eitaa logo
تربیت فرزند نوردیده
83.8هزار دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
1هزار ویدیو
23 فایل
کانال قصه و شعر نوردیده 👇 eitaa.com/joinchat/2079785181Cb3e7c100b0 نظرات و پیشنهادات نوردیده .مشاوره نداریم @nasman تبلیغات @nooredid نوجوان @nooredideh_nojavan کانال مدیر نوردیده حسین دارابی👇 eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕ نیازهای کودک رو تأمین کنیم یا خواسته‌هاش رو؟! وقتی ما بچه‌ها رو برآورده نمی‌کنیم مجبوریم که به نیاز_کاذب یا خواسته‌شون تن بدیم! ببینید خیلی معادله‌ی ساده‌ای هست. مثلاً بچه نیاز به بازی با مامان و بابا، هم‌سن و سالاش، بازی توی طبیعت و ... داره! اما ما چون حال و حوصله این کارها رو نداریم، روزی چهار ساعت می‌شونیمش پای تلویزیون! بعد مدام میگیم این بچه ما رو میزنه، بددهنی می‌کنه، اصلاً به حرف گوش نمیده، اعصاب ما رو ریخته به هم و ...! اونوقت دنبال راه‌حلیم تا مشکل رو حل کنیم 😕 یا مثلاً در مورد غذا؛ بچه‌ها نیاز دارن غذای سالم و مقوی بخورن و خب طبیعیه اینکار زحمت داره! اما چون ما حال و حوصله نداریم وقت بگذاریم مواد اولیه سالم خریداری کنیم، روزانه وقت مناسبی رو برای غذا درست کردن بگذاریم، با بچه کنیم تا غذاش رو درست و کامل بخوره و ... بچه رو سوق میدیم سمت هَله هوله یعنی چیپس، پفک، پفیلا و آب سیاه (همون نوشابه خودمون 😂😂) اونوقت میایم میگیم بچه ما خیلی بدغذاست! در مورد نوجوون هم همین جوریه! خب برای نوجوون باید وقت گذاشت. نوجوون باید ورزش کنه، باید کلاس‌های خوب بره، باید وقتش به صورت درست پر بشه و بار روی دوشش باشه ولی بچه‌ی ما هیچ برنامه‌ای نداره، بعد ما هِی می‌نالیم که این خواسته‌های اونجوری داره! 🤨 در روایت هم داریم که بچه هفت سال سوم وزیره. بعضیا خیلی خوش‌تیپن و فکر کردن وزیر یعنی مشاور! میشه بپرسم کدوم وزیر الآن مشاوره؟! وزیر از وِزر میاد یعنی کسی که بار روی دوشش هست و اِنقدر کار داره که نمی‌تونه سرش رو بخارونه! (حالا بگذریم از بعضی وزرای خودمون که ... 😭) و دقیقاً همین کارِ که بچه رو به سمت نیازهای واقعی سوق میده و رشدش میده. بعضیام میان میگن ما پول نداریم بچه رو هی بفرستیم کلاس، ورزش و ...! منم معمولاً می‌پرسم بچه‌تون تبلت داره؟ موبایل چی؟ ایکس‌باکس چی؟ اسکوتر چی؟ و ... که توی خیلی از این‌ها جواب مثبته! 🥴 خب جمع دو، سه قلم از اینا میشه ده، پونزده میلیون! چطور اینا رو می‌تونیم بخریم بعد نمیتونیم ماهی سیصد، چهارصد هزار تومن بدیم بچه بره کلاس و ورزش که هم وقتش پر بشه، هم زندگیش ریتم بگیره و هم در جهت علایق و استعدادش رشد کنه؟! در مورد بچه‌های زیر هفت سال هم همین جوره. اگه بفهمیم بچه کل زندگی رو‌ شبیه بازی می‌بینه و ما بیایم توی پازلش اونوقت می‌بینیم که چقدر رابطه‌مون قشنگ میشه. خشونت بچه کم میشه، حرف‌گوش‌کن میشه! 😉 و کلی چیزای خوب دیگه! حالا بچه نیاز به ، دانستن، و ... نداره؟ حالا کی این کارها رو می‌کنه و باز با بچه‌اش مشکل داره؟! 👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
تولد فرزند دوم تاثیرات زیادی بر کل خانواده بویژه فرزند اول دارد به خصوص در ماههای اول تولد که والدین به شدت از توجه به فرزند بزرگتر غافل می‌شوند. کودکان در مقابل ورود نوزاد جدید واکنشهای متفاوتی از قبیل خشونت، لجبازی، چسبندگی به مادر و اضطراب جدایی، مشکلات خواب، مشکلات مربوط به غذا خوردن و رفتارهای بچه گانه‌ای از خود بروز می‌دهند. لازم که والدین خود را برای واکنشهای کودک اول آماده کرده، از تنبیه و سرزنش وی خود داری کنند. مدت زمان بیشتری را با او بگذرانند و از دادن مسئولیت نگهداری فرزند جدید به کودک اول خود داری کنند. @nooredideh
