دچار اختلالات رفتاري هستند، و عاقلانه ترين واكنش اين است كه با اين افراد درگير نشويم. ترك كردن محيط نه نشانه ترسو بودن شخص است، و نه دليل بر بي عرضگي او مي باشد، تنها نشان ميدهد شخص فرق خوب و بد، و درست و غلط را ميداند. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh