با بازی کردن می‌توانید توانایی حرف‌شنوی را در فرزندتان تقویت کنید در جست‌وجوی گنج باشید! برای یک کودک کنجکاو هیچ‌چیزی وسوسه کننده تر از پیدا کردن یک جایزه پنهان‌شده نیست! حتی اگر جایزه ساده‌ای مثل عروسک همیشگی‌اش باشد. معمولاً بچه‌ها نمی‌توانند در برابر پیدا کردن وسیله و جست‌و‌جو مقاومت کنند؛ درنتیجه سراغ شی پنهان شده می‌روند. سعی کنید جایی که عروسک را پنهان می‌کنید، خیلی سخت نباشد. مثلاً می‌توانید از پشت مبل استفاده کنید. بعد به فرزندتان برای پیدا کردن نشانه‌هایی دهید و او را راهنمایی کنید. این روش چطور تأثیر می‌گذارد؟ اگرچه فرزندتان برای یافتن جایزه‌ای که پنهان کرده‌اید ترغیب شده و به راهنمایی‌ هایتان توجه می‌کند؛ هم‌زمان در حال پیروی کردن تقویت حافظه‌اش نیز هست. قطعاً اگر این بازی را ادامه دهید متوجه تفاوت فرزندتان در یک‌سالگی با دوسالگی‌اش می‌شوید. هر چه او بزرگ‌تر می‌شود تمرکزش را بیشتر تقویت کنید و بازی را برایش پیچیده‌تر کنید. مثلاً بگویید اول باید به اتاق بازی برود و بعد توپ آبی را پیدا کند یا حتی از این سخت‌تر! Join @nooredideh

لطفا از این گروه ماد‌ران نباشید همه مادران آرزوی آرامش و شاد‌ی فرزند‌ان شان را د‌ارند اما برخی ماد‌رها با اشتباه‌های‌ خود، زند‌گی را برای فرزند خود‌ سخت ‌می‌کنند‌: ◻️ ماد‌ران همیشه نگران ◻️ ماد‌ران بیش حمایتگر ◻️ ماد‌ران چسبند‌ه ◻️ ماد‌رانی که همیشه با همسرشان ‌می‌جنگند. ◻️ ماد‌رانی که بچه را د‌ر د‌عواها د‌خالت ‌می‌د‌هند.

ممکن است در کودکی یاد گرفته باشیم که هیجان‌ها «بد» هستند و بنابراین هیجان‌های فرزندان‌مان هم مانند هیجان‌های خودمان برای‌مان ناراحت‌کننده می‌شوند. زمانی‌که احساسات خود را مستقیم، ساده و به شیوه‌های غیرتهدیدکننده بیان می‌کنیم، فرزندان‌مان بهره می‌برند. یک کودک نه تنها می‌خواهد بداند والدینش چه فکر‌ می‌کنند، بلکه می‌خواهد بداند احساس آن‌ها چگونه است. وقتی ناراحت، خشمگین، یا ناامید، هیجان‌زده، مغرور، یا خوشحالیم می‌توانیم به فرزندان‌مان اجازه دهیم که بدانند. کودکان نیاز دارند بدانند که ما نیز احساسات داریم. وقتی هیجان‌های‌مان را بیان می‌کنیم، فرزندان‌مان می‌فهمند چه برای ما مهم است و همچنین شاهد مدلی برای بیان سالم هیجان می‌شوند. کودکان از طریق مشاهده‌ی شیوه‌های پاسخ هیجانی ما، و نه فقط کلماتی که می‌گوییم، همدل‌بودن را یاد می‌گیرند. می‌توانیم ضمن‌ احترام‌گذاشتن به تجربه‌های خودمان و فرزندان‌مان، اصیل و پر شور باشیم. @nooredideh

رسم دست بوسی پدرومادرها رادرخانواده ها باب کنید. نوه ها ببینند که پدرومادرش برای احترام دست والدینش را می بوسد این از نظر تربیتی اثر ویژه ای دارد. #مادر join @nooredideh

کنترل_خشم خشم در نوجوانان چگونه است؟ نوجوانان معمولاً خشم خود را با واکنش‌های مختلفی نشان می‌دهند... واکنش‌های خشم آلود نوجوانان می‌تواند فیزیکی به همراه پرخاشگری کلامی باشد.... تکنیک‌های مدیریت خشم می‌توانند به ایجاد آگاهی نوجوانان از عصبانیت و چگونگی بهبود توانایی آن‌ها در اجرای مهارت‌های کنترل خود کمک کنند. برای اینکه کنترل خشم در نوجوانان اثربخشی زیادی داشته باشد،... باید بدانید در هنگام خشم آن‌ها را سرزنش نکنید تا آن‌ها یاد بگیرند خشمشان را به صورت صحیح و هدایت شده، بروز دهند.....!!! @nooredideh

"مطمئنم که فرزندم کودک خاصی است" آیا شما هم معتقدید که فرزندتان صاحب ویژگی های منحصر به فردی نظیر هوش و استعداد فوق العاده ای است که او را از سایر کودکان متمایز می کند؟ آیا این قضیه را دائما به خود او می‌گویید؟ تحقیقات روان شناسان نشان می دهد که اگر مرتبا این مسئله را با ستایش و تمجید به کودک خود یادآوری کنید، منجر به تضعیف عملکرد تحصیلی و هویت او خواهید شد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