در مورد کودک به خصوص همیشه توصیه می کنیم که به رفتار او توجه نکنید بلکه به احساس پشت آن رفتار توجه کنید؛ (احساس -- رفتار) و وقتی این احساس را درک کردید حالا به نیاز پشت آن رفتار توجه کنید ( انتظار یا نیاز – احساس -- رفتار) و ببینید که چه نیاز یا انتظاری دارد. مثلاً درک مقصر درخواست بخشش می کند چون انتظار مجازات دارد، حالا چه نیازی دارد؟ وقتی کسی انتظار مجازات دارد چه نیازی می تواند داشته باشد؟ نیاز به بخشش، که مجازات نشود و برای به دست آوردن این نیاز است که عذرخواهی و طلب بخشش می کند. پس خیلی مهم است که در رفتارها به احساس پشت آن توجه کنیم نه به خود رفتار. آدم بزرگی که عصبانی است و داد می کشد، پشت این رفتارش چه احساسی است؟ خشم. پشت این خشم چیست؟ چه نیازی است که به آن نرسیده و تولید این خشم را کرده؟ یک آدم خشمگین به چی نیاز دارد؟ به کمک چون به مانع برخورده و نمی تواند از این مانع عبور کند. بخش والد ما شامل صحنه هایی است که در ناخودآگاه ضبط شده است و اگر این صحنه ها تکرار شوند، خاطره و احساس آن برای ما تداعی می شود؛ مثل وقتی که باران می بارد و بوی خاک به مشام می رسد و می گوییم: آخی هوا مثل شمال شده چون حال و هوای شمال همرا با احساسش در ناخودآگاه ما ضبط شده است. چند نفر از شما از دروغ بیزارید؟ و اگر همسرتان به شما دروغ بگوید مثل این می ماند که دنیا روی سرتان خراب شده؟ چرا؟ چون از بچگی ما را با دروغ بزرگ کرده اند، دروغ به عنوان یک روش تعلیم و تربیت در گذشته بوده است، می خواستند بچه اذیت نشه یا ناراحت نشه به او دروغ می گفتند؛ مثل زمانی که مادر هفت قلم آرایش کرده و پدر با کت و شلوار و لباس مرتب، بچه را می برند خونه ی مادربزرگ و میگن تو برو پیش مامان بزرگ تا ما بریم دکتر آمپول بزنیم زود برمی گردیم! بچه هم با خودش فکر می کند که این ها یک هفته است که صحبت عروسی و لباس و این جورچیزها می کنند و من رو نمی خوان ببرند، دچار چه احساسی می شود؟ خشم و این احساس ضبط می شود. دروغ ------ خشم. و این داستان دروغ بارها و بارها برای کودک تکرار می شود و کودک نه یکبار بلکه چندین بار شاهد دروغ گویی بزرگترها می شود و بارها و بارها خشم در ناخودآگاه او ضبط می شود و در بزرگسالی با دیدن یک صحنه ی دروغ تمام صحنه های ضبط شده ی کودکی او تداعی می شود و به دنبال آن خشم خواهد آمد؛ چه قدر این جمله را می گوییم یا می شنویم که: فکر کردی من خرم؟! چون از بچگی ما را آدم حساب نکرده اند و گول زده اند و ما بزرگترها متوجه نیستیم که وقتی به کودک را گول می زنیم، دچار چه خشمی می شود و این خشم ها روی هم انباشته می شود و پایه ی خیلی از درگیری ها در بزرگسالی می شود. خشم های انفجاری ما از این جا نشأت می گیرد، یک اتفاق می افتد، تداعی می شود و بخش کودک با خشم های انباشته شده اش منفجر می شود. (ادامه دارد...) {قسمت18} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
خونه محل آرامش است نه تسويه حساب هاي شخصي! هرگز کودکتان را با جمله‌ی برسیم خونه حسابتو میرسم، تهدید نکنید! خانه برای فرزندتان باید محل امنیت و آرامش باشد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh
⁦⁉️⁩ آقا مگه نمیگن بچه باید زیر هفت سال آزاد باشه، مگه نمیگن تا هفت سال سید و امیر و پادشاهه؟ پس اینی که میگی بچه باید داشته باشه رو از کجا آوردی؟ اولش یه چی بگم، ما بی‌قیدوشرط نداریم! اصلاً هر کسی صحبت از آزادیِ مطلق تو هر فضایی می‌کنه معلومه یه چیزایی شنیده! 🙄 و نمی‌دونه چی میگه. آزادی بی‌قیدوشرط، برای همه و از جمله ما خشونت میاره و خودش مانع آزادیه! اما بعد؛ 👈 ظاهراً بچه‌ها توی زیر هفت سال آزادند الّا در سه موقعیت: ⁦1️⃣⁩ زمانی که بچه داره به خودش و یا دیگری آسیب جدی میزنه! هم ایشالا روشنه دیگه! یعنی تا دو تا بچه به هم یه ذره بدوبیراه گفتن یا دو تا لگد بهم زدن نیفتید وسط‌شون! فقط موقعی برید داور وسط بشید که مثلاً دارن چشم همو در میارن 😂 ⁦2️⃣⁩ زمانی که بچه داره تغییر جدی توی محیط ایجاد می‌کنه! این هم روشنه دیگه! مثلاً بچه میره قابلمه‌ها رو درمیاره تا بازی کنه یا مثلاً میخواد با ده تا بالش وسط اتاق بازی کنه، تغییر جدی نیست! تغییر جدی یعنی مثلاً اومده میخواد یه دبه ماست خالی کنه وسط اتاق یا یهو تصمیم گرفته وسط پذیرایی آتیش درست کنه! 😜 ⁦3️⃣⁩ جایی که بچه داره یک رو زیر سوال می‌بره! این خودش سه تا جلسه یک ساعته و نیمه صحبت داره 😉 ولی بدونیم که هر خانواده‌ای باید نظام ارزشی داشته باشه و لااقل اصل، اصول و ارزش‌های خودش رو استخراج کرده باشه و اگه بچه‌ای داشت یه ارزش رو زیر سوال می‌برد باید جلوش رو گرفت! حالا از فردا بچه به بزرگ‌ترش گفت بی‌ادب نیاید بگید این داره نظام ارزشی ما رو زیر سوال می‌بره‌ها، شاید طرف واقعاً بی‌ادبه! 😂😂 (توضیحش طلب شما) حالا درک محدودیت چیه این وسط؟ گفتیم بچه‌ها آزادن الّا در سه جا. توی این سه جا درک محدودیت برای کودک لازمه. ایجاد درک محدودیت هم از یک سالگی باید شروع بشه نه قبلش! مثلاً اگه چیزی داغه و دست بچه رو می‌سوزونه نباید در دسترس بچه هشت ماهه باشه که اگه خواست دست بزنه بگیم: "جیزه! دست نزن" اما برای بچه بالای یک سال می‌تونیم که اون هم ظرافت می‌خواد. درک محدویت یعنی بچه نره از سه متری خودش رو بندازه پایین! نره آبجی کوچولو رو خفه کنه! نیاد وسط خونه و روی فرش‌ها بخواد کنه! و ... یعنی باید بفهمه اینا محدودیته! انتقال این محدودیت‌ها هم باید با یه شیب ملایم 🥴 و کم‌کم باشه به طوری که کودک توی شش، هفت سالگی به یه درک نسبی از برخی!! محدودیت‌ها رسیده باشه نه که توقع داشته باشیم بچه سه ساله همه چیزو بفهمه یا اگه نمی‌فهمه حالیش کنیم! 👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
پنجشنبه که می شود، عده ای از عزیزانمان آن طرف چشم به راه هدیه ای هستند تا آرام بگیرند... با فاتحـه و صلواتی هوایشان را داشته باشیم... الهم صل علی محمدوآل محمد Join @nooredideh
امپاتی يا همدلی به معنی خود را به جای دیگران قرار دادن است. مادری فرزندش را به تفریح می برد. او خیلی خوشحال است اما کودک زار زار گریه می کند. مادر ابتدا دلیل گریه کودک را نمی فهمد اما وقتی خود را جای کودک می گذارد و از دید کودک به جهان می نگرد تازه متوجه می شود کودک فقط پاهای آدمها را می بیند ، و دراین شلوغی چیز دیگری نمی بیند. از این پایین دنیا خیلی خسته کننده است ... هرچه توانايي همدلي در شما افزایش پیدا کند ، ارتباطهای صمیمانه تری با دیگران خواهید داشت. روانشناسان معتقدند که امپاتی می تواند تا حد زیادی مشکلات خانوادگی را که عموما از عدم درک متقابل ناشی می شود ، حل و فصل کند. اگر پدر و یا مادر هستید خودتان را جای فرزندتان بگذارید . آیا چنین والدینی را دوست دارید؟ توانایی همدلي را در خود با تمرين افزایش دهید. 👇 Join @nooredideh
اثر محبت افراطی در کودکان عبارت است از: 🔸خودخواهی 🔸کم طاقتی 🔸اتکای به غیر یا وابستگی به دیگران 🔸جسارت به دیگران 🔸ضعف نفس و شکوفا نشدن استعدادهای پنهان کودک Join @nooredideh
موانع رشد رو یادتونه چیا بودن؟! چه سؤالیه! تابلوئه که هیچ کی یادش نیست 😂 گفتیم اینان: ۱. نظافت ۲. نظم ۳. رفاه ۴. آموزش ۵. ادب ۶. فقر مطلق! چهار تای اول رو تا یه حدی گفتیم پس بریم سراغ پنجمین یعنی ادب! واقعاً ادب داشتن مانع رشده؟ یعنی بچه بی‌ادب باشه خوبه؟ 🤔 توی عرف به کسی که حرف بد نمیزنه و به بزرگ‌ترا احترام می‌گذاره میگن مؤدب! اما مؤدب بودن محدود به همین دو تا کاره؟ ببینید جمع میشه آداب و اصولاً به کسی که آداب بیشتری رو رعایت می‌کنه باید بگیم مؤدب. مثلاً غذا خوردن آدابی داره مثل شستن دستا، دعای قبل و بعد از غذا، ساکت بودن سر سفره، نگاه کردن به غذای خودمون نه بقیه، آرام خوردن، زیاد جویدن و ...! همین طور مهمونی رفتن، گفتگو کردن، مراسمات، سر کلاس بودن، نماز خوندن، با بزرگ‌ترا نشست و برخواست کردن، دستشویی و حمام رفتن و هر چیزی آداب مخصوص به خودش رو داره. خیلی از ماها هم داریم بخش زیادی از این آداب رو رعایت می‌کنیم و اصلاً عدم رعایتش اذیت‌مون می‌کنه. خب ما این‌ها رو به تدریج یاد گرفتیم و طبیعتاً از یه سنی کمیت و کیفیت ادب ما با یه شیب خیلی زیاد صعودی شده. (آقا باشه، اینا چه ربطی به کودک داره؟!! 😏) به نظرتون برای بچه پنج ساله زشته که توی جمع میاد به بقیه سلام نکنه؟ زشته دست توی دماغش بکنه؟ زشته که با پای راست وارد دستشویی بشه؟ زشته که لباسش رو در یک جایی که در معرض دید بقیه هست عوض کنه؟ زشته زبونش رو در بیاره؟ و ... هیچ کدوم از این‌ها برای بچه زشت نیست گرچه خوشایند هم نیست! ببینید قرار نیست ما بچه‌ها رو بی‌ادب بار بیاریم، ابداً! اما قرار هم نیست رعایت آداب رو به بچه چهار ساله گوشزد کنیم و وقتی رعایت نکرد اعصاب‌مون بریزه به هم! و ما از ترس اینکه بقیه بگن «ببین چه پدر و مادری، هیچی به بچه‌شون یاد ندادن!» مدام به بچه فشار بیاریم و نگذاریم بچگیش رو بکنه! ببینید اینکه یه بچه‌ای توی زیر هفت سال مؤدب باشه خیلی هم چیز خوبی هست و اصولا وظیفه داریم فضای رشد کودک رو طیب و پاک نگه داریم اما مؤدب شدن اون بچه باید از طریق مشاهده رفتار ما باشه نه از طریق مدام گفتن، گوشزد کردن و گیر دادن و فشار آوردن به بچه! چرا به بچه‌ای که دوست نداره به بقیه دست بده اصرار می‌کنیم حتماً این کار رو بکنه؟ ما داریم با این کار به بچه می‌گیم به احساست اطمینان نکن و قدرت نه گفتن رو هم ازش می‌گیریم! توی سه دوره تربیتی هم دوره دوم مربوط به ادب‌آموزی هست و نمی‌دونم چه اصراری هست ما همه کارها رو می‌خوایم تو هفت سال اول بکنیم! لطفاً بچه‌ها رو نکشیم 👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
◾️ یا جوادالائمه ادرکنی شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد @nooredideh
از نگاه نوجوان، استقلال يعني رها شدن از دستورات والدين از نگاه والدين، استقلال يعني پذيرش مسئوليت از تضاد اين دونگرش، شكاف نوجوان و والدين ايجاد مي شود 👇 @nooredideh_nojavan
خشم های انفجاری ما از این جا نشأت می گیرد، یک اتفاق می افتد، تداعی می شود و بخش کودک با خشم های انباشته شده اش منفجر می شود. چگونه جلوی این مسئله را بگیریم؟ دایره ی وسط شکل ناخودآگاه، بالغ  و بخش آگاه ما است. این بخش باید رشد کند تا این مسائل حل شوند. رشد عاطفی و بلوغ عاطفی یعنی همین رشد بخش آگاهی.  یعنی اتفاقات را به جای ترجمه، تجزیه و تحلیل و به جای تفسیر، توصیف کنیم. والد ما مملو از صحنه های دردناک است و کودک نیز مملو از احساست نا خوشایند و والد دائماً سرزنش می کند و کودک احساست را قلیان می کند پس بالغ باید رشد کند تا بتواند بین والد و کودک فاصله بگذارد. اتفاقات همراه با احساساتشان دائماً ضبط می شوند و از کنترل ما خارج هستند، اما ما احساسات آن ها را لازم نداریم. مسائل در حافظه و ذهن ما می مانند، بعضی به نیمه آگاه و بعضی به ناخودآگاه می روند و ما به احساسات آن ها هیچ نیازی نداریم. ما بلد نیستیم که از احساساتمان عبور کنیم و به محض این که دچار احساسی می شویم شروع می کنیم به واکنش نشان دادن، در این حالت بالغ کاملاً منفعل است و رشد نکرده است. والد و کودک حاکم هستند؛ والد سرزنش می کند و کودک احساساتی می شود و بعد کودک دستور العمل می دهد و می بینیم که خانم و آقای عاقل و بالغ و تحصیل کرده رفتاری از خودشان نشان می دهند که همه تعجب می کنند. چرا؟ چون آن ها در آن لحظه فقط سه سالشان است وکاملاً تحت فرمان و تأثیر کودک هستند. توجه داشته باشیم که بالغ و کودک چه مثبت و چه منفی برای همه در شش سال اول زندگی شکل می گیرند. مهم این است که بالغ رشد کند و از بالغ و کودک بهره ببرد. این سیستم جزو رمز و راز خلقت است. و برای این است که ما درست زندگی کنیم زیرا که ما بدون والد اصلاً نمی توانیم زندگی کنیم. والد سرزنشگر در واقع وجدان ما است، اگر وجدان نباشد ما دچار خطا و گناه خواهیم شد. شکل دیگر والد، وسوسه گر و اغواگر است. اگر این والد نباشد ما اصلاً پیشرفت نمی کنیم. چه چیزی باعث می شود که ما دنبال علم و دانستن و مطالعه و کلاس برویم و رشد کنیم؟ وسوسه ی رشد. این وسوسه باید باشد چون فطرت انسان به دنبال رشد و حرکت است؛ منتهی وقتی بالغ رشد نمی کند طور دیگری از این وسوسه استفاده می شود. شکل دیگر والد، حمایتگر است. این والد از ما حمایت می کند و ما را تأیید می کند ولی اگر از حد تعادل خارج شود دیگر ما هیچ کاری نمی توانیم بکنیم، دائم نیاز به حمایت خواهیم داشت و یا از طرف دیگر اگر حمایت او زیاد شود دیگر هیچ کس را قبول نخواهیم داشت و فکر می کنیم که هر کاری می کنیم درست است. بالغ کنترل می کند که من چه میزان حمایت نیاز دارم. پس بالغ والد و کودک را که شامل طیف وسیعی از احساسات است را کنترل می کند. چون احساسات هم در جای خودشان و در حد تعادل لازم و بسیار خوب هستند مثلاً حسادت؛ مگر حسادت بد است؟ حسادت موتور حرکت است؛ منتهی اگر از حد تعادل خارج شود مخرب می شود و این جا بالغ است که تعیین می کند کودک و بالغ از حد تعادل خارج نشوند. بالغ با آگاهی و دانایی باید این دو را به کنترل خود درآورد. همان طور که قبلاً گفتیم منظور از آگاهی، بصیرت و چرائی است و منظور از دانایی، دانش و روش و چگونگی است. (ادامه دارد...) {قسمت19} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
والدين قرار نيست اختلاف نداشته باشند. دعوا نكنند و هميشه با هم موافق باشند. كودک قرار است از والدينش روش درست حل اختلاف را بياموزد. قرار است ببيند ؛ پدر و مادرش با دو عقيده مختلف چگونه بر سر يک مسئله به تفاهم ميرسند. قرار است ببينند با داشتن اختلاف عشق و محبت به پايان نميرسد. والدين قرار است به فرزندشان نشان دهند انسان حتی با خودش هم به طور کامل تفاهم ندارد چه برسد به ديگری اما با احترام، ابراز درست مسائل با گوش دادن به هم ميتوان يک جايی به تفاهم رسيد و مشكلات را حل كرد و قرار است از هر اختلافی هر دو نفر پيروز بيايند نه تنها یک نفر. Join @nooredideh
والدینی هستند که هیچ محدودیتی برای کودکشان قائل نمی شوند و محدودیت هایی را که در نظر می گیرند غالبا لغو می کنند. فرزندان این گونه والدین بدون داشتن خطوط راهنمایی معین بزرگ می شوند. والدین به آنچه کودکان می خواهند، تسلیم می شوند. ما اغلب این قبیل کودکان را با صفت لوس توصیف می کنیم. کودکانی که هیچ گونه محدودیتی برای آنها منظور نمی شود، ممکن است در برخورد با دیگران دچار مشکل شوند. 👇 Join @nooredideh
