مشارکت والدین در پیشرفت تحصیلی بچه ها عامل پیشرفت تحصیلی بچه ها وضعیت اجتماعی و اقتصادی بالا و یا شهرت مدرسه نیست. یکی از عوامل مهم در پیشرفت تحصیلی، میزان تشویق فرزندان به آموختن از سوی والدین و مشارکت آنها در فرایند تحصیل است. شرایط مساعد را در خانه فراهم کنید. @nooredideh

‍📖 تکنیک‌هایی برای لذت‌بخش کردن تکلیف مدرسه 👦کارهایی که شما در رابطه با تکلیف مدرسه باید انجام دهید📝 📝قبل از تکالیف مدرسه به او فرصت استراحت بدهید. 📝زمان مشخصی را هر روز برای انجام تکالیف مدرسه تعیین کنید. 📝ساعتی که مناسب سن اوست اجازه دهید تلویزیون تماشا کند. 📝محیطی آرام و ساکت را برای کودک به وجود آورید. 📝بعد از انجام تکالیف خستگی او را با یک نوشیدنی یا خوراکی سالم برطرف کنید. 📝در صورت لزوم پاسخگوی بعضی از پرسش های درسی کودک باشید. 📝ماهی یک بار با معلم او ارتباط داشته باشید. 📝به هیچ عنوان کودک را مجبور به انجام تکلیف نکنید. 📝سعی کنید انجام تکلیف را به صورت کاری شاد و لذت بخش تبدیل کنید. 📝از کودک در مورد زمان انجام دادن تکلیف نظرخواهی کنید. 📝حتما تشویق را چاشنی تکلیف داشته باشید. ✅ این را بدانید در کلاس اول همراهی والدین با کودک شاید تا حدود ۹۰ درصد است و به مرور و با بالا رفتن مقاطع، از این همراهی کم‌می‌شود. ❌ و نکته دوم؛ شما مادر و پدر او هستید و هرگز نقش معلم را به خود نگیرید، پس تنبیه، توبیخ، شماتت و جارو جنجال برای درس در خانه ممنوع است. @nooredideh

پاسخ کامل داد😁 تازه فهمیدم چرا هرچی از خدا میخوام بهم نمیده😁 @nooredideh

🔅نماز فرزندان🔅 ❇️ وقتی دیدی یک روز صبح، فرزندت خودش بیدار شد و بدون این که کسی به او بگوید، وضو گرفت و در گوشه خلوتی نماز خواند، بدان که نماز، فرزندت را گرفت، سجده شکر به جا بیاور. مبادا از آن پس او را برای نماز خواندن تحریک کنی.🚫 جوانان این زمان، تحریک را دوست ندارند. 🔻نمی‌خواهد آن‌ها را خیلی امر به معروف و نهی از منکر کنید، آن‌ها فطرتاً در راه هستند. با اخلاق و صفات شایسته و با نیت خوب و دعای خیر در حق آن‌ها کار کنید و آن‌ها را به سمت کمالات ببرید. آن‌ها را باید با نماز دوست کنید، نه این‌که فقط نمازخوان کنید. ✅ کار بعضی‌ها، بی‌نماز کردن مردم است. آن‌ها با امر و نهی زیاد و مردم‌آزاری، جوان‌ها را تارک‌الصلاة می‌کنند. مقدس‌مآب‌ها و افراد سخت گیر کارها را خراب‌تر می‌کنند. ✨مرحوم حاج اسماعیل دولابی ‌@nooredideh

احساس آزادي و راحتي به كودكانمون استقلال ميده، فرصت رشد و انتخاب ميده اشتباه هم بكنن ازش ياد ميگيرن و مي آموزند زندگي لج و لجبازي نيست. روزي كه من دو دفعه به خواسته هاي كوچك فرزندم گوش بدم حتي اگر اشتباه باشه احتمال آنكه او كم كم توجهي به حرفاي من بكنه و من بتونم اونو براه بيارم به مراتب خيلي بهتر از لجبازيه. كودكانمونو در بزرگسالي تبديل به برده نكنيم. كودكان حرف گوش كن در بزرگسالي از حق و نظر خودشون نميتونن دفاع كنند. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 join @nooredideh

تقریباً همه کودکان وقتی نوپا هستند دم دمی مزاج هستند. خشم مزاج در کودکانی که خیلی کوچک هستند و نمی‌توانند عصبانیت و ناامیدی خود را با کلمات بیان کنند طبیعی است. آن‌ها یک قسمت طبیعی از رشد کودک هستند و بیشتر در بچه‌های سنین 2 تا 3 سال اتفاق می‌افتد. خشم مزاج از غر زدن و ‌گریه گرفته تا جیغ زدن، لگد زدن، ضربه زدن و نفس کشیدن متغیر است. کودکان حتی ممکن است خود را به زمین بیاندازند و دندان‌های خود را فشار دهند، لگد و مشت بزنند. این انفجار‌های احساسی باعث آزاد شدن انرژی و همچنین جلب توجه می‌شوند. @nooredideh

کمک های بی جا به بچه ها ممنوع روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد. شخصی نشسته بود و ساعت های تقلای پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا می کرد. آن گاه تقلای پروانه متوقف شد و به نظر می رسید که خسته شده، و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد. آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد، اما جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بودند. آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. او انتظار داشت پر پروانه گسترده و محکم شود و از جثه او محافظت کند. اما چنین نشد! در واقع ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست با بال هایش پرواز کند. آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را، خدا برای پروانه قرار داده بود، تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله..... فرزندان ما باید در سختی ها قرار بگیرند باید در تلاش وتقلا برای انجام کارهایشان قرار بگیرند کمک ها و حمایت های زیادی و بی موقع آن ها رایک عمر از کار می اندازد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 join @nooredideh

