به قصد "جنون" گوش کنید .

دستمُ زدم زیر چونم و پامو انداختم رو پام ؛ خیره شده بودم بهش ، اون داشت حرف میزد اما من به این فکر میکردم که چشمایِ قهوه‌ای رنگش ، چقدر به قهوه شباهت داره ، تلخِ و اعتیادآور . میخواستم آروم در گوشش بگم خدا چقدر رنگِ قهوه‌ای رو غلیظ و عاشقانه ریخته تو چشماش. ولی نگفتم ، نشد که بگم . نشد .

چشمِ تو را اگرچه خمار آفریده‌اند آمیزه‌ای ز شور و شرار آفریده‌اند از سرخیِ لبان تو ای خون آتشین نار آفریده‌اند ؛ انار آفریده‌اند یک قطره بوی زلفِ‌ترت را چکانده‌اند در عطردان ذوق و بهار آفریده‌اند زندانی است روی تو در بندِ موی تو ماهی اسیر در شب تار آفریده‌اند مانند تو که پاک ترینی فقط یکی مانند ما هزار هزار آفریده‌اند دستم نمی رسد به تو ای باغِ دور دست از بس حصار پشت حصار آفریده‌اند این است نسبت تو و این روزگار یأس "آیینه‌ای میان غبار آفریده‌اند" .

تا حالا به نسخهِ ناخلفِ درونتون فکر کردید؟ نسخه‌ای از خودتون که اگه بخاطر "فلانی‌هایِ‌دورتون" نبود ، سانسورش نمی‌کردید .

منم آن شیخِ سیه‌روز که در آخر عمر لای موهاےِ تو گم کرد خداوندش را . .

آقایِ شکسپیر ؛ نمایش‌نامه‌هایِ شما ، فراتر از خواندن و شنیدن و اجرا شدن هستند . . حقیقتِ مسئله‌ این است که آنها قابلیت "مست کنندگی" دارند . زیبا هستند . بسیار زیبا .

شد شد ؛ نشد عکسای اربعینُ میبینم گریه میکنم . بازم گریه میکنم .

بزارید بفرستم باهم گریه کنیم .

عمود ۵۳ طریق‌السهله .

شارژ‌هایِ حرم .

کتاب‌هایِ کفِ خیابون راهِ حرم .

از لحاظِ جزئیات. تفاوت سقف حرم‌ها* .

در ستایشِ اونایی که از هر چی دارن واسه آقایِ امام حسین خرج میکنن.

طریقِ کربلا .

از لحاظ خوشمزگی‌هایِ راه .

ساقیِ عطاشی .

لمسِ معنایِ حقیقیِ عشق به حسین از بچگی .

غرغر بخاطر سوله‌هایِ پر سر و صدا ؛ و غذاهایی که برات نا آشنا هستن .

تلخیِ چایِ عراقی .