#آرزوهای_ناب قطعا والدین آرزوهای بزرگ و نابی برای فرزند خود دارند و بسیاری از خصائص اخلاقی را که در خود نمی بینند برای فرزند خود خواستارند . به طور مثال خودشان از لحاظ دینداری و رعایت مسائل شرعی در سطح پایین و یا متوسط قرار دارند اما دوست دارند فرزندانی دیندار و پایبند به اصول اخلاقی تربیت کنند. اما از یک نکته ساده غافل هستند که فرزندان بیشترین تاثیر را از والدین خود می گیرند حال چطور می توان از فرزندی که بارها دروغ گفتن پدرش را دیده است توقع داشت که راستگو باشد و یا دختری که مادر خود را پایبند به حجاب و رعایت حریم میان محرم و نامحرم نمی بیند توقع داشت که عفیف و نجیب باشد #نوجوان_نوردیده👇 @nooredideh_nojavan
بچه‌تر که بودم خیلی نمی‌فهمیدم یعنی چه؟! نه که امروز بفهمما اما اون روزا اصلا نمی‌فهمیدم! معادله ساده بود، توی مهمونی، توی مدرسه، توی کوچه، توی هیئت، تو زمین ورزش و هر جا که بزرگ‌تری پیدا میشد یه چیزی رو برای خودش واجب کرده بود که لابلای نصیحتاش! 😉 دو دقیقه هم در مورد مادر بگه که چقدر مهمه. منم که این دو دقیقه رو تقریبا حفظ بودم! 👈 اون خیلی برات زحمت کشیده. نمی‌دونی بارداری و وضع حمل چقدر سخته. نمی‌دونی شیر دادن چقدر سخته. نمی‌دونی کارای نوزاد رو کردن چقدر سخته. نمی‌دونی بچه بزرگ کردن چقدرررررر سخته. قدر مادرتو بدون ... اینا رو معمولا نمی‌فهمیم تا اینکه خودمون مادر بشیم یا مادر شدن همسرمون رو ببینیم. ببینیم که واقعاً بارداری سخته. یعنی فکر کردن به اینکه چند کیلو بار توی خواب و بیداری باهاته و توی هر غلت زدنم شرایط عادی نداری سخته چه برسه که تجربه‌اش کنی ... دیروز -جهانی_شیر_مادر بود. گفتم چه بهونه‌ای بهتر از این برای اینکه لااقل همه یادمون باشه مادر چه کارها که برامون نکرده. همونی که سال‌ها پرستار بی‌جیره و مواجب بوده، همونی که همین امروزم هیچ کس به اندازه اون غم ما رو نمی‌خوره، هیچ کس به اندازه اون دعامون نمی‌کنه، هیچ کس به اندازه اون حالمون رو خوب نمی‌کنه، هیچ کس به اندازه اون دوست‌مون نداره، هیچ کس، باور کنیم هیچ کس. شاید خیلی از مامانا مسیر درستی رو در تربیت بچه‌هاشون طی نکرده باشن اما باور کنیم اونا همون کاری رو انجام دادن که فکر می‌کردن بهترین کاره ... 😘 😘 راستی به این بهونه دو کلمه گزارش نیمچه علمی هم بدم! چندین دهه قبل «» از سوی مطرح شد. نظریه‌ای که تا امروز بارها از سوی افراد مختلف رد و تأیید شده اما نکته جالب اینجاست که چند سالیه عده‌ای به واسطه همین نظریه میگن بچه باید شش ماه، نه ماه یا حداکثر یک سال شیر مادر بخوره وگرنه تثبیت دهانی براش اتفاق نمی‌افته! اولاً این یه نظریه علمی هست و مثل خیلی دیگه از نظریات ابطال‌پذیره کمااینکه بارها هم رد شده. ثانیاً تجربه تاریخی بشر، راهنمایی علم پزشکی و تأیید و راهنمایی روایی پشت این موضوع هست که بچه باید دو سال شیر بخوره. حالا اگر کسی نمی‌خواد این کار رو بکنه، این نظریه رو دستاویز قرار نده چون اصلاً تکیه‌گاه خوبی نیست ... بچه باید دو سال بخوره، همین طور که من دو سال و چند ماه خوردم 😂😂 اگه این نوشته رو دوست داشتید و حال‌تون باهاش بهتر شد، خوبه که بقیه رو هم تو این حال خوب شریک کنید و براشون بفرستید ... 👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4
سن یک تا دو سالگي سن شكل گيري حس استقلال کودکان است. در نتیجه وظيفه والدين، دادن فرصت اكتشاف و تحرك؛ صحبت كردن زياد با كودك و توصيف اعمال كودك ؛ استفاده از تكنيك پرت كردن حواس جهت رشد ذهنیت و شخصیت كودك است. @nooredideh
