سرم را می‌گذارم روی زانوهای لرزانم یکایک می‌شمارم غصه‌های زخم‌هایم را پریشان حالم و از استخوانم درد می‌ریزد نمی‌جویم ز دست هرکس و ناکس دوایم را اگر چه زخم تن دارم کبودی بدن دارم ولی خرج عبادت می‌نمایم لحظه‌هایم را حضور دانه زنجیر در راه گلوگاهم دو چندان می‌نماید بغض سنگین دعایم را نمی‌گویم چه کرده تازیانه با وجود من ببین پر کرده خون پیکر من بوریایم را اگر بنشسته می‌خوانم نمازم را در این زندان غل و زنجیرها کوبیده کرده ساق پایم را . . .💔!"

ای صید بی بال و پر . . .

باشد قرار و وعده ما شهر کاظمین تهران برای عرض ادب ، باب میل نیست

نازک دلیم و حادثه در جستجوی ما . . .

نخواه چشم ببندم به روی رفتن تو که وقت رفتنِ جان ، چشم باز می‌ماند !!!🦋

هرکس به چیزی وابسته شد ، با آن عذاب شد . . .

جان زنده شود ز روی جانان دیدن . . .

بر امید وصل تو ، مُردن خوش است تلخیِ هجر تو ، فوق آتش است🔥!"

شأن آیاتی که بر او در حرا نازل شده یاعلی و یاعلی و یاعلی و یاعلی ﷺ ست . . .✨