سبز بمـون ؛

و اما عزیز من! هنگامی که دلتنگ شدی، به آسمان نگاه کن. مـاه نقطه‌یِ تلاقی چشمانِ من و توست...

"دَوامُ الحال مِنَ المُحال"‌ هیچ حالی دائمی نیست. این قانون زندگیـه. فراموشش نکن.

دیدی میگن خورشید دقیقا بعد از سیاه‌ترین نقطه‌یِ شب طلوع می‌کنه و روز میشه؟

کاش اون لحظه‌ای که به راهِ تا الان رفته شده شك‌ می‌کنی و تهِ دلت، دیوارِ پشتت، زیرِ پاهات، قعرِ چشمات و تمامِ دلت، به یکباره فرو میریزن و تو میمونی با یه ترسِ گُنده و امیدِ کم‌سو، واقعا نقطه‌یِ قبل از طلوع خورشید باشه... اگر نه که خدایا. خدایِ آدم بزرگا. خدایِ آدمای قوی. خدایِ بچه‌ پرروها. به دنیات بگو ملایم‌تر رفتار کنه باهامون چون طِفلکی‌تر از این حرفاییم که به یکباره بفهمیم تمام راهو تا به الان اشتباه اومدیم...

معماری چشم‌نوازِ ایرانی.

‏شخصٌ واحد فقط سيمر فى حياتك ؛ خطوط يديه تُشبه خارطة وطنك! ما إن يسحب كفه من مصافحتك حتى تشعر أنك في المنفى. فقط یک نفر از زندگیت میگذرد ؛ که خطوطِ کف دستانش شبیه وطن توست! به محض اینکه دستش را از دست تو بیرون آورد، احساس می‌کنی در تبعیدي...

دستش را به روی قلبش گذاشت، و کلمه‌یِ دلتنگی را آرام آرام هِجـی کرد...