حال یک تمرین در مورد درک احساس بچه ها با هم انجام می دهیم. برای کودک مان یک جوجه خریده ایم و او خیلی خوب با آن سرگرم شده و بازی می کند. ما هم سرگرم کاری هستیم و سخت درگیر آن هستیم ناگهان فرزندمون شیون کنان می آید که مامان یا بابا: جوجم مرد! واکنش شما در این لحظه چیست؟ حاضرین: - من همه ی کارهایم را کنار می گذارم و با او همدردی می کنم یعنی ازش می پرسم: خیلی ناراحت شدی؟ غصه می خوری؟ - من حس او را می گیرم، بغلش می کنم و ناراحت می شوم. - بهش میگم من هم بچه بودم این اتفاق برام افتاد برای همین الآن می فهمم که تو چه حالی داری! - من میگم اشکالی نداره، خوب مرد دیگه! -من میگم ناراحت نباش یکی دیگه برات می خرم. - من مستأصل میشم و اصلاً نمیدونم که چی کار باید کنم؟ -من ازش اول می پرسم که چی کارش کردی که مرد؟ - من سعی می کنم حواسش را پرت کنم و میگم شاید نمرده! - فعلاً کار دارم برو بعداً راجع بهش حرف می زنیم. - من مراسم خاک سپاری برگزار می کنم. - من از مرده و مردن می ترسم اصلاً نمیتونم کاری برایش کنم. - من عصبانی می شم که چه قدر بهت گفتم بهش دست نزن، کشتیش دیگه! - میگم آخی چرا مرد؟ -گفتم نخر این ها زود می میرن. - من میگم فکر کن ببین چرا مرد؟ - دیدی عرضه نداشتی خوب ازش نگهداری کنی. خوب همه ی نظرها را نوشتیم، حالاصحنه عوض می شود و شما از جلوی بیمارستانی رد می شوید و می بینید که من گریه کنان دارم می آیم بیرون؛ جلو می آیید سلام سلطانی چی شده؟ مادرم فوت کردند و دارم میرم برای مراسم. در این حالت چی کار می کنید و چی می گویید؟ بنابر نظرات شما و درک احساسی که شما می کنید: من هم بچه بودم چند دفعه مادرم مرد! اشکالی نداره چیزی که فراوونه مادر! ای وای حالا چه خاکی به سرمان کنیم؟ راستش را بگو چی کار کردی؟ اون قدر این پیرزن رو شکنجه دادی تا مرد!ای بابا شاید نمرده! مادرت مرده اِاِه ببخشید من الآن کار دارم برو بعداً حرف می زنیم!  ببین من از مرده و مردن می ترسم!خودت کشتیش! چه قدر گفتم مادر دار نشو! مادرت مرد حالا تو چی فکر می کنی؟! دیدی عرضه نداشتی از مادرت مراقبت کنی! واقعاً شما با من این کارها را می کنید؟ یا یک تسلیت می گویید و می روید یا گاهی بعضی تشدید غم می کنند و حالا صاحب عزا باید بیاید و او را جمع کند. حالا من می خواهم بپرسم که آیا بین یک کودک که جوجه اش مرده و یک مرد بزرگسال که مادرش را از دست داده فرقی وجود دارد؟ خیر هیچ فرقی نیست. هر دو دچار فقدان شده اند و غم در فقدان می آید. غم یک احساس است؛ کودک جوجه اش را از دست داده و دچار فقدان شده آیا باید این گونه با او رفتار کنیم؟ نظراتی که نوشتیم همگی واقعیتی است که ما با کودک رفتار می کنیم و اجازه نمی دهیم که او از احساسی که دچارش شده عبور کند. تمام رفتارهایی که در بالا نوشتیم و به خصوص موارد خشن تر باعث می شوند که کودک در احساسش بماند و در زمان بزرگسالی درون او مملو از احساست متفاوت و ناخوشایند باشد. (ادامه دارد..) {قسمت20} [مباحث کودک متعادل] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
اصولا فرزندان در نوجوانی، علائمی شبیه به افسردگی را تجربه می‌کنند که این ویژه دوران بلوغ است. و این علامت، افسردگی محسوب نمی‌شود. @nooredideh_nojavan 👈
👆این پست رو قبلا گذاشتیم خیلیا پرسید خب روش صحیح برخورد با فرزندان چجوریه که بی نماز و بی حجاب نشن؟ وظایف والدین چیه؟ این پست ادامه‌شه اینم بخونید تا یه خبر خوب بدم بهتون👇
