#پروفایل #چادرانه #رفیقونه

مرا دوباره به آن روزهای کودکی ام ببر.. سپس رها کن و برگرد، من برنمیگردم...

گل پامچال

یادش بخير🥰

از کتاب‌های داستان بچگیمون

شما هم میترسید😁

پوپک گلدره در پشت صحنه ساعت خوش روحش شاد🌹

رئیس ناشنوا😄

هر چقدر بشینی و افسوس بخوری بازم نمیتونی گذشته رو تغییر بدی... هر چقدر هم واسه آینده نگران باشی بازم نمیتونی چیزی رو عوض کنی... پس همون که جناب شمس لنگرودی میگه؛ آرام باش عزیز من...حکایت دریاست زندگی...

بچه که بودیم باباهایمان همه پیکان داشتند یا هیلمن خانه هایمان یکی یک خط تلفن ثابت داشت ، تازه اگر داشت . تلویزیونها هنوز بزرگ نشده بودند و مسابقهء اینچ بیشتر ، راه نیفتاده بود ... تردمیل و جکوزی و ساید بای ساید و سولاردوم و امثالهم هنوز متولد نشده بودند نه اینکه اینها بد باشند ها ، نه ... رفاه همیشه خوب است ولی اینطوری کم کم فاصله ها زیاد شد خیلی ، از متر و کیلومتر گذشت ، سال نوری شد .. حالا هی کار میکنیم هی پول می دهیم تفاوت می خریم ، نه با هدف رفاه ، در واقع فاصله می خریم ، مسابقه می دهیم . قدیم زندگی یک پیاده رَوی مفرح جمعی بود ، حالا اما ده هزار متر با مانع است ... بدو رفیق بدو . اینارو میگم تا یکم بیشتر به فکر خودم و اطرافیانمون باشیم. یکمی به خودت برس رفیقم!

زمان گذشت... ما خیلی چیزها به دست آوردیم و چیزهای با ارزش رو از دست دادیم! سادگی هارو... بوی عطر چای صبح خونه‌یِ مادربزرگ رو! نعلبکی های گل دارِ شیک رو... کاش زمان نمیگذشت...

دیروز به مادرم زنگ زدم بعد از مرگش تلفن ثابت خانه‌اش را جمع نکردیم ... نمی‌خواهم ارتباطمان قطع شود. هروقت دلم هوایش را می‌کند بهش زنگ می‌زنم... تلفنش بوق می‌زند ... بوق می‌زند ... بوق می‌زند ... وقتی جواب نمی‌دهد با خودم فکر می‌کنم یا برای خرید رفته بیرون یا خانه همسایه است... الان چند سال می‌شود هروقت دلم هوایش را می‌کند دوباره زنگ می‌زنم. شماره “بیرون” را هم ندارم زنگ بزنم بگویم:” به مادرم بگید بیاد خونه‌اش، دلم براش تنگ شده.... دوست من اگر مادر تو هنوز خانه است و نرفته “بیرون” ... امروز بهش زنگ بزن ... برو پیشش ... باهاش حرف بزن ... یک عالمه بوسش کن ... صورتتو بچسبون به صورتش ... محکم بغلش کن... بگو که دوستش داری ... وگرنه وقتی بره” بیرون” خیلی باید دنبالش بگردی ... باور کنید “ بیرون” شماره ندارد ...