۲۲ آذر ۱۴۰۳
💠 وصال یار
وصال دائمی یار هرگز میسر نمی شود چون التفات او کم است
حافظ دوامِ وصل میسر نمیشود
شاهان کم التفات به حالِ گدا کنند
و التفات اندک او هم تنها در خنده ای خلاصه می شود که در آن وفا و دوامی نیست، پس بنال که اینک جای فریاد است
نشان عهد و وفا نیست در تبسم گُل
بنال بلبل بی دل که جای فریاد است
و لیکن همین فریاد هم به گوش یار نمی رسد که گویا جلالت او بلند و صدای ما کوتاه است
هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی
پیداست نگارا که بلند است جنابت
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
۲۲ آذر ۱۴۰۳
۲۲ آذر ۱۴۰۳
💠 حلقه اقبال ناممکن
گاهی بهتر است تسلیم شده و آنچه که سرنوشت برای ما رقم زده است را بپذیریم و حلقه اقبالی که به سرانجام نمی رسد را دنبال نکنیم اگرچه بسیار زیبا و چشم نواز باشد حتی به زیبایی زلفی که چنبر و حلقه شکل است
خیال چنبر زلفش فریبت میدهد حافظ
نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
۲۲ آذر ۱۴۰۳
۲۲ آذر ۱۴۰۳
💠 یوسف ثانی
همیشه نمی توان غم را پنهان کرد چون قلب آدمی توان حفظ آن غم را در خود ندارد و عرب به چنین غمی "بث" می گوید که حضرت یعقوب در فراق حضرت یوسف اظهار کرد و شکوه خود را محضر خداوند سبحان بُرد:
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
و گاهی انسان در فراق کسی رنج می برد که فراق او بلیغ تر و سخت تر است چون معشوق بهتر از یوسفی است که پدر او در فراغش می سوخت
گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی
و حال ای پادشه خوبان ! قلب ما از این تنهایی و فراق به سر آمده است و اینک وقت آن است که بازآیی
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بس تو به جان آمد وقت است که بازآیی
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
۲۲ آذر ۱۴۰۳
🌸🌼
گل نرگس گلی است که هیچ تیر و خاری ندارد و از این رو گاهی در وصف امام زمان علیه السلام استفاده می شود؛ اما همین گل خار و زار و بیچاره می شود و از رونق می افتد وقتی که تو رخ بنمایی:
کار گل زار شود گر تو به گلزار آیی
و یا سعدی می گفت و چقدر لطیف می گفت:
تو اگر چنین لطیف از در بوستان درآیی
گل سرخ شرم دارد که چرا همیشکفتم
____ نـــــــورمـــــــاه | @normah _____
۲۲ آذر ۱۴۰۳
۲۲ آذر ۱۴۰۳
💠 درد و رنج
📍گاهی رَنج ها با دَرد ها التیام پیدا می کنند و درد ها داروی رنج ها می شوند: «رُبَّمَا كَانَ الدَّوَاءُ دَاءً وَ الدَّاءُ دَوَاءً» چه بسا دارو درد باشد و درد، دارو. مانند دردی که بیمار از دست پزشک تحمل می کند تا دست او که دَر رفته است جا بیفتد. و گاهی این رنج ها به قدری بزرگ است که درد آن را میلیون ها انسان متحمل خواهند شد و در قِبال این درد بزرگ، رنج بزرگی از این جهان پاک خواهد شد و آنگاه زمین شاهد گشایشی خواهد بود که تاکنون به چشم ندیده است.
┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈
📍درد دارویی تلخ است و شاید کسی گمان نکند که دَرد دارو باشد و همین باعث آشفتگی و ناراحتی او می شود: «وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْ دَاءَهُ أَفْسَدَهُ دَوَاؤُهُ» هر کس درد خود را نشناسد، دوایش موجب ناراحتی و فساد او می شود.
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
۲۲ آذر ۱۴۰۳
۲۲ آذر ۱۴۰۳
۲۳ آذر ۱۴۰۳