از لحاظ گم شدن‌هایِ پر اضطراب .

اینجا گم شده بودم و از گشتن به دنبال "فلانی" و "فلان" کاروان خسته شده بودم . نشستم رو جدول خیابون و گریه کردم . به معنای واقعی گریه کردم . تو اون وضع کمبود نت و قطعی خط‌ها ، بالاخره تونستم با یکی ارتباط بگیرم و پرسید کجایی؟ و من نه اسم خیابون بلد بودم ، نه میدون ، و نه هیچی ، و عکس سمت راستی رو با چشمای خیس فرستادم و گفتم اینجا ، دقیقا کفِ یکی از خیابونا :)))))))))) .

مداحی‌‌های‌ِ عراقی.

بین‌الحرمین . قطعه‌ای از بهشت رویِ زمین .

"شارعِ صاحب‌الزمان" . کوچه‌ای که انتهاش می‌رسید به حرم .

سرداب‌الراس‌الشریف‌ .

- مروری بر خاطرات اربعین - و تکرارِ جمله "انسان به گریه و عشق احتیاج داشت ؛ خداوند حسین را آفرید".