گفتیم رشد مثل بتن است و تربیت قالب بتن. تربیت ما طوري بايد قالب بندي و پي ريزي كنيم كه خود صاحبخانه ياد بگيرد و بقيه كار را ادامه دهد. ساختمان شخصيت را نمي توانيم به يك مقاطعه كار واگذار كنيم. يكي از اشتباهات بزرگ والدين اين است كه مي خواهند رشد و تربيت فرزندان شان را به ديگران واگذار كنند و به مقاطعه كار بسپارند مثل مهد، كلاس ها، مدارس و....بعضي از جنبه ها را مي توان به آن ها سپرد ولي بتن ريزي را نمي توان سپرد. شخصيت كودك در خانواده شكل مي گيرد. پي، اصل و اصول و سقف و مهمترين طبقه ي ساختمان تربيت كودك در خانواده شكل مي گيرد.ممكنه كه براي زدن درب و پنجره و تزئينات كمك بگيريم ولي يراي پي ريزي و ستون ها نمي توانيم. پس بايد بتن ريزي و قالب بندب بلد باشيم و طوري عمل كنيم تا خود كودك ياد بگيرد كه ادامه راه را خودش برود چون ما تا يك سني مسئول هستيم و بعداز آن به عهده ي خودش بايد بگذاريم. اگر مي خواهيد ساختمان تربيت كودك شما برج شود بايد خودش بتن ريزي را بياموزد و ادامه دهد (ادامه دارد... ) #تربیت {قسمت 11} (مباحث کودک متعادل ) join @nooredideh

مراقب ریشه‌هایِ زندگی‌تون باشید ❤️ #پدر #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 @nooredideh

به کودک اجازه دهید برای چیزی که می خواهد تلاش کند. اگر کودک چیزهایی که می خواهد را به آسانی بدست آورد معنای تلاش کردن و سخت کوشی را یاد نمی گیرد. join @nooredideh

دوران کودکی، دوران کودکی کردن و تمرین زندگی است؛ دوران بزرگسالی نیست. وقتی لباس های مجلل و گران قیمت تن کودک می کنیم، دائماً او را تحت فشار می گذاریم که لباست رو کثیف نکنی. چرا لباس بچه ها را راحت انتخاب نمی کنیم که اگر کثیف شد حرص نخوریم. که همه چیز در زندگی حول محور رشد (تحول) است، بازی کردن و کثیف کردن به رشد کودک کمک می کند. پس لباس پوشیدن بچه ها را دقت کنیم. @nooredideh

قریب به اتفاق والدین امروزی، به جای این‌که به فرزندان‌شان خوشبخت بودن در جمع را بیاموزند، نابغه بودن در تنهایی را القا می‌کنند. متاسفانه چندی است که خانواده‌ها در این تب و تاب افتاده‌اند که باید کودک‌شان را در کلاس‌های آموزشی و یا موسسات معروف ثبت‌نام کنند تا نابغه شود. جالب آن‌که هیچ‌چیزی نمی‌تواند مانع این تب و تاب شود و والدین بعد از کلی رفت و آمد، نتیجه‌ای جز خشم و اضطراب و افسردگی برای کودک‌شان به ارمغان نمی‌آورند. بر فرض که کودک بتواند یک عدد چند رقمی را در یک عدد چند رقمی دیگر ضرب کند و جوابش را در یک صدم ثانیه بگوید، یا بتواند در آستانه نوجوانی لیسانس گرفته و حافظ کل دیوان حافظ، سعدی و مولانا باشد، آیا چنین کودکی می‌تواند درست زندگی کند و از زندگی لذت ببرد؟ آیا توانایی حل مسئله دارد و می‌تواند درست تصمیم بگیرد و در نهایت آیا می‌تواند دوست پیدا کند، بخندد و خوشبخت باشد؟! کودکان ما در اصل نیازی به نابغه شدن ندارند، اما نیاز دارند که چگونه زندگی کردن را بیاموزند، توانایی‌های‌شان را بشناسند و بتوانند آن‌ها را به کار گیرند؛ در واقع کودکانی که معصوم‌ترین موجودات کره زمین هستند و می‌توانند با تربیت درست، همان‌قدر معصوم باقی بمانند، حق‌شان نیست که بار آرزوهای از دست رفته ما را به دوش بکشند و کودکی‌شان فدای خواسته‌های ما شود. کودکان حق دارند که مطابق شخصیت و علایق خود پرورش داده شوند، شاد باشند و از زندگی لذت ببرند. تحت فشار قرار دادن بچه‌ها برای شرکت در کلاس‌های آموزشی مختلف به خاطر ترسی است که والدین از عقب ماندن فرزندشان نسبت به سایر بچه‌ها دارند. ولی متاسفانه کودکانی که وقت خود را به جای احساس و تخیل، فقط صرف آموزش‌های علمی می‌کنند، به موجودات خارق‌العاده‌ای تبدیل می‌شوند که سر بزرگ اما دستان کوچک دارند. والدین در تلاش پایان‌ناپذیر خود برای دانشمند ساختن از کودکان‌شان، کودکی آن‌ها را نابود می‌کنند. یک سال اول زندگی کودک تنها بر پایه حس و بین یک تا شش سال نیز بر پایه احساس و تخیل شکل می‌گرد؛ در واقع طی شش سال اول زندگی، پرورش تخیل، احساسات و هوش هیجانی از نیازهای اساسی کودک است و تنها و تنها از طریق بازی می‌توان زمینه را برای رشد سالم روان فراهم کرد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

حال دلتون خوووب🥰💚 @nooredideh