اگر وارد ذهن پدران و مادران امروز شویم، می‌بینیم که یکی از دغدغه‌هایی که بر ذهن آنان حک شده این چنین است: چه کنم؟ تا کی می‌توانم فرزندم را در خانه نگه‌دارم؟ مگر می‌شود او را زندانی کرد؟ نه، نمی‌شود؛ اما وقتی از خانه بیرون می‌رود، دلم هزار راه می‌‌رود. چگونه می‌توانم فرزندم را در برابر این همه دامی که در مقابلش پهن شده حفظ کنم؟ من که نمی‌توانم هر کجا که می‌رود دنبالش بروم. اگر هم بتوانم مگر تا کی این کار، ممکن است؟ وقتی که دانشگاه رفت چه کنم؟ همۀ دانش‌جویان که در شهر خودشان درس نمی‌خوانند. اگر در یک شهر دیگر قبول شد چه کنم؟ دغدغه‌هایی از این دست، بسیار به جا و درست است؛ اما فراموش نکنید که محبت عاملی است که برای تأثیرگذاری، نه زمان می‌شناسد و نه مکان. اگر رابطۀ والدین و فرزندان، صمیمی و عاشقانه باشد، پدر و مادر می‌توانند در هر سنّی و در هر جایی روی فرزندان‌شان اثر بگذارند. فرزندانی که با دور شدن از پدر و مادر، خود را متعهد به آنچه پدر و مادر یاد داده‌اند نمی‌دانند، بیش‌تر از کسانی هستند که پدر و مادرشان در رابطۀ عاطفی با آن‌ها موفق نبوده‌اند. @nooredideh

نتایج تحقیقات نشان دادند که نوزادانی که هنوز متولد نشده اند قابلیت شنیدن و شکل گرفتن هوش شنیداری را دارا هستند. آن چه والدین انجام می‌دهند می گویند و حتی هیجانات آنان بر نوزاد تاثیر گذار است. حتی هوش زبانی آنان نیز در دوران بارداری شکل می‌ گیرد. @nooredideh

شاید تعجب کنید اگر بگویم مغز ما با همه پیچیدگیش قادر نیست جملات منفی را از مثبت تفکیک کند: به جمله ً منفی ً زیر توجه کنید: " لطفا به فیل قرمز فکر نکنید " ذهن شما اکنون به چه چیزی فکر می کند؟ بدون شک ذهن شما اکنون در حال فکر کردن به فیل قرمز است. به نظر شما اگر به کودکی گفته شود دست مرا ول نکن، به پریز برق دست نزن، امروز با بچه ها در مهد دعوا نکن، چه پیغامی در مغز او مخابره میشود؟ همه این جملات در ذهن او مثبت برداشت شده و گویی که به او دستور داده اید که این کار را انجام دهد، در واقع در فرمان دادن باید به کودک گفته شود چه کاری باید انجام دهد نه اینکه چه کاری نباید انجام دهد. بنابراین با کودک خود اینگونه سخن بگویید: - به جای مخالفت نکن ؛ بگو کاری که گفتم را انجام بده - به جای فحش نده ؛ بگو حرف خوب بزن - به جای دستم را ول نکن؛ بگو دستم را محکم بگیر - به جای ندو ؛ بگو آرام راه برو #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

🔻جایگزین های تنبیه برای بچه ها 💠 به جای تنبیه، تقبیح شدید خود را بیان کنید بدون اینکه به شخصیت فرزندتان حمله کنید. مثلا پدری که می بیند فرزندش ابزار او را برداشته و در حیاط زیر باران رها کرده چه عکس العملی می تونه داشته باشه؟ میتونه فریاد بزنه، عصبانیت خودش رو با تندی بیان کنه و میتونه باجدیت به فرزندش تذکر بده بدون اینکه به فرزندش اهانت کرده باشه. مثلا بگه‌؛ "از اینکه ابزار نوی من توی حیاط زیر بارون رها شده و زنگ زده خیلی عصبانی ام..." 💠 به جای تنبیه، انتظارات خود را جزء به جزء برای فرزندتان شرح دهید. "انتظار دارم وقتی ابزار من رو قرض میگیری مثل اول بهم برگردونی" 💠 راه جبران خطا را به فرزند خود نشان دهید. " از این به بعد وقتی ابزار منو می گیری سریع سر جاش برگردون" 💠 به کودک فرصت دهید. " پسرم تو میتونی ابزار منو امانت بگیری و دوباره پسشون بدی و در مقابل میتونی امتیاز استفاده از آونها را کلا از دست بدی. تصمیمش با خودت" 💠 با موضوع برخورد فعال داشته باشید. کودک:" چرا درب جعبه ابزار قفله؟! پدر: "تو به من بگو چرا" 💠 مشکل گشایی کنید. " پسرم به نظر تو چه راهی می تونیم پیدا کنیم که هر وقت به ابزار من احتیاج داری بتونی از آنها استفاده کنی؟ در ضمن مطمئن باشم که هر وقت لازمشون داشتم داشتم سر جاشون باشند. " #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

زود رنجی در کودکان، حاصل یک زخم روحی است! زخم‌هایی که ممکن است از ۴ "ت" آسیب‌ رسان حاصل شده باشد؛ 🔸 تهدید 🔸 تحقیر 🔸 توهین 🔸 تمسخر #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh