از تصویرهایی که یه عالمه خاطره داره تو بعضی از خونه ها همزمان با آخر تابستون،خونه تکونی انجام می‌شد خانمها مشغول حرف زدن و انجام دادن کارشون... ما بچه ها هم مشغول شیطنت با پتوهای رنگی😀

عمری گذشت تا باورمان شود آنچه باد برد عمر ما بود نه برگهای پاییزی...

دلم هوسِ روزهایی را كرده،كه لحظه شمارى ميكردم براى ديدنِ روىِ ِ مادربزرگ... هوس، قربان صدقه هایی كه تمامی ندارند و با يک روز بی حوصلگی و بد اخلاقی از بين نميروند، نه سرد میشوند نه تکراری،"دورت بگردم" هايي كه از دل برمی آيند و بر دل مينشينند... دوستت دارم هايی از جنسِ مادربزرگ که هر لحظه میتوان حسش کرد❤️

ای خدا حکمتت رو شکر ما دهه شصتیارو چطوری حموم میکردن این بچه های الان و چطور😐 کلاه مخصوص گذاشته مبادا آب کف تو چشماش‌بره 😕

این شکلاتا همه‌جا پیدا می‌شن ولی انقد که اینا آدمو یاد مشهد میندازن که هیچی نمیندازه؛ حتی زعفرون حق مطلب سوغات مشهد بودنو ادا نمی‌کنه😁

والدین کلافه ان 😃😃

شنبه های دلهره آور😉

این قسطنطنیه هم معروف بود اون موقع😄

ببخشيد، یک سكه دوزاری داريد؟ میخواهم به گذشته ها, زنگ بزنم! به آن روزهاي دور... به دل های بزرگ، به محل كار پدرم، به جوانی مادرم، به کوچه هاى كودكى، به هم بازيهاى بچگى. میخواهم زنگ بزنم به دوچرخۀ خسته ام، به مسیر مدرسه ام که خنده های مرا فراموش کرده، به نیمکت های پر از یادگاری، به زنگ هاى تفريح مدرسه، به زمستانی که با زمین قهر نبود، به بخارى نفتى که همۀ ما رابا عشق دور هم جمع میکرد، میدانم آن خاطره ها کوچ کرده اند... می دانم... آري ميدانم كه تو هم، دنبال سكه ميگردى!! افسوس... هیچ سکه ای در هیچ گوشی تلفنی، دیگر ما را به آن روزها وصل نخواهد کرد... حيف... صد افسوس که دوزاری مان بموقع نیفتاد!

این قسطنطنیه هم معروف بود اون موقع😄

شمارو با این همه خاطره تنها میزارم... ✋🏼🥲

مرا برگردان به روزهایی که دمپاییِ کهنه ام را با جیک جیکِ نارنجیِ جوجه ای کوچک عوض میکردم و باران تنها آوازِ شادی بود در عروسیِ هاجر...