خدا هیچ‌جا نگفته به‌خاطر من با بچه‌هات بجنگ، درگیر شو. اصلا برای معرفی خودش نیازی به اجبار و زور نداره. شما رو بخونید، (ص) بیشتر از راه تبلیغ و معاشرت با مردم اونارو مسلمون می‌کرد، برای به هیچ‌جا حمله نکرد. جنگ‌هایی هم که اتفاق افتاد، همگی دفاعی بود. میخواستن جلوی این تبلیغش رو بگیرن به مسلمونا حمله می‌کردن، اوناهم دفاع می‌کردن. البته برخی از فقها یه جهاد ابتدایی معتقدن که بحث مفصلی داره انقدر پتانسیل داره که با معرفی صحیح، براحتی دل‌ها رو به سمت خودش جذب کنه. ولی والدین امروزی بدلیل عدم علم و آگاهی در معرفی دین، از ابزار تحکم و استفاده میکنن، که کارو خراب میکنه. اصلا حتی اگه رو به طور صحیح و کامل هم معرفی کردیم، بازم فرزندمون مختاره قبول نکنه. والدین به خاطر محبتی که به بچه‌هاشون دارن میخوان به زور هدایتشون کنن. درحالیکه (ص) با اون عظمت نتونست این کارو بکنه و همه رو هدایت کنه خدا به پیامبر فرمود داری خودتو برای اینکه مشرکین ایمان نمیارن تباه میکنی. اگه قرار بود همه هدایت شن معجزه‌ای میفرستادیم همه ایمان بیارن(شعراء، ۳)، قرار بر این نیست یا مثلا (ع) نهصدسال پیامبری کرد، افراد خیلی کمی ایمان آوردن. پسر خودشم ایمان نیاورد ما وظایفی نسبت به تربیت بچه‌هامون داریم. اونو باید یاد بگیریم و انجام بدیم. در سنین بالاتر دیگه خودش باید انتخاب کنن. به والدینش دیگه ربطی نداره. تو اون سنین میتونن نقش راهنمارو بازی کنن ولی دیگه اختیار دست خودشونه. انسان موجودی مختار آفریده شده. شما از که بالاتر نیستید، چقدر فرزندانشون ازآب دراومدن؟ انبیاء وظیفشونو انجام میدادن، از سنین دیگه انتخاب با خود فرزنده برخی از فرزندان معصوم ما، عاقبت به خیر نشدن. هم خوردن، هم تربیت صحیح داشتن، هم بهترین الگو. ولی خودشون خواستن از هوای نفس تبعیت کنن. دیگه اینجا والدین مسئول نیستن پیش خدا عبدالله افطح پسر (ع) وقتی حضرت شهید شد ادعای امامت کرد، و چون بزرگتر از (ع) بود خیلیا بهش ایمان آوردن. البته 70روز بعد از دنیا رفت. به‌خاطر مال دنیا، بخاطر گرفتن مردم. مطیع هوای نفس شد. در زمان حیات امام صادق هم خیلی حضرت رو اذیت کرد. منو شما از امام صادق که بالاتر نیستیم. فرزندش عاقبت به شر شد. هیچ ربطی هم به امام صادق نداره. حضرت وظیفه‌شونو انجام داده بود پس ما باید وظایفمونو بشناسیم و انجام بدیم حالا یا فرزندمون راه درست رو میره یا نمیره، اگه نرفت به درک که نرفت، دیگه به ما ربطی نداره دقت کنید، ما نمیگیم بی تفاوت باشیم نسبت به تربیت فرزندان. اتفاقا باید خیلی تلاش کنیم تا وظایف و مسئولیت هامونو بشناسیم، روش برخورد صحیح و مهارتهای تربیت رو بشناسیم و طبق همون عمل کنیم. ولی بعد از نوجوانی فرزند باید خودش انتخاب کنه، نمیتونیم مجبورش کنیم. انسان موجودی مختاره. اینجا دیگی مسئولیتی نداریم اگر راه غلط رو انتخاب کرد 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
👆🔴بهمین منظور همایشی تدارک دیدیم با یکی از اساتید تراز اول در موضوع بخصوص در مسائل عبادی و وظایف والدین در این زمینه از کودکی تا نوجوانی پنجشنبه صبح، فرهنگسرای خاوران. همایش رایگان است. فقط چون ظرفیت محدود است باید ثبت نام کنید ثبت نام از طریق کانال صورت میگیره👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
کانون اسماء الحسنی، "مهد کودک بازی محور" در اصفهان زیر نظر استاد سعید بخش 👇👇 @mahdebaziensha
در صورتی‌که کودک تلاش می‌کند شما را عصبانی کند، بهترین توصیه این است که بی‌تفاوت باشید و به او توجهی نکنید سپس در فرصتی مناسب درباره این موضوع با کودک‌تان حرف بزنید. - به چشمانش نگاه کنید، سپس به او بگویید: «هر وقت رفتارت خوب باشه، مامان خوشحال می‌شه.» وقتی هم که کار خوبی انجام داد، او را تحسین کنید. - الگوی رفتاری خوبی باشید. زمانی که نمی‌توانید با همسرتان بالغانه صحبت کنید انتظار نداشته باشید که کودک هم با ادب باشد. @nooredideh